love letter to Saul Williams…

από τον Zirlar Mord Ω’

Δεν ξέρω αν στην σκηνή χθες ήσουν ο saul williams ή o martyr loser king.
Όποιος κι αν ήσουν,
χάκαρες το μυαλό μου.
Το ήδη χακαρισμένο βέβαια.
Αλλά χθες, χάκαρες και το μυαλό αρκετών άλλων.
Λυπάμαι που δεν ήταν όλοι οι άλλοι, ο κόσμος όλος, για να πάθει το ίδιο χακ,
Να τρελαθεί και να συνειδητοποιήσει τι δεν σκέφτεται, τι δεν κάνει, τι ανέχεται, τι είναι,
και ξαφνικά ένας χώρος άρτιας, άψογης και νεοφιλελεύθερης βάσης να καταρρεύσει και αυτομάτως να μετατραπεί σε πόλο-ξαμολυτήρι ξυπνητών μυαλών, έτοιμων να αλλάξουν τα πάντα. Που δηλαδή ήδη όντας ξύπνιοι, τα πάντα θα είχαν αλλάξει.
Βέβαια, προφανώς ακόμα κι αν έρχονταν όλοι αυτοί, στα μισά θα είχαν φύγει.
Όπως και πολλοί από όσους ήρθαν.

Πόσοι να κράτησαν άραγε τον στίχο:

“i dare you to love me, just the way I am”

για να τον γράψουν στον τοίχο του σπιτιού τους.
Να τον πουν σε όλους τους δικούς τους.
Κι όσοι τους αρνηθούν να σταματήσουν να τους έχουν δικούς τους;

Πόσοι να κατάλαβαν γιατί έγραψες να πάει να γαμηθεί η δασκάλα ιστορίας;
πόσοι διαολόστειλαν τον “bishop of the great climate war”;
πόσοι ένιωσαν όντως προνομιούχοι που ονειρεύονται την κόλαση;

Σίγουρα οι περισσότεροι γούσταραν με τα γραφικά, τα χρωματιστά τζηφ, την όμορφη κοπελίτσα με άφρο μαλλί-κάνα μοντέλο από περιοδικό θα ήταν άλλωστε-, ίσως στενοχωρήθηκαν με το παιδάκι από την αφρική, ένιωσαν επαναστάτες με τον τραμπ και τον στίχο “these mthrfckrs don’t want to back down”.

Αλλά ποιος άραγε τραγούδησε μαζί σου στο burundi:
“i’m a candle, chop my neck a million times, I still burn bright and stand”
σκεπτόμενος το σουδάν, την ερυθραία, την λιβύη, το αλέπο, όλους όσους πνίγονται για να βρουν να πατήσουν κάπου και να υπάρξουν, όλους όσους εκκολάπτονται, γεννιούνται και θάβονται σε εργοστάσια για να παράξουν το surplus για όσους είχαν το προνόμιο να γεννηθούν με ένα διαβατήριο.

Ποιος να πέταξε το σουβλάκι του όταν διάβασε:
“hack into dietary tradition”

Ποιος να ένιωσε τί εννοούσες λέγοντας:
“think like they book say”
αφού ούτως ή άλλως είναι ήδη “διαβασμένοι” και ξέρουν τί να μην προσέξουν, που να μην δώσουν προσοχή, πότε να ενοχληθούν, τί κοινό είχαν το αγόρι ντυμένο με στρατιωτικά και το ξανθό κορίτσι στο τζιφάκι και πως να μην καταλάβουν στην επαναληπτικότητα “girl, boy, girl, girl, boy, girl” την ρευστότητα των φύλων και της σεξουαλικότητας.

Ίσως βαρέθηκαν κάποιοι όταν τραγούδαγες “down for some ignorance”, γιατί δεν είχαν την υπομονή να ακούσουν πρώτα τα πεδία της άγνοιάς τους για να πέσει μετά το μπητ.

