Ελληνορωσικό έτος 2016: Όταν οι λαοί Ελλάδας-Ρωσίας στήνουν γέφυρες

Ο Πρόεδρος της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν, υπογράφει το διάταγμα με επίσημη ανακήρυξη του 2016 ως «Ετος Ελλάδας» στη Ρωσία και «Ετος Ρωσίας» στην Ελλάδα.

Πηγή: Αλεξέι Νικόλσκι / TASS

Δημήτρης Λιάτσος, ειδικά για τη RBTH

Το δημοσίευμά μας για το Προεδρικό Διάταγμα Πούτιν που ανακηρύσσει το 2016 «Ετος της Ρωσίας στην Ελλάδα, και της Ελλάδας στη Ρωσία», έφερε πλημμυρίδα επισκεπτών στην ελληνόφωνη ιστοσελίδα gr.rbth.com. Καταδείχνει δε, το τεράστιο ενδιαφέρον των Ελλήνων για τη Ρωσία και τη σύσφιξη των διμερών σχέσεων, σε πείσμα των επίσημων ελληνικών και ευρωπαϊκών πολιτικών.

Σε συμπλήρωμα του ρεπορτάζ που δημοσιεύσαμε στις 27-10-2014, και το οποίο είχε εντυπωσιακά μεγάλη ανταπόκριση στους αναγνώστες της RBTH, να προσθέσουμε ότι η πρόθεση είναι να μην περιοριστούν οι όποιες ποικίλες εκδηλώσεις, μόνο στις τέσσερις μεγάλες πόλεις των δύο χωρών, Μόσχα, Αγία Πετρούπολη, Αθήνα, και Θεσσαλονίκη, αλλά να επεκταθούν και στην περιφέρεια, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα για γνωριμία και συνεργασία σε σημαντικά κέντρα βιομηχανίας, εμπορίου, πολιτισμού, θρησκευτικών μνημείων, κ.ο.κ. Από ελληνικής πλευράς, καλό είναι να ληφθεί υπόψη ότι στη Ρωσία υπάρχουν περί τις 15 πόλεις με πληθυσμό ενός εκατομμυρίου και πάνω.

Η αύξηση του πληθωρισμού μπορεί να μειώσει το δημόσιο χρέος ;

Το ζήτημα της  δραστικής απομείωσης του δημοσίου χρέους στην ευρωζώνη πλέον δεν περιορίζεται μόνο στους ακαδημαϊκούς κύκλους. Τίθεται όλο και πιο συχνά από κύκλους «της αγορά». Τελευταίος στη σειρά ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος και μεγαλομέτοχος της Eurobank και της Τράπεζας Κύπρου Γουίλμπουρ Ρος, ο οποίος  σε συνέντευξη του στο πρακτορείο Bloomberg , επισημαίνει την ανάγκη  αντιμετώπισης του θέματος του υψηλού δημόσιου χρέους.

Ο πληθωρισμός είναι ένας από τους δυνατούς τρόπους να μειωθεί το τεράστιο δημόσιο χρέος. Αποτελεί λύση που είναι δραστική αλλά εμπεριέχει αρκετούς κινδύνους.

Στην Ευρώπη , τον 20^ο αιώνα, αποτέλεσε το βασικό τρόπο μείωσης του δημοσίου χρέους διαφόρων κρατών. Ειδικά αυτό συνέβηκε στην Γαλλία και στην Γερμανία καθώς ο μέσος ετήσιος πληθωρισμός , την περίοδο 1913-1950 κυμάνθηκε στο 13,0% και στο 17,0% αντίστοιχα. Ο πληθωρισμός ήταν ο βασικός παράγοντας (μαζί με την διοικητική απομείωση του χρέους)  που επέτρεψε στις δύο χώρες να εισέλθουν στη διαδικασία αναδιάρθρωσης των οικονομιών τους, τη δεκαετία του 1950, με πολύ χαμηλό δημόσιο χρέος και συνεπώς με μικρό βάρος για τις οικονομίες τους.

