GOT MY MIND SET ON YOU…


DJ της ημέρας, η Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Ο Χάρισον ήταν ο αγαπημένος μου Beatle. Ο πιο όμορφος και ο πιο αμήχανος ταυτοχρόνως. Και έγραψε επίσης τρομερά τραγούδια, και συνέχισε να γράφει ωραία πράγματα μετά τη διάλυση των Beatles. Όπως αυτό εδώ.

Ένα σούπερ απλό και σούπερ feel good τραγουδάκι (με άκρως χαριτωμένο βίντεο κλιπ). Αλλά εκτός αυτού, μ’ αρέσει το πρακτικό του πνεύμα: Εκείνος λέει πως θέλει να την κατακτήσει. Πως το έχει βάλει σκοπό. Αλλά, σε αντίθεση με τις κοελικές μπουρδολογίες περί Σύμπαντος που συνωμοτεί υπέρ σου όταν θες κάτι πάρα πολύ, αυτός το σκέφτεται όπως είναι: Για να σε κερδίσω, θα χρειαστούν λεφτά, πολλά λεφτά, και χρόνος, πολύς χρόνος.

Ο έρωτας κοστίζει, έτσι δεν είναι;

* * *


Από:https://dimartblog.com/2017/07/30/got-my-mind-set-on-you/

Istanbul …


Σαν αντίστιξη στην ευχάριστη καλοκαιρινή ραστώνη, by the sea, προτείνουμε ένα τραγούδι για μια πόλη που όσοι πήγαν και δεν την ερωτεύτηκαν, μαζί με τον κόσμο της, (ναι, υπάρχουν πόλεις που τις ερωτεύεσαι και πόλεις που απλά περνάς την ώρα σου), αυτοί λοιπόν που δεν την ερωτεύτηκαν … απλά έχουν ακόμα τα μάτια τους κλειστά στον κόσμο.

Από μια ιρανο-εβραίο-τουρκο-γαλλική street band της πόλης, που έχουμε επίσης αγαπήσει: τους Light in Babylon.

(Special αφιερωμένο στον βόρειο φίλο και στην παρέα του, που λένε να κινήσουν κατά κεί…)

  _______________________________________________________

«Σαφάρι» ακροδεξιών στη Μεσόγειο με «θηράματα» πρόσφυγες…


ΔΑΝΗΣ ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Σε ρόλο «κυνηγών κεφαλών», ακροδεξιοί, μέλη φασιστικών και ρατσιστικών οργανώσεων,  από διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναλαμβάνουν δράση στη Μεσόγειο, κυνηγώντας πρόσφυγες και μετανάστες, που επιχειρούν να αποβιβαστούν στις ευρωπαϊκές ακτές.

Πρόκειται για το λεγόμενο «Κίνημα των Ταυτοτικών»  (Génération Identitaire ή Identitäre Βewegung), που αποκηρύσσει την «πολυπολιτισμική μανία» και την «ανεξέλεγκτη μαζική επέλαση των προσφύγων» ενώ τάσσεται υπέρ της επαναφοράς μιας αυθεντικής ταυτότητας, με εθνικιστικά και ακροδεξιά χαρακτηριστικά.

Το «Κίνημα των Ταυτοτικών» ήρθε στην επικαιρότητα τις τελευταίες μέρες εξαιτίας της παρουσίας ενός πλοίου με το όνομα «C STAR» το οποίο εμφανίστηκε στα νερά της Μεσογείου, μεταξύ Λιβύης και Ιταλίας. Τα μέλη του πληρώματος παρουσιάζονται, επισήμως, ως μέλη μιας ακόμη Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, από τις πολλές που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, με σκοπό να συνδράμουν στις προσπάθειες διάσωσης προσφύγων.

Το πλοίο «C STAR» πλέει στη Μεσόγειο

Στην πραγματικότητα το «C STAR» περισυλλέγει μετανάστες και πρόσφυγες από τα νερά της Μεσογείου, όχι για να τους οδηγήσει στον προορισμό τους, αλλά για να τους στείλει πίσω στη Λιβύη.

