Φωτογραφίες από τις Σκουριές: Δεν είναι η Σαχάρα. Είναι το κομμένο δάσος της Χαλκιδικής

Τις τελευταίες ημέρες πραγματοποιείται «10ήμερο αντίστασης» στις Σκουριές με πρωτοβουλίες κατοίκων που εναντιώνονται στη δραστηριοποίηση της Eldorado Gold στην περιοχή.

Η δράση συντονίζεται από τις Επιτροπές Αγώνα Μ. Παναγιάς, Ουρανούπολης, Ν. Προποντίδας, Πολυγύρου και Θεσσαλονίκης. «Ενάντια σε κάθε λογική ανάθεσης.  Δεν αναμένουμε καμία ελπίδα την πραγματώνουμε μόνοι μας», είναι το κεντρικό σύνθημα.

Το θέμα των Σκουριών ήρθε εκ νέου στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας την Πέμπτη, καθώς στην ομιλία του στην Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, είπε:

«Αν κατάλαβα καλά με κατηγόρησαν επειδή αναφέρθηκα (στη συνέντευξή του στο Κόκκινο) σε 5000 εργαζόμενους. Αν αυτό είναι το λάθος μου δεν είναι εσκεμμένο. Κάνουν το λάθος να ταυτίζουν κάποιοι την έκβαση του αγώνα με το ότι αυτοί οι άνθρωποι δεν πρέπει να έχουν δουλειά. Πως είναι δυνατόν αυτή μου η τοποθέτηση να είναι σημαία ξεπουλήματος του αγώνα; Τι περιμένατε να πω ότι η λύση που θα προτείνει η κυβέρνηση θα είναι να οδηγήσουν στην ανεργία 1900 άτομα; Η στάση της Αριστεράς δεν μπορεί να είναι εκδικητική να χάσουν αυτοί οι άνθρωποι τη δουλειά τους».

Το NEWS 247 επικοινώνησε με τον Σάκη Σταφίδα, μέλος της επιτροπής αγώνα Παναγίας, ο οποίος μας παραχώρησε τις φωτογραφίες του από την περιοχή.

Αποκαρδιωτικές εικόνες καταστροφής ενός δάσους για το οποίο οι κάτοικοι της περιοχής, έδωσαν, και συνεχίζουν να δίνουν τον δικό τους αγώνα. Η απογοήτευση τους άλλωστε είναι έκδηλη λόγω της στάσης της κυβέρνησης που προεκλογικά είχε δεσμευθεί πως θα βάλει τέλος στις διεργασίες εξόρυξης, μεριμνώντας παράλληλα και για τους εργαζόμενους.

 Καρέ-καρέ η καταστροφή του δάσους:

Η εκλογική άνοδος ως μέσο συστημικής ενσωμάτωσης – Η Αριστερά ως θεραπαινίδα του καπιταλισμού.

«Ελευθερία ανάπηρη πάλι σου τάζουν»

Μιχάλης Κατσαρός

Σωτήρης Αμάραντος

Ορισμένοι από τους οξυδερκέστερους στοχαστές του παρελθόντος είχαν την άποψη ότι η αποδοχή από την πλευρά της Αριστεράς αστικών τρόπων κομματικής οργάνωσης, με στόχο την κατάληψη της εξουσίας, θα σήμαινε διαδοχικά την αλλοτρίωση της ηγετικής ομάδας, τη δεξιόστροφη μεθερμηνεία της ιδεολογίας της και την τελική αφομοίωση του συνόλου της κομματικής οργάνωσης στο καπιταλιστικό σύστημα.

Πρόκειται για ζητήματα, τα οποία υπερβαίνουν τα συμπτώματα των προσωπικών κινήτρων και επιθυμιών, βάσει των οποίων επιχειρείται, σε πλείστες περιπτώσεις, η ανάλυση της πολιτικής πραγματικότητας. Άλλωστε, η ένταξη και η λειτουργία των προσώπων σε καθεστώς κομματικής υποτέλειας προϋποθέτει έναν αρχικό βαθμό αλλοτρίωσης έναντι της ελευθερίας της ατομικής συνείδησης. Εάν έχουν έτσι τα πράγματα, τότε μια από τις σημαντικότερες αρχές συμμόρφωσης προς την αστική αρχή του πολιτεύματος και την αντίστοιχη προς αυτήν κοσμοαντίληψη είναι το γεγονός της κομματικής συγκρότησης και βέβαια η κατάληψη της εξουσίας. Θα μπορούσαμε απευθυνόμενοι σε κάθε πολίτη που αγωνιά, κάπως κυνικά και με ύφος ειρωνικής προτροπής να διατυπώσουμε πως: εάν φοβάστε τη Χρυσή Αυγή, να της δώσετε την εξουσία. Να είστε σίγουροι ότι με αυτό τον τρόπο θα έχετε συμβάλλει στη μετατροπή της σε ένα κόμμα αστικής ευπρέπειας! Αυτό ακριβώς δε συνέβη με τον σχεδόν αναρχίζοντα ΣΥΡΙΖΑ του 3%; Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι την ίδια περίοδο στελέχη του μιλούσαν για αφοπλισμό των ΜΑΤ, ενώ με άλλες δηλώσεις τους παρείχαν λόγους συμπαράστασης σε πράξεις εξτρεμισμού.

