Daily Archives: 15/07/2014
Ποιος είναι πραγματικά ΑΕΚ;
Υπάρχει ακόμη αυτή η φωτογραφία. Εγώ ενός έτους χωμένος σε ένα κιτρινόμαυρο κασκόλ. Από τη μία να με κρατά ο θείος μου κι από την άλλη ο πατέρας μου. Όσο αστείο κι αν ακούγεται, η πρώτη σκληρή πόρωση που γνώρισα στη ζωή μου ονομάζεται ΑΕΚ.
Παρά το γεγονός ότι ο θείος μου με έπαιρνε από τριών ετών στη Φιλαδέλφεια και φρόντιζε να έχω όλες τις νέες εμφανίσεις της ομάδας (ναι και αυτές με τον ολόσωμο δικέφαλο), στο νηπιαγωγείο αισθανόμουν κάπως περίεργα όταν έλεγα πως είμαι ΑΕΚ καθώς όλοι οι υπόλοιποι ήταν ολυμπιακοί ή παναθηναϊκοί. Η αλήθεια είναι, πάντως, πως δεν είχα πλήρη συναίσθηση της απάντησής μου στην κλασική ερώτηση: «τι ομάδα είσαι;». Απαντούσα περισσότερο μηχανικά όπως απαντάει ένα παιδί όταν το ρωτάνε ποιο χρώμα του αρέσει.
ΜΕ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ Η ΧΟΥΝΤΑ ΕΤΟΙΜΑΣΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ
Γ.Δελαστίκ
Ηταν Δευτέρα, 15 Ιουλίου 1974. Σαράντα ακριβώς χρόνια πριν. Νωρίς το πρωί ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Αρχιεπίσκοπος Μακάριος επιστρέφει από τη θερινή του κατοικία στο όρος Τρόοδος στο προεδρικό μέγαρο. Λίγη ώρα νωρίτερα έχουν αποσυρθεί από τις κεντρικές οδικές αρτηρίες οι ένοπλοι εθελοντές της σοσιαλιστικής ΕΔΕΚ και του κομμουνιστικού ΑΚΕΛ που εκτελούσαν κάθε νύχτα περιπολίες με αυτόματα καλάσνικοφ για να αποτρέψουν πραξικόπημα της ελλαδικής χούντας που εκτελεί εντολές των ΗΠΑ.
Στις 8.30 το πρωί ο Μακάριος βρίσκεται στην αίθουσα υποδοχής του προεδρικού μεγάρου για να καλωσορίσει μια ομάδα παιδιών της Ελληνορθόδοξης Νεολαίας του Καΐρου, τα οποία φιλοξενεί η κυπριακή αρχιεπισκοπή. Πριν προλάβει να τα χαιρετήσει, ακούγονται οι πρώτοι πυροβολισμοί που ρίχνουν οι προδότες πραξικοπηματίες. Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα αρχίζουν να πέφτουν ρουκέτες και όλμοι. Το προεδρικό μέγαρο φλέγεται. Μεγάλο μέρος του μετατρέπεται σε σωρό ερειπίων.
κοίτα την πάρτη σου και τι σε νοιάζει για τους άλλους.
γράφει ο Άκης κουστουλίδης
Αλήθεια για ποια δημοκρατία μιλάμε, για ποια ελευθερία και για ποια ανθρώπινα δικαιώματα όταν υπάρχουν τέτοια τερατουργήματα;
Αλήθεια θα ήθελες να ήταν παιδί σου το παιδί της παραπάνω φωτογραφίας;
Αλήθεια ποια ανθρώπινη ψυχή μπορεί να αποδεχτεί την κατάσταση της παραπάνω φωτογραφίας;
Αλήθεια ποια ανθρώπινη ψυχή μπορεί να μείνει ήσυχη και να συνεχίσει την μέρα της χωρίς να κλάψει και εξοργιστεί;
Η ψυχή του ανθρώπου δεν μπορεί να αποδεχτεί τέτοιες καταστάσεις, μπορεί όμως η κοινή του λογική, μπορεί η πολιτική του, μπορεί η θρησκεία του, μπορεί το κέρδος του.