Ο Ντάνιελ Φις, ένα από τα ηγετικά στελέχη της ομάδας, μιλώντας στη «Deutsche Welle»,  δήλωσε: «Δεν πρόκειται να ενεργήσουμε όπως οι ΜΚΟ που ακολουθούν τον μακρινό δρόμο προς την Ιταλία, εμείς θα συνεργαστούμε επί τόπου με τη λιβυκή ακτοφυλακή»…

Στόχος τους είναι οι λιβυκές αρχές να παραλαμβάνουν τους πρόσφυγες που θα έχουν περισυλλέξει και αυτοί να επιστρέφουν στη Λιβύη. Αυτό είναι το σχέδιό τους.

Τι θα συμβεί, όμως,  εάν οι πρόσφυγες αρνηθούν να επιβιβαστούν στο «C STAR»;

Στο ερώτημα αυτό, οι υπεύθυνοι  δεν δίνουν απάντηση. Ούτε ξεκαθαρίζουν αν υπάρχει κάποια συμφωνία, ή συνεργασία με τις λιβυκές αρχές.

«Πρόκειται για ύποπτες, ένοπλες ομάδες οι οποίες τις τελευταίες εβδομάδες και μήνες παρενοχλούν τις διάφορες ΜΚΟ. Απειλούν τα πλοιάρια και παίρνουν με τη βία τους ανθρώπους πίσω, οι οποίοι ξαναπέφτουν στη Λιβύη στο φαύλο κύκλο της βίας», δήλωσε  η Βερένα Πάπκε από την ανθρωπιστική οργάνωση «SOS MEDITERRANEE».

Την περασμένη εβδομάδα το «C STAR» απασχόλησε την επικαιρότητα όταν συνελήφθη από τις τουρκοκυπριακές αρχές, ανοιχτά της Αμμοχώστου, αφού, κατά τον έλεγχο, διαπιστώθηκε ότι πολλά από τα μέλη του πληρώματος είχαν πλαστά χαρτιά.

Όπως αναφέρει δημοσίευμα της «Deutsche Welle», οι κινήσεις του πλοίου παρακολουθούνται από τις γερμανικές αρχές, οι οποίες ερευνούν τις διασυνδέσεις των «Ταυτοτικών» με τις ακροδεξιές και νεοναζιστικές οργανώσεις στη Γερμανία, αλλά και σε άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το σήμα της καμπάνιας των ακροδεξιών με τίτλο «Υπερασπίζοντας την Ευρώπη»…

Το «Κίνημα των Ταυτοτικών» εμφανίστηκε στη Γαλλία και σύντομα, το 2012, επεκτάθηκε στη Γερμανία και την Αυστρία. Ο κύριος χώρος της δραστηριότητας τους είναι το διαδίκτυο, μέσω του οποίου, «αλιεύονται» τα νέα μέλη, νεαρής ηλικίας στη συντριπτική τους πλειοψηφία. Ωστόσο, κατά διαστήματα, διοργανώνουν εκδηλώσεις, με τη μορφή νεανικών events, προσπαθώντας να διαφοροποιηθούν από  τις «κλασσικές» μορφές δράσης των ακροδεξιών και των νεοναζί.

Τα τελευταία χρόνια οι Ταυτοτικοί βρήκαν στην προσφυγική κρίση έναν λόγο ύπαρξης. Στηρίζουν τη δράση τους σε αντίστοιχες κρίσεις, κι αυτό υποστηρίζει άλλωστε και ένας εκ των κορυφαίων «ακτιβιστών» τους στην Αυστρία, ο Μάρτιν Σέφερ.
Βλέπουν αυτές τις κρίσεις σαν ευκαιρία για αντίδραση, σαν ένα είδος εμφυλίου πολέμου, στον οποίο πρέπει να λάβουν μέρος, αναφέρει ο Αντρέας Πέχαμ, ειδικός σε θέματα ακροδεξιών κινημάτων και ερευνητής στο Αρχείο της Αυστριακής Αντίστασης, προκειμένου, μεταξύ άλλων, να βοηθήσουν και τα ακροδεξιά κόμματα τα οποία πολλοί εξ αυτών υποστηρίζουν, όπως το FPÖ στην Αυστρία και το AfD στη Γερμανία. Μάλιστα φαίνεται ότι έχουν ιδιαίτερη απήχηση τελευταία στη Γερμανία, εξ ου και η παρακολούθηση των δράσεών τους από την Αρχή Προστασίας του Συντάγματος. Ειδικά στη Γερμανία, πολλοί έχουν διασυνδέσεις και με νεοναζί, κάτι που δεν πρέπει να εκπλήσσει, εκτιμά ο Αντρέας Πέχαμ. Ο ίδιος φοβάται πάντως ότι μελλοντικά ενδέχεται να αυξηθεί η επιρροή τους σε κύκλους νέων, σε σχολεία ή πανεπιστήμια, χρησιμοποιώντας ως μότο το «Έξω οι ξένοι».