Η προσέγγιση αυτή, θα είχε πολλές πιθανότητες να κριθεί ως ανεδαφική χωρίς μια εννοιολόγηση ικανή να παράσχει ερμηνεία των φαινομένων, σε ένα ευρύτερο της άμεσης εμπειρίας επίπεδο, ώστε να καταδειχτεί η δομή εκείνη των κοινωνικών σχέσεων, που προκαλεί την ανάδυση αντίστοιχων φαινομένων. Η νεωτερική ιδέα και πρακτική της πολιτικής, αναπτύσσεται με τρόπο που συγχέει τη λευκή εντολή που παρέχεται από τους πολίτες στους εκάστοτε εξουσιαστές, δια μέσου των εκλογών, με την ίδια την άσκηση της εξουσίας από το λαό. Ως εάν δηλαδή, με έναν μεταφυσικό τρόπο το πνεύμα του κάθε ψηφοφόρου να μεταγγίζεται στην πολιτική πρακτική του κυβερνήτη. Υπό την προοπτική αυτής της στρέβλωσης, η νεωτερική σύλληψη της πολιτικής κατονόμασε ως δημοκρατία την αποκλειστική διάθεση της εξουσίας στους ολίγους. Ταυτόχρονα, η έννοια της ελευθερίας περιορίστηκε στο ατομικό επίπεδο, και το οικονομικό και πολιτικό σύστημα μεταβλήθηκαν σε πεδία πραγμάτωσης και συντονισμού της παραγωγικής και καταναλωτικής δυνατότητας της κοινωνίας.

ΣΚΟΤΩΣΑΝ ΤΟΝ ΣΕΣΙΛ, Ε ΚΑΙ;

του ΣΤΑΛΙΝ

---

Αρνούμαι να γράψω κείμενα οργισμένα για το λιοντάρι Σεσίλ. Τρώω κρέας. Η αλήθεια είναι ότι ο λόγος που δεν κόβω το κρέας είναι η συνήθεια. Που σημαίνει ότι τρώω νεκρό ζώο. Απλά δεν είναι λιοντάρι, είναι αγελάδα ή γουρούνι.

Και μάλιστα αυτά που τρώω, ζούνε σε χειρότερες συνθήκες από ότι ζούσε ο Σεσίλ και πεθαίνουν το ίδιο φρικτά. Τα βασανίζουν για την ακρίβεια από την ώρα που έρχονται στη ζωή, τα έχουν κλεισμένα στα κλουβιά και τα ταΐζουν για να γίνουν υπερτροφικά. Αλλά η κοινή γνώμη δεν αντιδρά.

Τα κοινωνικά δίκτυα σοκαρίστηκαν με την εικόνα του γδαρμένου λιονταριού αλλά δεν φρικάρουν κάθε πάσχα με τα αρνιά στις σούβλες. Και εδώ αναρωτιέμαι γιατί υπάρχει αυτή η αντίδραση; Άνθρωποι φρικάρουν με το σκότωμα των φαλαινών στα νησιά Φερόε αλλά δεν τους ενοχλούν οι θάνατοι χιλιάδων άλλων ψαριών μέσα από το ψάρεμα.

Με τον Σεσίλ όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά, έχουν γεμίσει τα social media με αναρτήσεις του στυλ «ο ψυχάκιας, ο σαδιστής, ο έτσι, ο γιουβέτση». Χιλιάδες αναρτήσεις από ιστοσελίδες και blogs για να μαζέψουν κλικς μέσα από φθηνό συναισθηματισμό, αφού άλλωστε ο θάνατος πουλάει.

