Η μετατροπή ενός ανθρώπου σε φασίστα δεν είναι μια απλή διαδικασία. Συνήθως παίρνει χρόνο. Ακολουθεί σχεδόν πάντα μια πατέντα, μια διαδικασία στην οποία αφού μπουν τα θεμέλια χτίζεις τα πατώματα μέχρι που φτάνεις στην κορυφή. Ορισμένες φορές η διαδικασία είναι τέτοια που δεν την καταλαβαίνει ούτε ο εμπλεκόμενος. Δεν λέει δηλαδή αύριο θα γίνω φασίστας, ούτε έχει μια ημερομηνία σταθμό την οποία γιορτάζει ως τα γενέθλια της φασιστικής του ζωής. Η μετατροπή ενός ανθρωπάκου-κάμπιας σε ναζιστική-πεταλούδα είναι μια σύνθετη διαδικασία την οποία σας παρουσιάζουμε:
Στάδιο πρώτο: Τα θεμέλια
Κάποτε σε μικρή ηλικία, όταν είσαι εντελώς εύπλαστος, διαβάζεις στα βιβλία της ιστορίας του δημοτικού για τις μάχες που έδιναν οι πρόγονοί σου. Λυρικές αναπαραστάσεις του τρόπου με τον οποίο αν και πάντα λιγότεροι κατάφερναν να εξουδετερώνουν όλους τους πανίσχυρους εχθρούς τους, τους Πέρσες, τους Τούρκους, τους Ιταλούς τους Γερμανούς. Ενδιάμεσα σου παραβάλλονται οι ενδείξεις της πολιτισμικής σου ανωτερότητας. Φωτογραφίες από κίονες, ναούς και αμφορείς που επιβεβαιώνουν αυτό που έχεις ακούσει και στο σπίτι σου: «όταν εμείς χτίζαμε παρθενώνες οι άλλοι τρώγαν βελανίδια». Κάπου εκεί αρχίζεις να ερωτοτροπείς με έναν παιδικό εθνικισμό. Βλέπεις τον εαυτό σου σαν τον επόμενο Καραϊσκάκη ή Κολοκοτρώνη, και δηλώνεις περήφανος για την καταγωγή σου και πρόθυμος να θυσιαστείς για την πατρίδα σου. Έχεις μάθει απ’ έξω όλες τις βασικές εκκλησιαστικές προσευχές κι ας μην καταλαβαίνεις τι λένε. Σταυροκοπιέσαι κάθε φορά που περνάς έξω από εκκλησία, ίσως να παρακολουθείς και το κατηχητικό, και για κάποιο λόγο πιστεύεις πως υπάρχει ένας θεός που προστατεύει την Ελλάδα σαν την δική του πατρίδα. Άλλωστε η εκκλησία έπαιζε πάντα καθοριστικό ρόλο στη μόρφωσή σου και ιδιαίτερα στην ιστοριογραφία της χώρας μας, η οποία παρά την ύπαρξη πολλών κατ’ όνομα αριστερών καθηγητών, διανοούμενων και ερευνητών δεν κατάφερε ποτέ να ξεφύγει από τον χαρακτήρα της γεγονοτολογικής παράθεσης πολεμικών συγκρούσεων. Ιδιαίτερα όταν η αριστερή αντίστιξη στην εθνικιστικού τύπου ιστοριογραφία είναι η …Ρεπούση τα πράγματα δυσκολεύουν.
Στάδιο Δεύτερο: Η εφηβεία
Στην εφηβεία έχεις ήδη κατασταλάξει στην ομάδα που υποστηρίζεις με φανατισμό. Θέλεις να βλέπεις κρεμασμένα στα περίπτερα πρωτοσέλιδα που μιλάνε για την οπαδική σου μαγκιά και την ανωτερότητα σου από τους άλλους. Η αυξημένη σου λίμπιντο δεν κατευνάζεται με χειροπρακτικές μεθόδους, χρειάζεσαι κι άλλο. Βρίσκεις εκτόνωση στην βία με τους συμμαθητές σου. Γουστάρεις να ακούς ιστορίες από «πεσίματα» με κράνη, καδρόνια και μαχαίρια απέναντι στους «άλλους». Τα παιδιά από τον Σύνδεσμο είναι καλοί μάγκες, και η παρέα μαζί τους σε κάνει μάγκα κι εσένα. Με την ομάδα και την γκόμενα να σου τρώνε πολύ χρόνο από τη ζωή σου δεν έχεις κουράγιο να ασχοληθείς με τα πολιτικά. Άλλωστε όλοι κλέφτες και ψεύτες είναι, όπως είπε και ο μπαμπάς βλέποντας ειδήσεις χτες το βράδυ.
Στάδιο τρίτο: Η ενηλικίωση
Αφού είδες κι αποείδες να τελειώσεις το σχολείο πρέπει να δεις τι θα κάνεις στη ζωή σου. Ως άτομο διατηρείς ακέραιες τις βάσεις της μαζικής κουλτούρας που συνήθισες να καταναλώνεις. Η τηλεόραση είναι το αγαπημένο σου μέλος της οικογένειας, το διαδίκτυο βοηθάει για όλα τα άλλα και πράγματα όπως οι τέχνες και τα βιβλία δεν είναι για σένα. Γελάς ακόμα με τα ανέκδοτα για τους Αλβανούς που «κλέβουν την παράσταση» και για τους μαύρους που είναι μαύροι και όχι εσύ ρατσιστής. Μπορεί να είπες και στον κολλητό σου που έκατσε πολλές ώρες κάτω από τον ήλιο ότι έγινε σκούρος σαν «Πάκι». Αλλά ρατσιστής δεν είσαι.
