Veni, vidi, vici…

Γράφει ο Αντώνης Αντωνάκος

Είναι αυτή η ηλεκτρισμένη αυγή. Γύρω στα χωράφια τσόφλια από αυγά. Κονσέρβες και μυρουδιά από κάτουρο. Ωχρά και ζαρωμένα παιδιά στα περίχωρα του κόσμου των ανθρώπων.

Εδώ νοιώθεις την μυρουδιά και τον ήχο του ταξιδιού. Κοιμόμαστε σε χωράφια και χαντάκια, δίπλα σε στάσεις λεωφορείων και χορταριασμένες καντίνες στην άκρη του γκρεμού αυτού του κόσμου.

Μας ξυπνάει αυτός ο παράφορος ήλιος της πατρίδας. Ο ήλιος της ανατολής. Σαν το σινιάλο που ειδοποιεί για το τέλος των πρόσκαιρων ονείρων της κούρασης.

Όσες ελπίδες είχαν απομείνει τις μάζεψαν με τις σφουγγαρίστρες. Ήγγικεν η ώρα τις ύστατες σκέψεις ν’ αδειάσουμε. Η μέρα στο προσκήνιο εισέρχεται σαν το λεπρό.

Κοπέλες για όλες τις δουλειές. Λαμπάδες από αίμα. Τραγουδήστε μας ένα παλιό τραγούδι γιατί εδώ έχει μονάχα σιωπή. Για να σας φέρω πιο κοντά κλείνω τα μάτια ευτυχισμένες μέρες. Λειαίνω μέρα νύχτα τα ξόανά σας.

Έγγραφα βρεγμένα και στρατηγοί σαν στρείδια κολλημένα στο θρόνο της αιώνιας σφαγής.

Ένα δόντι που λείπει, μια καταφαγωμένη μύτη, μια χαλασμένη μήτρα. Οποιαδήποτε φυσική ασχήμια ή ατυχία επιδεινώνει την τραγωδία, είναι μια πρόσθετη νοστιμιά που θα διεγείρει τις πρόστυχες ορέξεις των ευρωπαίων. Αυτές τις μάζες από οστά και άκαμπτα σφιχτοκουμπωμένα κολάρα.

Ο αιώνιος κύκλος. Κατσαρίδες και μύγες. Γηραιά ήπειρος. Η σανίδα απ’ το θλιβερό ναυάγιο του διαφωτισμού.

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, μην ασχολείσαι πια μαζί μας. Έχει αναλάβει ο διάολος. Τα δαιμόνια με τη σταχτωμένη ράχη που χασμουριούνται σαν πλανόδιοι πωλητές αντισηπτικών.

Οι κύβοι έχουν ριφθεί. Οι σοφοί που τους φάγαν τα ποντίκια σαπίζουν στα υπόγεια της ακαδημίας.

Ο εφαρμοσμένος ανθρωπισμός είναι οι φράχτες και τα παλούκια. Η αειπάρθενη φιλεύσπλαχνη Μαρία που ξέχασε να μας ευλογήσει. Για να κερδίσουμε ένα ανελέητο καρβέλι, ξερό όπως το μούτρο του πλουτοκράτη που έχει τη γεύση του αίματος και της σφαγής.

Παιδιά που σας κατέστρεψα παραδίδοντάς σας μαθήματα που δεν πιάνουν τόπο. Ο χάρτης της Συρίας που σας έδειξα. Φρικιαστικές βαθιές ρυτίδες. Αδέσποτα δηλητηριασμένα απ’ τους κερατάδες. Θα χρειαστείτε όπλα για να καταφέρετε να πεθάνετε σαν άνθρωποι κι όχι σαν ταλαίπωρα ζώα.

Μα εγώ δεν έχω να σας προσφέρω τίποτε εκτός απ’ τη φωνή σας. Γιατί το μεγάλο μου όπλο είναι η φωνή σας.

