Χριστούγεννα… έρχονται και ξανάρχονται, μια γιορτή επί της ουσίας θρησκευτική η οποία όμως εορτάζεται από την πλειοψηφία των ανθρώπων, ανθρώπους που πιστεύουν ή δεν πιστεύουν στο Θεό. Άλλωστε, ένας ανοιχτός νους θέλει και μπορεί να ψάξει να βρει το ισχυρό σημαινόμενο μέσα σε κάθε σημαίνον, ασχέτως προσωπικών πεποιθήσεων, πίστης ή μη πίστης, και τα Χριστούγεννα έχουν έναν ισχυρότατο συμβολισμό. – • Ο άνθρωπος είναι μια ύπαρξη τραγική, καθώς είναι το μόνο ον το οποίο γνωρίζει από πολύ νωρίς το φθαρτό της ύπαρξής του και το άγχος του αναπόφευκτου θανάτου του, αλλά και του θανάτου των οικείων του, τον ακολουθεί στην πορεία της ζωής του.
Ο πρωθυπουργός που το 2009 εκλέχθηκε με το σύνθημα ‘λεφτά υπάρχουν’, βρέθηκε μετά από έξι μήνες στο Καστελλόριζο για να μας ανακοινώσει πως τα λεφτά τελείωσαν.
Μεσολάβησε ένα ακόμη εξάμηνο μέχρι τη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών εκλογών, που διεξήχθησαν μέσα σε κλίμα έντονης αμφισβήτησης προς το πρόσωπο του. Τότε μας ενημέρωσε πως το δημοκρατικό του φρόνημα δεν του επιτρέπει να κυβερνά έναν λαό που δεν τον αποδέχεται, και μας απείλησε(!) με βουλευτικές εκλογές σε περίπτωση που τα ποσοστά του κόμματος του σημείωναν σημαντική πτώση. Ξεπέρασε και αυτόν τον κάβο, αλλά παράλληλα ξεπέρασε και ο κόσμος το αρχικό του μούδιασμα και άρχισε να βγαίνει μαζικά στους δρόμους. Ακολούθησε βάρβαρη καταστολή των κινητοποιήσεων, με πολλά ανοιγμένα κεφάλια και βροχή από δακρυγόνα.
Ο κόσμος δεν πτοείται και φτάνουμε στα πρωτοφανή γεγονότα των παρελάσεων, ενω για πρώτη επίσης φορά στα ελληνικά χρονικά το πλήθος βρίζει χυδαία των πρωθυπουργό (και τη μητέρα του) σε γήπεδα και πλατείες.
Εκείνος σε μια ακόμα επίδειξη του πως αντιλαμβάνεται τη δημοκρατική έκφραση της βούλησης του λαού, επιλέγει και πάλι να μας απειλήσει με τη διενέργεια δημοψηφίσματος. Αυτή ήταν και η σταγόνα που ξεχείλισε τάχα μου το ποτήρι για τη στημένη δημοσιογραφική αλητεία, που αποφαίνεται ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει πια τη νομιμοποίηση να μας κυβερνά. Βρίσκει όμως μια χαρά τη νομιμοποίηση να εκχωρήσει την εντολή μας σε ενα δοτό τραπεζίτη, και αποθεώνεται από τους ίδιους αλήτες δημοσιογράφους για αυτή του την επιλογή. Η ακροδεξιά γίνεται κυβερνητικός εταίρος και αναβαθμίζεται σε ρόλο ρυθμιστή του πολιτεύματος.
Ήταν 9 Μαρτίου του 2000 όταν ο πρωθυπουργός της Ελλάδας, Κώστας Σημίτης, ενημέρωνε από το Ζάππειο Μέγαρο τους Έλληνες ότι «το 2001, η δραχμή, το νόμισμά μας … μετατρέπεται σε ΕΥΡΩ … μπαίνουμε στην ΟΝΕ με το σπαθί μας. Οι κόποι, οι προσπάθειες και οι θυσίες του ελληνικού λαού «πιάσαν τόπο» … τελειώνει οριστικά η εικόνα μιας Ελλάδας μικρής και ανασφαλούς.. κάθε Έλληνας πολίτης κερδίζει από την ένταξη… σε ασφάλεια και σιγουριά για τον ίδιον, σε καλύτερες ευκαιρίες και δυνατότητες για τα παιδιά του».