Στάδιο τέταρτο: Η εργασία
Πήγες για δουλειά κι εσύ κάποια στιγμή όπως όλοι. Κακοπληρωμένος κι ανασφάλιστος, αλλά δεν πειράζει. Πρέπει να είσαι εργατικός. Έτσι λένε όλοι. Άλλωστε η εργατικότητα είναι ένα παράσημο που πρέπει ο άνδρας να διαθέτει. Είναι πιο σημαντικό κι από την αξιοπρέπεια. Το αφεντικό είναι καλό, αφού σου χτυπάει καμιά φορά την πλάτη φιλικά. Ενδιαφέρεται αυθεντικά για σένα και σου είπε ότι θα σε κάνει κάποια μέρα υπεύθυνο, αρκεί να συνεχίσεις να δουλεύεις σκληρά. Κάποτε είδες έναν περίεργο τύπο, μάλλον συνδικαλιστή, να σου λέει ότι πρέπει να πας στην απεργία. Δεν άφησες την πρόκληση αναπάντητη: «που να πάω στην απεργία; και το μεροκάματο που θα χάσω;» κι ύστερα γύρισες το κεφάλι και συμφώνησες με τον παλιότερο που σου είπε ότι οι συνδικαλιστές είναι ξεπουλημένοι που ζούνε μέσα στη χλιδή. Άλλωστε η Αριστερά πέθανε. Είδαμε τον κομμουνισμό που μόλις έπεσε γέμισαν τα κωλόμπαρα της Ελλάδας μας. Πουτάνες θα τις κάνουν τις μάνες μας;
Στάδιο πέμπτο: Η κρίση
Όλα κυλούν καλά. Συνεχίζεις να ψηφίζεις το κόμμα που σου υπέδειξε αυτός που σε έβαλε στη δουλειά. Συνεχίζεις να αδιαφορείς για την πολιτική και να κοιτάς την πάρτη σου. Όταν κάθεσαι στο μετρό ή στο λεωφορείο παρακαλάς να μην κάτσει στην άδεια θέση δίπλα σου εκείνος ο σκουρόχρωμος που βρωμάει. Κάποια στιγμή παρατηρείς ότι είναι πολλοί. «Πως την κατάντησαν έτσι την Ελλάδα;». Με ξένους δεν κάνεις παρέα. Εντάξει δεν είναι όλοι κλέφτες, υπάρχουν και ορισμένοι νοικοκυραίοι που σέβονται την χώρα μας, αλλά όχι και να σηκώσουν τη σημαία τα αριστούχα παιδιά τους. Άλλωστε το «δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ» που τραγούδησες μεθυσμένος από εθνική υπερηφάνεια το 2004 το πιστεύεις ακόμα.
Έρχεται η κρίση και το αφεντικό σου, γεμάτο αληθινό πόνο, σου ανακοινώνει ότι δεν μπορεί να σε κρατήσει άλλο στη δουλειά γιατί δεν βγαίνει. Τα κέρδη του μειώθηκαν και αν μπορούσε να σε κρατήσει θα το έκανε, όμως τα πράγματα ζόρισαν. Αν αλλάξει κάτι θα σε ειδοποιήσει, όμως τώρα θα προτιμήσει να κρατήσει τους δύο Πακιστανούς που τους έχει να δουλεύουν με 300 ευρώ το μήνα, ανασφάλιστους και παράνομους. Του λες ευχαριστώ που σου έδωσε την ευκαιρία να δουλέψεις και τον αποχαιρετάς.
Κάτι αρχίζει να σαλεύει. Εσύ που τόσα χρόνια εργαζόσουν ακατάπαυστα και ήξερες τη δουλειά να πετιέσαι έξω από δυο ξυπόλητους βρωμιάρηδες; Αυτοί φταίνε. Τι δουλειά έχουν εδώ; Να πάνε στη χώρα τους. Εμείς δεν αντέχουμε άλλους. Αν μπορούσαμε να τους ταϊσουμε θα το κάναμε ευχαρίστως, αλλά όχι τώρα. Πρέπει να φύγουν. Όμως ποιος θα τους διώξει; Ένα γαμάτο blog που διάβασες προχτές έγραφε ότι όλοι οι πολιτικοί είναι προδότες και έχουν ξεπουλήσει με μυστικές συμφωνίες την χώρα. Πείθεσαι ότι αυτοί οι λαθρομετανάστες δεν ήρθαν από μόνοι τους. Τους έφεραν κάτι μεγάλα κεφάλια, που κατά σύμπτωση είναι Εβραίοι, για να καταστρέψουν την χώρα σου. Βλέπεις το κόμπλεξ αυτών που έτρωγαν τα βαλανίδια είναι μεγάλο και γι’ αυτό θέλουν να μας καταστρέψουν.
Κάτι πρέπει να γίνει όμως. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να το κάνουν γιατί είναι όλοι πουλημένοι. Οι λογαριασμοί τρέχουν και από τον ΟΑΕΔ δεν είχες κανένα νέο. Και εκείνος ο δημοτικός σύμβουλος που σου έλεγε ότι θα σε βολέψει κάπου δεν απαντά στα τηλέφωνα. Ο χρόνος πιέζει. Οι ξένοι ηγέτες μας κοροϊδεύουν. Ποιος θα δώσει τη λύση; Τους χρειάζεται ένα μάθημα. Ένα Γουδί. Ένας Παπαδόπουλος. Αυτός τουλάχιστον δεν έκλεβε.
Το βραδάκι κάθεσαι να δεις ειδήσεις. Βρίζεις την Τρέμη και τον Πρετεντέρη όταν σου λένε ότι πρέπει να πληρώσεις το χαράτσι. Όταν σου λένε ότι πρέπει να απελαθούν οι λαθρομετανάστες κατά σύμπτωση συμφωνείς μαζί τους. Δεν θέλεις να ακούσεις τίποτα άλλο. Πρέπει να γίνει κάτι. Τώρα. Δεν σε νοιάζει ποιος και πως θα το κάνει. Αρκεί να γίνει. Να φύγει ο βρωμιάρης που σου πήρε τη δουλειά. Να πάει στον αγύριστο. Κάπου στο youtube πήρε το μάτι σου έναν τύπο με ξυρισμένο κεφάλι να υπόσχεται κρεμάλα στους προδότες και δουλειά στους Έλληνες. Αυτό είναι. Μόνο αυτοί μπορούν να μας σώσουν!
Ναι αλλά αυτοί είναι νοσταλγοί του Χίτλερ που κατέκαψε την Ελλάδα, που βίασε και σκότωσε τους προγόνους σου. Λεπτομέρειες. Τώρα έχουμε κρίση, δεν έχουμε την πολυτέλεια να ασχολούμαστε με την ιστορία. Άλλωστε δεν είδαμε προκοπή από τους δημοκράτες. Γιατί να μη δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό;
Στάδιο έκτο: Το πέρασμα στη δράση
Στις πρώτες εκλογές δειλά-δειλά ψήφισες Χρυσή Αυγή. Μιλώντας με τους φίλους σου επέμενες ότι δεν συμφωνείς μαζί τους, αλλά δεν ήξερες τι άλλο να ψηφίσεις. Η Παπαρήγα είναι βολεμένη, ο Τσίπρας έφερε τους μετανάστες και ο Καμμένος ήταν για χρόνια στην ΝΔ. Σε δημόσιες συζητήσεις αποκύρηττες τη βία, αλλά ήθελες να φάει ένα χαστούκι ο Πάγκαλος. Έκοψες και την καλημέρα που έλεγες με τον για χρόνια Αλβανό γείτονά σου και κρυφοχάρηκες όταν έμαθες ότι απολύθηκε κι αυτός και μάλλον θα πάει Αυστραλία. «Δεν είμαι ρατσιστής. Αυτοί με έκαναν» επαναλαμβάνεις μονότονα, ίσως από τύψεις. Απολάμβανες το χαστούκι του Ηλία στην Κανέλλη. Καλά της έκανε!