Μιλώ με τη φωνή σας μες απ’ τις χαραμάδες και τις σχισμές, μες απ’ τη ναρκωτική λευκότητα που οι κυματιστές σημαίες των κρατών προσφέρουν ληθαργικά στους συμπολίτες μου. Στους εν Χριστώ και εν Φθόνω αδερφούς σας.

Είμαι καθηγητής σ’ ένα σκοταδερό λύκειο. Έχασα τη φωνή μου παραδίδοντας μαθήματα.

____________________________________________________________

Aπό: https://dromos.wordpress.com/2016/02/27/veni-vidi-vici/#comments

Veni, vidi, vici

και μετά ήλθαν οι μέλισσες…Μαυρίκος… και ο Παππάς που θα εξυγιάνει τον χώρο της ενημέρωσης…

Σκέψεις, ελπίδες, όνειρα, μετά πηδάς στην τρύπα της Άλικης και χάνεσαι σε ευγενή παραισθησιογόνα…

λέει ο Zachi Petroball 

Γράφει ο Νίκος Ρούσσης 

Εχουμε και λέμε, λοιπόν….
• 1976 : Νεαρός συντάκτης, τότε, του “Οικονομικού Ταχυδρόμου» παρίσταμαι, κατόπιν προσκλήσεως, σε μία συνέντευξη Τύπου που έδινε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μεταλλοβιοτεχνών Αδαμόπουλος (στέλεχος του ΚΚΕ) προς τους δημοσιογράφους του οικονομικού ρεπορτάζ. Μέσα στο ντοσιέ με τα ενημερωτικά χαρτιά, ανακαλύπτω κλειστό φάκελο με 5.000 δραχμές. Σηκώνομαι και ρωτάω των πρόεδρο τι σημαίνει αυτό? O Αδαμόπουλος γίνεται πατζάρι και κατ ιδίαν μου εκμυστηρεύεται ότι ‘έτσι τον συμβούλευσαν να κάνει για πάρει δημοσιότητα η συνέντευξη”, τα καϊνάρια του οικονομιού ρεπορτάζ αποχωρούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας και μου κουνάνε το δάκτυλο, λέγοντας μου ότι “ χαλάω την πιάτσα”

• 1978: Ο επονομαζόμενος και μπάρμπα-Γιάννης ο Λάτσης, έχει καλέσει τους δημοσιογράφους του οικονομικού ρεπορτάζ πάνω σ ένα πλοίο του στον Πειραιά, για να μας αναγγείλει ότι, μετα το άνοιγμα του Σουέζ, στέλνει στόλο και τεχνική βοήθεια στην Μέση Ανατολή. Βρίζει χυδαία και δημόσια την τότε πολιτική ηγεσία του τόπου, ότι είναι μαλάκες, άχρηστοι και ότι δεν μπορούν να προβλέψουν καμία κατάσταση, για το καλό της ελληνικής οικονομίας και της χώρας. Οι επικεφαλής του αποκαλούμενου -και τότε- λόμπυ του οικονομικού ρεπορτάζ χασκογελάνε και χειροκροτάνε, χωρίς να κρατάνε σημειώσεις.
“Tι χειροκροτάτε ρε καριόλια” , τους λέει φόρα παρτίδα ο μεγαλοεφοπλιστής. “Πάρτε τα φακελάκια στο ντοσιέ και γράψτε κάτι ν¨αβαντάρετε την προσπάθεια”:
Αντέδρασα οργισμένος και ήλθε ο Λάτσης και μ¨έπιασε από τον ώμο.
Καταλαβαίνω, μου λέει, είσαι καινούργιος αλλά αν δεν συμμορφωθείς με την πιάτσα, είσαι χαμένος.