Από κινητοποίηση του «Κινήματος των Ταυτοτικών» στη Γερμανία. Το πανό γράφει «Μέλλον για την Ευρώπη» και από κάτω «Ταυτότητα, αγάπη για τον τόπο, πατριωτισμός».

«Οι «Ταυτοτικοί» είναι πιο επικίνδυνοι από το κίνημα των «Πολιτών του Ράιχ», εκτιμά και ο Γιοχάνες Μπαλντάουφ από το Ίδρυμα Αμαντέου Αντόνιο. «Δανείζονται στοιχεία από μια νεανική ποπ κουλτούρα και λανσάρονται ως τα άγρια νιάτα της ακροδεξιάς ιδεολογίας».
Οι «Ταυτοτικοί», που είναι οργανωμένοι σε 50 με 70 τοπικές υποομάδες, αρνούνται την κατηγορία ότι δεν αναγνωρίζουν τη συνταγματική τάξη της Γερμανίας και μάλιστα αποφεύγουν να χρησιμοποιούν νεοναζιστικά σύμβολα, αλλά «σε τελική ανάλυση η ιδεολογία τους είναι απάνθρωπη, είναι ένα κουλτουριάρικο είδος ρατσισμού», υποστηρίζει ο Μπαλντάουφ. «Κάνουν προπαγάνδα όχι με την κλασική ρητορική του μίσους, αλλά με δημιουργικό τρόπο. Στους «Ταυτοτικούς» βλέπει κανείς το μέλλον του νεοναζισμού και του φασισμού».

Θα πρέπει, βεβαίως, να σημειώσουμε ότι όσον αφορά τη δράση των «Ταυτοτικών», δεν διαφέρει, επί της ουσίας, από τη δράση των επίσημων κρατικών και κοινοτικών αρχών στην αντιμετώπιση των προσφύγων και των μεταναστών. Η επίσημη πολιτική της «επαναπροώθησης» δεν διαφέρει καθόλου από αυτό που κάνουν οι ακροδεξιοί, φασίστες του «C STAR». Έχει, όμως, ενδιαφέρον αυτή η ταύτιση, καθώς από τη μια δείχνει την αντιδραστική φύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και από την άλλη αποδεικνύει ότι η αντιπροσφυγική και αντιμεταναστευτική πολιτική της Ε.Ε λειτουργεί ως λίπασμα για την ανάπτυξη του νεοναζισμού και του φασισμού.

Σημείωση: Υλικό για το κείμενο αυτό, αντλήσαμε από την ιστοσελίδα της «Deutsche Welle»

Αφού το λέει το facebook, τι σημασία έχει η… αλήθεια; …


Οταν ο ΣΚΑΪ πήρε από το twitter και μετέδωσε μια fake φωτογραφία της Ακρόπολης βαμμένη στα χρώματα της Γαλλίας μετά το χτύπημα στο Παρίσι, έκανε λάθος. Δεν το πρόσεξε και την… πάτησε.

Οταν όμως προχθές παρουσίασε ένα ρεπορτάζ για το «επίδομα σφραγίδας», ενώ ήξερε πως είναι «fake news», δεν έκανε λάθος, αλλά προπαγάνδα! «Εβγαλα την είδηση γνωρίζοντας ότι δεν ισχύει, αλλά όποιο site κι αν ανοίξεις ή στο facebook βρίσκεις αυτό το πράγμα και λέω κάτσε, ναι μεν είναι ψέματα αλλά να το πούμε» σημείωνε ο Σπύρος Μάλλης στην εκπομπή του καταπατώντας όλους τους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.

Αφού το λέει το facebook, τι σημασία έχει η… αλήθεια; «Είναι Fak news» υπερθεμάτισε και ο Αρης Πορτοσάλτε (εννοώντας «fake», αλλά δεν βαριέσαι) για να ρωτήσει αμέσως μετά: «Είναι ψεύτικη;». «Ετσι λέει το υπουργείο», του απαντάει ο Μάλλης. Απτόητος, ο Αρης αναρωτήθηκε μήπως δεν είναι κατασκευασμένη η είδηση, αλλά «μήπως πιάστηκαν λίγο στα πράσα;».