Ο Χρυσαυγίτης της γειτονιάς είναι καλό παιδί. Βοηθάει τις γριούλες, φροντίζει για την ασφάλειά μας και μας ενημερώνει για τα πολιτικά πράγματα. Πολύ θα ήθελες κι εσύ να του μοιάζεις. Να μοιράζεσαι κι εσύ τη σοφία του και τις απέραντες γνώσεις του για την Αρχαία Ελλάδα, ιδιαίτερα για τον τρόπο με τον οποίο φέρονταν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι στους εχθρούς και τους προδότες. Ενδίδεις στις παραινέσεις του να κατέβεις κι εσύ σε μια συγκέντρωση που θα γίνει για λίγους φίλους. Εκεί θα μας μιλήσει ένας συναγωνιστής που ξέρει πολλά γιατί ήταν στους καταδρομείς και είδε από μέσα τι παίζεται. Πηγαίνεις από συγκέντρωση σε συγκέντρωση και ξαφνικά νιώθεις πιο δυνατός. Το πνεύμα σου έχει γαλουχηθεί από τις ιστορίες που ακούς. Ένα δεύτερο σχολείο. Εκεί συναντάς και κάτι παλιόφιλους από το Σύνδεσμο. Τότε που την πέφτατε μαζί σε κάνα πιτσιρίκι για να του πάρετε το κασκόλ της αντίπαλης ομάδας. Νιώθεις το σώμα σου να δυναμώνει κάθε φορά που φοράς το ραμμένο από Πακιστανούς, μαύρο μπλουζάκι που σου χάρισε ο νέος σου φίλος για ενθύμιο. Στις δεύτερες εκλογές είσαι πια σίγουρος για την επιλογή σου. Χρυσή Αυγή και τα μυαλά (;) στα κάγκελα. Να μάθουν αυτοί οι αριστεροί και οι προδότες. Αγαπημένη σου φράση το «αν γουστάρεις τους λαθρομετανάστες να τους πάρεις σπίτι σου».
Ο υπαρχηγός του υπαρχηγού του πυρηνάρχη κρίνει ότι είσαι έτοιμος για το επόμενο στάδιο. Βία αυτοί, βία κι εμείς. Πρέπει όμως να είσαι πειθαρχημένος. Με στρατιωτικό τρόπο. Τον εξοπλισμό σου τον παίρνεις από τους συναγωνιστές. Τώρα το λοστάρι που κρατάς είναι η προέκταση του ανδρισμού σου. Θα τους γαμήσεις όλους. Δεν σε σταματάει τίποτα. Ακούς με προσοχή τους εμπειρότερους και δεν παρεκκλίνεις από τις εντολές τους. Αν πετύχεις όμως κανέναν αλλοδαπό κοντά στη γειτονιά σου μπορεί να πάρεις την πρωτοβουλία να του δώσεις και καμιά κλωτσιά.
Στάδιο έβδομο: Η ολοκλήρωση
Αγαπάς την χώρα σου παθολογικά. Εκνευρίζεσαι όταν βλέπεις να την ξεπουλάνε στους ξένους, μισείς όποιον την επιβουλεύεται. Πιστεύεις ότι είσαι πατριώτης. Εθνικιστής πατριώτης. Γιατί να το κρύψεις άλλωστε. Είσαι εθνικιστής περήφανος και αγέρωχος. Καταβροχθίζεις τα βιβλία που σου έδωσαν να διαβάσεις και αρχίζεις να παίρνεις μέρος ενεργά στις συζητήσεις. Είσαι πια σίγουρος για κάποια πράγματα: Ο Χίτλερ ήταν φιλέλληνας, το ολοκαύτωμα δεν υπήρξε, κι αν ακόμα υπήρξε καλώς έγινε, οι κομμουνιστές είναι εβραίοι και μπολσεβίκοι, οι δημοκράτες πουλημένοι και βολεμένοι και μόνο ο Στρατός μπορεί να δώσει τη λύση. Αν όλα αυτά σε κάνουν φασίστα, τότε ναι είσαι φασίστας. Με κάθε ευκαιρία προσπαθείς να ανοίξεις πολιτική συζήτηση με φίλους, γνωστούς και άγνωστους. Να τους εντυπωσιάσεις με τις αποκαλύψεις που τόσο γρήγορα έμαθες, να τους διαφωτίσεις για το τι ήταν πραγματικά τα SS, ποιος ήταν ο Γκέμπελς και πόσο φιλέλλην ήταν ο Αδόλφος Χίτλερ. Δεν δέχεσαι αντιρρήσεις. Αν κάποιος πάει να σου πει κάτι περνάς αμέσως στην αντεπίθεση: «Ερχόμαστε και θα σας λιώσουμε». Σκέφτεσαι σοβαρά να ξυρίσεις το κεφάλι σου. Στη γυναίκα σου θα πεις ότι το κάνεις για λόγους οικονομίας, το σαμπουάν ακρίβυνε και ο κουρέας χρεώνει 10 ευρώ το απλό κούρεμα. Μόλις μαζέψεις λίγα χρήματα θα πας να κάνεις δύο τατουάζ. Το ένα θα γράφει οπωσδήποτε «Η ΤΑΝ Ή ΕΠΙ ΤΑΣ» κι ας μη θυμάσαι τι ακριβώς σημαίνει. Το άλλο θα είναι ένα τέλειο σχέδιο που ζωγράφισε ένας συναγωνιστής. Θα βγαίνουν κάτι φλόγες μέσα από ένα φοίνικα και γύρω-γύρω θα έχει κάτι «αρχαιοελληνικά» σχέδια.
Η ολοκλήρωση έρχεται όταν πείθεις έναν φίλο σου να βρει κι αυτός τη λύτρωση. Να βαφτιστεί μέσα στα άγια νερά της λευκής αδελφότητας, να μεταμορφωθεί σε ακούραστο πολεμιστή της πατρίδας και του έθνους. Να ακολουθήσει την δική σου εξέλιξη.
Και κάπως έτσι γίνεται ο άνθρωπος φασίστας…
απέραντο γαλάζιο 
Διαφωνώ με αρκετά από τα σημεία του άρθρου. Με κάποια φυσικά συμφωνώ.
Για μένα το να είναι κάποιος φασίστας είναι πρόβλημα που ξεκινά από μικρό παιδί μέσα από την οικογένεια αλλά κυρίως η αμορφωσιά και η έλλειψη λύσεων εκτός βίας.
Η ερώτηση μου πάντα στο θέμα της χρυσής αυγής είναι μία. Αν οι πολιτικοί τιμωρηθούν ή δαρθούν θα έχει λυθεί το πρόβλημα μας ως χώρα; Αν φύγουν οι λαθρομετανάστες θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι; Αν δέρνουμε όποιον έχει διαφορετική πολιτική άποψη θα σώσουμε τις ψυχές μας;
Η λύση που έρχεται μέσα από την βία με οποιοδήποτε τρόπο μέσα στην πολιτική σκηνή και στα προβλήματα διακυβέρνησης ενός κράτους, είναι χειρότερη από το πρόβλημα. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που διαφωνώ με όλα τα κόμματα. Το κάθε κόμμα δεν αφήνει τα κομματόσκυλα του να έχουν στην ουσία διαφορετική άποψη. Ακόμα και όταν έχουν δεν τους δίνετε η ευκαιρία να τις εκφράσουν. Και όταν τους δίνετε δεν εισακούγεται.