Αυτά τα γεμάτα αισιοδοξία και εθνική υπερηφάνεια λόγια συνέπεσαν με το κραχ του Χρηματιστηρίου το οποίο μέχρι το 2001 είχε εξαϋλώσει την περιουσία εκατομμυρίων Ελλήνων.
Προκειμένου να αποφευχθεί μία μεγάλη ύφεση η οποία, μεταξύ άλλων, θα αναδείκνυε την ανετοιμότητα της ελληνικής οικονομίας να εγκαταλείψει το εθνικό της νόμισμα, η ελληνική κυβέρνηση προσπάθησε να υποκαταστήσει το ελληνικό χρηματιστήριο ως ένα από τους βασικούς μοχλούς ανάπτυξης της οικονομίας με την ενίσχυση της εσωτερικής κατανάλωσης.
Στα πλαίσια αυτής της πολιτικής αύξησε την πίστωση στις ελληνικές επιχειρήσεις κατά 20% και στα ελληνικά νοικοκυριά κατά 35% και χαλάρωσε τις νομισματικές συνθήκες κατά 5% μέσα σε λίγους μήνες, κάνοντας την πρόσβαση των Ελλήνων σε δανεικά κεφάλαια και ρευστότητα ευκολότερη απ’ ότι σε οποιαδήποτε στιγμή από το Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Μέσα σε λίγα χρόνια δεν υπήρχε Έλληνας χωρίς ένα ή περισσότερα δάνεια.
Σε έκθεση του για την ελληνική οικονομία το 2001 ο ΟΟΣΑ ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η εσωτερική ζήτηση αποτέλεσε την κύρια μηχανή της δραστηριότητας, λαμβάνοντας ώθηση από τα χαμηλά ονομαστικά και πραγματικά επιτόκια, την ισχυρή καταναλωτική εμπιστοσύνη, τη μεγάλη ροή κεφαλαίων από το Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και τις προετοιμασίες για τους Ολυμπιακούς Αγώνες … η είσοδος της Ελλάδας στο ευρώ άνοιξε το δρόμο για την αναβάθμιση του αξιόχρεου της σε Α από Α- στα τέλη του 2000 … τα επιτόκια τριμήνου μειώθηκαν κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες από τα τέλη του 1999 .. το εταιρικό χρέος αυξήθηκε ταχύτατα από το 15% του ΑΕΠ το 1999 σε 40% σήμερα … σε συνδυασμό με την αδυναμία του ευρώ έναντι του δολαρίου οι νομισματικές συνθήκες έχουν χαλαρώσει ουσιαστικά από τα τέλη του 1999 στηρίζοντας την οικονομική δραστηριότητα σε όλο το 2001»
Η Τουρκία έχει ανοίξει δύο μεγάλα μέτωπα. Στο εσωτερικό της πολεμά ανοιχτά με το ΡΚΚ και περιφερειακά ολισθαίνει σε ψυχρό πόλεμο με τη Ρωσία, ο οποίος μπορεί κάλλιστα να κλιμακωθεί, οδηγώντας σε συμμαχία Μόσχας-Κούρδων. Αυτό αναφέρει ο αρθρογράφος Kadri Gursel*.
Ο ψυχρός πόλεμος με τη Ρωσία ξεκίνησε με την κατάρριψη του Su-24 στις 24 Νοεμβρίου. Αξίζει ωστόσο μια ιστορική αναδρομή. Στη δεκαετία του 1980 η Συρία, σύμμαχος της τότε ΕΣΣΔ, αποτελούσε την κύρια βάση υποστήριξης του ΡΚΚ σε μια προσπάθεια αποσταθεροποίησης της νότιας πτέρυγας του ΝΑΤΟ.