«Προσώπων Τόποι». Τάσος Λειβαδίτης…

Ένα αφιέρωμα, από το αρχείο της ΕΡΤ

Ο Τάσος Λειβαδίτης πέθανε  στις 30 Οκτωβρίου 1988. Είναι λίγα τα λόγια που μπορούμε να αρθρώσουμε για τον σπουδαίο αυτό άνθρωπο. Είναι οι στίχοι από τα ποιήματά του που μας έρχονται στο μυαλό και οι στίχοι που έχουμε τραγουδήσει, με την ίδια συγκίνηση κάθε φορά. Είναι και το γεγονός πως το «αβέβαιο όνειρο» μέσα στο οποίο έζησε την «ακαθόριστη ηλικία του» είναι και δικό μας.

Επιλέξαμε να παρουσιάσουμε ένα αφιέρωμα της ΕΡΤ, από την παλιότερη εκπομπή «Προσώπων Τόποι», όπου ακούγονται ποιήματά του και λογοτέχνες να μιλούν για τον Ποιητή και Πνευματικό Άνθρωπο.

Πριν από το ντοκιμαντέρ, κάποια αποσπάσματα από το ποίημα «Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας» (1952)

Έπρεπε να χωριστούμε, Μαρία,

Να χωριστούμε για να μην ξαναχωρίζουν πια οι άνθρωποι.

….

Ναι, αγαπημένη μου,

Εμείς γι αυτά τα λίγα κι απλά πράγματα πολεμάμε

Για να μπορούμε νά “χουμε μια πόρτα, εν΄ άστρο, ένα σκαμνί

Ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί

Ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.

Για να “χουμε έναν έρωτα που να μη μας τον λερώσουν

Ένα τραγούδι που να μπορούμε να το τραγουδάμε.

Αυτοί όμως σπάνε τις πόρτες μας

Πατάνε πάνω στον έρωτα μας.

Πριν πούμε το τραγούδι μας

Μας σκοτώνουν.

….

Όλα μπορούσανε να γίνουνε στον κόσμο, αγάπη μου

τότε που μου χαμογελούσες.

Στην πιο μικρή στιγμή μαζί σου, έζησα όλη τη ζωή.

Ήξερες να δίνεσαι, αγάπη μου. Δινόσουνα ολάκερη

και δεν κράταγες για τον εαυτό σου

παρά μόνο την έγνοια αν έχεις ολάκερη δοθεί.

Tο παιδί μας, Mαρία, θα πρέπει να μοιάζει με όλους τους

ανθρώπους

που δικαιώνουν τη ζωή.

….

Κι όταν πεθάνουμε, αγαπημένη μου, εμείς δε θα πεθάνουμε.

Αφού οι άνθρωποι θα κοιτάζουν το ίδιο αστέρι που κοιτάξαμε

Αφού θα τραγουδάνε το τραγούδι που αγαπήσαμε

Αφού θ΄ ανασαίνουν σ΄ έναν κόσμο, που εγώ κ΄ εσύ τον ονειρευτήκαμε

ε, τότε, αγαπημένη, θάμαστε πιο ζωντανοί από κάθε άλλη φορά.

Αφού σε κάθε στιγμή οι άνθρωποι θα μας βρίσκουν

Στο ήρεμο ψωμί,

Στα δίκαια χέρια,

Στην αιώνια ελπίδα,

πώς θα μπορούσαμε, αγαπημένη μου,

νά “χουμε πεθάνει….

 

Αυτό το αστέρι είναι για όλους μας – Τάσος Λειβαδίτης

_______________________________________________________

Aπό:http://www.toperiodiko.gr/

STOP στους άστεγους…

Η ιδέα είναι οργουελική! Επειδή δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα, αποφάσισαν να το απαγορεύσουν! Έτσι κήρυξαν παράνομους τους άστεγους, αλλά και τους πολίτες και τις οργανώσεις που τους προσφέρουν συσσίτια! Και για να το επιτύχουν πήραν συγκεκριμένα νομοθετικά μέτρα που τους «εξαφανίζουν» από το πλάνο.

