η ουτοπία… του Γκαλεάνο

Είναι στον ορίζοντα… κάνω δύο βήματα, απομακρύνεται δύο βήματα. Κάνω δέκα βήματα και ο ορίζοντας τρέχει δέκα βήματα μακριά. Όσο και να περπατάω, δεν θα τη φτάσω ποτέ. Τι χρησιμεύει τότε η ουτοπία; Σ’ αυτό χρησιμεύει: στο να περπατάς.

Αυτός είναι και ο στόχος του ηθικού θεάματος επίσης, να περπατάς. Το λάθος είναι να βλέπουμε το θέαμα σαν το νέο κόσμο. Αυτό κάνει τόσο το εξουσιαστικό όσο και το εμπορικό θέαμα, και με αυτόν το τρόπο το θέαμα γίνεται υποκατάστατο του ονείρου.

Το ηθικό θέαμα προσφέρει ένα διαφορετικό σχηματισμό. Αντί για υποκατάστατο του ονείρου, το ηθικό θέαμα είναι ένα όνειρο σε επίδειξη. Είναι ένα όνειρο το οποίο μπορούμε να δούμε, να το σκεφτούμε, να δράσουμε μέσα του, να το δοκιμάσουμε αν μας κάνει, αλλά όχι απαραίτητα και να το πραγματοποιήσουμε. Το ηθικό θέαμα είναι το μέσο, όπως τα όνειρα που παρουσιάζει, για να φανταστούμε νέες καταλήξεις. Σαν τέτοιο, το ηθικό θέαμα έχει τη δυνατότητα της δημιουργίας ενός εξωτερικού – σαν μια ψευδαίσθηση. Αυτή δεν είναι η παραίσθηση του να πιστεύεις πως έχει δημιουργήσει ένα εξωτερικό, αλλά μια ψευδαίσθηση που δίνει κατεύθυνση και κίνητρο που μπορεί να σε οδηγήσει εκεί.

Ο ποιητής και ο θάνατος…

η τέχνη κι’ η ποίηση
δεν μας βοηθούν να ζήσουμε:
η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε
να πεθάνουμε

περιφρόνησις απόλυτη
αρμόζει
σ’ όλους αυτούς
τους θορύβους
τις έρευνες
τα σχόλια επί σχολίων
που κάθε τόσο ξεφουρνίζουν
αργόσχολοι και ματαιόδοξοι γραφιάδες
γύρω από τις μυστηριώδικες κι’ αισχρές συνθήκες
της εκτελέσεως του κακορρίζικου του Λόρκα
υπό των φασιστών

μα επί τέλους! πια ο καθείς γνωρίζει
πως
από καιρό τώρα
― και προ παντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα ―
είθισται
να δολοφονούν
τους ποιητάς

Το ποίημα του Εγγονόπουλου για το θάνατο του Φεντερίκο Γκαρθία Λόρκα αντηχεί μες τον καιρό και περιγράφει τις τύχες των ποιητών στα ασφυκτικά καθεστώτα. Εκτός του συγκεκριμένου ιστορικού πλαισίου έρχεται να περιγράψει την τύχη του ποιητή μέσα στις κοινωνίες και τις εποχές.