Όμως ακόμα κι έτσι, αυτά υπήρξαν.
Έγιναν.
Τα δημιούργησες και τα περφόρμαρες.
Ακόμα κι αν θα άγγιζαν έστω και έναν.
Δεν ξέρω αν σου αρκεί αυτό, αν πιστεύεις πως έστω κι ένας είναι κάτι.
Αν έπεσες από τα σύννεφα ή το ΄χες και αυτό στο μυαλό σου.
Για να το κάνεις, ίσως κάτι ξέρεις.
Ελπίζω, κάτι να ξέρεις.

Γιατί σίγουρα ξέρεις πως να ελέγχεις τις λέξεις και να τις συντάσσεις μαζί με ήχους στις πολιτικότερες κατασκευές. Όπως ακριβώς οι επιρροές σου, από τότε που το πολιτικό είχε ακόμα δύναμη, τότε που το πολιτικό δεν ήταν η katy perry να ανησυχεί για την κοινωνία του θεάματος, νιώθοντας η debord του 21ου αιώνα, χορεύοντας σε roller coaster σε ένα αστραφτερό συν πανάκριβο βίντεο κλιπ.

Γιατί καταφέρνεις να είσαι συμπεριληπτικός σε ό,τι δημιουργείς, ήδη από τα πρώτα σου έργα αλλά ακόμα περισσότερο στο martyr loser king.
Γιατί πάνω στην σκηνή ραπάρεις και παράλληλα χώνεις ρήφερενσηζ για να ξέρει ο άλλος από κάτω τι να διαβάσει, τι να ψάξει.
Γιατί αυτό που κάνεις δεν θέλεις να αρχίζει και να τελειώνει με το play/stop του κάθε κομματιού.

Ακόμα και με “λάθος” συμβιβασμούς συνειδητοποιημένους ή μη, που μπορεί να έχεις κάνει,
δεν μπορώ να σκεφτώ καλύτερο χάκερ στα αυτιά των ακροατών.
Μπορώ να ονειροπολήσω πως θα ήταν, αν όλοι οι καλλιτέχνες εκφράζονταν όπως ο martyr loser king, ο niggy tardast, o saul williams.
Αν το πως σκέφτεσαι και δρας είναι το πως θα ‘θελες να το κάνουν και οι υπόλοιποι για να ήταν η κοινωνία ένα μπέτερ πλέης φορ ολ, εσύ το ενσαρκώνεις ως ύπαρξη και μόνο.

Διαβάζοντάς σε, ακούγοντάς σε, βλέποντάς σε, ήταν αρκετά μέχρι τώρα, για να συνεχίζω όταν ξενερώνω, να ελπίζω όταν σκέφτομαι πως ναπαναγαμηθουνταπαντα, να δημιουργώ και να αφήνω το μέλλον να υπάρχει ακουμπώντας σε εσένα, και πολλά άλλα τέτοια γλυκανάλατα,

Ήμουν ήδη χακαρισμένος από πριν.
Ήδη από τους στίχους των προηγούμενων πρότζεκτ σου.
Τους ήχους σου. Τα μπητ, χορευτικά, πειραματικά, ακουστικά.
Και παράλληλα με όλα αυτά, τα γεωμετρικά σχήματα και τα χρώματα που ξεπηδούσαν στο πρόσωπό σου, τα ρούχα. Όλα μίλαγαν και έλεγαν ό,τι ήθελα να πω και να ακούσω.

Όμως το λάηβ ήταν ένα ταξίδι-βιβλίο-μάθημα.
Μπορεί και να μην είναι οι ιδανικές λέξεις αυτές.
Αλλά ούτως ή άλλως οι λέξεις σου ανήκουν.
Όχι μαλακία: hack rights and ownership. hack proprietorship.
Hack the borders.

εκτυπώστε ή κατεβάστε σε PDF, το άρθρο

_____________________________________________________________

Από:http://thecricket.gr/2017/06/love-letter-to-saul-williams/

Σκουπιδιάρηδες…

Εντελώς mainstream οι «ερμηνείες»: οι συμβασιούχοι των δήμων έχουν δίκιο· οι συμβασιούχοι των δήμων έχουν άδικο.

