Αντίο Μπερλινγκουέρ

Του Φιλίπ Μαρλιέρ 

Είμαστε στην Πάδοβα, 7 Ιουνίου 1984, στο τέλος της εκστρατείας για τις ευρωπαϊκές εκλογές. Ο ομιλητής στο βήμα μιλάει πίσω από ένα αναλόγιο στολισμένο με το έμβλημα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας (Partito Comunista Italiano – P.C.I.). Ιδρώνει, κατά καιρούς βγάζει τα γυαλιά του, τα ξαναβάζει με μια μηχανική κίνηση. Βγάζει ένα μαντίλι από την τσέπη του, σκουπίζει το μέτωπο και μετά το βάζει στο στόμα.

Τα τελευταία λόγια 

Η αίθουσα είναι σκοτεινή. Υποθέτουμε ότι κάνει αποπνικτική ζέστη. Ξαφνικά, ο ρυθμός του λόγου πέφτει, η φωνή γίνεται υπόκωφη, ο ομιλητής σκοντάφτει στις λέξεις, γέρνει το κεφάλι. Το πλήθος πανικοβάλλεται. Ένας άνθρωπος φωνάζει για να τον εμψυχώσει. Οι επίσημοι που περιτριγυρίζουν τον ομιλητή στη σκηνή τον πλησιάζουν σε μια κίνηση ενστικτώδους άμυνας.

Ο άνδρας, εξηντάρης, φοράει μεγάλα γυαλιά. Επαναλαμβάνει τα λόγια του, με ύφος ζαλισμένο, σοκαρισμένο. Το κοινό παρεμβαίνει: «Αρκετά, Ενρίκο!», «Αυτό είναι όλο, σταμάτα!». Έπειτα, όλοι από καρδιάς, φωνάζουν ρυθμικά: «Εν-ρί-κο! Εν-ρί-κο! Εν-ρί-κο!». Το πλήθος βοηθά τον ηγέτη του, του δίνει λίγα λεπτά ανάπαυλας για να ανακτήσει τις δυνάμεις και τις σκέψεις του.

Ο ηγέτης του P.C.I. (Κ.Κ.Ι.) κάνει μια γκριμάτσα, πίνει μια γουλιά νερό και ολοκληρώνει την ομιλία του: «Εργασία για όλους, από σπίτι σε σπίτι, από εργοστάσιο σε εργοστάσιο, από δρόμο σε δρόμο, κάνοντας διάλογο με τους πολίτες, με τη σιγουριά που σας δίνουν οι μάχες που έχουμε κάνει, για τις προτάσεις μας, γι’ αυτό που ήμασταν και γι’ αυτό που είμαστε, είναι δυνατό να κατακτηθεί μια νέα και ευρύτερη υποστήριξη για τις λίστες μας, για τον σκοπό μας, που είναι ο σκοπός της ειρήνης, της ελευθερίας, της εργασίας, της προόδου του πολιτισμού μας».

η ψυχή χορεύει μέσα στη βροχή…

πολέμησα στης Κούβας, τα ψηλά βουνά

πολέμησα στου Μπελφαστ, τα όμορφα στενά

γεννήθηκα στην Κύπρο, τα χρόνια τα παλιά

μ ακόμα δεν γνώρισα τι θα πει λευτεριά

 

ακολουθώ μια ιδέα και μ ακολουθεί κ αυτή

και μια μέρα να την ζήσω, θα ρθει η στιγμή

για αυτό θα με βρεις σε κάθε σπιθαμή

σε πόλεις σε χωριά ανά πάσα στιγμή

 

σήμερα είμαι στην Γάζα  παιδάκι

του αύριο Οδυσσέας που φτάνει στην Ιθάκη

στη Νότιο Αμερική μεγαλώνω σαν χαμίνι

κάπου στην Αφρική πεθαίνω για ένα ρουμπίνι

 

στο Μπαγκλαντές εργάτρια σχεδόν σκλάβα

μα η ψυχή μου, καίει σαν την λάβα

θα βγει από το σώμα, θα ελευθερωθεί

γυμνή θα χορέψει, μέσα στην βροχή

 