Βασικά ο τύπος που σκότωσε το ζώο δεν είναι ψυχάκιας και είναι απαράδεκτο οι άνθρωποι που πάσχουν από κάποιο ψυχικό νόσημα να ταυτίζονται με αυτόν τον τύπο. Ο τύπος λοιπόν, αυτός, δεν είναι κάτι παραπάνω από μία ακόμη έκφανση του σύγχρονου δυτικού ανθρώπου που αναγνωρίζει μόνο ως στόχο του την συσσώρευση του πλούτου και προτάσσει το κλασσικό «money can buy you freedom, freedom even to kill». Είναι ο τύπος που μπορεί και αγοράζει τον θάνατο.

Μην την περνάς τη Γευγελή…

«Να το φοβόμαστε, μας λένε, αυτό το παιδί που ψάχνει το τρένο της μεγάλης φυγής στη Γευγελή. Να το κρατήσουμε πίσω από τα σύρματα γιατί μπορεί να πάρει αύριο τη θέση μας στη φτώχεια και στην ανεργία».

του Πέτρου Κατσάκου

«Μην την περνάς τη Γευγελή» λέει ο στίχος ενός δικού μας τραγουδιού που δεν το άκουσε ποτέ αυτός ο πατέρας. Από την Ειδομένη στη Γευγελή. Με ένα παιδί στα χέρια. Το κουβαλάει στην αγκαλιά του από το Χαλέπι. Το ταξίδεψε κατά μήκος της Τουρκίας. Το πέρασε νύχτα με μια βάρκα στη Λέρο. Το κράτησε στην αγκαλιά του σφιχτά τις ώρες της πείνας και της δίψας. Το νανούρισε στα κύματα του Αιγαίου. Το κοίμισε σε μια στοά της Ομόνοιας. Το πότισε με υποσχέσεις. Κορόιδεψε την πείνα του με όνειρα. Το τρένο έφτασε στη Θεσσαλονίκη. Κι από εκεί με τα πόδια στην Ειδομένη.

Πολλά τα χιλιόμετρα και σε κάθε του βήμα το παιδί όλο και βάραινε στα χέρια του. Έμεινε μέρες εκεί έχοντας απέναντί του πάνοπλους αστυνομικούς μη τυχόν και περάσει τη γραμμή των συνόρων. Αυτός που πέρασε πριν μήνες την έσχατη γραμμή της ζωής. Πρόσφυγας σαν το παιδί του.

Μια νύχτα κατάφερε να ξεγλιστρήσει από τους προβολείς, δίνοντας σε κάποιον άγνωστο τα τελευταία του χρήματα. Ούτε νερό πια. Στη Γευγελή ψάχνει ένα τρένο. Ένα βαγόνι για την Ουγγαρία. Δεν έμαθε πως εκεί απλώνουν συρματοπλέγματα. Δεν είδε ειδήσεις, δεν διάβασε εφημερίδες για τους φράχτες που υψώνονται για να κρατήσουν έξω από τα εδάφη τους οι Ευρωπαίοι αυτόν και το παιδί του.

Δεν τους χωράει κανένας τόπος σ’ αυτόν τον τόπο. Του δείχνουν τον δρόμο του γυρισμού. Μα επιστροφή δεν υπάρχει πια. Κάποιοι θα μιλούν ώρες ατέλειωτες γι’ αυτόν και το παιδί του. Θα σκέπτονται και θα συσκέπτονται στα κλιματιζόμενα γραφεία τους. Θα μετρούν, θα προσθέτουν, θα διαιρούν ανθρώπινες μάζες, μα ο λογαριασμός δεν θα βγάζει πουθενά. Λυπούμαστε αλλά δεν χωράτε. Είμαστε ήδη πολλοί. Κι αυτός θα αναρωτιέται ποιόν δρόμο να τραβήξει για το παιδί που μεγαλώνει στα χέρια του. Παντού συρματοπλέγματα. Παντού στρατιώτες και αστυνομικοί. Και συρματοπλέγματα. Όλο και πιο ψηλά στημένα. Θαρρείς και κρύβουν έναν παράδεισο για λίγους και εκλεκτούς.

Μα πόσο απογοητευτικό είναι να ανακαλύπτεις κάθε φορά ότι ο φράχτης αυτός χωρίζει τελικά την προσφυγιά από την ανέχεια και τους ξεριζωμένους από τους φτωχούς και τους άνεργους!

Λένε ότι η φτώχεια είναι που κάνει τον άνθρωπο σκληρό. Ψέμα. Και πάλι ψέμα. Είναι αυτοί που έσπειραν πολέμους οι ίδιοι που πληρώνουν για το σήκωμα του κάθε φράχτη. Είναι αυτοί που επέβαλαν τη φτώχεια οι ίδιοι που υψώνουν τα τείχη του διαχωρισμού και θερίζουν τη σπορά του μίσους και του φόβου. Να το φοβόμαστε, μας λένε, αυτό το παιδί που ψάχνει το τρένο της μεγάλης φυγής στη Γευγελή.