Δυο λεπτά ολέθρια «κοινή γνώμη» με τις στερεοτυπικές και αλλοπρόσαλλες γνωματεύσεις σου… δύο λεπτά! Το ζήτημα «σκουπίδια» στο ελλαδιστάν είναι πολύ περισσότερα απ’ την εργασία. Είναι και κεφάλαιο. Είναι και εξουσίες. Και δεν είναι η πρώτη φορά που αυτή, η εργασία, επιστρατεύεται κυριολεκτικά στους λογαριασμούς των αφεντικών. Συνειδητά ή όχι.

Το αξιοσημείωτο είναι ότι κανένας πατριώτης δεν μπορεί να κατηγορήσει τους γνωστούς (τον Σόιμπλε, την Μέρκελ, τον Τόμσεν, το δντ, το ευρώ) για το θέμα: είναι παμπάλαιο, «πρόβλημα» δεκαετιών! Κάτι είναι κι αυτό: επιστρατεύονται τα προ-μνημονιακά κλισέ. Κανείς δεν θα το αμφισβητούσε, και κανείς δεν το θυμάται: είναι ζήτημα αυθεντικά ελληνικό, ανατομία του κράτους, του παρακράτους, του κεφάλαιου, του κρατικού συνδικαλισμού· κι αυτής της ισχυρής συγκολλητικής ουσίας: του πολιτικού προσοδισμού.

Δεν θα το αναλύσουμε. Θα θυμίσουμε όμως ότι η «γραμμή» ξεκινάει απ’ τα μαζικά μικροαστικά ήθη του τι και πως «ξεφορτωνόμαστε τα σκουπίδια μας» (τις «βρώμικες εκροές» της καθημερινής ζωής μας) και φτάνει ως τις εργολαβίες των χωματερών. Εκεί που τα σκουπίδια (η μεταφορά τους, το θάψιμο, η επεξεργασία, κλπ) είναι κυριολεκτικά χρυσάφι.

Μέσα σ’ αυτό το σύμπαν τα γραφειοκρατικά συνδικάτα πράγματι θέτουν το ζήτημα της εργασίας… Πως όμως; Με τρόπο που να ταιριάζει στον πολιτικό προσοδισμό: Διορίζεις; Παίρνεις ψήφους. Ο κυρ Σκουρλέτης πάνω σ’ αυτό το μοτίβο έπαιξε, και τα έκανε σκατά. Αλλά ούτε οι εργάτες της καθαριότητας έχουν άλλο μοτίβο. Κι αυτοί στο ίδιο παίζουν. Και οι μεν εργατοπατέρες ξέρουν το γιατί. Οι απλοί, «ανώνυμοι» συμβασιούχοι είναι σίγουροι ότι αυτή η «μονιμότητα» που θα μπορούσε να τους υποσχεθεί οποιαδήποτε πολιτική βιτρίνα είναι στ’ αλήθεια τέτοια; Μ’ άλλα λόγια: η αντίληψή τους για τις εργασιακές σχέσεις είναι τα προσοδικά (αλλά και ξεθωριασμένα) ‘80s;Τόσα καταλαβαίνουν; Μετά από 7 ή 8 χρόνια διαχείρισης της κρίσης ελπίζουν σ’ αυτό που ήλπιζε η προηγούμενη γενιά; Ότι «κάποιος» θα τους βολέψει να «χωθούν κάπου» και, έτσι, θα την βγάλουν καθαρή; Τόσο έξυπνοι είναι;

Κι όμως: και αυτό το τμήμα της σύγχρονης εργατικής τάξης στην ελλάδα μέχρι εκεί σκέφτεται! Να την χωθεί κάπου σήμερα «υπό την αιγίδα του δημοσίου»… και αύριο βλέπουμε. Αυτό λέγεται καιροσκοπισμός. Και θα περίμενε κανείς ότι η πιο πρόσφατη 7ετία να ήταν διδακτική για την συντριβή που προκαλεί… Αλλά όχι.