Ο κομματισμός είναι είδος φασισμού. Ο φασισμός είναι τρόπος ζωής και είναι μίσος. Μίσος για κάθε τι διαφορετικό που κάποιοι ηλίθιοι έχουν πείσει κάποιους άλλους ηλίθιους ότι είναι σωστή αντιμετώπιση ζωής.
Και επειδή θίχτηκε και η εκκλησία στο άρθρο θα γράψω το εξής.
Ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους. Όλοι είναι πλάσματα του. Και ανέχεται τους πάντες τους δίνει ευκαιρίες και είναι μακρόθυμος στην αμαρτία τους επειδή θέλει να τους έχει όλους στον Παράδεισο Του. Τότε πως είναι δυνατόν κάποιοι να θεωρούν τα πλάσματα του Θεού – που σε κάποιες περιπτώσεις Τον επικαλούνται κιόλας μέσα στην υποκρισία τους ως δικαιολογία στην αρρώστια τους – ότι είναι ζώα ή υπάνθρωποι; Είναι δυνατόν ποτέ ο Θεός να έδωσε ψυχή σε άνθρωπο που δεν αξίζει τον Παράδεισο επειδή κάποιοι άλλοι τον έχουν κρίνει ήδη ότι δεν ανήκει καν στην ίδια την ζωή;
Ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους σε βαθμό που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να διανοηθεί. Αντίθετα ο άνθρωπος μισεί τα πλάσματα του Θεού και βρίσκει δικαιολογίες όπως την εθνική ή φυλετική ή δερματική απόχρωση. Υπάρχουν Άγιοι της Ορθοδοξίας από την Αλάσκα μέχρι την Κίνα. Το ξέρουν όλοι αυτοί πως όταν λένε » Δι’ ευχών των Αγίων Πατέρων ημών» τους επικαλούνται και τους παρακαλούν να πρεσβεύουν για τη σωτηρία τους; Μάλλον όχι….
Ο φασισμός είναι μίσος. Και δεν πρόκειται ποτέ να νικήσει γιατί είναι καταδικασμένος να κολαστεί. Και μαζί του όλοι όσοι τον ακολουθήσουν στη ζωής τους.
Συμφωνώ με αυτά που λες, διαφωνώ με το δικαίωμα σου να τα λες…
ΑΣΟΥΠΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗ.
Ο Θεός αγαπά τους ανθρώπους σε βαθμό που κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να διανοηθεί. Αντίθετα ο άνθρωπος μισεί τα πλάσματα του Θεού και βρίσκει δικαιολογίες όπως την εθνική ή φυλετική ή δερματική απόχρωση.
Μάλλον δεν έχεις γνωρίσει στην ζωή σου ΑΝΘΡΩΠΟ, παρά μόνο δίποδα ζώα…
Και τα δύο.
Εγώ συμφωνώ και με το άρθρο και με τα γραφόμενά σου…
Ο Ιησούς Χριστός δεν μπλέχτηκε με την πολιτική…
Τους το ξέκοψε όταν του το ζητήσανε…
Μπήκε στο σπίτι του τελώνη και του εκατόνταρχου και έκανε παρέα με την πόρνη αλλά και με τα παιδιά…
Ετσι λοιπόν επειδή ο φασισμός είναι μίσος όπως σωστά έγραψες δεν γίνεται να είσαι καλός χριστιανός και ταυτόχρονα φασίστας…
Για αυτούς που πιστεύουν στις θρησκείες…
Καλημέρα
Συγγνώμη για το σεντόνι που θα ακολουθήσει, αλλά πιστεύω ότι απαντάει επακριβώς στο ερώτημα που θέτει ο τίτλος της ανάρτησης.
Σκεφτόμουν να γράψω κάτι δικό μου, αλλά μου ήρθε στο μυαλό ένα κείμενο του Μάνου Χατζιδάκι για το νεοναζισμό και τον φασισμό που είχα διαβάσει παλιότερα και με καλύπτει σε μεγάλο βαθμό.
«Ο νεοναζισμός, ο φασισμός, ο ρατσισμός και κάθε αντικοινωνικό και αντιανθρώπινο φαινόμενο συμπεριφοράς δεν προέρχεται από ιδεολογία, δεν περιέχει ιδεολογία, δεν συνθέτειιδεολογία. Είναι η μεγεθυμένη έκφραση-εκδήλωση του κτήνους που περιέχουμε μέσα μας χωρίς εμπόδιο στην ανάπτυξή του, όταν κοινωνικές ή πολιτικές συγκυρίες συντελούν, βοηθούν, ενυσχύουν τη βάρβαρη και αντιανθρώπινη παρουσία του.
Η μόνη αντιβίωση για την καταπολέμηση του κτήνους που περιέχουμε είναι η Παιδεία. Η αληθινή παιδεία και όχι η ανεύθυνη εκπαίδευση και η πληροφορία χωρίς κρίση και χωρίς ανήσυχη αμφισβητούμενη συμπερασματολογία. Αυτή η παιδεία που δεν εφησυχάζει ούτε δημιουργεί αυταρέσκεια στον σπουδάζοντα, αλλά πολλαπλασιάζει τα ερωτήματα και την ανασφάλεια. Όμως μια τέτοια παιδεία δεν ευνοείται από τις πολιτικές παρατάξεις και από όλες τις κυβερνήσεις, διότι κατασκευάζει ελεύθερους και ανυπότακτους πολίτες μη χρήσιμους για το ευτελές παιχνίδι των κομμάτων και της πολιτικής. Κι αποτελεί πολιτική «παράδοση» η πεποίθηση πως τα κτήνη, με κατάλληλη τακτική και αντιμετώπιση, καθοδηγούνται, τιθασεύονται.
Ενώ τα πουλιά… Για τα πουλιά, μόνον οι δολοφόνοι, οι άθλιοι κυνηγοί αρμόζουν, με τις «ευγενικές παντός έθνους παραδόσεις». Κι είναι φορές που το κτήνος πολλαπλασιαζόμενο κάτω από συγκυρίες και με τη μορφή «λαϊκών αιτημάτων και διεκδικήσεων» σχηματίζει φαινόμενα λοιμώδους νόσου που προσβάλλει μεγάλες ανθρώπινες μάζες και επιβάλλει θανατηφόρες επιδημίες.