Οι πρόσφυγες του συναισθήματος…

Κοιτώντας τη φωτογραφία εκείνου του πιτσιρικά με το σακίδιο που σέρνεται στην άσφαλτο, στο πηγαιμό για την Ειδομένη, νομίζω πως θα μπορούσα να έγραφα σελίδες ολόκληρες γλυκερής συναισθηματικούρας, συγκινητικές εκθέσεις ιδεών, που θα έκαναν -είμαι πολύ βέβαιος για τον εαυτό μου- ακόμη και τον αρμόδιο επίτροπο μεταναστευτικής πολιτικής, να με προσλάβει στο βρυξελιώτικο γραφείο του, να του γράφω καμιά μαλακία παραπάνω

Του Αντώνη Ανδρουλιδάκη

Όμως, ένα μικρό παιδί που σέρνει το βήμα του ανάμεσα στα εκκλησάκια των ατυχημάτων στο εθνικό οδικό μας δίκτυο, είναι κάτι περισσότερο από μια «στημένη» -καθώς δείχνουν όλα- φωτογραφία, που προορίζεται να καταναλωθεί και αυτή, μαζί με χιλιάδες άλλες, μπας και χορτάσει κάπως το έλλειμμα των ακόρεστων λιπαρών στη ψυχοδομή των νεοελλήνων. Είναι στην πραγματικότητα ένα «στημένο», ένα σικέ, ένα «εικονικό» πρόβλημα και γι’ αυτό διεκπεραιώνεται ως τέτοιο από την κυρίαρχη βιομηχανία του θεάματος. Γιατί το μεταναστευτικό πρόβλημα, το ζήτημα των προσφυγικών «ροών» ή όποιο άλλον τίτλο αν δώσει κανείς, είναι ένα ολόγραμμα που προβάλλεται στον τοίχο της «συνείδησης» του δυτικού κόσμου, για να αποκρύψει την απανθρωπιά του.

Και εξηγούμαι:

Την ίδια χρονιά που στην Ελλάδα η εξέγερση της 3ης Σεπτέμβρη οδηγούσε στο Σύνταγμα του 1844, περιορίζοντας την ελέω Θεού βασιλεία του Όθωνα-Φρειδερίκου-Λουδοβίκου σε συνταγματική μοναρχία, ένα 26χρονος, ο Κάρολος από το Τρίερ της Πρωσίας, γράφει τα «Οικονομικά και Φιλοσοφικά Χειρόγραφα»  και εισάγει ως βασική έννοια την αλλοτρίωση. Η αλλοτρίωση, ορίζει, έχει να κάνει με την «απώλεια της ανθρώπινης ουσίας, δηλαδή της ενσυνείδητης ζωτικής δραστηριότητας που διαφοροποιεί το ανθρώπινο είδος από όλα τα άλλα. Όταν υπάρχει αλλοτρίωση, το ανθρώπινο ον καταλήγει να υποταχτεί στα προϊόντα του: στο χρήμα, στην αγορά και στο κράτος.».

Ο ηγέτης, ο εκδότης… γάτα των υπονόμων…

Στην καρδία του χειμώνα του 2014, μπροστά απ’ τον με γαλαζιοπράσινες ρίγες μπερντέ που έκρυβε την είσοδο στις υπόγειες γαλαρίες, στοές και υπονόμους, ενός γραφείου φθοράς συνειδήσεωνγνωστού αρχηγού οίκου παραπληροφόρησης, που αναμφίβολα δικαίως κέρδισε με την διπλή όψητου σπαθιού τίτλους, τιμές και θέσεις, που τώρα ετοιμάζεται να εισέλθει στην τελευταία ευθεία για την διατήρηση και την ενίσχυση της εκπορνευμένης ματαιοδοξίας, ένεκα η πίτα έγινε τυρόπιτα, διεξήγαγε συζήτηση προβληματισμένος σφόδρα για τα μελλούμενα με έναν αλλόκοτα Μπερδεμένο συνομιλητή που δήλωσε γενικός Δραγάτης του Μπαχτσέ Τσιφλίκι.