Την ώρα που συζητούσαν οι δύο δημοσιογράφοι το σούπερ από κάτω, στην οθόνη, έγραφε: «Απίστευτο επίδομα σε όσους βάζουν σφραγίδες». Ετσι στεγνά, δίχως ερωτηματικό, να φαίνεται ως πραγματική είδηση και να δημιουργεί εντυπώσεις.

Η ψεύτικη είδηση με το επίδομα σφραγίδας ήταν το τελευταίο επεισόδιο μιας σειράς από «fake news» που διακινούνται, επίτηδες, στο διαδίκτυο. Ενα σατιρικό site που ονομάζεται «Το βατράχι» ανέβασε την καραμπινάτη αυτή είδηση κι έσπευσε ο «Βηματοδότης» (έγκριτος!) να την αναδημοσιεύσει δηλώνοντας, ψευδώς, πως το είδε ο ίδιος και δεν το πίστευε πως η κυβέρνηση έκανε κάτι τέτοιο. «Το διάβαζα, το ξαναδιάβαζα και δεν το πίστευα έως ότου μου είπαν πως περιλαμβάνεται σε νομοσχέδιο. Και μάλιστα σε νομοσχέδιο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης της Ολγας Γεροβασίλη.

Συνέχεια

Ιστορίες με αγρίους (και Γιάνηδες)…


Αποτέλεσμα εικόνας για Το κόμμα της δραχμής

Το κόμμα της δραχμής ανακαλύπτει «το κόμμα της δραχμής»; Το 2011, το 2012, το 2013, το 2014, το 2015 τι συνέβαινε άραγε στα θολά μυαλά των απανταχού ελλήνων μικροαστών; Οι «αγανακτισμένοι» τι επεδίωκαν;

Ναι, είμαστε ίσως οι μοναδικοί σ’ αυτήν την επικράτεια που δείξαμε συστηματικά, όταν έπρεπε, περί τίνος επρόκειτο. Ναι, επιμείναμε ιδιαίτερα στον ρόλο της φαιορόζ κυβέρνησης – και των εσωκοινοβουλευτικών και εξωκοινοβουλευτικών συμμάχων της.

Αλλά να είμαστε δίκαιοι: το κύμα που καβάλησε δεν το έφτιαξε αυτή. Σίγουρα δεν το έφτιαξε μόνη της. Η ρητορική της «εθνικής νομισματικής απελευθέρωσης» ένωσε τον κάθε πυροβολημένο μικροαστό με τους φαρμακοβιομήχανους, με τους εμπόρους τουρισμού (αν και οι πιο επώνυμοι κρατούνταν διακριτικά σε απόσταση), τους εξαγωγείς πρώτων υλών και αγροτικών εμπορευμάτων, τους μηχανικούς, τους έμπορους διασκέδασης… Την δεύτερη, νομισματική αυτή τη φορά, μαζική υποτίμηση της εργασίας (και των παγίων) δεν την εφηύρε η Κουμουνδούρου· αυτή ανέλαβε μόνο να την υπηρετήσει έναντι μισθών που τα στελέχη της δεν είχαν δει ούτε στα καλύτερά τους όνειρα. Όχι. Αυτήν την υποτίμηση, την δεύτερη στη σειρά, τη νομισματική, την επεδίωκαν (και κατά την ταπεινή γνώμη μας την επιδιώκουν ακόμα…) όλοι οι πιο πάνω συν τους όχι αμελητέους και άγνωστους στον αριθμό που έχουν παρκάρει τα ευρώ τους σε τράπεζες εκτός ελλάδας.

Κι αν αυτό το σάλτο μορτάλε αποφεύχθηκε το 2015, όχι στο παραένα αλλά στο καιένα, είναι μόνο επειδή όλη αυτή η μάζα των οπαδών της δραχμής δεν μπορεί να βάλει ούτε ένα ράφι ίσιο στον τοίχο· όχι να σχεδιάσει και να εφαρμόσει μια τόσο δύσκολη, σύνθετη και κοινωνικά οδυνηρή μετάβαση, από ένα σκληρό σε ένα μαλακό νόμισμα.