Πρόσφατη περίπτωση ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μόνο που ο πόλεμος αυτός μας δημιούργησε για ένα διάστημα μιαν αρκετά μεγάλη πλάνη, μιαν ψευδαίσθηση. Πιστέψαμε όλοι μας πως σ’ αυτό τον πόλεμο η Δημοκρατία πολέμησε το φασισμό και τον νίκησε. Σκεφθείτε: η «Δημοκρατία», εμείς με τον Μεταξά κυβερνήτη και σύμμαχο τον Στάλιν, πολεμήσαμε το ναζισμό, σαν ιδεολογία άσχετη από μας τους ίδιους. Και τον… νικήσαμε. Τι ουτοπία και τι θράσος. Αγνοώντας πως απαλλασσόμενοι από την ευθύνη του κτηνώδους μέρους του εαυτού μας και τοποθετώντας το σε μια άλλη εθνότητα υποταγμένη ολοκληρωτικά σ’ αυτό, δεν νικούσαμε κανένα φασισμό αλλά απλώς μιαν άλλη εθνότητα επικίνδυνη που επιθυμούσε να μας υποτάξει.
Ένας πόλεμος σαν τόσους άλλους από επικίνδυνους ανόητους σε άλλους ανόητους, περιστασιακά ακίνδυνους. Και φυσικά όλα τα περί «Ελευθερίας», «Δημοκρατίας», και «λίκνων πνευματικών και μη», για τις απαίδευτες στήλες των εφημερίδων και τους αφελείς αναγνώστες. Ποτέ δεν θα νικήσει η Ελευθερία, αφού τη στηρίζουν και τη μεταφέρουν άνθρωποι, που εννοούν να μεταβιβάζουν τις δικές τους ευθύνες στους άλλους.
(Κάτι σαν την ηθική των γερόντων χριστιανών. Το καλό και το κακό έξω από μας. Στον Χριστό και τον διάβολο. Κι ένας Θεός που συγχωρεί τις αδυναμίες μας εφόσον κι όταν τον θυμηθούμε μες στην ανευθυνότητα του βίου μας. Επιδιώκοντας πάντα να εξασφαλίσουμε τη μετά θάνατον εξακολουθητική παρουσία μας. Αδυνατώντας να συλλάβουμε την έννοια της απουσίας μας. Το ότι μπορεί να υπάρχει ο κόσμος δίχως εμάς και δίχως τον Καντιώτη τον Φλωρίνης).
Δεν θέλω να επεκταθώ. Φοβάμαι πως δεν έχω τα εφόδια για μια θεωρητική ανάπτυξη, ούτε την κατάλληλη γλώσσα για τις απαιτήσεις του όλου θέματος. Όμως το θέμα με καίει. Και πριν πολλά χρόνια επιχείρησα να το αποσαφηνίσω μέσα μου. Σήμερα ξέρω πως διέβλεπα με την ευαισθησία μου τις εξελίξεις και την επανεμφάνιση του τέρατος. Και δεν εννοούσα να συνηθίσω την ολοένα αυξανόμενη παρουσία του. Πάντα εννοώ να τρομάζω.
Ο νεοναζισμός δεν είναι οι άλλοι. Οι μισητοί δολοφόνοι, που βρίσκουν όμως κατανόηση από τις διωκτικές αρχές λόγω μιας περίεργης αλλά όχι και ανεξήγητης συγγενικής ομοιότητος. Που τους έχουν συνηθίσει οι αρχές και οι κυβερνήσεις σαν μια πολιτική προέκτασή τους ή σαν μια επιτρεπτή αντίθεση, δίχως ιδιαίτερη σημασία που να προκαλεί ανησυχία. (Τελευταία διάβασα πως στην Πάτρα, απέναντι στο αστυνομικό τμήμα άνοιξε τα γραφεία του ένα νεοναζιστικό κόμμα. Καμιά ανησυχία ούτε για τους φασίστες, ούτε για τους αστυνομικούς. Ούτε φυσικά για τους περιοίκους).
Ο εθνικισμός είναι κι αυτός νεοναζισμός. Τα κουρεμένα κεφάλια των στρατιωτών, έστω και παρά τη θέλησή τους, ευνοούν την έξοδο της σκέψης και της κρίσης, ώστε να υποτάσσονται και να γίνονται κατάλληλοι για την αποδοχή διαταγών και κατευθύνσεων προς κάποιο θάνατο. Δικόν τους ή των άλλων. Η εμπειρία μου διδάσκει πως η αληθινή σκέψη, ο προβληματισμός οφείλει κάπου να σταματά. Δεν συμφέρει. Γι’ αυτό και σταματώ. Ο ερασιτεχνισμός μου στην επικέντρωση κι ανάπτυξη του θέματος κινδυνεύει να γίνει ευάλωτος από τους εχθρούς. Όμως οφείλω να διακηρύξω το πάθος μου για μια πραγματική κι απρόσκοπτη ανθρώπινη ελευθερία.
Ο φασισμός στις μέρες μας φανερώνεται με δυο μορφές. Ή προκλητικός, με το πρόσχημα αντιδράσεως σε πολιτικά ή κοινωνικά γεγονότα που δεν ευνοούν την περίπτωσή τους ή παθητικός μες στον οποίο κυριαρχεί ο φόβος για ό,τι συμβαίνει γύρω μας. Ανοχή και παθητικότητα λοιπόν. Κι έτσι εδραιώνεται η πρόκληση. Με την ανοχή των πολλών. Προτιμότερο αργός και σιωπηλός θάνατος από την αντίδραση του ζωντανού και ευαίσθητου οργανισμού που περιέχουμε.
Το φάντασμα του κτήνους παρουσιάζεται ιδιαιτέρως έντονα στους νέους. Εκεί επιδρά και το marketing. Η επιρροή από τα Μ.Μ.Ε. ενός τρόπου ζωής που ευνοεί το εμπόριο. Κι όπως η εμπορία ναρκωτικών ευνοεί τη διάδοσή τους στους νέους, έτσι και η μουσική, οι ιδέες, ο χορός και όσα σχετίζονται με τον τρόπο ζωής τους έχουν δημιουργήσει βιομηχανία και τεράστια κι αφάνταστα οικονομικά ενδιαφέρονται.
Και μη βρίσκοντας αντίσταση από μια στέρεη παιδεία όλα αυτά δημιουργούν ένα κατάλληλο έδαφος για να ανθίσει ο εγωκεντρισμός η εγωπάθεια, η κενότητα και φυσικά κάθε κτηνώδες ένστιχτο στο εσωτερικό τους. Προσέξτε το χορό τους με τις ομοιόμορφες στρατιωτικές κινήσεις, μακρά από κάθε διάθεση επαφής και επικοινωνίας. Το τραγούδι τους με τις συνθηματικές επαναλαμβανόμενες λέξεις, η απουσία του βιβλίου και της σκέψης από τη συμπεριφορά τους και ο στόχος για μια άνετη σταδιοδρομία κέρδους και εύκολης επιτυχίας.