Μετά την κατάρρευση του σοβιετικού καθεστώτος, η Ρωσία, εξοργισμένη από τις παντουρκικές θεωρίες που κυριάρχησαν στην Τουρκία και την υποστήριξη της Άγκυρας στους Τσετσένους, επέτρεψε στο ΡΚΚ να επιχειρεί ελεύθερα στο έδαφός της, δημιουργώντας ακόμα και «πολιτιστικό και εκπαιδευτικό στρατόπεδο», στο Γιαροσλάβ, νοτιοανατολικά της Μόσχας.
Λένε ότι μια κοινωνία κρίνεται πρωτίστως από τον τρόπο που φέρεται στα παιδιά της.
Αν ωστόσο ο Σοφοκλής έχει ψήγμα δίκιου, όταν υποστηρίζει πως «πάλι γίνεται παιδί ο άνθρωπος που γερνάει» κι από κοντά ο Ησίοδος, που έλεγε πως «μόνο ο θεός δεν γνωρίζει των γηρατειών τον φόβο», τι ακριβώς συμβαίνει σε μια κοινωνία που κανιβαλίζει τους γέροντές της;
Η επικείμενη αλλαγή στο ασφαλιστικό σύστημα της χώρας δεν είναι απλώς νούμερα, δείκτες, χρήματα: είναι ένας καθρέφτης για το πώς αντιμετωπίζουμε έννοιες, όπως η εργασία, η ασφάλεια, η κοινωνική αλληλεγγύη, η διαγενεακή δικαιοσύνη, η συλλογική μας στάση απέναντι σε όσους εργάστηκαν σκληρά και δεν μπορούν πια.
Αυτά σε… φιλοσοφικό επίπεδο. Γιατί σε πραγματιστικό επίπεδο, σε μια πρακτικά πτωχευμένη από χρόνια χώρα, η σύνταξη του παππού είναι πολλές φορές το μοναδικό εισόδημα μιας οικογένειας.
Ερευνες δείχνουν ότι ένα στα δύο νοικοκυριά ζει με τη λεγόμενη «σύνταξη του παππού».
«Ειλικρινά δεν είναι τόσο οδυνηρό για εμένα, αλλά για τα παιδιά μου. Δεν πονάει το δικό μου χέρι που απλώνεται για να δώσει, αλλά το χέρι του γιου μου που απλώνεται για να πάρει», μας λέει η 68χρονη κυρία Αγγελική, συνταξιούχος δασκάλα. «Με πιάνει απελπισία που ένας νέος άντρας χρειάζεται το χαρτζιλίκι της μάνας του και ξέρω ότι νιώθει ντροπή γι’ αυτό».
Φέτος τα βραβεία Ισλαμοφοβίας που έχει θεσπίσει η Ισλαμική Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, τα σάρωσε -και απολύτως επάξια κατά τη γνώμη μου- η ταινία Ελεύθερος Σκοπευτής του Κλιντ Ίστγουντ. Η ταινία που έσπασε τα ταμεία με τζίρο που ξεπέρασε τα 547 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως και με έξι υποψηφιότητες για Όσκαρ απέδειξε πως η Ισλαμοφοβία πουλάει. Και πουλάει ακριβά. Η Ισλαμοφοβία όμως του Χόλιγουντ δεν είναι μόνο επικερδής επιχείρηση είναι και αποτελεσματική προπαγάνδα. Όπως κατήγγειλε η Μουσουλμανική κοινότητα των ΗΠΑ τα μηνύματα μίσους και οι βίαιες απειλές εναντίον των Μουσουλμάνων μετά την ταινία αυξήθηκαν κατά 300% και όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης βούιξαν από ρατσιστικά παραληρήματα τύπου: “Ο Ελεύθερος Σκοπευτής με έκανε να εκτιμώ τους Αμερικάνους στρατιώτες 100 φορές περισσότερο και να σιχαίνομαι τους Μουσουλμάνους 1000000 φορές περισσότερο” και “Γαμάτη ταινία και τώρα πραγματικά θέλω να βγω και να σκοτώσω μερικούς κωλοαραβες”.