Η τρομακτική αυτή στρατηγική για την αντιμετώπιση των αστέγων και των ανέργων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη στις ΗΠΑ τα τελευταία 5 χρόνια. Ξεκίνησε δειλά το 2009 και σήμερα πλέον έχει πάρει εφιαλτικές διαστάσεις.

Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του National Law Center on Homelessness & Poverty, o αριθμός των αμερικανικών πόλεων που απαγορεύουν στους άστεγους να κάθονται ή να κοιμούνται σε δημόσιους χώρους αυξήθηκε κατά 43% τα τελευταία τρία χρόνια φτάνοντας τις 100!

Ο αριθμός των πόλεων που απαγορεύουν στους πολίτες να κοιμούνται ακόμα και μέσα στα αυτοκίνητά τους έφτασε τις 81 από 37 το 2011, σημειώνοντας αύξηση της τάξης του 119%! Την ίδια στιγμή η τελευταία έκθεση (Οκτώβριος 2014) του National Coalition for the Homeless αποκαλύπτει ότι 31 αμερικανικές πόλεις έχουν λάβει νομοθετικά μέτρα που περιορίζουν σημαντικά άτομα και οργανώσεις που προσφέρουν συσσίτια στους άστεγους!

Να διαπραγματευθεί κανείς ή να μην διαπραγματευθεί; Το «αμείλικτο μήνυμα των αγορών» και ο ΣΥΡΙΖΑ…

 

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

 

Με αφορμή τον συλλογισμό του Κώστα Λαπαβίτσα: 

«Δεν υπάρχουν ‘λογικοί’ διαπραγματευτές με τους οποίους θα συνδιαλλαγεί μια ριζοσπαστική ελληνική κυβέρνηση».

 από το κείμενο: Το μήνυμα των αγορών για την Ελλάδα και η θέση του ΣΥΡΙΖΑ

Η παραπάνω θέση του Κώστα Λαπαβίτσα ακυρώνει φαινομενικά ολόκληρη την στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ – εκείνη της διαπραγμάτευσης με στόχο ένα κούρεμα του χρέους τουλάχιστον 50%. Γιατί αν «δεν υπάρχουν λογικοί διαπραγματευτές» τότε το μόνο όπλο του ΣΥΡΙΖΑ είναι η ρήξη και η σύγκρουση με τους εταίρους και δανειστές – και ρήξη είναι η μονομερής παύση πληρωμών από την ελληνική πλευρά  – όσων αφορούν εξόφληση χρέους ή,  η μονομερής πάλι εφαρμογή ρήτρας ανάπτυξης που σημαίνει περίπου το ίδιο: «πληρώνουμε όταν μπορούμε δλδ εφόσον έχουμε ανάπτυξη».

Προφανώς το να τα βάλεις με 17 χώρες της ΟΝΕ δεν σου δίνει πολλές ελπίδες. Και η στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει τέτοιες προθέσεις: δεν μιλά για μονομερείς ενέργειες αλλά για λογική διαπραγμάτευση, ευρωπαϊκή συνδιάσκεψη για το χρέος και μέτωπο του Νότου κατά της λιτότητας και υπέρ ενός new deal μέσα στην ΕΕ… Αν όμως δεν υπάρχει λογική στην απέναντι πλευρά και μόνο απειλές όπως εκείνη της «διακοπής ρευστότητας» προς τις ελληνικές τράπεζες, της ανόδου των spreads κοκ , τότε όλα όσα λέει ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα τίποτα, μια πομφόλυγα – και καμία λαϊκή στήριξη και αποφασιστικότητα δεν στηρίζεται πάνω σε ένα τίποτα…

Το συμπέρασμα συνεπώς του ΚΛ μοιάζει απελπιστικά με εκείνο της συγκυβέρνησης: δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα – οι αγορές κυβερνούν και τέλος – μόνη διαπραγμάτευση είναι εκείνη του ηττημένου πριν την μάχη – να εκλιπαρούμε για νέα δάνεια κι ας γνωρίζουμε ότι δεν μπορούμε να τα εξοφλήσουμε – να παρακαλούμε για ρευστότητα κι ας γνωρίζουμε ότι μαζί της έρχεται πάντα ακόμη μεγαλύτερη λιτότητα, εσωτερική υποτίμηση και φορολόγηση και του αέρα που αναπνέουμε…