Βιώνουμε μέρα με τη μέρα περισσότερο το τμήμα του εαυτού μας – που ή φοβάται ή δεν σκέφτεται, επιδιώκοντας όσο γίνεται περισσότερα οφέλη. Ώσπου να βρεθεί ο κατάλληλος «αρχηγός» που θα ηγηθεί αυτό το κατάπτυστο περιεχόμενό μας. Και τότε θα ‘ναι αργά για ν’ αντιδράσουμε. Ο νεοναζισμός είμαστε εσείς κι εμείς – όπως στη γνωστή παράσταση του Πιραντέλο. Είμαστε εσείς, εμείς και τα παιδιά μας. Δεχόμαστε να ‘μαστε απάνθρωποι μπρος στους φορείς του AIDS, από άγνοια αλλά και τόσο «ανθρώπινοι» και συγκαταβατικοί μπροστά στα ανθρωποειδή ερπετά του φασισμού, πάλι από άγνοια, αλλά κι από φόβο κι από συνήθεια.
Και το Κακό ελλοχεύει χωρίς προφύλαξη, χωρίς ντροπή.
Ο νεοναζισμός δεν είναι θεωρία, σκέψη και αναρχία.
Είναι μια παράσταση. Εσείς κι εμείς.
Και πρωταγωνιστεί ο Θάνατος.»
To αρθρο ειναι ΤΟ ΨΥΧΟΓΡΑΦΗΜΑ του συγχρονου Ελληνα Φασιστα !!! ΕΠΑΚΡΙΒΩΣ και με ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ (τα περι θρησκειας και αρχαιας Ελλαδας νομιζω επικουρικα τα βαζει και οχι ουσιαστικα της προσωπικοτητας) .
Απολιτικος που ζουσε «εν ευδαιμονια» και ξαφνικα ηρθε η ΚΡΙΣΗ που δεν μπορει (ακριβως λογω πολιτικης αγνοιας ) να ερμηνευσει . Χτυπημενος απ την «ζωη» (το αθλιο συστημα στην πραγματικοτητα που τον αφηνε να ψευτοζει) γινεται ευκολος «μαθητης» στο να στρεφει ΑΛΛΟΥ το μισος του …και εν τελει να γινεται στρατιωτης αυτων που του την κατεστρεψαν !! Αληθεια ΤΙ ΕΧΑΣΕ ο «εργοδοτης» του που τον εδιωξε απ την δουλεια ;; Μπορει τα παντα …μπορει και ΤΙΠΟΤΑ αν ο εργοδοτης του λεγοταν πχ Βαρδης …(Ισως να εγινε και ΧΑγιτης για να του στελνει το κομμα φτηνα μελη του για «εργατες» ,κανοντας και ψηφοθηρια τυπου ΠΑΣΟΚ -ΝΔ !!!)
Αν καταφερνει κατι ο φασισμος (ή καλυτερα ο εθνικοσοσιαλισμος ) ειναι να μετατρεπει το ΤΑΞΙΚΟ μισος στην ψυχη των φτωχων ,σε φυλετικο , εμφυλιο ή αλλογενες …να το στρεφει δηλαδη σε ακινδυνο για την μπουρζουαζια (που γεννα την κριση) μισος .Δεν λεγεται τυχαια «Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ειναι το τελευταιο ΤΑΜΠΟΥΡΙ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ «.
Γυριστε το μυαλο σας στο κλιμα στην Ελλαδα πριν 2 χρονια :
Ολο το διαδυκτιο γεματο απο την λιστα των 172+2 προδοτων που εφεραν το ΔΝΤ και το μνημονιο .Ολοι αυτοι ηταν λαικος ΣΤΟΧΟΣ !! Δεν τολμουσαν να εμφανιστουν καπου και προπυλακιζονταν ,γιαουρτωνονταν ..Ακομα και ο Παπουλιας κοντεψε να λίντσαριστει ..Ο λαος ΜΙΣΟΥΣΕ (και καλα εκανε ) καθε τετοιο σουργελο ,οι τραπεζιτες (οπως ο Προβοπουλος) κυκλοφορουσαν νυχτα και με απολυτη προφυλαξη …Η κατηγορια οτι ολοι αυτοι οι «διωκτες» τους ηταν ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ κατερρευσε πολλακις ,οταν ακομα και μελη των ΝΔ -ΠΑΣΟΚ τους προκαλουσαν ανοικτα …
Σημερα ;;; Εχθρος ειναι οι αλλοδαποι και οι ΑΡΙΣΤΕΡΑ !!!! …και ο Αδωνης ΥΠΟΥΡΓΟΣ που κυκλοφορει «ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΟΣ » ….ο Λομβερδος εκανε κομμα με …οπαδους ….και ο ΓΑΠ κανει διακοπες ……ΑΝΕΝΟΧΛΗΤΟΙ ΟΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΟΜΟΙΟΙ ΤΟΥΣ !! Φυσικα δεν μιλαμε για το ‘αγιο» εγχωριο Κεφαλαιο που αρχισε παλι το παρτυ με τα «εργα» ,τις ιδιωτικοποιησεις και τις μιζες ..
ΠΟΙΟΣ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΑΝΤΖΕΝΤΑ ;;;;
αρκει να δει καποιος την φρασεολογια της ΧΑ απ οταν μπηκε στη Βουλη και μετα και θα καταλαβει …ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ -ΤΡΟΙΚΑ -ΔΝΤ κριτικη ισα ισα για ξεκαρφωμα …ΟΛΟ ΤΟ ΜΕΝΟΣ και οι προσπαθειες εναντια στην ΑΡΙΣΤΕΡΑ και με ολιγον ….»λαθρο» (με την οποια εντεχνα ταυτισαν το προβλημα της μεταναστευσης )
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΤΙ ΦΟΒΑΤΑΙ !!!!!
ΜΙΑ ΤΑΞΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ (κοινωνικη εκρηξη την λενε )
προτιμουν λοιπον να την μετατρεψουν με οχημα τους Φασιστες τους σε ενα …απλο ξεβρωμισμα ,ενα απλο «ξεσκαρταρισμα» …Θα βαλουν παλι τα βατραχια κατω να τα πατουν τα …βουβαλια
Ο φασισμός είναι αμορφωσια και άγνοια και έλλειψη δεξιοτήτων επικοινωνίας
και μονο για την εμπνευση του νικ-νειμ σου φιλε θα επρεπε να ανακηρυχθεις ΕΠΙΤΙΜΟΣ σχολιαστης εδω ….ουτε ο ΙΩΑΝΝΗΣ δεν θα το σκεφτοταν ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ
Κασκορσέ και σαγιονάρα οικοδόμου!
Έστω και λίγο καθυστερημένα
σε καλωσορίζουμε στο μπλόγκ
😈
Σε ευχαριστώ, Μανώλη. Χαίρομαι πoυ σε συναντώ ξανά.
Συνέχισε να διδάσκεις ήθος.
Μόνο ένας σε όλο το διαδίκτυο θα μπορούσε να έχει αυτό το νικ…..
Καλησπέρα!