Να το κρατήσουμε πίσω από τα σύρματα γιατί μπορεί να πάρει αύριο τη θέση μας

στη φτώχεια και στην ανεργία.

Πέτρος Κατσάκος

 

Φωτογραφία  του παρόντος:Dimitar Dilkoff

---

Από:

http://www.nostimonimar.gr/

Το γερμανικό (κυβερνητικό) ίδρυμα KAS “εκπαιδεύει” Έλληνες δημοσιογράφους!…

Τη στιγμή που τα περίφημα σεμινάρια εκπαίδευσης του ΔΝΤ των Ελλήνων δημοσιογράφων σχεδόν έχουν ξεχαστεί, έρχεται η ανακοίνωση του χορηγούμενου από τη γερμανική κυβέρνηση, Ιδρυμα “Konrad Adenauer” να καλέσει σε “σεμινάριο” στην Αθήνα. Καλούνται δημοσιογράφοι να μετέχουν από τις 12 ως τις 19 Σεπτεμβρίου ” σε διεθνικές ομάδες για δημοσιογραφικά ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος”. Όπως μας ενημερώνει η ιστοσελίδα του Konrad – Adenauer Stiftung (KAS)http://www.kas.de/griechenland/el/> το εν λόγω σεμινάριο γίνεται για 5η φορά μέσα σε 3 χρόνια!

Το εν λόγω Ίδρυμα έχει βρεθεί εδώ και χρόνια στο επίκεντρο εξαιτίας της επιθετικής πολιτικής lobbying που ακολουθεί στις χώρες που ενδιαφέρουν άμεσα την γερμανική κυβέρνηση της Μέρκελ, ως κύριος προπαγανδιστικός μηχανισμός ακραίων νεοφιλελεύθερων απόψεων. Ήδη από το 2010 για παράδειγμα έχει ανακατευτεί στην Ουκρανία, προωθώντας τον “άνθρωπο της” στο Κίεβο. Η ιστοσελίδα https://kulturstudio.wordpress.com στις 11 Δεκ, 2013 περιγράφει τα βήματα του ιδρύματος στην προώθηση του πολιτικού κατασκευάσματος της Γερμανίας στην Ουκρανία. Τα αποτελέσματα της πολιτικής αυτής είναι σήμερα γνωστά…

Η ίδια η ιστοσελίδα του ΚΑS ενημερώνει πως το “Konrad Adenauer Stiftung επανεκκίνησε τις δραστηριότητές του στην Ελλάδα στα μέσα Μαΐου 2012 το με την δημιουργία ενός εξωτερικού γραφείου στην Αθήνα”. Ότι είναι ένα πολιτικό ίδρυμα που βρίσκεται πλησίον των θέσεων της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Γερμανίας (CDU). Ως συνιδρυτής του κόμματος CDU και πρώτος Γερμανός Καγκελάριος, ο Konrad Adenauer (1876 – 1967) ένωσε τις χριστιανικές – κοινωνικές, συντηρητικές και φιλελεύθερες παραδόσεις!

Τουρκία: Γιατί ο Ερντογάν «πήρε τ’ άρματα»…

Οι εκλογές, η απειλή του Κουρδιστάν, τα μεγαλεπήβολα σχέδια και η συμφωνία Ιράν – ΗΠΑ

Γράφει η Ελένη Μαυρούλη

---

Οταν αιματοκυλίστηκε το Σουρούτς την περασμένη εβδομάδα όλοι όσοι στοιχειωδώς παρακολουθούν τα τεκταινόμενα στην Τουρκία ψυχανεμίστηκαν ότι το αίμα των 31 ανθρώπων και των περισσότερων από 100 τραυματιών πυροδοτούσε εξελίξεις. Το ότι η ηγεσία Ερντογάν έσπευσε, χωρίς καν να υπάρξει επίσημη και αδιαμφισβήτητη ανάληψη ευθύνης να αποδώσει την επίθεση στο «Ισλαμικό Κράτος», που μέχρι πρότινος ήταν στο «απυρόβλητο», ήταν η πρώτη σαφής ένδειξη. Η «σκούπα» που οι τουρκικές αρχές εξαπέλυσαν τις αμέσως επόμενες ώρες κατά πάντων επιβεβαίωσε τις αρχικές εκτιμήσεις. (Κεντρική φωτό: Τούρκικο F – 16, Reuters / Tobias Schwarz)

Μέσα σε λίγες μέρες  από τη βομβιστική επίθεση με στόχο την εκδήλωση αλληλεγγύης στο Κομπάνι της Ένωσης Σοσιαλιστικής Νεολαίας, οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές. Με αφορμή την «τρομοκρατική δράση του ISIS» (την οποία αίφνης αναγνώρισε και η Άγκυρα μετά από χρόνια σιωπηλής ανοχής αν όχι ανοιχτής συνεργασίας)  η τουρκική ηγεσία εξαπέλυσε «πόλεμο» κατά όσων απειλούν την απόλυτη εξουσία του ΑΚΡ και του Ερντογάν.

