ΕΕΔΑ: ΤΩΡΑ ΘΥΜΗΘΗΚΑΤΕ ΤΟΝ ΑΝΤΕΤΟΚΟΥΝΜΠΟ κ. ΣΑΜΑΡΑ;

Σημ.Αμετανόητος: «Mου πήραν τη μπουκιά μέσα από το στόμα»…δεν έχω λόγια, πραγματικά σιχάθηκα ακόμα περισσότερο την πολιτική υποκρισία και το απύθμενο θράσος των «πατριωτών» της λαϊκής δεξιάς…

Και βέβαια, έχω αντίθετες απόψεις, γενικώς, για το μεταναστευτικό του Ραγκούση…αλλά αυτή η Φωτο είναι πλέον Ιστορική και κωμική συνάμα…! Λείπει ο Βορίδης…!

——————————————————————–

Για υποκρισία της ελληνικής κοινωνίας, αλλά και του ίδιου του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά κάνει λόγο η Ελληνική Ένωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, αναφερόμενη στην υπόθεση του μπασκετμπολίστα Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος επιλέχθηκε στη θέση 15 των draft του NBA.

Σε ανακοίνωσή της με αφορμή την απόδοση της ιθαγένειας στον αθλητή, σημειώνει ότι αν και πληρούσε τις προϋποθέσεις, δεν είχε προλάβει να γίνει Έλληνας, καθώς ο σχετικός νόμος “πάγωσε”.

Μάλιστα, σημειώνει ότι “ο Πρωθυπουργός, μέγας πολέμιος του ν.3838, υποδέχεται και τον Αντετοκούμπο στο Μέγαρο Μαξίμου για να τον συγχαρεί. Αφού στέρησε από όλα τα παιδιά σαν τον Αντετοκούμπο την ελληνική ιθαγένεια, τώρα επιχαίρει για το πρώτο ελληνικό draft στο NBA… Έχει όρια η υποκρισία;”

Ολόκληρη ανακοίνωση της ΕΕΔΑ

Οι θυρωροί των πολυεθνικών

Άρης Χατζηστεφάνου

Οι επιχειρηματίες της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας», από τον Μυτιληναίο και τον Βγενόπουλο μέχρι και τον κραταιό Μπόμπολα, μετατρέπονται σταδιακά σε «ορντινάτσες» των ξένων κολοσσών που θέλουν να εξαγοράσουν όλη τη χώρα. Η πλειονότητα λοιπόν των μεγάλων ιδιωτικοποιήσεων που αφορούν τις υποδομές της χώρας σχεδιάζεται από ξένα μεγαθήρια που συστήνουν κοινοπραξίες με ελληνικές επιχειρήσεις. Ήδη από την πρώτη στιγμή που παρουσιάστηκε ο κατάλογος του ξεπουλήματος εμφανίστηκαν κονσόρτσιουμ ελληνικών και ξένων επιχειρήσεων να διεκδικούν τα φιλέτα της δημόσιας περιουσίας… Οι επιχειρηματίες της πάλαι ποτέ «ισχυρής Ελλάδας», από τον Μυτιληναίο και τον Βγενόπουλο μέχρι και τον κραταιό Μπόμπολα, μετατρέπονται σταδιακά σε «ορντινάτσες» των ξένων κολοσσών που θέλουν να εξαγοράσουν όλη τη χώρα. Πόσο διαφορετικός πρέπει να φάνταζε ο παγωμένος αέρας της Μόσχας στον Τζέφρι Σακς. Η προηγούμενη μεγάλη αποστολή, για το αγαπημένο παιδί του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ το 1985, τον είχε φέρει αντιμέτωπο με τη μολυσμένη ατμόσφαιρα και την έλλειψη οξυγόνου στην Λα Παζ της Βολιβίας. Τότε όμως τα είχε καταφέρει. Εφάρμοσε σε πειραματικό επίπεδο τη θεραπεία σοκ την οποία αργότερα θα δοκίμαζε το ΔΝΤ σε όλο τον κόσμο: Μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας σε συνδυασμό με απάνθρωπα μέτρα «δημοσιονομικής προσαρμογής» που μετριούνται σε χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.

Στη Μόσχα όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Το ταξίδι, που πραγματοποίησε με χρήματα του Τζορτζ Σόρος, αμέσως μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, πέτυχε θεωρητικά τον στόχο του αλλά στοίχισε μερικά δισεκατομμύρια δολάρια στους πάτρονές του. Ο Σακς κατάφερε να στήσει τον μηχανισμό ξεπουλήματος της χώρας αλλά δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα ώστε η μερίδα του λέοντος να περάσει απευθείας στα χέρια των ξένων πολυεθνικών. Αντιθέτως οι μαζικές ιδιωτικοποιήσεις που επέβαλε ο τότε πρόεδρος Μπόρις Γιέλτσιν, αφού πρώτα βομβάρδισε το κοινοβούλιο, οδήγησαν στη δημιουργία των περίφημων Ρώσων Ολιγαρχών οι οποίοι μπορούσαν να διαπραγματευτούν από θέση ισχύος με τους γύπες των διεθνών αγορών – πάντα σε βάρος των Ρώσων πολιτών.