όνομα ουσιαστικό, γένους ουδετέρου,υποκοριστικό του πάγκος, συνήθως μακρύ από ξύλο ή μέταλλο…
είναι αυτός ο τόπος όπου ένα λαμπερό καθαρό πρωινό, από εκτίμηση σε κάποιες κατά συρροή πιεστικές εικόνες, το αναζήτησα, ως συγκεκριμένο ουσιαστικό, και όχι ως λήμμα,από προτίμηση,επίσης για έναν ύποπτο χαρακτήρα που του προσέδωσε χαρακτηριστικά από μηχανής θεού …
υπέροχο σημείο,βασίλειο φωτός και χρωμάτων, με φως γαλήνιο,δροσερό και ειρηνικό, χωρίς παραπετάσματα, μύθος αρχαίος…
πόσο μεγαλώνει η ονειροπόληση τώρα που το περιγράφω!πόσο εύκολη είναι και πόσο μεγαλώνει μόνη της!
εικόνες,πέσετε μόνες σας!
αλαφρώστε τα σκεπτικά μέτωπα των ανθρώπων που σας έχουν δει, μα το ‘χουν ξεχάσει…
αλαφρώστε τα βήματά τους που τελευταία έχουν βαρύνει, υπάρχουν τόσα είδη βαδίσματος όσα και τα σύννεφα στον ουρανό, δώστε τους φτερά!
μην επιτρέψετε το πέρασμα σε τυχαίες μέρες περαστικές, γιατί αυτό το παγκάκι φιλοξενεί αδιάλειπτα μια κυριακή…
η νοητική διεργασία που με επαναφέρει στα συγκαλά μου, βασίζεται σε μια συγκίνηση που πηγάζει από αυτή την εικονιστική σκέψη! σε αυτό το σημείο, τείνω να δηλώσω πως δε θυμάμαι κανένα άλλο παγκάκι της ζωής μου!
και κουρασμένη απ’όλη αυτή την αναζήτηση, μου φαίνεται μεγάλη ανάγκη ν’αποθέσω πάνω του το βάρος μου το τόσο εφήμερο κι άλλο τόσο συνειδητό…
αυτό είναι ένα εξαίσιο σημείο αυτοπροσδιορισμού και το αντικείμενο,είναι η ευκαιρία, το πέρασμα, ο μύθος που σας έλεγα νωρίτερα…
λυπάμαι αν με λεκτικές αδεξιότητες σας παρέσυρα ως εδώ φίλε μου, μα δεν υπήρχε στην καρδιά και το νου μου πρόθεση κακή, παρά μονάχα μια τρελή απατηλή αίσθηση εγγύτητας και μια πιο τρελή, προσομοίωσης ψευδαίσθηση…
«Ο άνθρωπος που δεν είναι ικανός να αντλεί διαρκώς από μέσα του νέους πόθους, μαζί κι έναν καινούργιο εαυτό, να γυρίζει ως επιβεβαίωση την πλάτη στο παρωχημένο και σαπισμένο, αυτός δεν είναι άνθρωπος: είναι ένας μπουρζουάς, ένας φαρμακοτρίφτης, ένας ουτιδανός.» Αμεντέο Μοντιλιάνι (http://www.modigliani-foundation.org)
Ο κόσμος σε 360 μοίρες. Το μοναδικό '0% Lies & Errors Free' website. Στιγμές και όψεις της ελληνικής (και όχι μόνο) δημόσιας πραγματικότητας από ένα ιστολόγιο που αγαπάει την έρευνα. Επειδή η αλήθεια είναι μεταδοτική.
απέραντο γαλάζιο 