Πάνθεον και Σύγκλητος

  Στάθης

Μετά από πολλά (35) χρόνια στη δημοσιογραφία και ακόμα περισσότερα στην πολιτική, καταλήγω στο συμπέρασμα ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι η θεσμοποιημένη βλακεία. Τουλάχιστον εις όσα αφορούν το πολίτευμα -της αστικής δημοκρατίας- και την εξέλιξή του.

Διότι, εις ό,τι αφορά την εξουσία (η οποία αποκλίνει όλο και πιο πολύ απ’ το πολίτευμα) ο νεοφιλελευθερισμός είναι η αποθέωση (ακόμα και η τελετουργική) της πιο αδηφάγου Μαφίας από γενέσεως του καπιταλισμού.

Τέλος, εις ό,τι αφορά την οικονομία, ο νεοφιλελευθερισμός είναι η αποθηρίωση του καπιταλισμού στην πιο κανιβαλική του εκδοχή για τους ανθρώπους, τα ζώα και τη φύση – μια λεηλασία δίχως τέλος (που οδηγεί στο τέλος όλων), ένας

διαρκής πόλεμος σε πολλά μέτωπα, που διαχειρίζεται μιαν όλο και πιο επισφαλή ειρήνη, ώσπου να ξεσπάσει κάποια στιγμή ο ίδιος, ολοκληρωτικός, αποκαλυπτικός, έσχατος.

Θυμάμαι, εργαζόμουν τότε στα «Νέα» τη δεκαετία του ’90, όταν άρχισε να γίνεται αντιληπτό ότι μετά την πτώση της ΕΣΣΔ ή ήττα της εργασίας και του πολιτισμού της (με την επιρροή του στην εκπαίδευση και τις τέχνες) άρχισε να λαμβάνει ιστορικές διαστάσεις. Αρχισε τότε να γίνεται επίσης αντιληπτό ότι η παλινόρθωση της αντιδραστικής σκέψης (της ομογενοποιημένης σκέψης στο πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης) δεν οδηγούσε σε ένα «τέλος της ιστορίας» (δηλαδή της ταξικής πάλης, που θα άφηνε τον καπιταλισμό κυρίαρχο του παιχνιδιού), ούτε σε έναν «πόλεμο των πολιτισμών» (κι άλλες αφέλειες ή προπαγάνδες», αλλά

Η Αργεντινή, τα αρπακτικά και η Ελλάδα

“ Αυτή η ιστορία, και η έως τώρα εξέλιξή της, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τη διεθνή οικονομία παρά για την ίδια την Αργεντινή (και πολύ λιγότερο, έως καθόλου, για εμάς). Ας ξεκινήσουμε όμως με την προϊστορία του σημερινού περιστατικού. ”

Του Γιάννη Βαρουφάκη

Η Αργεντινή δεν είχε εναλλακτική από το να «επιλέξει», όπως και έπραξε χτες το βράδυ, την επίσημη ανακήρυξη της νέας «χρεοκοπίας» της. Ο μόνος τρόπος να απέφευγε το νέο περιστατικό χρεοκοπίας (default) ήταν να υποκύψει στις πιέσεις δικαστηρίου της Νέας Υόρκης να αποπληρώσει στο ακέραιο τα ομόλογα που είχαν αγοράσει «αρπακτικά ταμεία». Αυτό θα ήταν εξίσου αδύνατο, καθώς η Αργεντινή απλά δεν έχει τα χρήματα να το κάνει, όσο και απαράδεκτο – για τους πιο κάτω λόγους.

Αυτή η ιστορία, και η έως τώρα εξέλιξή της, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία για τη διεθνή οικονομία παρά για την ίδια την Αργεντινή (και πολύ λιγότερο, έως καθόλου, για εμάς). Ας ξεκινήσουμε όμως με την προϊστορία του σημερινού περιστατικού.

Γάζα: έτσι θα τελειώσει (συγκέντρωση υπογραφών)…

Απαιτούμε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο να αποδώσει κατηγορίες και να δικαστούν ο Νετάναχιου και το Ισραήλ

για εγκλήματα πολέμου ενάντια στην ανθρωπότητα… 

We demand that International Criminal Court charges Benjamin Netanyahu & Israel for War Crimes against Humanity

Το Avaaz είναι το παγκόσμιο, διαδικτυακό κίνημα που δίνει τη δυνατότητα στους πολίτες να επηρεάζουν πολιτικές αποφάσεις.
Υπογράψτε εδώ: https://secure.avaaz.org

Βρωμάει ξεφτίλα

Όταν ο Γερμανός πρόεδρος Γκάουκ, επισκέφθηκε τους Λυγγιάδες Ιωαννίνων με ύφος περίλυπο για τα θύματα της γερμανικής θηριωδίας είχε πεσκέσι στην τσέπη του ακριβού κουστουμιού του. Όχι μόνο για τους Λυγγιάδες αλλά για όλα τα μαρτυρικά χωριά της Ελλάδας. Παρέα με τον γερμανοθρεμμένο πρόεδρο Παπούλια συμφωνήσαν την ίδρυση του “Ελληνογερμανικού Ταμείου για το Μέλλον”. Μέσα από αυτό το ταμείο οι απόγονοι των σφαγέων για να λύσουν το θέμα της δικαίωσης των νεκρών, θα δίνουν επιχορηγήσεις στις κοινότητες για να τους κλείσουν το στόμα και βέβαια να αποσυρθούν από τα δικαστήρια με κατηγορούμενη την Γερμανία.

