χαμoγέλα ρε…

By katabran

μην ξεγελιέσαι από τον τίτλο, δεν σημαίνει απολύτως τίποτα!

επειδή όμως φαντάζει έτσι προοδευτικός και ανανεωτικός μου φάνηκε πως μπορεί να μας βγάλει απ’ την αμηχανία ή τη μελαγχολία…

και συναντιούνται όλοι και τρώνε και πίνουν και μιλούν και κλαίνε ή γελούν και τους βλέπει ο κόσμος όλος όπως ήταν κάποτε και χαίρεται…

κάποιος όμως που χάσκει οκνηρά και μασουλάει οδυνηρά, διατεiνεται ότι τους τους περισσότερους τους έχει καλά θαμμένους, όπως πρέπει !

________________________________________

Aπό:

https://katabran.wordpress.com/2014/10/

Λεσβιακή ντοπιολαλιά και ένα σχετικό ηθογράφημα…

Του Γ. Γ.

Η φωτογραφία που παραθέτουμε έγινε viral στο facebook με δεκάδες χρήστες που έχουν καταγωγή την Λέσβο να θυμούνται την ντοπιολαλιά τους.

Ευκαιρία μου δόθηκε, λοιπόν, να «πειράξω» ένα «ηθογράφημα» που υπάρχει σε μπλοκ, συντρόφου και φίλου γραμμένο στην ντοπιολαλιά του χωριού μας –Αγία Παρασκευή Λέσβου- και ίσως να μην είναι απόλυτα κατανοητό σε όλους/ες.
Αναφέρεται σε μια πραγματική ιστορία που διαδραματίστηκε στα χρόνια της δικτατορίας του Παπαδόπουλου, με πρωταγωνιστή έναν μπάτσο.

«Η Γιουρθάς»

Στα ζαμάνια που η δικτατορία του Παπαδόπουλου ήταν στα ντουζένια της, στο χωριό μας είχαμε έξι χωροφύλακες που νόμιζαν ότι έχουν πιάσει τον παπά απ’ τα’ κουλάγιατ..

Δυο ήταν οι μπάτσοι που άφηκαν ιστορία. Ο πρώτος ήταν μια στέκα αλόρτη που τον λέγαν Χρήστο. Του ‘χε κολλήσει όμως το παρατσούκλι «γ’ ορθάς», τσι αυτό γιατί τσνίγα  τσι γναίτσις του χωριού μας που είχαν αλανιάρικες όρθες.
Χαλούσε, λέει, ντ μάπα του χωριού, να σουλατσάρουν στα καλντερίμιατ αδέσποτες. Ραδίτσια σντη γλάβατ ειχε η γιάθρουπους, ένα πράμα σα του Πουλβέλ. (σ/σ γραφικός τύπος του χωριού)

Γιδεόν Λεβί: «Το Ισραήλ είναι χαμένη υπόθεση. Ξεχάστε το» (βίντεο)…

[…]για το πραγματικό δράμα του Ισραήλ που κρύβεται στην πίσω αυλή του Ισραήλ, μισή ώρα μακριά από τα σπίτια μας, δεν ενδιαφέρεται κανείς. Όλα αυτά τα εγκλήματα λαμβάνουν χώρα και εμείς οι Ισραηλινοί -οι περισσότεροι από εμάς, αν όχι όλοι μας- δεν θέλουμε να ξέρουμε, δεν ξέρουμε, και πάνω απ ‘όλα, δεν μας νοιάζει.

Γιδεόν Λεβί

 

 

Στις 10 Απριλίου 2015, πραγματοποιήθηκε το ολοήμερο συνέδριο με θέμα  «Το Ισραηλινό Λόμπι. Είναι καλό για τις ΗΠΑ; Είναι καλό για το Ισραήλ;» , που διοργάνωσε η Εθνική Λέσχη Τύπου στην Ουάσιγκτον,  με καλεσμένους γνωστούς ειδικούς στο μεσανατολικό ζήτημα, ανάμεσά τους και ο ισραηλινός δημοσιογράφος και συγγραφέας, Γιδεόν Λεβί, ο οποίος εξέπληξε τους παρεβρισκόμενους με την αμεσότητα και την τόλμη του λόγου του.

Στην ομιλία του ο  Γιδεόν Λεβί, αναφέρεται στην προβληματική επίδραση που έχει το Ισραηλινό Λόμπι (AIPAC) στο ίδιο το Ισραήλ αλλά και στις ΗΠΑ, για τα τρία καθεστώτα του Ισραήλ και την προσπάθεια θυματοποίησής του,  αλλά και  για την ισραηλινή κοινωνία που γίνεται όλο και πιο αδιάφορη και απάνθρωπη.

Τέλος εξέφρασε την απαισιοδοξία του για το μέλλον του Ισραήλ αν συνεχίσει να είναι «εθισμένο στην Κατοχή» όπως σήμερα.

Bernard Haykel: «Δεν υπάρχει “Ισλάμ”, αλλά Μουσουλμάνοι που ερμηνεύουν τη θρησκεία»…

Από τους πιο επιφανείς κοσμικούς μελετητές του Ισλάμ, ο Αμερικανός ιστορικός και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Πρίνστον Bernard Haykel έχει εντρυφήσει όσο λίγοι στην ιστορία του ISIS(Islamic State of Iraq and al-Sham). Συζητάμε μαζί του για το Ισλάμ, το ISIS, την εντεινόμενη ισλαμοφοβία και την απόπειρα υπέρβασης των φονταμενταλισμών κάθε προέλευσης.

Σε ποιο βαθμό είναι το ISIS μια πιστή ερμηνεία και σε ποιο μια διαστρέβλωση του Ισλάμ;

Πρόκειται για μια ερμηνεία του Ισλάμ. Αν είναι πιστή ή όχι, δε θα το κρίνω εγώ.