_»Αυτός ο έτσι, ζήτησε πάλι να με έτσι. Δέχτηκα να ετσιθούμε. Τα είπαμε, τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε για μια νέα κουμπαριά».
_»Και τι σας ετσίθηκε ο έτσι, κύριε Μπερδεμένε;»
_»Δεν θα το πιστέψεις. Μου ετσίθηκε να κάνω τρίτο παιδί για να το βαφτίσει. Αντίθετα, του έδωσα εγώ…»
_»Τι του δώσατε;»
_»Την υπόσχεση ό,τι αν κερδίσω στη ρουλέτα θα του χαρίσω τα χρέη απ’ τα «εξώγαμα» που τον έχουν πνίξει, αλλά παρόλα αυτά, εξακολουθεί να με πιέζει για το τρίτο παιδί. Θέλει ένα νόμιμο και όχι ένα μπάσταρδο. Τα παράνομα τα βρίσκει όπου θέλει.»

Το αγροτικό πρόβλημα πίσω από τις κινητοποιήσεις και τους κυβερνητικούς ελιγμούς…

Η κυβέρνηση έπαιξε σε αυτή τη φάση όλα της τα χαρτιά τουλάχιστον στο επικοινωνιακό επίπεδο. Και οι αγρότες; Μια πρώτη «ακτινογραφία» του αγροτικού προβλήματος και της κατάστασης του αγροτικού κόσμου.

Οι αγροτικές κινητοποιήσεις παρουσιάζουν φθίνουσα πορεία τις τελευταίες μέρες με ορισμένα μπλόκα να διαλύονται ενώ άλλα συνεχίζουν τον αγώνα τους παρά τις απειλές για ποινικές κυρώσεις. Ωστόσο, η κυβέρνηση, με ανακοίνωση που μοίρασε στον Τύπο το απόγευμα της Παρασκευής, προχωρά σε μια κίνηση καλής θέλησης προς τους αγρότες με τη διαγραφή των αδικημάτων παρακώλυσης συγκοινωνιών που τους βαρύνουν.

Μια ακόμα μικρή «επιτυχία» της κυβέρνησης Τσίπρα; Ο χρόνος θα δείξει. Αυτός όμως είναι ο ρόλος της εκάστοτε κυβέρνησης; Να διχάζει, να καθησυχάζει, να υπόσχεται ότι θα ξανασυζητήσει το θέμα αργότερα και να αφήνει την καυτή πατάτα για τον επόμενο; Το βέβαιο είναι ότι η κυβέρνηση έπαιξε σε αυτή τη φάση όλα της τα χαρτιά τουλάχιστον στο επικοινωνιακό επίπεδο και απολαμβάνει τους όποιους καρπούς της αναλογούν.

Από την άλλη μεριά, οι αγρότες θεωρούν ότι κατάφεραν να πάρουν αυτά που ήθελαν ή όχι; Η απάντηση είναι περίπλοκη γιατί αφού ορισμένοι αποσύρθηκαν εξυπακούεται ότι ικανοποιήθηκαν τα αιτήματά τους, ενώ για να συνεχίζουν τον αγώνα τους άλλοι προφανώς και δεν έλαβαν αυτά που ζητούσαν. Τι είναι όμως αυτό που διαφοροποιεί τους μεν από τους δε; Δεν είναι όλοι εργάτες της γης με τα ίδια προβλήματα και τις ίδιες ανάγκες; Προφανώς και όχι και γι’ αυτό ποτέ δεν κατέβασαν μια κοινή πρόταση απ’ όλη την Ελλάδα στη διαπραγμάτευση με τον πρωθυπουργό.

Ας προσπαθήσουμε να σκιαγραφήσουμε (γιατί η ορθή απεικόνιση είναι πολύ πιο πολύπλοκη) την κατάσταση στον αγροτικό τομέα της χώρας μας.

Να απαιτήσουμε την κυριαρχία

Κώστας Λαπαβίτσας

Τους τελευταίους μήνες υπάρχει έντονη κινητικότητα στη ευρωπαϊκή Αριστερά αναζητώντας εναλλακτική πρόταση για την Ευρώπη. Στις 19-21 Φεβρουαρίου έγινε συνέδριο για το «Σχέδιο Β΄» στη Μαδρίτη το οποίο στην ουσία διοργάνωσε η αριστερή πτέρυγα του Ποδέμος. Ένα μήνα νωρίτερα αντίστοιχο συνέδριο είχε διοργανωθεί στο Παρίσι από το Κόμμα της Αριστεράς του οποίου ηγείται ο Ζαν-Λυκ Μελανσόν.