Οπότε; Πρέπει να αποφανθούμε για το αν θα πρέπει να έχουν όλοι και όλες μια αξιοπρεπή δουλειά πληρωμένη κατ’ ελάχιστο σύμφωνα με τις σύγχρονες βασικές ανάγκες μας; Το έχουμε κάνει: 30 ώρες βασικός χρόνος εβδομαδιαίας εργασίας / 900 ευρώ καθαρός κατώτατος μισθός…. Χωρίς «χώσιμο» και «τακτοποίηση» με την εγγύηση των μεν ή των δε πολιτικών βιτρινών. Μόνο με την εγγύηση του ταξικού ανταγωνισμού! Φτάνει και περισσεύει· όταν υπάρχει!

Γιατί οι τωρινοί συμβασιούχοι των δήμων (αύριο οι περισσότεροι πάλι άνεργοι) δεν σκέφτονται σαν εργατική τάξη; Είναι απλό: επειδή σκέφτονται σαν «πελάτες» της μίας ή της άλλης κυβέρνησης, της μιας ή της άλλης εξουσίας.

Κάτι άλλο; Υπάρχει κάτι άλλο;

___________________________________________________________

Από:http://www.sarajevomag.gr/wp/2017/06/skoupidiarides/

Τι σημαίνει Covfefe; …

Ηταν μεσάνυχτα όταν ο πρόεδρος και γαλαξιάρχης, Ντόναλντ Τραμπ, αποφάσισε να τουιτάρει τη συγκεκριμένη πρόταση: «Despite the constant negative press covfefe». Σε ελεύθερη απόδοση η πρόταση θα μπορούσε να είναι η εξής: «Παρά το αρνητικό covfefe του τύπου». Η λέξη covfefe παραμένει αμετάφραστη για έναν απλούστατο λόγο. Δεν σημαίνει τίποτα. Σε καμία γλώσσα. Ο γαλαξιάρχης αποκοιμήθηκε, αφήνοντας την πρόταση εκκρεμή και ταυτόχρονα ολοκληρωμένη. Χωρίς να βγάζει κανένα νόημα, με εκείνο το covfefe στο τέλος της να λάμπει σαν αγαθός διάολος σε μια συμμορία αγγέλων. Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Όταν, όμως, είσαι Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών οι διαστάσεις που παίρνουν είναι υπεράνθρωπες.
Ο Τραμπ είναι ένας από τους ελάχιστους πολιτικούς αρχηγούς που επιμένει να διαχειρίζεται ο ίδιος τον λογαριασμό του στο Twitter (για την ακρίβεια διάφορες τέτοιες δήθεν «ανθρώπινες» συνήθειες είναι αυτές που δημιούργησαν το μη-πολιτικό προφίλ του πολιτικού). Έτσι, το ανθρώπινο λάθος δίνει τη θέση του στον προσεκτικό επαγγελματισμό (που πιθανότατα θα προκαλούσε απόλυση). Το τιτίβισμα γράφτηκε κάπου κοντά στα μεσάνυχτα και παρέμεινε χωρίς να διορθωθεί κάπου μέχρι τις 6 το πρωί. Σε αντίστοιχες περιπτώσεις λάθη σαν το συγκεκριμένο διορθώνονται μέσα σε ελάχιστα λεπτά, αν όχι δευτερόλεπτα. Ο Τραμπ έχει στο twitter περίπου 31 εκατομμύρια ακολούθους. Ήταν λογικό λοιπόν η τυχαία αυτή χαζομάρα να τραβήξει τα βλέμματα, να δημιουργήσει σχόλια, να γίνει τελικά viral.