Μεταξύ των περισσοτέρων των 1000 ανθρώπων που έχουν συλληφθεί τα τελευταία 24ωρα σε επιχειρήσεις – «σκούπα» που πραγματοποιούνται σε 34 περιοχές της χώρας, η πλειοψηφία δεν είναι ούτε καν συμπαθώντες του ISIS  (κάτι που επιβεβαιώνεται και από την έλλειψη αντίδρασης της ισλαμιστικής τουρκικής«Χεζμπολλά» – καμία σχέση με την ομώνυμη σιίτικη οργάνωση του Λιβάνου). Είναι κυρίως συμπαθώντες τουΡΚΚ, με άλλα λόγια του μεγάλου νικητή των βουλευτικών εκλογών της 7^ης Ιουνίου, του κουρδικού HDP, και μέλη αριστερών και ακροαριστερών οργανώσεων, με το DHKP-C να είναι ο κύριος στόχος. Ταυτόχρονα, από την ημέρα της επίθεσης στο Σουρούτς έχει κατασταλεί με ιδιαίτερη σκληρότητα σχεδόν εν τη γενέσει της, κάθε διαδήλωση που έγινε προσπάθεια να διοργανωθεί σε Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα κατά του ISIS, αλλά και κατά της ανοχής – ή και συνεργασίας- της τουρκικής ηγεσίας στους ακραίους αυτούς ισλαμιστές. Οι συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα τόσο στην Κωνσταντινούπολη (στις περιοχές – προπύργια του DHKP – C) όσο και σε πολλές της νοτιοανατολικής Τουρκίας είναι συνεχείς και οδήγησαν στον θάνατο της Günay Özarslan, μέλους του DHKP – C. Το μήνυμα είναι σαφές.

Αφελείς και παλιάνθρωποι…

Η κριτική που ασκείται, ή ακριβέστερα, όπως θα δούμε παρακάτω, η συντονισμένη πολεμική που εξαπολύεται εναντίον του Αλέξη Τσίπρα από ιστολόγια που κάποτε τον στήριξαν εκτείνεται σ’ ένα φάσμα από τη καταγγελία του Αλέξη Τσίπρα ως αφελούς, μέχρι την καταγγελία του Αλέξη Τσίπρα ως παλιανθρώπου. Με το «αφελής» να είναι στην πραγματικότητα μόνο μια συγκεκαλυμμένη εκδοχή του «παλιάνθρωπος», θα λέγαμε, πιο… εύσχημη.

Εξηγούμαι:

Ως «παλιάνθρωπος» καταγγέλλεται ο Αλέξης Τσίπρας, διότι δρούσε, λέει, εξαρχής βάσει προδοτικού σχεδίου κι εντέλει αποκαλύφθηκε, όταν αποδέχθηκε μια συμφωνία που ο ίδιος κάποτε αναθεμάτιζε.

Ως «αφελής», και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση και καθ’ υποτροπή, καταγγέλεται ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς επανειλημμένα επέδειξε ευπιστία σε δεσμεύσεις, τις οποίες τελικά δεν τήρησαν απέναντί του οι δανειστές (και άλλοι…), με αποτέλεσμα, και πάλι, να αποδεχθεί μια συμφωνία που κάποτε αναθεμάτιζε.

Αφελής ή παλιάνθρωπος, μονά-ζυγά… διαλέγεις και παίρνεις.

Επειδή όμως ένας άνθρωπος, όσο ευαπάτητος και αν είναι, δεν στέκει, εδώ που τα λέμε, να είναι τόσο ασυγχώρητα αφελής, δεν μπορεί παρά, κατ’ επέκταση, και ο Αλέξης Τσίπρας να μην είναι δα τόσο αφελής. Κι έτσι, δεν είναι παρά απλώς ένας παλιάνθρωπος που μόνο κρύβεται καλά πίσω από τη δήθεν αφέλειά του.

Αφελής ή παλιάνθρωπος, μονα-ζυγά… μονόζυγα.