Ακριβώς πριν 59 χρόνια, την Παρασκευή, 31 Μάη 1957, στην παραλιακή λεωφόρο του Αλίμου και περίπου στη 1.40 το μεσημέρι, μια βαριά πράσινη «Μπουίκ», με αριθμό ΞΑ 1941, την οποία οδηγούσε ο Ιταλοαμερικανός υποσμηνίας Μάριο Μουζάλι, που υπηρετούσε στην 22η Μοίρα Διαβιβάσεων της αμερικανικής αεροπορικής βάσης του Ελληνικού, τρέχοντας με ταχύτητα 120 χιλιομέτρων, πέφτει πάνω στον θρυλικό στρατηγό του ΕΛΑΣ και βουλευτή της ΕΔΑ, Στέφανο Σαράφη και στη σύζυγό του, Μάριον.
Λίγη ώρα αργότερα, ο λαϊκός ηγέτης θα άφηνε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 66 ετών.
Η τραγική είδηση διαδίδεται σαν την φωτιά στα ξερόκλαδα. Οι εφημερίδες θα τυπώσουν έκτακτα φύλλα και το συλλογικό, πολιτικό «ένστικτο» δεν θα έχει εξαρχής καμία αμφιβολία: Πρόκειται γιαδολοφονία.
Ακόμη και η αστυνομία δεν μπόρεσε να εξηγήσει το γεγονός ότι το ζευγάρι χτυπήθηκε την ώρα που σχεδόν είχε φτάσει στην διαχωριστική νησίδα, με τον οδηγό, όχι μόνο να έχει άριστη ορατότητα αλλά και κάθε δυνατότητα να τους αποφύγει. Δεν μπόρεσε να ρίξει φως και σε άλλες «σκιές» του «δυστυχήματος», όπως, για παράδειγμα, την επιμονή του Αμερικανού αξιωματικού στην εκδοχή ότι είχε μόνο έναν συνεπιβάτη, ενώ οι αυτόπτες μάρτυρες έκαναν λόγο για ακόμη δύο άτομα. Σε κάθε περίπτωση, είτε ένας, είτε δύο… «εξαφανίστηκαν» αμέσως μετά το «τροχαίο».
απέραντο γαλάζιο 