Οι σχολιασμοί που ακολούθησαν περιγράφουν ανθολογημένοι την ένταση ενός μαζικού γέλιου: « Δεν έχει κανείς από το επιτελείο του τους κωδικούς του; Δοκίμασαν τους πιο κοινότοπους; Ας πούμε 123456 ή 11111 ή έστω “κωδικός”», «αυτή είναι η στιγμή που ο Τραμπ έπαθε prsiduvhirw», «νομίζω πως το covfefe είναι για τον Ντόναλντ Τραμπ ό,τι το rosebud για τον πολίτη Κέιν», «ήθελα να κοιμηθώ, αλλά τώρα δεν μπορώ παρά να κάτσω όλο το βράδυ για να δω τι θα γίνει με αυτό το covfefe». Κάποιοι αναρωτήθηκαν ποια είναι η σωστή προφορά του covfefe, ο κωμικός Τζίμι Κίμελ έγραψε πως «αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι πως ποτέ μου δεν θα γράψω κάτι εξίσου αστείο με το covfefe», κάποιο τσακάλι έσπευσε να αγοράσει το domain covfefe.com. Ίσως τελικά το πιο ενδιαφέρον σχόλιο να ήρθε από το πανεπιστήμιο του Λονδίνου Regent’s: «Για όλους τους μαθητές μας στην αγγλική γλώσσα, μπορούμε να πούμε πως το covfefe δεν είναι αγγλική λέξη. Προς το παρόν». Ήδη, διάφορα ιντερνετικά λεξικά έσπευσαν να δώσουν νόημα στην ανύπαρκτη λέξη. Από τις πιο αναμενόμενες: «Covfefe είναι η σκόπιμα λανθασμένη γραφή της λέξης coverage (κάλυψη)», μέχρι τα πιο ευφάνταστα: «Covfefe είναι το όνομα ενός αρχαίου τέρατος με πλοκάμια, με το οποίο κάνανε έρωτα οι νεοναζί. Το όνομα αποκαλύφτηκε από τον Ντόναλντ Τραμπ σε μια στιγμή που δεν μπόρεσε να κρύψει τον ερεθισμό του για το τέρας».

Τι σημαίνει λοιπόν Covfefe; Η απάντηση «τίποτα» έχει ήδη απορριφθεί μιας και το covfefe είναι ήδη λέξη και μάλιστα για πολλούς σχολιαστές δεν αποκλείεται να χαρακτηριστεί και ως η λέξη της χρονιάς. Η λέξη αυτή, χωρίς νόημα, μοιάζει να γίνεται σύμβολο και να αποκτά τελικά το νόημα ακριβώς του λόγου χωρίς νόημα. Την εποχή της ρευστής πραγματικότητα, των fake news και της μετα-αλήθειας μόνο μια λέξη χωρίς νόημα θα μπορούσε να εκφράσει το νόημα της. Ειπωμένη μάλιστα από τον άνθρωπο-σύμβολο του διαστρεβλωμένου λόγου, της απόλυτης διαστρέβλωσης της έννοιας της πολιτικής. Covfefe σημαίνει λοιπόν «ο θάνατος της αλήθειας» ή «ο θάνατος της λογικής».
Η γλώσσα είναι κάτι ρευστό. Λέξεις γεννιούνται και γλώσσες πεθαίνουν κάθε μέρα σαν ζωντανοί οργανισμοί. Ακόμα και αν το covfefe δεν ήταν λέξη, τώρα είναι. Η νύστα ενός προέδρου γεννάει γλώσσα. Απ την μεριά μας ας ευχηθούμε ένα ατελείωτο tzafouvevatonffff στο βαψομαλλιά πλανητάρχη μας.
(για την ιστορία: ο Τραμπ έσβησε τελικά το τουιτάρισμα και σχολίασε εκφράζοντας τη χαρά του για την έκταση που πήρε το λάθος του: “Who can figure out the true meaning of “covfefe” ??? Enjoy!”)