Η Τούμπα, οι μετανάστες και τα σκουπίδια της Τσιμπλούκας…

Λοιπόν, γεννηθήκαμε και στην Τούμπα. Πήγαμε δημοτικό στου «Αδαμίδη» και στο «Τενεκεδένιο», το ένα χτισμένο από λαμαρίνη και τ’ άλλο από αμίαντο καρκινογόνο. Κάποτε το γκρέμισαν αφού τόσες γενιές μεγάλωσαν σ’ αυτό. Οι γονείς μας γεννήθηκαν εδώ, στα ίδια σχολεία έτρεξαν, γέλασαν, στα ίδια στενά έπαιξαν. Πρόλαβαν βέβαια τούτοι οι τυχεροί τα σπιτάκια με τις μεγάλες αυλές, τις ξαμπάρωτες πόρτες, το κουτσομπολιό των Σμυρνιών γιαγιάδων, τα ρεμπέτικα στη διαπασών απ’ τη καλύβα του χασισοπότη, τις φωνές και τους καυγάδες των γειτόνων τις μεγάλες και ατέλειωτες σιωπές που έκρυβαν τους κυνηγημένους. Οι παππούδες μας δεν γεννήθηκαν εδώ. Στην Τούμπα δεν γεννήθηκε κανείς, μόνο κάτω στην πόλη γεννήθηκαν οι παλιοί Σεφαραδίτες που κι αυτοί έφτασαν εδώ κυνηγημένοι. Κανείς δε θυμάται από πότε, φύγανε κι αυτοί όπως ήρθαν…κυνηγημένοι. Οι παππούδες μας ήρθαν εδώ από τη Ρωσία, τον Πόντο, από τη Σμύρνη…πρόσφυγες.

«Η ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΗΡΘΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ» Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΙΕΡΙΣΣΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΤΟ 1912…

Του Χρήστου Μ. Καραστέργιου

   (Μέλος της πολιτισμικής ομάδας του «Κυττάρου Ιερισσού»)

         «Ειπόντες (οι κάτοικοι της Ιερισσού) ότι πλέον δεν έχομεν ζωήν εάν μείνωμεν εις τον Τούρκον. Επροτιμήσαμεν θάνατον παρά ζωήν, αλλά δόξα σοι ο Θεός είδαμεν ζωήν παρά θάνατον. Ζωή ελευθέραν, συζούντες με τους αδελφούς μας χριστιανούς και όχι πλέον με Τούρκους βαρβάρους».

Χριστόδουλος Σακελαρίου [1]– ημερολόγιο, σελ.53.

 Η απελευθέρωση της Ιερισσού και η ένταξή της στο Ελληνικό κράτος δικαίωσε όσους από τους κατοίκους της αγωνίστηκαν για την ανεξαρτησία της περιοχής και της χώρας γενικότερα. Οι αγώνες τους άρχισαν το 1821 με την επανάσταση της Χαλκιδικής  και ολοκληρώθηκαν για την περιοχή μας και τον ευρύτερο Μακεδονικό χώρο το 1912, με το τέλος του Α” Βαλκανικού πολέμου.

ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ

Η καταπίεση των εθνικών μειονοτήτων μέσω της  κακής εφαρμογής των βασικών όρων του Συντάγματος από τους Νεότουρκους και κυρίως η κοινή διαπίστωση ότι κατέρρεε η Οθωμανική Αυτοκρατορία αποτέλεσαν τις αιτίες για μια Βαλκανική συμμαχία επιθετικού χαρακτήρα εναντίον της Τουρκίας, ανάμεσα στη Βουλγαρία, τη Σερβία και το Μαυροβούνιο. Πραγματοποιήθηκε με την παρότρυνση της Ρωσίας σε μια χρονική περίοδο που οι σύμμαχοί της πίστεψαν ότι κινδύνευαν τα ζωτικά τους συμφέροντα και διαμορφώνονταν οι κατάλληλες συνθήκες διεκδίκησης νέων εδαφών στη Βαλκανική.