18-8-18


Η αλήθεια είναι ότι ξεσυνήθισα να γράφω. Κι έτσι μου είναι δύσκολη αυτή η επαναφορά.

Δυστυχώς το «πρέπει», νικάει το «θέλω».

Ο Μανώλης Αρκάς ο στυλοβάτης αυτού του blog-ειδικά- τα τελευταία χρόνια δεν είναι πια μαζί μας.

Για τον φίλο μου τον Μανώλη, τον «κομαντάτε Αρκά» όπως συνήθιζα να τον φωνάζω, θα πώ μόνο ότι ήταν ένας ιδεολόγος, μία αγνή ψυχούλα.

Στην προμετωπίδα αυτού του blog διαβάζουμε τις σοφές λέξεις του Καζαντζάκη, θα αφιερώσω τη συνέχειά τους, στη μνήμη του φίλου μου.

«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή· ταυτόχρονα το ξεκίνημα κι ο γυρισμός· κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή· κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.»

Φίλε μου Μανώλη !

Σε παρακαλώ βρε μπαγάσα, για μία τελευταία φορά. Βρες εκεί πάνω,τον Μιχαήλ το φίλο μας και ρίξτε μαζί ένα χορό. Ένα ζεϊμπέκικο.

https://youtu.be/YNS6-JbYSCM

Κάντο για χάρη μου Αδελφέ.

Καλή αντάμωση.

*την Τετάρτη 22-8-18, στο Γ’ νεκροταφείο στις 13.30, θα τελεστεί η νεκρώσιμος ακολουθία*

Λονδίνο: Η πόλη που λειτουργεί για το κεφάλαιο κι όχι για τους ανθρώπους της…


Μια πόλη που λειτουργεί για τους πλούσιους

H φωτιά που κατέστρεψε τον Γκρένφελ Τάουερ και σκότωσε δεκάδες ανθρώπους που έμεναν στο κτίριο επιβεβαίωσε απλώς ένα συμπέρασμα που είχε εξαχθεί ήδη, εδώ και πολλά χρόνια: Το Λονδίνο έχει γίνει μια πόλη του κεφαλαίου, όχι των ανθρώπων. Και τα κτίριά του χτίζονται για να γίνονται χρηματοοικονομικές συναλλαγές κι όχι για να δημιουργούνται σπίτια.

Οι υπουργοί που ήταν υπεύθυνοι για τις μεγάλες περικοπές στις δημόσιες υπηρεσίες τα τελευταία χρόνια αναγκάστηκαν να δώσουν δύσκολες συνεντεύξεις, προσπαθώντας να υπερασπιστούν τις πολιτικές τους, έχοντας απέναντί τους την τραγωδία του Γκρένφελ, την καταστροφή δηλαδή ενός δημόσιου συγκροτήματος εργατικών κατοικιών σε μια από τις πλούσιες περιοχές του Λονδίνου.

Μια πόλη που λειτουργεί για τους πλούσιους 

Η καταστροφή κατέστησε σαφή τα τρομερά αποτελέσματα των ιδεολογικών δεσμεύσεων για την περικοπή δαπανών στις οικοδομικές εργασίες, ακόμη και στους πόρους που αφορούν στους κανονισμούς ασφαλείας, που συμπεριλαμβάνουν την πυροπροστατευτική επένδυση. Οι πολίτες αμφισβητούν τις πολιτικές και οικονομικές επιλογές που καταλήγουν σε χαμηλού κόστους επιλογές ασφαλείας. Υπάρχει η έντονη αίσθηση ότι οι φτωχοί έχουν λιγότερη σημασία σε μια πόλη που λειτουργεί για τους πλούσιους.

Η μείωση των κονδυλίων στις τοπικές αρχές και δημόσιες υπηρεσίες και η γραφειοκρατία όσον αφορά τους κανονισμούς για την υγεία και την ασφάλεια, σε συνδυασμό με τις βαθιές κοινωνικές ανισότητες προκάλεσαν μια καταστροφή με σημαντικές πολιτικές επιπτώσεις. Ο πύργος βρισκόταν στον βασιλικό δήμο του Κένσιγκτον και Τσέλσι, μια κοινοβουλευτική εκλογική περιφέρεια που στις γενικές εκλογές άλλαξε χέρια – από τους Συντηρητικούς στους Εργατικούς – για πρώτη φορά και για μόλις 20 ψήφους, κυρίως λόγω της βαθιάς ανησυχίας που υπάρχει για τη στέγαση.

