Όλοι οι π@@@@@@ες τυχεροί!..

..λέει ο λαός!
Και δεν μπορεί.
Δίκιο θάχει!

Πάντως οι σημερινοί, αλλά και οι προηγούμενοι τούτων προδότες είναι πολύ τυχεροί.
Γιά, να φανταστούμε αν αυτά που γίνονται τώρα γινόντουσαν όταν ήταν ζωντανοί οι πραγματικοί πνευματικοί ταγοί,
..οι κήνσορες, επικριτές κάθε φασισμού και κάθε δωσιλογισμού,
..αν ήταν ζωντανός ο Καζαντζάκης, ο Ελύτης, ο Σεφέρης, ο Ρίτσος,
..ο Χατζηδάκις, ο Καμπανέλλης, 
     ..ο Κατράκης, ο Μυράτ, ο Μινωτής,
..η Μαρία Ιορδανίδου, η Πηνελόπη Δέλτα, ο Νίκος Τσιφόρος,
..και πολλοί πολλοί άλλοι, για να μην πάμε στα πιό παλιά χρόνια,
..που τώρα που τους χρειαζόμαστε να δώσουν πνοή, όνομα και κατεύθυνση,
..μας άφησαν ορφανούς και έρμαια στην λαίλαπα της κατευθυνόμενης και κατευθύνουσας αμορφωσιάς, κακεντρέχειας, κακογουστιάς, και δειλίας!

Στο παζάρι

Για να πιάσουμε τα πράγματα από την αρχή το όνομα του είναι  Άλφα. Είναι τριάντα οκτώ χρονών . Ζυγίζει εβδομήντα πέντε κιλά γυμνός μόνο με τις κάλτσες  και έχει ύψος ένα ογδόντα οκτώ. Γεννήθηκε σ΄ένα χωριό της Πελοποννήσου αλλά ήρθε στην Αθήνα για να πάει στην Γυμναστική Ακαδημία. Γυμνάζεται καθημερινά . Παίζει ποδόσφαιρο δύο φορές τον μήνα με την ομάδα του Δήμου .Τον ξέρουν όλοι στην γειτονιά .

Ψωνίζει στην λαική του Σαββάτου. Υπηρέτησε δεκαοκτώ μήνες στο στρατό . Γνώρισε την γυναίκα του την Μ στο πάρτυ ενός κολλητού  . Φλυάρησαν πολύ εκείνο το βράδυ , φύγανε μαζί με την μηχανή και με ένα φεγγάρι νυχάκι που βόλταρε ξάστερο εκείνο το πρώτο βράδυ. Τώρα πια έχει μια κόρη κι ένα γιό .

Ζουν απόκεντρα της Αθήνας σ΄ένα σπίτι με αυλή και καστανιές. Του αρέσει ακόμα η Μ .  Κάθεται τα καλοκαιρινά βράδια στην βεράντα και την κοιτάζει την ώρα που λικνίζεται σιγοτραγουδώντας ενώ ανακατεύει με την ξύλινη κουτάλα τα μακαρόνια  που βράζουν. Κάπως έτσι ενώνονται σκέφτεται ο πόνος και η γλύκα της ζωής.  Δουλεύει στο παζάρι, είναι ακροβάτης.

      Στο παζάρι είναι μαζί με άλλους πολλούς.  Μουσικούς, χορευτές, ταχυδακτυλουργούς , κλόουν.   Ο καθένας έχει το νούμερο και την μοναδική  του ιστορία . Συνεργάζονται όμως και  σε μικρέςκαλά  συγχρονισμένες ομάδες σε τεντωμένα σχοινιά , ισορροπώντας σε κρίκους , κυλιόμενους κυλίνδρους και ό,τι άλλο χωράει σε ανθρώπου νου για να παρουσιάσουν τις επιδεξιότητες τους.

Κι αλλάξαμε ζωή…

μνήμη Γιώργου Σεφέρη

Πρέπει να ήταν φθινόπωρο του 1949. Ήμουν μαθητής, δεκατεσσάρων χρονών. Πρώτη επαφή με το Σεφέρη: η «Άρνηση». Τη βρήκα σε μια ανθολογία στη βιβλιοθήκη του σχολείου. Την ξεσήκωσα σ’ ένα χαρτί –κάνοντας λάθος και στη στίξη (που άλλου; στην περίφημη άνω τελεία). Το έχω ακόμα αυτό το χαρτί.

Στα είκοσι πέντε χρόνια που πέρασαν (γράφω το 1974), λίγες ήταν οι μέρες στη ζωή μου χωρίς Σεφέρη. Με ξενάγησε στην Κύπρο, στην Ελλάδα, στην ιστορία. Με συντροφεύει παντού. Ο τελευταίος στίχος της «Άρνησης», έγινε για μένα πραγματικός. Άλλαξα –από τότε– ζωή.