(στην εφημερίδα Εποχή)

---

Aπό:http://tsalapatis.blogspot.gr/2017/06/covfefe.html

Οργανωμένο έγκλημα και πολιτική – 8. Η ώρα του Κουόμιντανγκ…

Μετά τους περιορισμούς που έθεσε η συνθήκη της Γενεύης του 1928 και δυσκόλευαν την διακίνηση, η Πράσινη Συμμορία έφτιαξε δικά της εργαστήρια παραγωγής ηρωίνης στην Σαγκάη. Η «επένδυση» αποδείχτηκε τόσο πετυχημένη ώστε το 1934 το δημοτικό συμβούλιο της Σαγκάης διαπιστώνει ότι η ηρωίνη ξεπέρασε σε χρήση το όπιο και ότι η Σαγκάη έχει αναδειχθεί στον μεγαλύτερο προμηθευτή ηρωίνης των Ηνωμένων Πολιτειών. Στο μεταξύ, το Κουόμιντανγκ ελέγχεται πλήρως από τους συμμορίτες. Δεν είναι μόνο ότι ο Ντου έχει αναλάβει εργολαβικά την εξάλειψη των κομμουνιστών. Κυρίως είναι το ότι ο προϋπολογισμός της εθνικιστικής κυβέρνησης βασίζεται στην ροή χρήματος από το εμπόριο ναρκωτικών.

Τον Μάιο του 1935 και ενώ κυνηγάει τα κομμουνιστικά στρατεύματα στην επαρχία Γιουνάν, ο Τσανγκ Καϊσέκ αντιλήφθηκε ότι η μεγάλη παραγωγή οπίου της περιοχής μπορεί να λύσει οριστικά το πρόβλημα της χρηματοδότησής του. Μέχρι τον Σεπτέμβριο, ο Τσανγκ φρόντισε να εδραιώσει τον έλεγχό του νοτιοδυτικά του Γιανγκ-Τσε, ώστε να μεγιστοποιήσει τα έσοδά του από το όπιο. Κι αυτό το κατάφερε βάζοντας την συνεργασία του με τον Ντου σε νέες βάσεις: το Κουόμιντανγκ θα εξασφάλιζε άφθονη και φθηνή πρώτη ύλη στην Συμμορία με αντάλλαγμα την πλούσια και ομαλή χρηματοδότηση του κόμματος.

Σαγκάη. 1927: Παρακρατικοί αποκεφαλίζουν δημοσίως συλληφθέντα κομμουνιστή

Πράγματι, το όπιο που συγκεντρώνει το Κουόμιντανγκ κατευθύνεται αποκλειστικά στα εργαστήρια της Πράσινης Συμμορίας στην Σαγκάη. Η ροή είναι τόσο μεγάλη ώστε καθίσταται επιτακτική η ανάγκη νέων επενδύσεων (εργαστήρια, διυλιστήρια, πλοία κλπ). Οι επενδύσεις γίνονται χωρίς να χρειαστεί να βάλει κανείς το χέρι στην τσέπη, αφού οι συμμορίτες εξασφαλίζουν όσα κεφάλαια θέλουν μέσω… τραπεζικού δανεισμού! Όσο κι αν ακούγεται απίστευτο, ο αρχιεγκληματίας Ντου Γιουεσένγκ έχει γίνει διευθύνων σύμβουλος της Chung Wai Bank και πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Εμπορικής Τράπεζας της Κίνας, οπότε μπορεί άνετα να χρηματοδοτεί τις παράνομες συναλλαγές της συμμορίας του. Και σαν να μην είναι αρκετά όλα αυτά, ο Τσανγκ συστήνει μια Επιτροπή Καταστολής του Οπίου (!!), στην οποία τοποθετεί ως πρόεδρο τον Ντου. Έτσι, ο Ντου αποκτά την άνεση να εξαφανίζει με την ευλογία του νόμου οποιονδήποτε μικροπαραγωγό ή μικροεγκληματία δεν ήθελε να ενταχθεί στο κύκλωμα της Συμμορίας. Ο Ντου γίνεται πλέον ο ισχυρότερος άνθρωπος σ’ ολόκληρη την Κίνα.