Στα μέσα του Ιουλίου της χρονιάς που διανύουμε, ένα ντοκυμαντέρ που φτιάχτηκε για την πυρπόληση των γυναικών του χωριού Καλής Συκιάς της Κρήτης, στάλθηκε και στην Μέρκελ. Η απάντηση που δόθηκε από τον… αναπληρωτή μορφωτικό σύμβουλο της γερμανικής πρεσβείας στην Αθήνα είναι αποστομωτική: “Το νέο Ελληνογερμανικό Ταμείο για το Μέλλον που επισήμως θα εγκαινιάσουν ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κάρολος Παπούλιας και ο ομοσπονδιακός πρόεδρος, Γιοάχιμ Γκάουκ στις 12 Σεπτεμβρίου του 2014 προορίζεται ουσιαστικά για την στήριξη ακριβώς εκείνων των κοινοτήτων που υπέφεραν ιδιαιτέρως από τις βαρβαρότητες της ναζιστικής κυριαρχίας”.

Χαμογέλα ρε, τι σου ζητάνε; «Χ. Μίσσιος»

“Η ζωή μας μια φορά μας δίνεται, άπαξ, που λένε, σαν μοναδική ευκαιρία. Τουλάχιστο μ’αυτήν την αυτόνομη μορφή της δεν πρόκειται να ξαναυπάρξουμε ποτέ.

Και μεις τι κάνουμε, ρε αντί να τη ζήσουμε?

Τι την κάνουμε? Τη σέρνουμε από δω και από κει δολοφονώντας την…

Οργανωμένη κοινωνία, οργανωμένες ανθρώπινες σχέσεις.

Μα αφού είναι οργανωμένες, πως είναι σχέσεις?

Σχέση σημαίνει συνάντηση, σημαίνει έκπληξη, σημαίνει γέννα συναισθήματος, πως να οργανώσεις τα συναισθήματα…

Έτσι, μ’αυτήν την κωλοεφεύρεση που τη λένε ρολόι, σπρώχνουμε τις ώρες και τις μέρες σα να μας είναι βάρος, και μας είναι βάρος, γιατί δε ζούμε, κατάλαβες?

Πώς η κοκαΐνη κυβερνά τον κόσμο…

        

Βιβλίο-σοκ από τον συγγραφέα του «Γόμορρα» Αφού «γλίτωσε» από την ιταλική μαφία ως απόλυτος καταζητούμενος, ο Ρομπέρτο Σαβιάνο στο νέο του συναρπαστικό βιβλίο «Μηδέν / Πώς η κοκαΐνη κυβερνά τον κόσμο» τα βάζει με τα ισχυρά καρτέλ της κοκαΐνης. Ολα όσα θέλατε και δεν τολμούσατε να ρωτήσετε για το ναρκωτικό της αστικής τάξης και τους πρωταγωνιστές της ξεκινούν από το «Μηδέν» και εξηγούν τα πάντα.

«Η κοκαΐνη είναι ένα αγαθό-αποκούμπι. Η κοκαΐνη είναι ένα αντικυκλικό αγαθό. Η κοκαΐνη είναι το πραγματικό αγαθό που δεν φοβάται ούτε την έλλειψη πόρων ούτε τον πληθωρισμό των αγορών. Υπάρχουν πάρα πολλές γωνιές στον κόσμο που επιβιώνουν χωρίς νοσοκομεία, χωρίς web, χωρίς τρεχούμενο νερό, αλλά όχι χωρίς κόκα. Ο ΟΗΕ αναφέρει πως το 2009 καταναλώθηκαν είκοσι ένας τόνοι στην Αφρική, δεκατέσσερις στην Ασία, δυο στην Ωκεανία. Περισσότεροι από εκατόν ένας σε ολόκληρη τη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική.

Ολοι τη θέλουν, όλοι την καταναλώνουν, όλοι όσοι αρχίζουν να κάνουν χρήση την έχουν ανάγκη. Τα έξοδα παραγωγής είναι ελάχιστα, το πλασάρισμά της άμεσο, το περιθώριο κέρδους υψηλότατο. Η κοκαΐνη πουλιέται πιο εύκολα από τον χρυσό και τα κέρδη της μπορούν να ξεπεράσουν κατά πολύ αυτά του πετρελαίου. Ο χρυσός χρειάζεται μεσάζοντες και χρόνο για τις διαπραγματεύσεις – το πετρέλαιο φρεάτια, διυλιστήρια, πετρελαιαγωγούς. Η κοκαΐνη είναι το τελευταίο εναπομείναν αγαθό που επιτρέπει την πρωτογενή συσσώρευση».

Άλλο που δεν ήθελαν…

Οι λιμενικοί, άλλο που δεν ήθελαν. Στο πλευρό τους τάχθηκε, συλλήβδην, όλη η συγκυβερνητική εξουσία, μερικοί δημοσιογράφοι με τις εκπομπές τους, και κάθε ένας που ήθελε να προκαταβάλλει ένα αθωωτικό αποτέλεσμα για δικούς του λόγους.

Η κυβέρνηση, άλλο που δεν ήθελε. Θα ήταν ένα σοβαρό πλήγμα στην εικόνα της και στις τεταμένες σχέσεις της με τους ενστόλους ένα μέρος των ανθρώπων που φυλάνε τα σύνορα, είτε τίμια είτε όπως ζητά πλέον βουλευτής μας με αίμα για να γίνει κατανοητό, να έχουν παραβεί το βασικό καθήκον τους για την ασφάλεια των ανθρώπων.