Εγώ φαίνεται έχω μείνει πολύ πίσω
από μόδα
έγραφα κάποτε για παπούτσι μπορντό παντοφλέ
με άσπρη κάλτσα
πράσινο κοστούμι με κάθετες μαύρες ρίγες,
μπριγιόλ στο μαλλί και αξούριστος,
όμως ο φίλος αποπάνω είναι πολύ προωθημένος
😈
Αχαχαχαχαχαχαχαχ!
διδάσκει και στα τσίπουρα…
Καλώς ήρθες κι από εμένα
Ευχαριστώ.
Ελπίζω όχι ξεροσφύρι τα τσίπουρα. Κανένα καναπεδάκι, λίγο καπνιστό σολωμό, λίγο πατέ (έστω πάπιας, βρε αδερφέ)…
Καλησπέρα Κασκορσέ!!!
σαγιονάρα οικοδόμου,
καναπεδάκια, καπνιστός σολωμός, και πατέ;
βρε αυτό είναι όλα τα λεφτά
εκπληκτικός συνδυασμός !!!
😈
Αχαχαχαχαχαχαχ!
Τελικά είχα δίκιο…. η σκατίλα έμεινε
http://olympia.gr/2013/07/30/%CE%B4%CE%B5%CE%AF%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CF%80%CF%81%CF%8C%CE%B3%CF%81%CE%B1%CE%BC%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AE%CF%82-%CF%83%CE%B5/
Ερώτηση αφελούς, ο αρθρογράφος όρισε πρώτα τι είναι φασισμός ώστε να γίνεται κατανοητό και ποιός είναι φασίστας ή κατά το δοκούν άρχισε να κατεβάζει χαρακτηριστικά ;
Εκτός αυτού, το να ορίζεις κάτι ως «μαύρο» προϋποθέτει ότι έχεις προσδιορίσει και τι είναι «άσπρο»
Όλα τα άλλα είναι προπαγάνδα για αφελείς και παπαγαλάκια
Ξέρω βέβαια πως ακούγονται κάπως αυτά, αλλά έχω βαρεθεί να ακούω και να διαβάζω άρθρα που δεν κάνουν τον κόπο να ορίσουν πρώτα αυτό στο οποίο αναφέρονται, ίσως γιατί εάν το έκαναν οι πρώτοι που θα χαρακτηριζόντουσαν ότι καταγγέλλουν θα ήσαν οι ίδιοι οι αρθρογράφοι της κατηγορίας αυτής
Της κατηγορία των δήθεν προοδευτικών, δήθεν ανθρωπιστών, δήθεν γενικώς. Δήθεν φυσικά όταν αναφέρονται στους άλλους ή σε λογαρισμούς που άλλοι θα κληθούν να πληρώσουν, γιατί σε ότι έχει να κάνει με το προσωπικό τους συμφέρον εκεί δεν χαρίζουν κάστανο όπως λέει κι ο λαός.
Καλημέρα Γιάννη…
Νομίζω πως βάζεις την τυπολατρία μπροστά από την πραγματικότητα. Εξάλλου ο φασισμός ήδη μετά από τόσες δεκαετίες που πρωτοεμφανίστηκε έχει αλλάξει και ως έννοια μέσα στην καθημερινότητα του και έχει μετεξελιχθεί λόγω των καταστροφικών του αποτελεσμάτων από πολιτική ιδεολογία σε καθημερινή συμπεριφορά.
Επίσης ο αρθρογράφος μπορεί μεν να μην έδωσε τον ορισμό του φασισμού αλλά προφανώς θεωρεί ότι είναι ευρέως γνωστός αλλά και με τον τρόπο που αναλύει την συμπεριφορά του φασίστα στην ουσία βασίζεται στα επιμέρους χαρακτηριστικά του φασισμού.
Άλλωστε δεν είναι δυνατόν ένας αρθρογράφος να γράφει πάντα τον ορισμό του θέματος για το οποίο αρθρογραφεί…..Δεν είναι άρθρο για την στυτική δυσλειτουργία ούτε για τις αιμορροΐδες για να ξεκινά με τον ορισμό που δίνει η ιατρική…
Και για να συμπληρώσω…
Δεν γίνεται κάθε φορά που κάποιος γράφει πχ για Δημοκρατία ή για φασισμό ή για κοινοβουλευτισμό να δίνει και τον ορισμό τους. Πολύ περισσότερο για την ελευθερία που οι ορισμοί της είναι άπειροι και δεν υπάρχει ένας μόνο αποδεκτά από όλους. Έτσι όπως για την Δημοκρατία είμαστε όλοι κατά κάποιο τρόπο υποχρεωμένοι να γνωρίζουμε τι είναι γιατί η Ελλάδα έχει ζήσει σε Δημοκρατία, έτσι και ο φασισμός τον οποίο πάλι η Ελλάδα έχει ζήσει. Και όσο δεν χρειάζεται ορισμός είτε για τη Δημοκρατία είτε για τον φασισμό αυτό σημαίνει ότι γνωρίζουμε και πάνω από όλα δεν ξεχνάμε. Και όσο δεν ξεχνάμε τόσο θα αποζητάμε τη Δημοκρατία και θα απορρίπτουμε τον φασισμό. Αν ξεχάσουμε τι είναι όμως τότε θα σταματήσουμε να αποζητάμε τη Δημοκρατία και θα ξαναζήσουμε το φασισμό.
Όποιος θεωρεί ότι αυτό που ζούμε σήμερα είναι Δημοκρατία ώστε να δίνει την παραμικρή δικαιολογία στον φασισμό ή δεν γνωρίζει τι είναι Δημοκρατία ή θεωρεί τον εαυτό του ανάξιο ώστε να επιτρέπει σε πανηλίθιους κάφρους να δίνουν λύση για τη ζωή του με το «έτσι θέλω».
Το πρώτο το καταλαβαίνω. Το δεύτερο δεν το ανέχομαι και θα το πολεμάω με κάθε τρόπο.
Καλημέρα Ιωάννη
θα μου επιτρέψεις να έχω άλλη θέση και θα εξηγήσω το γιατί. Εάν για παράδειγμα ο Χ αρθρογράφος θέλει να καταγγείλει τον φασισμό και δώσει ως ορισμό ότι φασισμός στην σύγχρονη εκδοχή του είναι η δια της βίας (ή των σύγχρονων μορφών αυτής) κατάληψη της εξουσίας και εγκαθίδρυσης ενός απολυταρχικού συστήματος εξουσίας, όπως καταλαβαίνεις στη συνέχεια δεν θα μπορεί να γράφει ότι του κατέβει.
Καλώς ή κακώς αυτονόητα ΔΕΝ υπάρχουν στην εποχή μας κι ακριβώς γι αυτό έγραψα ότι πριν μιλήσουμε για κάτι καλό θα είναι να ορίζουμε πως το εννοούμε. Το ίδιο φυσικά ισχύει για την Δημοκρατία και για όλες τις λέξεις – έννοιες.