Δύο παράγοντες ερμηνεύουν αυτή την κινητικότητα. Ο πρώτος είναι η προοπτική του σχηματισμού κυβέρνησης στην Ισπανία από το Ποδέμος, αλλά και η βαρύνουσας σημασίας συμμετοχή του Κόμματος της Αριστεράς στις επερχόμενες γαλλικές προεδρικές εκλογές. Ο δεύτερος είναι η πλήρης αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, το πρόγραμμα του οποίου είχε λειτουργήσει στην πράξη ως «Σχέδιο Α’» της ευρωπαϊκής Αριστεράς για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Το ερώτημα συνεπώς έχει προκύψει αβίαστα: με ποιο πρόγραμμα θα παρουσιαστεί η Αριστερά της Ισπανίας και της Γαλλίας στο εκλογικό σώμα; Πολύ φυσιολογικά, η ιδέα ενός εναλλακτικού σχεδίου, ενός «Σχεδίου Β΄», έχει κερδίσει έδαφος.

Είναι θετικό ότι η ευρωπαϊκή Αριστερά κινείται σε αυτή την κατεύθυνση, αν αναλογιστεί κανείς την απόλυτη κυριαρχία του Σχεδίου Α΄ μέχρι το καλοκαίρι του 2015. Όσοι μιλούσαν για την ανάγκη εναλλακτικής πρότασης αντιμετωπίζονταν περίπου ως αποσυνάγωγοι. Ο εξευτελισμός του ΣΥΡΙΖΑ άλλαξε τα πράγματα.

Μαστίγιο και μαστίγιο, καρότο πουθενά

---

 

σημ.Αμετανόητου: Αφού πρόσωπα σαν τον Σημίτη…του πρωθυπουργού Σημίτη !!! , των υποθέσεων:[Οτσαλάν,Ιμίων,Χρηματιστηρίου,Αμυντικών Εξοπλιστικών Προγραμμάτων, Siemens,Ολυμπιακών Αγώνων,Ευρώ..] και συμπληρώστε παρακαλώ εσείς αυτά που ξέχασα εγώ…ΚΥΚΛΟΦΟΡΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ στην Ελλάδα…τότε αυτή η Χώρα, οδεύει με ακόμα μεγαλύτερη ταχύτητα στην ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ.

---

 

ΚΑΡΤΕΣΙΟΣ

«Είναι αληθές ότι ο ΔΟΛ εζήτησε δάνειο από την Εθνική Τράπεζα της οποίας είναι πελάτης τα τελευταία 90 χρόνια. Η Εθνική είπε όχι επισήμως. Ανεπισήμως μας είπαν ότι δεν το ενέκρινε το Μαξίμου. Είναι προφανές ότι παρεμβάσεις στις τράπεζες εναντίον εφημερίδων που δεν ικανοποιούν τις επιθυμίες των κυβερνώντων μαρτυρούν φασίζουσα νοοτροπία. Είναι αυτονόητο ότι μαζί με την εξουσία χάνεται και η μνήμη, ακόμη και για εντελώς πρόσφατα γεγονότα. Ο υπό αποχώρηση πρόεδρος του ΠαΣοΚ παρακαλείται να δηλώσει υπό ποιες συνθήκες συναντηθήκαμε τελευταία φορά στο Μέγαρο Μαξίμου και γιατί ζητήθηκε να πάμε από την πίσω πόρτα του κτιρίου. Και ποιος ζήτησε κάτι από τον άλλο!»

Η παραπάνω ανακοίνωση του Στ. Ψυχάρη έγινε ακριβώς πριν από μια τετραετία. Ήταν 4 Ιανουαρίου 2012 και εκδόθηκε ως απάντηση σε αναφορά του Γιώργου Παπανδρέου στο γνωστό δάνειο.