Η σεξουαλική επανάσταση στην ΕΣΣΔ…

Η σεξουαλική επανάσταση στην Ρωσία

Η ρωσική επανάσταση τον Οκτώβρη του 1917 ήταν ένας μαζικός αγώνας των απλών ανθρώπων που καθοδηγήθηκε από την εργατική τάξη σε μία κοινωνία σε μεγάλο βαθμό αγροτική. Ο αμερικανός δημοσιογράφος Τζον Ριντ σε ρεπορτάζ του για την επανάσταση στην Ρωσία ανέφερε: «Αυτή είναι η επανάσταση, η ταξική πάλη με το προλεταριάτο, τους στρατιώτες και τους χωρικούς να παρατάσσονται μαζί ενάντια στην αστική τάξη. Ο προηγούμενος Φεβρουάριος ήταν προκαταρκτική φάση για την επανάσταση… η τεράστια δύναμη των Μπολσεβίκων έγκειται στο ότι η κυβέρνηση του Κερένσκι αγνόησε απολύτως τις επιθυμίες των μαζών όπως αυτές εκφράστηκαν στο πρόγραμμα των Μπολσεβίκων για ειρήνη, δηλαδή τον έλεγχο της γης και της βιομηχανίας από τους εργάτες».1 Οι ρώσοι αγρότες ήταν διαποτισμένοι με θρησκευτικές προλήψεις και η κοινωνία ήταν ένα μείγμα μισοφεουδαλικών σχέσεων και άνθισης της βιομηχανικής παραγωγής. Εν τούτοις, η επανάσταση πέτυχε μεταρρυθμίσεις που περισσότεροι σημερινοί ΛΟΑΤ ακόμα παλεύουν για αυτές. Η ρωσική επανάσταση άλλαξε εντελώς όλες τις προηγούμενες δομές της κοινωνίας συμπεριλαμβανομένων και των πιο στενών σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων. Όταν αυτή η επανάσταση ανατράπηκε από τον οικονομικό αποκλεισμό, τον πόλεμο και την αντεπανάσταση οι προηγούμενες νίκες και σε αυτά τα ζητήματα εγκαταλείφθηκαν.Υπάρχουν κάποιοι που προσπαθούν να δυσφημήσουν την τεράστια παρακαταθήκη για τους ΛΟΑΤ στον απόηχο της ρωσικής επανάστασης2. Για παράδειγμα, ο ρώσος ιστορικός Igor Kon γράφει: «Ο μπολσεβικισμός από την μία πλευρά κατέλυσε τον θεό, τον θρησκευτικό γάμο και τις απόλυτες ηθικές αξίες και απ’ την άλλη το δικαίωμα του ατόμου για προσωπικό αυτοκαθορισμό και αγάπη που να στέκεται ψηλότερα από όλα τα κοινωνικά καθήκοντα.

Η παρέμβαση της Μόσχας στη Συρία και η εσωτερική κρίση στη Ρωσία…

Andrea Ferrario

 

Η πρόσφατη έναρξη της επιχείρησης των βομβαρδισμών στη Συρία από τη Ρωσία συνοδεύτηκε στον παγκόσμιο Τύπο από μια χιονοστιβάδα σχολίων, τα οποία όμως ασχολούνται αποκλειστικά σχεδόν με τις γεωπολιτικές συνέπειες. Αντίθετα σε αυτό το άρθρο θα αναδείξουμε τους προφανείς δεσμούς μεταξύ της οικονομικής κατάστασης και της εσωτερικής πολιτικής της Ρωσίας και της νέας στρατιωτικής επέμβασης της, αναλύοντας επίσης την κλιμάκωση της διπλωματικής δραστηριότητας της Μόσχας στη Μέση Ανατολή από τους πρώτους μήνες του 2015.

 

Μια οικονομία σε βαθιά ύφεση

Το 2015 η Ρωσία εισήλθε σε μια περίοδο βαθιάς ύφεσης, η οποία είχε ήδη εμφανιστεί στον ορίζοντα με την ισχυρή επιβράδυνση του φθινοπώρου του 2013, όταν κατέστη σαφές ότι ο μόνος παράγοντας που μπορεί να περιορίσει την αναπόφευκτη οικονομική ύφεση ήταν το εισόδημα που δημιουργείται από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο. Το 2013 είχαν ήδη αρχίσει άλλες εξελίξεις που τελικά θα κορυφώνονταν το επόμενο έτος, όπως η υποτίμηση του ρουβλιού και φυγή κεφαλαίων. Και τότε οι περισσότεροι Ρώσοι ειδικοί υπογράμμισαν το αναπόφευκτο της έναρξης της ύφεσης σε σύντομο χρονικό διάστημα και ότι το Κρεμλίνο θα έπρεπε να την λάβει υπόψη, έστω και σιωπηρά. Πιο συγκεκριμένα, από τότε κατέστη σαφές ότι η προσπάθεια του Πούτιν να δημιουργήσει μια οικονομία πιο σύγχρονη και λιγότερο εξαρτημένη από την ενέργεια, ενσωματώνοντας τη Ρωσία πληρέστερα στον ανεπτυγμένο καπιταλιστικό κόσμο (μια προσπάθεια που είχε το αντίστοιχό της στο παρελθόν και περιλάμβανε σημαντικά ανοίγματα προς τη Δύση, ιδιαίτερα την εποχή του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας»), είχε αποτύχει παταγωδώς. Ο πόλεμος εναντίον της Ουκρανίας, αν και σίγουρα δεν υποκινούνταν μόνο από εσωτερικούς παράγοντες, μεταξύ άλλων, συνέπιπτε με μια πιεστική ανάγκη του καθεστώτος Πούτιν, στο πλαίσιο αυτό, να συσφίξει το εσωτερικό μέτωπο και εμφανιστεί το ίδιο ισχυρό και αξιόπιστο, αποσπώντας την προσοχή από την κρίση στην οποία βρέθηκε. Τα πλεονεκτήματα που ο Πούτιν και το σύστημα του ολιγαρχικού καπιταλισμού έχουν κερδίσει ήταν αξιοσημείωτα, και σίγουρα πολύ μεγαλύτερα από την τιμή που καταβλήθηκε.