Συνέχεια

Διεθνείς σχέσεις…


Όταν ο Vladimir (Vladimirovich) Putin αναλάμβανε «ενεργή υπηρεσία» σαν πράκτορας της kgb, έχοντας πάρει ήδη το πτυχίο νομικής απ’ το πανεπιστήμιο του Λένινγκραντ (σήμερα “αγία Πετρούπολη”), το Παρίσι είχε χάσει ήδη την αλγερία, είχε δει τις νύχτες του να φλέγονται στα οδοφράγματα του Quartier Latin το ’68 και τα επόμενα χρόνια, προσπαθούσε να συμμαζέψει την «πέμπτη δημοκρατία», και είχε σαν πρόεδρο τον δεξιό Valery Giscard d’Estaing. Αυτά ο νεαρός πράκτορας Putin τα παρακολουθούσε συστηματικά, μιας και το πόστο του (θα) ήταν μεν στην ανατολική γερμανία, αλλά η πολιτική κουλτούρα των σοβιετικών μυστικών υπηρεσιών επέβαλε “ευρύτερη θεώρηση των πραγμάτων”.

Εκείνο που προφανώς διέφυγε της προσοχής της υπηρεσίας του Putin (και του ίδιου) ήταν ότι τον Δεκέμβρη του 1977 (ο Putin, 25 χρονών τότε, ήταν ήδη για δύο χρόνια στο κουρμπέτι…) γεννιόταν κάπου στην Αμιένη κάποιος Emmanuel Jean-Michel Frederic Macron.

Όταν ο μικρός Emmanuel έκανε τα κακάκια του στην πάνα του, ο Putin έδινε αναφορές στην υπηρεσία. Όταν ο μικρός Emmanuel έκανε τα πρώτα του βήματα, ο Putin έπαιρνε προαγωγές. Όταν ο έφηβος Emmanuel άρχιζε να ανακαλύπτει την σεξουαλικότητά του (προσέχοντας, όπως όλα τα αγόρια, με άλλο μάτι τις δασκάλες του) ο Putin φρόντιζε για την «ομαλή αποχώρηση» (του μεγαλύτερου μέρους) της kgb απ’ το ανατολικό Βερολίνο – “πτώση του τείχους γαρ”. Κι όταν ο Putin αναλάμβανε την «διάσωση» της ρωσικής ομοσπονδίας, το 1999, ο νεαρός Macron έψαχνε το θέμα του μεταπτυχιακού του.

Κανονικά δεν επρόκειτο να συναντηθούν ποτέ οι δρόμοι τους. Αλλά συναντήθηκαν. Χτες, στις Βερσαλλίες. Ο Macron, σα νέος πρόεδρος της πέμπτης γαλλικής δημοκρατίας, ήταν (έδειχνε) άνετος οικοδεσπότης – η ψυχή του το ξέρει. Κουβέντιασαν (λέει) τις γαλλορωσικές (ή ρωσογαλλικές…) σχέσεις, και οπωσδήποτε τα “δύσκολα” σημεία τους. Το σίγουρο είναι ότι τα έλεγαν για κανά τρίωρο. Τα έχουν αυτά τα πρώτα ραντεβού: η ώρα περνάει ευχάριστα και γρήγορα.

Γιατί, όμως, υποψιαζόμαστε ότι ο νυν τσάρος της Μόσχας είχε, και όχι μόνο μια φορά, την επιθυμία να πιάσει τον γάλλο πρόεδρο απ’ το αυτί, και να του ρίξει ένα μπατσάκι λέγοντας του: τράβα από ‘κει ρε νιάνιαρο… ε; Γιατί το υποψιαζόμαστε αυτό;

Ίσως επειδή η 5η γαλλική δημοκρατία ζει το δικό της μερδικό στην παγκόσμια καπιταλιστική παρακμή / κρίση / αναδιάρθρωση· και ο νεαρός Macron έχει, αν το παιδέψει, μακρύ μεν αλλά και δύσκολο δρόμο μπροστά του. Μεταξύ άλλων θα πρέπει να μάθει κι εκείνα που έμαθε ο Ναπολέων (ο «μέγας») στις ρωσικές στέπες…

Ας δώσει περισσότερη βάση ο νεαρός Macron στην κυρά Μέρκελ. Στα νειάτα της μπορεί να είχε βρεθεί στην ίδια μπυραρία με τον (μεγαλύτερό της κατά δύο χρόνια) Putin. Μπορεί. Μπορεί και όχι όμως.

Σε κάθε περίπτωση, είτε έτσι είτε αλλιώς, το έχει αποδείξει: καταλαβαίνει πολλά. Είναι, ας το πούμε έτσι, της «παλιάς φουρνιάς»….