Σε ποια εκδοχή του Ισλάμ βρίσκεται, λοιπόν, πιο κοντά;

Ως επί το πλείστον, είναι μια κυριολεκτική ερμηνεία της θρησκείας. Δίνει έμφαση σε ένα φαντασιακό παρελθόν, βασισμένη σε πηγές από ιερά κείμενα, τα οποία οι ακόλουθοι του ISIS, που αυτοαποκαλούνται Σαλαφιστές, αντιλαμβάνονται με κυριολεκτικό τρόπο. Πολλοί Μουσουλμάνοι, ωστόσο, αποστασιοποιούνται από την ερμηνεία του ISIS. Υπάρχουν, επομένως, διαχωρισμοί.

Πώς γεννήθηκε;

Το ISIS είναι προϊόν της Αλ-Κάιντα στο Ιράκ και αποτελείται από διαφορετικά στοιχεία. Κάποιοι είναι Ιρακινοί πρώην στρατιωτικοί, Σουνίτες, και κάποιοι θρησκευτικοί ακόλουθοι. Προέκυψε μέσα από τη στέρηση του δικαιώματος ψήφου των Σουνιτών από την κυριαρχούμενη από Σιίτες κυβέρνηση του Ιράκ. Έπειτα, εκμεταλλεύτηκε το χάος που είχε προκληθεί στη γειτονική Συρία, λόγω του εμφύλιου πολέμου, κι επεκτάθηκε κι εκεί.

Δεκεμβριανά 1944, Η Μάχη της Αθήνας…

Μενέλαος Χαραλαμπίδης

Γράφει o Αντώνης Ν. Φράγκος

____________________________________________________________

Δεκεμβριανά 1944, Η Μάχη της Αθήνας,

Μενέλαος Χαραλαμπίδης, Εκδόσεις Αλεξάνδρεια

Tόσο με το προηγούμενο βιβλίο του για την «Εμπειρία της Κατοχής και της Αντίστασης στην Αθήνα» (Αλεξάνδρεια 2012) όσο, κυρίως, με το τελευταίο του για τα Δεκεμβριανά, ο νεαρός και πολύ δημιουργικός, ιστορικός Μενέλαος Χαραλαμπίδης επιδιώκει, πέρα από τα γεγονότα καθ’ εαυτά, να δώσει μια ολόπλευρη ανάλυση σχετικά και με τον διεθνή παράγοντα.  Τέσσερα χρόνια διήρκεσε η ιστορική μελέτη του βασισμένη σε αναφορές και αναλύσεις των βρετανικών δυνάμεων που έδρασαν στην Αθήνα, σε αταξινόμητα αρχεία -πολιτικά και στρατιωτικά- των ελληνικών στρατιωτικών αρχών, σε τμήμα των αρχείων του ΚΚΕ, όπως και στον τύπο της εποχής και σε προφορικές μαρτυρίες μερικών εκ των πρωταγωνιστών.

Ο Γκράμσι και η επανάσταση…

του Ernst Wimmer

_______________________________________________________

Όσο πιο βαθιά είναι η κρίση του καπιταλισμού, όσο πιο αμείλικτη και περίπλοκη είναι η ιδεολογική πάλη, τόσο πιο ισχυροί είναι οι πειρασμοί να βρεθούν «τρίτοι δρόμοι», παρακάμψεις και υπεκφυγές, τόσο πιο συχνά –εντελώς αξιόπιστα- γίνονται επίσης προσπάθειες με παραθέσεις εξαίρετων επαναστατών, κατά κάποιο τρόπο μάλιστα [παρουσιαζόμενοι] ως «μάρτυρες» ενάντια στην επαναστατική τους υπόθεση. Φυσικά, τις περισσότερες φορές με το να παραθέτει κανείς μερικές προτάσεις τους, να τις στρέφει ενάντια στο έργο τους και όλα τα άλλα που ενοχλούν, ανάλογα, τα αποκρύπτει ή τα διαστρεβλώνει.

Ήδη, κλασικό παράδειγμα για αυτό είναι ο θρύλος γύρω από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ. Αμείλικτοι αντίπαλοι κάθε σοσιαλιστικής ανατροπής, οι οποίοι αναζητούν το συμφέρον τους στο φουστάνι πλισέ του κεφαλαίου και άλλοι που υπόσχονται σιγουριά, πασχίζουν, ακριβώς σήμερα, να παρουσιάσουν τη Ρόζα Λούξεμπουργκ σαν σκεπτικίστρια απέναντι στην εργατική εξουσία, παρ΄ όλο που πριν από 60 χρόνια δολοφονήθηκε ακριβώς επειδή χωρίς ταλαντεύσεις υποστήριζε στοχοπροσηλωμένα την εργατική εξουσία, τον αγώνα που οργάνωσε το αναγκαίο κόμμα για αυτή την εξουσία. Παρόμοια προσπάθεια γίνεται τώρα με διάφορα μέσα, ήδη εδώ και αρκετό καιρό, για τον Αντόνιο Γκράμσι, αν και με διαφορετικά κίνητρα. Με εκείνο τον Γκράμσι, η ζωή του οποίου καταστράφηκε εσκεμμένα στις φασιστικές φυλακές του Μουσολίνι, επειδή γνώριζαν και φοβόντουσαν ότι ήταν αλύγιστος ως επαναστάτης. («Αυτό τον εγκέφαλο πρέπει να τον εμποδίσουμε να σκέπτεται για 20 χρόνια», ανέφερε ο φασίστας εισαγγελέας χωρίς περιστροφές ενώπιον του δικαστηρίου, το οποίο καταδίκασε τον Γκράμσι σε 20 χρόνια φυλακή).