Μέση ανατολή…

Είναι κάτι κακιές γλώσσες που λένε ότι ο Jared Kushner (γαμπρός και σύμβουλος του ψόφιου κουναβιού) έχει χρεωκοπήσει σε διάφορες μπίζνες του, και χρειάζεται επειγόντως μεγάλα ποσά… που θα τα δώσει (με τον ένα ή τον άλλο τρόπο) το φιλαράκι του: ο Mohammed Bin Salman, ο «αντιβασιλιάς» του Ριάντ. Μ’ αυτόν τον τρόπο οι κακιές γλώσσες «προσωποποιούν» το τρίγωνο Ουάσιγκτον – Ριάντ – Τελ Αβίβ. Γιατί, βέβαια, (είναι γνωστό), ο Jared Kushner είναι πολύ πιστός φίλος οτιδήποτε ακροδεξιού στο ισραηλινό καθεστώς, χρηματοδότης του κτισίματος χιλιάδων οικισμών στη δυτική Όχθη (μπορεί να έχει και οικοδομικές εταιρείες ο άνθρωπος) κλπ κλπ.

Μακρυά απ’ τα πρόσωπα τώρα: το Τελ Αβίβ ευελπιστεί σε επισημοποίηση της σχέσης αγάπης που έχει αναπτυχθεί με το Ριάντ. Οι ισραηλινοί καθεστωτικοί δεν είναι χαζοί: αυτή η φιλία μεσοπρόθεσμα θα επιταχύνει την κρίση και την διάλυση στην αραβική χερσόνησο. Οι σεΐχηδες ψάχνουν σωσίβια· αλλά είναι αμφίβολο αν όλοι οι υπήκοοί τους μπορούν να πουλήσουν την υπόθεση της παλαιστίνης.

Όμως μέχρι να συμβεί αυτή η τελική διάλυση, το μιλιταριστικό ισραηλινό καθεστώς θα έχει εξασφαλίσει οπωσδήποτε βάσεις (φανερές ή κρυφές δεν έχει ιδιαίτερη σημασία) στην αραβική χερσόνησο. Για να σημαδεύει από εκεί την Τεχεράνη. Αυτό είναι εύκολο, και θα μπορούσε να γίνει πολύ γρηγορότερα απ’ ότι νομίζει κανείς: ο «αντιβασιλιάς» Salman είναι ψυχωσικός κατά του ιράν· και ούτε λόγος ότι δεν θα χεζόταν απ’ την χαρά του αν μπορούσε να «φιλοξενήσει» κάμποσες ισραηλινές μοίρες, αντιαεροπορικά συστήματα, κλπ κλπ. Ίσως ίσως και καμιά πυρηνική κεφαλή…

Σε κάθε περίπτωση η iaf θα κάνει εκεί «κοινές στρατιωτικές ασκήσεις». Δεν ξέρουμε αν στην Αθήνα ανησυχούν μήπως χάσουν τους «πελάτες» απ’ το Τελ Αβίβ όταν η ισραηλινή αεροπορία βρεί στη γειτονιά της ζωτικό χώρο για την εκπαίδευσή της.

Ε, μπορεί να τους μείνουν τίποτα «ψιλά», σαν τις (μάλλον συμβολικές) ασκήσεις πιλότων του φιλέλληνα αδελφού στρατηγού Σίσι… Κι αν βρει κι αυτός πιο ενδιαφέρουσα την σαουδαραβική έρημο, ε, ας κάτσουν κάτω στη γωνία (οι έλληνες πατριώτες) κι ας βουρκώσουν: η μικρή Μαρία / κάθεται και κλαίει / που δεν την παίζουνε / οι φιλενάδες της… 

___________________________________________________________

Aπό:http://www.sarajevomag.gr/wp/2017/06/mesi-anatoli-4/

η κυβερνοελευθεριακή ιδεολογία και τα ψηφιακά κοινά…

ένα μανιφέστο για τον κυβερνοχώρο…

«Ω, εσείς, κυβερνήσεις του Βιομηχανικού Κόσμου, εσείς που μοιάζετε με εξαντλημένους και παρωχημένους γίγαντες από σάρκα και μέταλλο, έρχομαι από τον Κυβερνοχώρο, την νέα κατοικία του Νου. Εκ μέρους του μέλλοντος, σας καλώ, εσάς του παρελθόντος, να μας αφήσετε ήσυχους. Δεν είσαστε καλοδεχούμενοι ανάμεσά μας. Εκεί που εμείς μαζευμόμαστε, εσείς δεν έχετε κυριαρχικά δικαιώματα.