__________________________________________________________

Από:http://www.sarajevomag.gr/wp/2017/05/diethnis-schesis/

Τα κύτταρα και η ομοσπονδιακή ένωση αυτονομιών…


Μαθήματα ανατομίας από τον Dr. Frederik Ruysch*  – Adriaen Backer (1670)

[…] δύο πιθανές αιτίες της «ανθρώπινης κατάστασης» είναι η παρατεταμένη εξάρτηση του νεογνού από τους γεννήτορές του και η εξάρτηση των πρώτων σαρκοφάγων ανθρωπιδών από τη βοήθεια και την αλληλεπίδραση με τους συντρόφους τους στο κυνήγι… Αυτοί είναι έτοιμοι να ζήσουν ή να πεθάνουν προκειμένου να προασπίσουν αυτά τα συστήματα τα οποία επιβλήθηκαν περισσότερο από τη συγκυρία, παρά από την άμεση επιλογή… Άρθουρ Κέσλερ [1]

Το κείμενο που ακολουθεί δεν αποτελεί ιατρική μελέτη, περισσότερο προσπαθεί να αναπτύξει ορισμένους προβληματισμούς, παρά να αποδείξει επιστημονικά κάποιον ισχυρισμό. Αναζητά τις αναλογίες που μπορεί να υπάρχουν ανάμεσα στον ανθρώπινο οργανισμό και στον «οργανισμό» που ονομάζουμε ανθρώπινη κοινωνία. Επιχειρείται έτσι -με φιλόδοξο στόχο την υπέρβαση αυτών των αναλογιών- μια σύντομη φιλοσοφική, πολιτική και κυρίως κοινωνιολογική ανάλυση, πέρα απόνατουραλιστικές και ατομικιστικές προσεγγίσεις [2].

Η κλασική γνώση της ανατομίας και φυσιολογίας του ανθρώπινου οργανισμού μέχρι και τα πρώτα δύο τρίτα του 20ου αιώνα έδινε την «αίσθηση» ότι όλα τα επιμέρους τμήματά του βρίσκονται υπό την απόλυτη εξουσία του «ηγεμόνα» εγκεφάλου. Σε αυτή την πεποίθηση είχε συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό η απουσία/ανεπάρκεια των επιστημονικών μέσων και των εξειδικευμένων οργάνων μέτρησης-παρακολούθησης, τόσο των κυττάρων και κυτταρικών δομών, όσο και των ζωτικών λειτουργιών του ανθρώπινου σώματος. Έτσι τα εκτός του εγκεφάλου κύτταρα, νοούνταν «νατουραλιστικά» ως παθητικές μονάδες με εγγενείς ποιότητες και έμφυτες προδιαθέσεις, οι οποίες βρίσκονται κατά κάποιο τρόπο υπό τον αυστηρό έλεγχο, από τη μία του εγκεφάλου και από την άλλη της κληρονομικότητας (δηλαδή του γενετικού υλικού). Όλα λοιπόν ήταν «βιολογικώς» προγραμματισμένα από τη «φύση» και σε τάξη από ένα ανώτερο κέντρο ελέγχου. Επίσης υπήρξε και μάλλον παραμένει κοινό μυστικό στην ευρύτερη ερευνητική-ιατρική κοινότητα ότι «αυτό που δεν κατανοούμε συνολικά ως αλληλεπίδραση, πιθανότητα είναι γιατί με κάποιον άγνωστο τρόπο το ορίζει ο εγκέφαλος».

Συνέχεια

Το δόγμα του ΣΟΚ…από την ανάποδη


Γράφει ο Αμετανόητος

Τρείς τέσσερεις σκέψεις θέλω να αραδιάσω σχετικά με την χτεσινή ΤΡΟΜΕΡΗ απάντηση των Άγγλων…

Το πουλόβερ αρχίζει και ξηλώνεται…Σοκ !

Ο πανικός στις υπερεθνικές ελίτ είναι διάχυτος παντού σε όλον τον πλανήτη…Σοκ !

Μία χώρα χωρίς γραπτό Σύνταγμα, με έναν από τους top3 προορισμούς offshore του κόσμου, τους μούντζωσε κανονικά και με Νόμο…Σοκ !

Δύο «γραφικοί» πολιτικοί οργάνωσαν μία έξοδο και τώρα απειλούν να γίνουν οι ίδιοι πρωθυπουργοί, αψηφώντας αυτούς που διορίζουν τα ανδρείκελα και κινούν τις μαριονέττες…εδώ να δείς ΣΟΚ !

Η Μέρκελ με τον Σόϊμπλε θα τρώνε παντού ΞΥΛΟ όπου και να πάνε και να σταθούν…τί G7…τί ΝΑΤΟ…τί Κομισιόν…τι Μπούντεσταγκ…τί Ουάσιγκτον…τι ΕΚΤ…τι Ευρωκοινοβούλιο…παντού σας λέω παντού…ΣΟΚ !

Ο Τσίπρας έγινε για μία ακόμα φορά ΡΟΜΠΑ. Ξεκούμπωτη. Αυτό δεν είναι ΣΟΚ.