Η ανικανότητα φρέναρε, όσο και όπως έχει φρενάρει ως τώρα, το νομισματικό γκρεμοτσάκισμα / «εθνική απελευθέρωση»· όχι η διαφωνία. Γι αυτό ακριβώς η ουσιαστική απόφαση για το grexit αποδείχθηκε ότι δεν μπορεί να ληφθεί, μαζί με όλη την ευθύνη πρακτική και ηθική που της αντιστοιχεί, εντός ελλαδιστάν.

Δεν μπορεί να παρθεί αυτή, αλλά δεν μπορεί να παρθεί και καμία άλλη! Η μικροαστική πανούκλα plus ανικανότητα γεννάει την προσδοκία των «απο μηχανής θεών», των «σωτήρων». Οι φαιορόζ προθυμοποιήθηκαν να παίξουν αυτόν τον ρόλο επειδή ήταν ανέκαθεν, μετά το ’74, αριβίστες· ή έγιναν μέσω της πασοκοποίησής τους μετά το ’81. Και επειδή θεωρούσαν ότι «τους χρωστάει η ιστορία». Απέτυχαν, και από πολλές απόψεις αυτό είναι προτιμότερο απ’ το να πετύχαιναν. Θα αποτυγχάνουν και σε οτιδήποτε άλλο διαφορετικό εκτός απ’ τον πολιτικό προσοδισμό: μ’ αυτόν μεγάλωσαν, μ’ αυτόν ζούν, αυτόν ξέρουν, αυτόν εμπιστεύονται. Όπως και οι προηγούμενοι και οι επόμενοι. Από καταβολής νέου ελληνικού κράτους.

Όμως το σενάριο της δραχμής δεν το έγραψαν αυτοί! Όχι! Ο κυρ Γιάνης, ο κυρ Παναγιώτης, ο κυρ Αλέκος νωρίτερα, και όλοι οι «αριστεροί» του κόμματος της δραχμής, ήταν απλά τα φτηνά ενεργούμενα, πιο «καθαρά χέρια» απ’ τους προηγούμενους. Εξού και η εύκολη συνύπαρξή τους στο Σύνταγμα ως «αγανακτισμένοι» και ύστερα η κυβερνητική συνλειτουργία τους με τους φασίστες (οι οποίες συνυπάρξεις και συνλειτουργίες και πολιτικές συμπτώσεις, κανέναν δεν ενόχλησαν και κανέναν δεν προσέβαλαν…)

Σ’ ότι αφορά την δική μας εργατική οπτική τα πραγματικά αφεντικά του ελληνικού κεφάλαιου / κράτους / παρακράτους δεν μπορούν να κρυφτούν πίσω απ’ τις πολιτικές τους βιτρίνες. Όσα καραγκιοζιλίκια κι αν κάνουν αυτές.

Η ιστορία που γράφουν τα αφεντικά, είτε έτσι είτε αλλιώς, είναι μυθολογία!

_________________________________________________________

Aπό:http://www.sarajevomag.gr/wp/2017/07/istories-me-agrious-ke-gianides/

Ο Μαρξισμός μετά το Θάνατο του Χρυσού…


Αποτέλεσμα εικόνας για Ο Μαρξισμός μετά το Θάνατο του Χρυσού

« Σε όλες τις περιπτώσεις, τα μέτρα στα οποία συλλέγονται τα ενοίκια, οφείλουν να είναι τα ίδια σε όλη την επισκοπή.»  «Το μέτρο που εφαρμόζεται στο μίσθωμα του καλαμποκιού, οφειλόμενο στους ευγενείς  και άλλους, ας είναι καθορισμένο στη Βρετανία έτσι ώστε να είναι μόνο ένα και το ίδιο.» «Και όταν τα τέλη πληρώνονται, να είναι με ένα μέτρο σε όλο το βασίλειο, το μέτρο της Υψηλότητας του.»

