Κάποτε, στα χρόνια που ο Χουάν Περόν ήταν εξόριστος στην Ισπανία, μια δημοσιογράφος του ζήτησε να χαρτογραφήσει το πολιτικό τοπίο στην Αργεντινή: Ε, να, είπε ο γηραιός ηγέτης, έχουμε τους Κομμουνιστές, τους αριστεριστές αντάρτες πόλεων, τους σοσιαλιστές, τους κεντρώους, τους φιλελεύθερους και τους πιο συντηρητικούς. Μα, διαμαρτυρήθηκε η δημοσιογράφος, πρόεδρέ μου ξεχάσατε τους Περονιστές. Κορίτσι μου, απάντησε τότε θριαμβευτικά ο Περόν, όλοι τους Περονιστές είναι!

του Άρη Βασιλά
__________________________________________________________
Και για το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης ιστορίας της χώρας, δεν είχε άδικο: Για παράδειγμα ο Κάρλος Μένεμ, λατρεμένος του ΔΝΤ και των αγορών, εμπνευστής της μεγαλύτερης νεοφιλελεύθερης στροφής και μοιραίας σκληρής σύνδεσης με το δολάριο και ο Νέστορ Κίρχνερ, που την ανέτρεψε συθέμελα, χρεοκόπησε… «περήφανα» και εξόργισε όλους τους τραπεζίτες και fund managers του πλανήτη , ήταν και οι δύο mainstream Περονιστές – ανήκαν στο ίδιο κόμμα! Και πώς να γίνει αλλιώς, όταν ιδρυτικά υπήρξε το κόμμα των «πολλών», σε αυτό το νότο τον καταδικασμένο σε αιώνια ακραία ανισότητα. Πριν ιδρύσει το κόμμα ο Περόν, όταν ένας έστω και καλότροπος και περιποιημένος αλλά με εργατικά ρούχα φτωχός άνθρωπος, τολμούσε να διασχίσει τη φανταχτερή κεντρική πλατεία του Μπουένος Άιρες, δερνόταν ανηλεώς ως ένοχος ταξικού θράσους! Όχι, οι καλοβαλμένοι αστοί και οι μπράβοι τους, δε θα τον άφηναν να φύγει ατσαλάκωτος. Με τέτοιες λοιπόν κοινωνικές μνήμες και πολιτικές καταβολές, είναι μεγάλη έκπληξη να χάσει Περονιστής την προεδρία στην Αργεντινή, οπότε δικαιολογημένα προκάλεσε παγκόσμιο ενδιαφέρον το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των εκλογών. Αλλά στην Ελλάδα το ενδιαφέρον δεν ήταν απλά ακαδημαϊκό, ήταν σαφώς μεγαλύτερο, χάρη σε μια ιδέα που μοιράζονται εδώ και η αριστερά και η δεξιά: Ότι όλα αυτά τα… αργεντίνικα, μας αφορούν πάρα μα πάρα πολύ!
Συνέχεια →
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...