Ο Αμερικάνος αγρίεψε και δεν το έχει δείξει ακόμα…αλλά και αυτό όμως δεν είναι ΣΟΚ γιατί θα τους κλάσει τα @ρχίδι@. Για τους Ρώσους και τους Κινέζους μιλάω, που το γλεντάνε ασύστολα αυτό που γίνεται τώρα εντός ΝΑΤΟ…

Και αύριο θα έχουμε άλλο ΣΟΚ στην Ιβηρική

Αυτό λοιπόν δεν ήταν απλά ΒRΕΧΙΤ ήταν το Δόγμα του Σοκ…απ’ την ανάποδη…!

So…unlimited RESPECT to people of UK !!!

Υ.Γ.-και είναι αλήθεια ότι δεν περίμενα να το γράψω αυτό ποτέ για Άγγλους

RESPECT ξανά λοιπόν…!!!

Τραχανοπλαγιάδες


Η περιβόητη βόμβα  [ Wikileaks: «Βόμβα» ΔΝΤ για τη διαπραγμάτευση ]

πιστεύω να καταλάβατε ότι δεν είναι βόμβα, αλλά ούτε καν στρακα-στρούκα.

Το σκηνικό είναι πάλι στημένο, για τους χάσκες…διότι πολύ απλά:

  1. Το ΔΝΤ σκεφτόταν εδώ και καιρό να αποχωρήσει.
  2. Επεδίωκε μία ηρωική έξοδο…και τη σκηνοθέτησαν καταπληκτικά.
  3. Την αποστολή του την εκτέλεσε άψογα. Μέχρι και το καταστατικό του άλλαξε για να πατήσει την Ελλάδα.Έτσι του ζήτησαν τότε οι Ελιτ…τώρα «this is the end».
  4. Και βέβαια δημιουργήθηκε ήδη ο ΕSM που είναι κάτι αντίστοιχο…και χειρότερο.!!!
  5. Οι Ευρω-πέη τώρα είναι ο «καλός μπάτσος».
  6. Οι Ευρω-πέη όμως δεν θέλουν να μειώσουν με τίποτα το χρέος…
  7. Και τώρα εμφανίζεται σαν «σύμμαχος» της Ελλάδας…ποιος ? οι «φίλοι μας» οι Γερμανοί που έλεγε ο μεγάλος Δήμος Σταρένιος ? Ω ναι !
  8. Συνεπώς μας «αναλαμβάνει» τώρα, εξ’ ολοκλήρου, η παρέα του Βερολίνου και το Ελληνικό χρέος δεν μειώνεται ούτε το 3016…θα πληρώνουμε «νυν και αεί».
  9. Και όλοι ευχαριστημένοι…ειδικά οι τραχανοπλαγιάδες οι Συριζαίοι, που θα ρίξουν τη μούφα στο πόπολο ότι έδιωξαν το ΔΝΤ…

Συνεπώς μην τσιμπάτε…

Μήπως θέλετε να αναλύσουμε… εις βάθος… τίποτα άλλο ? δεν πιστεύω…Γιατί εγώ πλέον, δεν βλέπω στον πάτο κανένα βάθος…κάτι σαν την τάφρο των Μαριάνων ένα πράγμα…τόσο μαύρο και σκοτεινό.

-Αμετανόητος, 02/04/2016

Καθρέφτης


[…] Ιδιαίτερα αποκαλυπτικό είναι, σύμφωνα με πληροφορίες, το βιβλίο των υπουργών Οικονομικών της Γερμανίας Βόλφγκανγκ Σόιμπλε και της Γαλλίας Μισέλ Σαπέν, το οποίο οι δύο άντρες παρουσίασαν την περασμένη εβδομάδα. […]

[…] Στο βιβλίο υπάρχει, όμως, και αναφορά στον Ευάγγελο Βενιζέλο, με τον κ. Σόιμπλε να παραθέτει έναν διάλογο που είχε μαζί του το 2011

«Όταν τον Ιούνιο του 2011 έγινε νέος υπουργός Οικονομικών στην Ελλάδα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, κανόνισα μαζί του μια συνάντηση στο Βερολίνο. Σε ένα πολύωρο δείπνο τον Ιούλιο του έθεσα τότε το ερώτημα, αν θα ήταν καλύτερο για την Ελλάδα να πάρει ένα time out από το ευρώ, για να μπορέσει να χρησιμοποιήσει το εργαλείο της υποτίμησης.

Και αυτό επειδή οι μεταρρυθμίσεις, τις οποίες θα έπρεπε να κάνει για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα ήταν δύσκολο να επιβληθούν.

Η Ευρώπη θα συμπαραστεκόταν σε αυτό. Η απάντηση του Βενιζέλου ήταν:

Συνέχεια