Εφόσον δεν διαθέτουμε κάποια εκλεγμένη κυβέρνηση και ούτε σκοπεύουμε να εκλέξουμε κάποια, απευθύνομαι σε σας χωρίς να διαθέτω κάποια εξουσιοδότηση μεγαλύτερη από αυτή με την οποία μιλάει η ίδια η ελευθερία. Ανακηρύσσω τον παγκόσμιο κοινωνικό χώρο που χτίζουμε ως εκ της φύσεώς του ανεξάρτητο από τις διάφορες μορφές τυραννίας που θέλετε να μας επιβάλετε. Δεν έχετε κανένα ηθικό δικαίωμα να μας εξουσιάζετε, αλλά ούτε και μεθόδους επιβολής με τις οποίες θα μπορούσατε πραγματικά να μας εκφοβίσετε.

Η ισχύς των κυβερνήσεων πηγάζει από τη συναίνεση των κυβερνωμένων. Τη δική μας συναίνεση ούτε μας την έχετε ζητήσει ούτε σας την έχουμε δώσει. Δεν σας προσκαλέσαμε. Δεν γνωρίζετε ούτε εμάς ούτε τον κόσμο μας. Ο κυβερνοχώρος δεν βρίσκεται εντός των δικώς σας συνόρων. Μην έχετε την εντύπωση ότι μπορείτε να τον χτίσετε σαν να ήταν κανένα δημόσιο εργό. Δεν μπορείτε να το κάνετε. Είναι ένα είδος φυσικής ενέργειας που αναπτύσσεται μέσω των συλλογικών πράξεών μας.

Ούτε συμμετείχατε ποτέ στις μεγάλες μας συζητήσεις ούτε και δημιουργήσατε τον πλούτο των αγορών μας. Δεν γνωρίζετε την κουλτούρα μας, τα ήθη μας και τους άγραφους μας κώδικες συμπεριφοράς που ήδη παρέχουν περισσότερη τάξη στην κοινωνία απ’ όλα τα μέτρα που εσείς μπορείτε να επιβάλετε.

Ισχυρίζεστε ότι στο εσωτερικό μας υπάρχουν προβλήματα που πρέπει να λυθούν. Χρησιμοποιείτε αυτόν τον ισχυριμό ως πρόσχημα για να εισβάλετε στις περιοχές της δικής μας δικαιοδοσίας. Πολλά απ’ αυτά τα προβλήματα δεν υπάρχουν καν. Κι όπου υπάρχουν όντως συγκρούσεις, όπου υπάρχουν σφάλματα, είναι δική μας δουλειά να τα εντοπίσουμε και να τα αντιμετωπίσουμε με τον δικό μας τρόπο. Γράφουμε το δικό μας Κοινωνικό Συμβόλαιο. Αυτή η μορφή διακυβέρνησης θα προκύψει μέσα από τις συνθήκες που επικρατούν στον δικό μας κόσμο, όχι στον δικό σας. Ο δικός μας κόσμος είναι διαφορετικός.
Ο κυβερνοχώρος αποτελείται από συναλλαγές, από σχέσεις και από την ίδια τη σκέψη, παραταγμένα μέσα στο δίκτυο των επικοινωνιών μας όπως ένα στάσιμο κύμα. Ο δικός μας κόσμος είναι ένας κόσμος που είναι ταυτόχρονα παντού και πουθενά, αλλά πάντως δεν βρίσκεται εκεί που ζουν τα σώματα.

Δημιουργούμε έναν κόσμο όπου ο καθένας μπορεί να εισέλθει, χωρίς προνόμια και προκαταλήψεις, που πηγάζουν από αντιλήψεις περί φυλής, από την οικονομική δύναμη και τη στρατιωτική ισχύ ή από τον τόπο γέννησης.