#GenerationE Νέοι, Ευρωπαίοι και μετανάστες…

«Γράφει η Κατερίνα Σταυρούλα»

Η είδηση πέρασε πριν λίγες μέρες σχεδόν απαρατήρητη με μια αναφορά σε μια μικρή στήλη της El Pais . Μια ομάδα νέων, σε μια συμβολική κίνηση, μετονόμασε την πλατεία Μάργκαρετ Θάτσερ της Μαδρίτης σε Πλατεία Εξορισμένης Νεολαίας. Η κίνηση εντάσσεται στην καμπάνια της συλλογικότητας «Juventud sin Futuro» (νεολαία δίχως μέλλον), ένα όνομα που ακολουθείται πάντα από τα «χωρίς σπίτι, χωρίς σύνταξη, χωρίς φόβο», η οποία στοχεύει στο να επισημάνει άλλη μια επίπτωση της οικονομικής κρίσης στην Ισπανία. Την αύξηση της μετανάστευσης των νέων Ισπανών προς κάθε κατεύθυνση σε αναζήτηση εργασίας και καλύτερου μέλλοντος. Ξεκινώντας από το διαδίκτυο με τη χρήση του #JuventudvsThacher, του hashtag που σημαίνει «η νεολαία αντιμέτωπη με τη Θάτσερ», η συλλογικότητα στην ανακοίνωσή της  το κάνει ξεκάθαρο: Μεταναστεύουμε λόγω κρίσης και «θατσερικών» πολιτικών.

Κι Αποχαιρέτα Την, Την Αλεξάνδρεια Που Επινόησες…

«Η ζωή δεν έχει να κάνει με το να βρεις τον εαυτό σου, αλλά με το να τον επινοήσεις»
George Bernard Shaw

«Δεν είμαστε ουσιαστικά, είμαστε ρήματα. Δεν είμαι πράγμα (συγγραφέας, ηθοποιός), είμαι ένα πρόσωπο που ενεργεί (γράφω, παίζω), χωρίς να ξέρω ποτέ τι θα κάνω στη συνέχεια. Νομίζω ότι φυλακίζεσαι όταν περιγράφεις τον εαυτό σου ως ουσιαστικό.»
Stephen Fry

~

Δεν νομίζω  ότι μπορούμε αληθινά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.

Ο εαυτός είναι ένας μύθος, ντυμένος με αυταπάτες, πεποιθήσεις και προσδοκίες.

Και πολύ συχνά ενστερνιζόμαστε την εντύπωση που έχουν οι άλλοι για μας.

Αν ο κόσμος πιστεύει ότι είσαι εγκληματίας (ή ήρωας), κάποια στιγμή ίσως και να το πιστέψεις κι εσύ, ίσως και να γίνεις.

Έρχονται τα Zero Hour Contracts…

Διαδήλωση κατά των ΣΜΩΕ έξω από κατάστημα SportsDirect

Αν δεν έχετε ακούσει ως τώρα τον όρο «Συμβόλαιο Μηδενικών Ωρών Εργασίας – Zero Hour Contract»(ΣΜΩΕ), είναι καιρός να τον μάθετε μιας και δεν είναι μακρυά η μέρα που θα μπει στην ζωή μας. Ήδη, εδώ και αρκετό καιρό, έχει μπει στην ζωή των βρεττανών και τους την έχει κάνει εφιάλτη. Με τέτοια συμβόλαια δουλεύουν σήμερα τα φαστφουντάδικα της McDonald’s, τα σούπερ-μάρκετ τής αλυσίδας Tesco, οι πολυκινηματογράφοι Cineworld, τα καταστήματα SportDirect κλπ. Αλλά και σε πολλά σχολεία, πανεπιστήμια, ξενοδοχεία, μέσα ενημέρωσης κλπ οι εργαζόμενοι προσλαμβάνονται πλέον με zero hour contract. Πλέον, ελάχιστοι εργασιακοί χώροι στην Βρεττανία έχουν μείνει απρόσβλητοι από αυτή την πρόσφατη «εφεύρεση» του καπιταλισμού, η οποία προσδίδει στην έννοια «ελαστική απασχόληση» την πιο αποκρουστική της πλευρά.

Eιναι Φαντασιόπληκτοι οι αριστεροί στην Ιερισσό (μούγκα για την συναυλία τα βοθροκάναλα)

Είναι γνωστό το πόσο φαντασιόπληκτοι είναι οι άνθρωποι των Κινημάτων… Κάτι αριστεροί, κάτι μέλη συλλογικοτήτων, κάτι αναρχικοί που «τα φουσκώνουν» και κάθε περίοδο την βαφτίζουν «προεπαναστατική»… Που κάθε απεργία την χαρακτηρίζουν «μαζική»… Που στις γενικές απεργίες βλέπουν 20.000 κόσμο…

Αυτή τη φορά όμως ξεπέρασαν τον εαυτό τους αυτοί οι τύποι… Όλη την εβδομάδα μας πιπίλιζαν τα μυαλά για μια συναυλία, στην Ιερισσό ενάντια στην εξόρυξη χρυσού που θα γινόταν  – λέει – το Σάββατο και θα τραγουδούσαν – λέει –  οι πάντες… Από τον Μάλαμα και τον Χαρούλη, μέχρι τον Ιωαννίδη και τον Θανάση. Ακόμη και τον Αγγελάκα τόλμησαν να εμπλέξουν, στις φαντασιοπληξίες τους. Εννοείται πως δεν τους ξέφυγε ούτε ο Παύλος Παυλίδης.