Η σχετική αυτή αποτυχία έγινε έκτοτε μάθημα για το ΔΝΤ αλλά και τα επιχειρηματικά μεγαθήρια που επιχειρούν να υφαρπάξουν τις υποδομές μιας χώρας για ένα κομμάτι ψωμί. Ενω προσέχουν να μην χάσουν τον έλεγχο της κατάστασης, από τοπικές επιχειρήσεις που συχνά λειτουργούν με όρους μαφίας, γνωρίζουν πολύ καλά ότι χρειάζονται τις πολιτικές διασυνδέσεις αλλά και τα δίκτυα προπαγάνδας που έχουν στήσει με υπομονή και κόπο οι «ντόπιοι».

Πως θα μπορούσε να κινηθεί η καναδική Eldorado στην Ελλάδα εάν δεν είχε τη στρατιά δημοσιογράφων στα μέσα ενημέρωσης του Μπόμπολα να προετοιμάζουν το έδαφος και να εξισώνουν τους κατοίκους της Χαλκιδικής με τρομοκράτες. Πόσο κενή θα ήταν η σκηνοθετημένη συγκέντρωση των «αγανακτισμένων» κατοίκων στην περιοχή εάν η Νέα Δημοκρατία δεν έστελνε τον Άδωνη Γεργιάδη να διαλαλεί τα προτερήματα της καναδικής επένδυσης.

Η υγεία, ατμομηχανή της κουβανικής οικονομίας

Τα υψηλότερα εισοδήματα της Κούβας προέρχονται από την πώληση των ιατρικών της υπηρεσιών σε ολόκληρο τον κόσμο.

Αυτή η «οικονομική μηχανή» που απλώνεται σε πέντε ηπείρους αποτελείται από 15.000 γιατρούς, 2.300 οφθαλμιάτρους, 15.000 απόφοιτους ιατρικής, 5.000 τεχνικούς υγείας και άλλους.

Οι περισσότεροι ιατροί εργάζονται στη Βενεζουέλα, αλλά υπάρχουν και 4.000 ακόμη σε διάφορες χώρες της Αφρικής, 500 στην Ασία και στον Ειρηνικό και 40 στην Ευρώπη. Υπάρχει επίσης μια ‘ταξιαρχία’ 1500 ιατρών που είναι σε θέση να ανταποκριθούν γρήγορα σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης σε οποιαδήποτε χώρα ανά τον κόσμο, όπως συνέβη και με το Πακιστάν μετά τον μεγάλο σεισμό.Τα περισσότερα από αυτά τα στοιχεία προέρχονται από πληροφορίες από το Υπουργείο Εξωτερικών της Κούβας, γιατί η Δημόσια Υγεία αρνείται να δώσει συνεντεύξεις γι ‘αυτό και, επίσης, δεν επιτρέπει στους γιατρούς της να μιλήσουν γι’ αυτό.

Πριν από λίγες εβδομάδες, η κυβέρνηση της Βραζιλίας ανακοίνωσε ότι θα προσλάβει 6.000 Κουβανούς γιατρούς, αλλά οι διαπραγματεύσεις σίγουρα θα καθυστερήσουν λόγω διαδικαστικών θεμάτων, και ιδίως λόγω της ιατρικής σχολής – γίγαντα – της Λατινικής Αμερικής, η οποία ισχυρίζεται ότι δεν έχει γίνει η σωστή προετοιμασία για αυτό.

Υπάρχει και το ακροτελεύτιο άρθρο του Συντάγματος

Γράφει ο Μάκης Μοσχοβούδης*

Η συνεχιζόμενη κρίση με τις καθημερινές δημοσιογραφικές αποτυπώσεις, τις δημοσιολογικές, οικονομικές και κοινωνιολογικές αναλύσεις, ξεπερνά τις γνωστές οικονομικές πολιτικές και ιδεολογικές θεωρήσεις. Η κρίση είναι απόλυτα ανθρωπιστική.

 

Στην Ελλάδα του μνημονίου, της τρόικας και του ΔΝΤ οι αυτοκτονίες συμπολιτών μας εμφανίζονται με τα υψηλότερα ποσοστά των τελευταίων 50 χρόνων, δραματικά μάλιστα αυξημένα το 2013.

