Ενα καθοριστικής σημασίας βιβλίο για την ευθύνη και το πολιτικό μέλλον του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού στην Αγγλία, στην Ευρώπη, στον κόσμο. Ενα έργο γραμμένο από έναν ‘αθεράπευτο’ σοσιαλιστή, ο οποίος οραματίστηκε έναν τρίτο δρόμο, μετά και από το βιβλίο του ‘Πέρα από την αριστερά και δεξιά’.
Ο Γκίντενς στον τρίτο δρόμο αποδέχεται την παγκοσμιοποίηση με προϋπόθεση την ‘ουτοπική’ ηθικοποίηση του δικού της πολιτικού γίγνεσθαι…
Για να εκφράσει δημιουργικές ιδέες: Από τον σοσιαλισμό και μετά, για τον θάνατο του Σοσιαλισμού, για την κλασική σοσιαλδημοκρατία (παλαιά αριστερά), αλλά και για την παλαιού τύπου Σοσιαλδημοκρατία του John Maynard Κeynes (οικονομικού εμπνευστή της μεταπολεμικής συναίνεσης), ο οποίος συμμεριζόταν μερικές από τις βασικές επισημάνσεις του Μαρξ και του Σοσιαλισμού.
Ομως, ο Γκίντενς στον Τρίτο δρόμο εξετάζει τη νεοφιλελεύθερη σκοπιά, η οποία μετά μανίας παροπλίζει το ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ κράτος για να σωθεί ο νέος αγριότατος υπερ-εκμεταλλευτικός χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός των τραπεζών, των δανειστών κ.ά.
Στη σύγκριση που κάνει για τα πολιτικο-οικονομικά ‘δόγματα’ επισημάνει – κατακρίνοντάς την- τη ‘διαρκή επανάσταση’ της αγοράς, η οποία καταλύει έθνη – κοινωνίες, λαούς και αξίες, ισοπεδώνοντας τα πάντα, να μιλήσει για το ζήτημα του πολιτικού φορέα, να θέσει κρίσιμα διλήμματα, να μιλήσει για κράτος και κοινωνία των πολιτών προτείνοντας το πρόγραμμα του ‘Τρίτου δρόμου’ με τα εξής σημεία:
1) Ριζοσπαστικό κέντρο, 2) Το νεοδημοκρατικό κράτος (χωρίς εχθρούς), 3) Ενεργή κοινωνία πολιτών, 4) Η δημοκρατική οικογένεια, 5) Νέα μικτή οικονομία, 6) Ισότητα και συμπερίληψη, 7) Θετική πρόνοια, 8) Το κοινωνικό κράτος επενδύσεων, 9) Το κοσμοπολίτικο έθνος, 10) Η κοσμοπολίτικη δημοκρατία… Συνέχεια
Daily Archives: 29/07/2013
Αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ !
Η άνοδος της ασημαντότητας » Κορνήλιος Kαστοριάδης»
Οι τραγουδοποιοί των εφοπλιστών !
Γιώργος Σταματόπουλος
Από την κατακλείδα αναγνώστη στην «Εφ.Συν.», χθες: «Δεν θα ξαναπάω να δω τον Σαββόπουλο. Τον γλυκανάλατο, αστό, μουσικό των μεγαλοεπιχειρηματιών». Σπάραγμα από επιστολή αναγνώστριας (11/7/2013): «Ηταν αφοπλιστική η επιμονή της οικογένειας και έτσι δέχτηκα την πρόσκληση», δήλωσε ο αγαπητός Μαχαιρίτσας. Και…
το σχόλιό της: «Το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν αφοπλιστική μάλλον η αμοιβή για να δώσει το μουσικό στίγμα του σ” αυτό το πάρτι της ανθρώπινης ματαιοδοξίας».
Πάντα καίριοι οι αναγνώστες. Σε ό,τι αφορά τον Σαββόπουλο έχουν γραφεί πολλά, θετικά και αρνητικά. Το μόνο που θυμάμαι είναι η έκφραση της αγαπημένης φιλολόγου, όταν τον υπερασπιζόμουν με μανία πριν από τριάντα χρόνια: Σαχλαμαράκιας είναι, μου έλεγε, και με παρότρυνε να ασχοληθώ με αυτούς που πονούσαν την Αριστερά, τον Μπερτολούτσι λόγου χάριν. Πού να ακούσω εγώ (όπως και κάθε νέος, που νομίζει ότι τα ξέρει όλα…). Δεν συμμερίζομαι τον χαρακτηρισμό της, αλλά δεν μου είναι και τόσο ξένος, πλέον, στο κοσμοείδωλό μου (όποιο κι αν είναι αυτό). Συνέχεια