Από τα Cahiers de Doleances του 1789 [παρατίθεται στο (Kula 1986:187)]

 

Οι σιδηροδρομικοί συρμοί είναι οι μεγάλοι εκπαιδευτές και ελεγκτές των ανθρώπων στην διδασκαλία και διατήρηση του ακριβούς χρόνου

William F. Allen, Report on Standard Time (1883) [παρατίθεται στο (Galison 2003: 125)]

1. «Ελαφρώς Ξεχειλωμένη ή Δυαλυμένη; »

Η Μαρξιστική κριτική της πολιτικής οικονομίας έχει συχνά επικριθεί εμπειρικά. Οι «νόμοι» της πτωτικής τάσης του κέρδους και η αυξανόμενη εξαθλίωση της εργατικής τάξης αναφέρονται ως κεντρικές υποθέσεις της ανάλυσης του Μαρξ που έχουν διαψευσθεί «από τα γεγονότα». Αυτές οι επικρίσεις, με τη σειρά τους, έχουν απαντηθεί από Μαρξιστές με τρόπους ώστε αυτές οι επικρίσεις να απέχουν από το να είναι μοιραίες για την κριτική του Μαρξ, αλλά στην πραγματικότητα, αφήνουν τη δημόσια συζήτηση για το καθεστώς αυτών των «νόμων» σε ένα εννοιολογικό καθαρτήριο λόγω των μακροχρόνιων διαφωνιών ως προς την έννοια όρων όπως «τάση του κέρδους» και «εξαθλίωση» και πως θα έπρεπε να μετρούνται.

Συνέχεια

Σάμερ ιν δε σίτυ με τον Rust Cohle…


By Nikos LeFou Pierrot Ziakas

Φτάνουν 26 μέρες επί Ιούλη κρεμάμενες
ένα ακόμα έτος Χόμο Σάπιενς
ένα ,κάμποσο καιρό, ξεχασμένο κουτάκι μπύρας που μόλις κλώτσησα 
και μια δήλωση θετικής ενέργειας
για να μην ειναι τίποτα ποίημα πια
να ειναι ξεκάθαρα
όπως να γνωρίζεις τα πάντα πού βρίσκονται
σ έν’ ασυμμάζευτο τραπέζι
κι είναι περίεργο που στα μεγάλα ερωτήματα
πιάνω ν’ ανάψω
με τον άδειο αναπτήρα
που εχω αφήσει επίτηδες
να μου θυμίζει την απάντηση
δίπλα
στο κυκλικό σημάδι του καφέ
πηδάνε εκείνοι
που έχουν γαντζωθεί απο τη χαρούμενη πλευρά της ζωής
γιατί δεν μπορεί να μην είναι αληθινό όλο αυτό
τόσο χαμόγελο
κι ενεργειακά νησιά
αρχαίες τραγωδίες
γιόγκα
έστω τρεις διαστάσεις διάολε
αλλα όλοι δεν εξαγοράζονται με ένα ωραίο τελος ;
κι αν είμαστε οι μνήμες των άλλων
εμείς ποιοι ειμαστε ;
Γραφικό όπως ο γέρος απέναντι
που φωνάζει για τα άδεια μπουκάλια
μ’ εκείνο το λευκό σώβρακο στο μπαλκόνι
και τα σκυλιά που τον γαυγίζουν
τ’ απογεύματα…
Εντάξει είσαι σημαντικός, μη φωνάζεις
-με τρεις τελείες-
έχεις δικιο
Πρέπει να ειναι αληθινό
κατι που θα καταλάβεις
όταν σταθείς στις μύτες
απο το τελευταιο κομμάτι του χρόνου
που σου αναλογεί στο φόβο
κι είναι
άχρηστο όπως το πονστάν
που μόλις πήρα για τον πονόδοντο
ή κοίταξε προς στο καλοκαιρι
ο πλανήτης ειναι ένα νεκροτομείο που κάνει πάρτυ
και η πληρότητα ειναι λέξη που χρησιμοποιούν στα ξενοδοχεία
για την επιβράβευση της εργασίας
το κληρονομικό δίκαιο
για την κυριότητα
κι ίσως η ανάγκη της φυλακής
γέννησε τη δικαιοσύνη
ο θάνατος τη ζωή για να έχει κατι να σκοτώνει
“κολλημένοι στην ίδια παγίδα”
κι ευτυχώς σε ξυπνούν περιπολικά και σειρήνες
για να σε κάνουν να πιστέψεις
πως κάποιος νοιάζεται για σένα
για να μην τρελαθείς
“όταν δεις εσενα κι αυτόν που ξέρουν”
ποιος ήτανε το όνειρο
και ποιος πραγματικά.

Εγω για ένα κουτάκι μπύρας είπα.

 

 

Nikos LeFou Pierrot Ziakas


Aπό:http://www.nostimonimar.gr/samer-in-de-sity-me-ton-rust-cohle/