Η ανεργία καλπάζει, ιδιαίτερα στο πιο εύρωστο τμήμα του πληθυσμού, τους νέους, ξεπερνώντας το 65%. ‘Όλο και περισσότεροι άνεργοι προστίθενται στις λίστες των εργασιακά αζήτητων, συμπολίτες μας ξενιτεύονται για μια θέση εργασίας, παιδιά υποσιτίζονται, σχολεία συγχωνεύονται (κλείνουν), νοσοκομεία αδυνατούν να λειτουργήσουν, ο εργασιακός μεσαίωνας κυριαρχεί, ακόμη και αυτός ο εκτρωματικός αστικός κοινοβουλευτισμός ακυρώνεται, η Δημοκρατία στήνεται καθημερινά στο απόσπασμα.

Η Κλεπτοκρατία (Ελληνικός Καπιταλισμός), μέσω των Κρατικό – πολιτικό- ρουσφετολογικών μηχανισμών, έτσι όπως θεμελιώθηκαν μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου, αποσκοπεί στην διατήρηση, την ενίσχυση και την προστασία των ντόπιων και ξένων ολιγαρχών. Το πολιτικό σύστημα εξουσίας βρίσκεται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι νέο, λειτουργώντας εχθρικά και βίαια σε κάθε μορφή πάλης και διεκδίκησης από την πλευρά των αδυνάτων.

50 αποχρώσεις του πράσινου

Η μοντέρνα φτώχεια είναι καμουφλαρισμένη, δεν βγάζει μάτι όπως στα χρόνια της Κατοχής.

 Ένα κυριακάτικο πρωινό του Μαρτίου, κάποιες φίλες μου έκαναν έναν περίπατο στη Ρεματιά στο Χαλάνδρι. Πρόσφατα είχε βρέξει και ο τόπος είχε γεμίσει άγρια χόρτα. Κι εκεί που οι ποιητικές ψυχές βλέπουν τις 50 αποχρώσεις του πράσινου, οι φίλες έβλεπαν χορτόπιτες και βραστά χόρτα να συνοδεύουν γάβρους τηγανητούς. Στις φίλες ξύπνησε το ηπειρώτικο DNA τους. Αν και δεν είχαν μαζί τους μαχαιράκι, άρχισαν να κόβουν τρυφερές βρούβες, ρόκα και ζοχούς με τα χέρια σαν να μάζευαν αγριολούλουδα την Πρωτομαγιά.

Φαίνεται ότι ακόμα δεν έχουμε πεινάσει για τα καλά. Στην Κατοχή εδώ δεν θα έβρισκες βρούβα ούτε για δείγμα. Σε πολλές μαρτυρίες από εκείνα τα μαύρα χρόνια διαβάζουμε για απίστευτα οδοιπορικά που έκαναν γυναίκες από το κέντρο της Αθήνας μέχρι την Πεντέλη και τον Υμηττό για να μαζέψουν τα λίγα χορτάρια που είχαν μείνει στην έρημη γη. Σήμερα οι ερασιτέχνες τροφοσυλέκτες δεν τσακώνονται για το ποιος είδε πρώτος το ραδίκι. Όμως στην τσιμεντένια γέφυρα του Κηφισού, στο Νέο Φάληρο, άνθρωποι ψαρεύουν στα βρώμικα νερά με καλάμι, καθώς, με το νότιο άνεμο, ψάρια του Σαρωνικού ανεβαίνουν το ποτάμι.

Η μοντέρνα φτώχεια είναι καμουφλαρισμένη, δεν βγάζει μάτι όπως στα χρόνια της Κατοχής. Το κάρο του Δήμου δεν μαζεύει κάθε πρωί τα πτώματα, όπως τον φοβερό χειμώνα του ΄41-΄42, όμως η ανάσα του φασισμού σφυρίζει στα σχολεία, στις γειτονιές, στη Βουλή. Τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης έχουν αόρατα συρματοπλέγματα που όλοι ξέρουμε ποιους χωρίζουν και από τι. Ωστόσο, όπως και στην Κατοχή, υπέρτατος νόμος σήμερα γίνεται η επιβίωση. Η ανάγκη της επιβίωσης δεν μας στέλνει σε εξορμήσεις για χόρτα στις ρεματιές, αλλά σπρώχνει πολλούς στην παραίτηση, την απάθεια, τον κυνισμό, τη λυσσασμένη αναζήτηση της ατομικής ή οικογενειακής σωτηρίας, έστω και προσωρινής.

Στρατόπεδα συγκέντρωσης χωρίς δεσμοφύλακες. Κατακτητές χωρίς στολές. Εκλεγμένοι συνεργάτες του κατακτητή καταδιώκουν τον «εσωτερικό εχθρό», καταδικάζουν το λαό στην ανεργία και μετατρέπουν το μισθό σε επίδομα. Τουλάχιστον στην Κατοχή, κάποιοι προσδοκούσαν ότι η «Λευτεριά πανώρια κόρη κατεβαίνει από τα όρη», όμως σήμερα τα ψηλά βουνά ξεπουλιούνται ένα ένα, μαζί με πρόβατα, κατσίκια, βρούβες και ανθρώπους.

Πηγή,http://www.tziantzi.gr