Ακριβώς για τον ίδιο λόγο εάν θυμάσαι προ καιρού είχα αναφέρει ότι η όποια σοβαρή συζήτηση θα πρέπει να ξεκινήσει από το : ΤΙ κράτος θέλουμε ; Εάν δεν έχεις ξεκάθαρες θέσεις είναι πολύ εύκολο να συζητάς έχοντας κατά νου διαφορετικές ερμηνείες από τον εκάστοτε συνομιλητή σου – γενική αναφορά κι όχι προσωπική φυσικά – κι να είσαι στην πλάνη ότι συμφωνείτε.
Εάν ανατρέξεις στο θέμα «προπαγάνδα» θα διαπιστώσεις ότι η προπαγάνδα στηρίζεται σε σημαντικό βαθμό στις στρεβλώσεις των εννοιών με διάφορες μεθόδους. Εάν συνυπολογίσεις ότι η μεταπολίτευση χαρακτηρίστηκε από την προπαγάνδα όσων μας οδήγησαν εδώ, θα κατανοήσεις πως φτάσαμε στην κατάργηση του αυτονόητου και στο πως λέξεις όπως, φασίστας, ρατσιστής, ελληναράς κ.ά έγιναν τα κατ εξοχήν όπλα για φίμωση όσων κατά καιρούς όρθωναν διαφορετικό λόγο κι ασχέτως εάν όντως είχαν βάση οι μομφές αυτές αρκεί να λειτουργούσαν σαν όπλα φίμωσης της αντίθετης γνώμης. Το κωμικοτραγικό λοιπόν ήταν και εξακολουθεί να είναι όταν κάποιοι με μεθόδους γκαίμπελς επιχειρούν να φιμώσουν όσους διαφωνούν καταγγέλοντάς τους ως φασίστες.
Να θυμίσω ότι η «επιβολή» ανεξαρτήτως μεθόδου, κάθε άλλο παρά είναι πρακτική και γνώρισμα της Δημοκρατίας. Σε άλλες πλευρές συναντάται. Φυσικά το αυτό ισχύει και για τις διάφορες μεθόδους φίμωσης του αντίθετου λόγου αφού είναι μέθοδοι επιβολής.
Εάν βρω χρόνο, γιατί το θέμα είναι μεγάλο και υπάρχει πολύ υλικό, θα δημοσιεύσω κι εγώ κάτι για το θέμα «προπαγάνδα» καθώς εκεί εξηγούνται πολλά για το πως φτάσαμε ως εδώ ζητωκραυγάζοντας τους κατά καιρόν δημίους μας.
Στο θέμα που έθιξες στο σχόλιο σου ότι δεν υπάρχει ορισμός του φασισμού στο άρθρο απάντησα και είμαι απολύτως ξεκάθαρος. Όσον αφορά τα υπόλοιπα είναι εντελώς άλλη κουβέντα – συνυφασμένα γενικά μεν με το περιεχόμενο του άρθρου και όχι σε αυτό που θέλει να δώσει το άρθρο – αλλά θέλει χρόνο.
Πάντως όσον αφορά την προπαγάνδα δε νομίζω ότι το παρόν άρθρο έχει ως σκοπό αυτή. Και σίγουρα όπως όλα τα άρθρα έχουν πολλά μηνύματα έτσι και σε αυτό είναι υποκειμενικό το τι θα καταλάβει ο καθένας. Εκεί κρίνεται και η αντίληψη του κάθε ατόμου …και όχι μόνο…
Σωστη η επισημανση του Γιαννη Μ .!!
Το αρθρο επρεπε να λεει Χρυσαυγιτης ή Ναζιστης ….κι οχι Φασιστας …
Ετσι κι αλλιως αυτοι ….τον Μουσολινι και τους Ιταλους Φασιστες μετα τον Α ΠΠ ,ουτε που να τον χεσουν …ο Χιτλερ και τα ΕΣΕΣ ειναι το πουλεν τους !!
Αυτο ειναι το μονο μεπτο (ιδεολογικα) στο αρθρο γιατι κατα τα αλλα ειναι το ψυχογραφημα του μεσου ακραιφνη ΧΑυγιτη .(Γιατι υπαρχουν και καποιοι ελαχιστοι εκει μεσα που πιστευαν ΠΑΝΤΑ στον Χιτλερ και ερευνουσαν τας γραφας του )
Γιατί ρε Λεωνίδα; Φασίστες στον Καρατζαφέρη δεν υπήρχαν; Όταν εμφανίστηκε η Χρυσή Αυγή πρωτοεμφανίστηκαν;
Φασιστες υπηρχαν και στο Πασοκ (Αυριανιστες) και στην ΝΔ (πρωην ΕΠΕΝ -ενεκ) και στην Αριστερα ….φασιστες με την εννοια που το βαζω και το βαζει και ο Γιαννης …..Ναζιστες ομως ΜΟΝΟ στην ΧΑ υπηρχαν κι «εκπαιδευαν» και αλλους αδαεις απο το 86 …Τωρα …οι διαφορες Φασιστων και Ναζιστων ειναι διαφορες και οχι του παροντος ,αλλα η κυριωτερη οτι οι Ναζιστες ,οπου γης και οποιου εθνους δεχονται -παλευουν -πιστευουν στην ανωτεροτητα της «Αριας φυλης»….δηλαδη τους Γερμανους !!!ΜΙΑ και θεωρουν ηγετη τους και δασκαλο ακομα ΠΑΝΤΟΥ τον Χιτλερ …
Κοινη μητρα και των δυο η «Εφευρεση » του εθνικο»σοσιαλισμου» …η καλοδουλεμενη απατη του Κεφαλαιου να απαντησει στην παγκοσμια εργατικη ταξη μετα την αντεπιθεση αυτης στο Σικαγο (8ωρο) ,τους μεγαλους εργατικους αγωνες (ιδιαιτερα στην Αμερικη -αρχες του αιωνα) και ιδιαιτερα την Οκτωβριανη Επανασταση (μ αυτην την τελευταια ΤΟΥΣ ΕΣΦΙΞΑΝ ΤΑ ΓΑΛΑΤΑ για παγκοσμιο ΝΤΟΥ απο ΠΑΝΤΟΥ ).Ετσι οι κεφαλαιοκρατες που γεννουν(και απολαμβανουν) την κριση ξεστρατιζουν τα μυαλα των ανεργων εργατων (που γεννα η κριση τους) ,κι αντι να πεφτουν σαν πελεκεις επι των δικων τους κεφαλων ,τους βαζουν να κυνηγουν ινδιανους ,τσιγγανους ,μεταναστες στην αρχη και μετα (τους κυριως εχθρους των πρωτων) Κομμουνιστες ,συνδικαλιζομενους ,Δημοκρατες
Τώρα αυτά που γράφεις ένας χρυσαυγίτης όπως αυτό το ταγάρι το έχει σκεφτεί και αναλύσει κιόλας;
Καλά…. με τον Βέγγο δίπλα γελάω πιο πολύ κι από τον κατσουλίνο που μιλάει….