Ναι μπορείς να γυρίσεις από την άλλη και να πας μια βόλτα με το παιδί σου στην παραλία, να το μεγαλώσεις περήφανο για τους πολέμους των προγόνων σου, να πάρεις δάνειο για να το σπουδάσεις, να γλίψεις έναν βουλευτή για να το βολέψεις, να του μάθεις να ψηφίζει τους δολοφόνους πολιτικούς, να του μάθεις πως εχθρός είναι το όνομα του άλλου θεού και να το μάθεις πως για τα λεφτά μπορεί να πουλήσει και την ψυχή του.
Και μετά τηλεφώνησέ με να πάμε να δούμε τον τελικό του μουντιάλ, να κοινοποιήσουμε ένα γνωμικό από κάποιον σοφό άλλου καιρού, να μιλήσουμε για διακοπές, για αμάξια, για γυναίκες, να πιούμε καμιά μπύρα και να καταλήξουμε στην μεγαλύτερη σοφία του εγώ μας, δηλαδή, κοίτα την πάρτη σου και τι σε νοιάζει για τους άλλους.
Όσο θα έχουμε κλεισμένη την ψυχή μας σε ένα κελί ο κόσμος θα βαδίζει σε αργό αλλά βέβαιο θάνατο………..
Υ.Γ. ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς όπλα και χρηματοπιστωτικά ιδρύματα………………………..
Η Ουκρανία, η Ρωσία και ένα ελληνικό δημοσίευμα…
από τον Νικήτα Κουριδάκη
Η γη γυρίζει, αλλά καμιά φορά ξεχνάμε πως το κάνει γύρω από δύο άξονες ταυτόχρονα. Η συζήτηση για την Αριστερά -που έχει πάψει πλέον να διεξάγεται αποκλειστικά εντός των τειχών της- έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Ωστόσο, το κεντρικό θέμα αυτού του κειμένου δεν είναι “το ανησυχητικό ρήγμα του ΣΥΡΙΖΑ”, όπως ήταν ο πετυχημένος τίτλος στο δημοσίευμα στο περιοδικό Unfollow που άνοιξε τον δημόσιο διάλογο γύρω απ’ το ζήτημα. Υπάρχει ένα άλλο άρθρο του ίδιου τεύχους (Ιουνίου) του περιοδικού, το οποίο πέρασε ασχολίαστο, αν και ήταν το κύριο και εκείνο στο οποίο αφιέρωσε το εξώφυλλό του. Ο λόγος για “Τα λεφτά της Χρυσής Αυγής: Η διαδρομή του χρήματος από τη Ρωσία και τους Έλληνες επιχειρηματίες στους νεοναζί”.
Μπατίρης και Συντηρητικός…
Μπορεί η κοινή γνώμη στην Ελλάδα, έτσι όπως παρουσιάζεται από τον (συχνά) παραμορφωτικό φακό των δελτίων ειδήσεων, να ασχολείται με τον απελευθερωμένο κροκόδειλο στην Κρήτη, με τα στοιχήματα πριν τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στη Βραζιλία ή με την προφυλάκιση του ναζιστή Κασιδιάρη, όμως η πραγματικότητα κάθε άλλο παρά ιδανική είναι για ολοένα και μεγαλύτερο αριθμό πολιτών. Τα τελευταία στοιχεία αναφέρουν πως 470.000 νοικοκυριά δεν έχουν κανένα εισόδημα, 686.000 παιδιά ζουν στα όρια της φτώχειας ενώ τα επίσημα ποσοστά της ανεργίαςδιατηρούνται σταθερά πάνω απ’ το 26%, απ’ το Σεπτέβρη του 2012 (σήμερα βρίσκεται στο 27,3%). Και όσοι εργάζονται, βέβαια, δεν είναι σε καλύτερη μοίρα, καθώς ο μέσος μισθός μειώθηκε απ’ το 2008 μέχρι σήμερα σε ποσοστό 30 με 35% και ο κατώτατος μεικτός μηνιαίος μισθός από τα 751,39 ευρώ το 2012 σε 586,08 ευρώ.
ΜΙΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟ «ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΙΡΟΜΑΣΤΕ;» (ΡΟΚ, ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΣΑΠΙΣΜΑ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ)
H ανάρτηση αυτή είναι -κατά πάσα πιθανότητα- ο επίλογος της προσπάθειας μου να καταλάβω γιατί παραδοθήκαμε τόσο εύκολα, γιατί υποταχτήκαμε σε αυτούς που αδιαμφισβήτητα πια, είναι εδώ για να μας σκοτώσουν. Για να σκοτώσουν κυριολεκτικά ένα τμήμα του πληθυσμού και για να υποδουλώσουν το μεγαλύτερο κομμάτι του υπόλοιπου.
Ανάλογη προσπάθεια έκανα για να καταλάβω στο γιατί τα κάνουν αυτά.
Αλλά σε αυτό το γιατί, η εξήγηση ήταν πολύ ευκολότερο να βρεθεί. Σε κάθε μεγάλη οικονομική κρίση, εξοντώνονται κομμάτια του πληθυσμού γιατί απλούστατα δε χωράνε. Πετάγονται στη τρικυμία σαν ανθρώπινη σαβούρα. Δε θα επεκταθώ εδώ, όχι γιατι δεν είναι χρήσιμο (Η μεγάλη πλειοψηφία ακόμα αναρωτιέται) αλλα γιατί πολύ απλά δε με ενδιαφέρει. Αυτά για όσους έχουν ακόμα το κουράγιο να εξηγούν τί ήταν το Μάαστριχτ, γιατί στην ελεύθερη αγορά το πρόβλημα είναι δομικό, γιατί η συσσώρευση πλούτου «στουμπώνει» το σύστημα και πρέπει να καταστραφούν μέσα παραγωγής κλπ κλπ.
Οι τελευταίες μέρες της Πομπηίας κυλάνε λιγότερο επώδυνα όταν αποδεχτείς ότι βρίσκεσαι μέσα σε αυτές.
Το ενδιαφέρον «Γιατί» δεν είναι λοιπόν αυτό. Αλλά το «Γιατί παραδοθήκαμε;» Γιατί, ενώ βλέπουμε σε ζωντανή σύνδεση την εκτέλεσή μας, όχι απλά δε το αποτρέπουμε, αλλά βαριόμαστε και να αλλάξουμε κανάλι. Τί είναι αυτό που έφερε την αδράνεια; Τι είναι αυτό που μας κάνει να αποδεχόμαστε τον θάνατό μας; Τί είναι αυτό που ακόμα και σε μια διαδικασία όπως οι Ευρωεκλογές, που καμιά σημασία δεν έχουν και καμιά πολιτική δε καθορίζουν, οι λαοί της Ευρώπης ψήφισαν συντριπτικά αυτούς που τους εξολοθρεύουν, δίχως έστω για μια υποτυπώδη διαμαρτυρία, να ψηφίσουν αντισυστημικά, από τη στιγμή που τίποτα δε διακυβευόταν. Κρατάμε το «Λαοί της Ευρώπης», βλέπε Δύση, γιατί αυτό που λέγεται ότι ο Ελληνας τελικά είναι ραγιάς και δούλος, δεν ισχύει, δεν είναι μόνο ο Ελληνας, συνολικά ο Δυτικός Άνθρωπος είναι νεκρός και η δυσφορία στα ρουθούνια και τις ψυχές μας είναι η αποφορά από το πτώμα του (μας) που όζει και σαπίζει.
Για να γίνουν κατανοητά όσα ακολουθήσουν, θα πρέπει να διαβαστούν οι παρακάτω αναρτήσεις. Αλλωστε εδώ είναι επίλογος και θα γραφτούν ανθυπολεπτομέρειες.
ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ
Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΤΙΚΩΝ
Η ΑΕΝΑΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
SHAME
TO NEOΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟ ΜΟΥ ΧΙΟΥΜΟΡ
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΙΡΟΜΑΣΤΕ;
ΟΠΟΙΟΣ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΔΕΣΜΕΥΣΗ
Καταλαβαίνω ότι ο χρόνος που απαιτείται για αυτή την ανάγνωση είναι αρκετός, όμως εκεί γράφονται πράγματα που αξίζουν να διαβαστούν. Αν αύριο μια βλάβη της γκουγκλ εξαφάνιζε το ιστολόγιο, το μόνο κρίμα θα είναι αυτές οι αναρτήσεις: Για το σύνολο των υπολοίπων, δε θα χάσει η Βενετια βελόνι.
Συνέχεια