Ο Σύριζα και τα σκυλιά…

It is just the movement of the caravan away – Into an abstract night, with no – Precise goal in view, and indeed not caring

John Ashbery

Εργο του Edwin Lord Weeks

_____________________________________________

I’m the Sheik of Araby
Your love belongs to me
At night when you’re asleep
Into your tent I’ll creep
 
Fats Waller

Τα σκυλιά γαβγίζουν, αλλά το καραβάνι περνάει! Αυτήν την αραβική (με περσικές ρίζες) παροιμία διάλεξε ο Αλέξης Τσίπρας για να κορυφώσει την ομιλία του στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ. Καμία συμπάθεια λοιπόν για τα σκυλιά, άλλωστε μόνο να γαβγίζουν ξέρουν, δεν έχουν ούτε εναλλακτικές ούτε ισοδύναμα και καλά γνωρίζουμε από άλλη ακόμα διασημότερη παροιμία, σκυλί που γαβγίζει δε δαγκώνει – άρα γιατί να το σεβαστείς; Και όμως ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να δείξει λίγη κατανόηση, δεν μπορεί να ξέχασε πόσες φορές και πόσο πολύ γάβγισε, αλύχτησε και πόσα μα πόσα καραβάνια περάσανε. Το Σόιμπλε… Λόρενς της Αραβίας και τη Μέρκελ Γερτρούδη Μπελ είδαμε, με τα καραβάνια που πέρασαν από τη Μνημονιακή μας έρημο που τη βαφτίσανε ειρήνη, και «πάντα υπάρχουν και χειρότερα» και «ευρώπη».

Eναλλακτική λύση στη μεταρρύθμιση της αγοράς του 1965 χωρίς αποδέκτες – Στα 80χρονα από τη γέννηση του Β.Μ.Γκλουσκοφ…

V.M.Glushkov

---

Αναδημοσιεύουμε από την Κομμουνιστική Επιθεώρηση το ακόλουθο κείμενο του Β.Ντ. Πιχόροβιτς το οποίο αναφέρεται στο έργο του Βίκτορ Μιχαΐλοβιτς Γκλουσκοφ, μιας μεγάλης προσωπικότητας της σοβιετικής επιστήμης των μαθηματικών και της κυβερνητικής. Θα ακολουθήσει και δεύτερη ανάρτηση με απόσπασμα από ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο για την κυβερνητική στην ΕΣΣΔ(From Newspeak to Cyberspeak. A history of soviet cybernetics) και τις προσπάθειες εισαγωγής της στην παραγωγική διαδικασία.

Ο λόγος των δύο αναδημοσιεύσεων είναι για να φωτίσουμε μια πτυχή της συζήτησης στην μετασταλινική ΕΣΣΔ , που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστή στην Δύση, που βλέπει την ΕΣΣΔ πάντα ως κάτι ενιαίο μονολιθικό, παλιακό και τεχνολογικά απαρχαιωμένο. Στα τέλη της δεκαετίας του 50′ άρχισαν να γίνονται αισθητά τα όρια της εκτατικής ανάπτυξης και άνοιξε η κουβέντα για την αύξηση της παραγωγικότητας της εργασίας. Επίσης ακριβώς η γιγάντωση της σοβιετικής βιομηχανίας έθετε επιτακτικά  το ερώτημα του πως συνεχίζουμε με την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία, όταν ο όγκος των δεδομένων προκειμένου να ληφθούν αποφάσεις-σχεδιασμός όσο και για να ελεγχθεί η εφαρμογή τους, ήταν τέτοιος που οι παραδοσιακές μέθοδοι διοίκησης αδυνατούσαν πλέον να φέρουν εις πέρας.