πολέμησα στης Κούβας, τα ψηλά βουνά

πολέμησα στου Μπελφαστ, τα όμορφα στενά

γεννήθηκα στην Κύπρο, τα χρόνια τα παλιά

μ ακόμα δεν γνώρισα τι θα πει λευτεριά

 

στίχοι paket

τίτλος divinaeve

Από: https://omniatv.com/blog/

Δοκίμιο Περί Ανθρώπινης Βλακείας…

ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΑΤΑ κοινή ομολογία, σε αξιοθρήνητη κατάσταση. Τούτο άλλωστε δεν είναι κάτι το νέο. Όσο πίσω κι αν καταφέρει κανείς να κοιτάξει, αυτές ήταν πάντα στην ίδια αξιοθρήνητη κατάσταση. Το βαρύ φορτίο των συμφορών και των αθλιοτήτων που πρέπει να υποφέρουν τα ανθρώπινα όντα, είτε σαν άτομα, είτε σαν μέλη της οργανωμένης κοινωνίας, είναι ουσιαστικά το αποτέλεσμα του εντελώς απίθανου -και θα τολμούσα να πω βλακωδώς- τρόπου με τον οποίο οργανώθηκε η ζωή στις απαρχές της.

 

Από τον Δαρβίνο γνωρίζουμε ότι μοιραζόμαστε την καταγωγή μας με τα άλλα είδη του ζωικού βασιλείου και σε όλα τα είδη, ως γνωστόν, από το πιο μικρό σκουληκάκι μέχρι τον ελέφαντα, πρέπει να εισπράττουν την καθημερινή τους δόση από βάσανα, φόβους, απογοητεύσεις, αγωνίες και αντιξοότητες. Τα ανθρώπινα όντα, ωστόσο, έχουν το προνόμιο να πρέπει να επωμιστούν ένα επιπρόσθετο βάρος, μια επιπλέον δόση από καθημερινά βάσανα, τα οποία προέρχονται από ομάδα ατόμων που ανήκουν στο ίδιο ανθρώπινο γένος. Αυτή η ομάδα είναι πολύ πιο ισχυρή από τη Μαφία ή το βιομηχανικό-στρατιωτικό Μπλοκ ή την Κομμουνιστική Διεθνή (το βιβλίο γράφτηκε τη δεκαετία του ’70). Είναι μια ανοργάνωτη ομάδα που δεν αποτελεί τμήμα κάποιας οργάνωσης, που δεν έχει αρχηγό, ούτε πρόεδρο, ούτε καταστατικό, αλλά τα καταφέρνει παρ’ όλα αυτά να λειτουργεί σε τέλειο συντονισμό, λες και καθοδηγείται από ένα αθέατο χέρι με τέτοιο τρόπο ώστε οι δραστηριότητες του κάθε μέλους να συμβάλλουν σημαντικά στην ενίσχυση και την επαύξηση της αποτελεσματικότητας της δραστηριότητας όλων των άλλων μελών. Η φύση, ο χαρακτήρας και η συμπεριφοράς αυτής της ομάδας είναι το θέμα των σελίδων που ακολουθούν.

Τσάκισέ Τα Από Μικρά, Σκότωσέ Τα Από Παιδιά…

~

«Μέσα σε μια μέρα μπορεί να ζήσει κανείς τον τρόμο της Κόλασης. Υπάρχει άφθονος χρόνος γι” αυτό».
Βιτγκενστάιν

~

«Έχετε προσέξει ότι αυτόν τον αιώνα όλα γίνονται πιο πραγματικά, ότι αποκαλύπτουν τον πραγματικό τους εαυτό;

Ο στρατιώτης γίνεται επαγγελματίας δολοφόνος, η πολιτική έγκλημα, το κεφάλαιο επιχείρηση εξόντωσης ανθρώπων εξοπλισμένη με κρεματόρια, ο νόμος κανόνας βρώμικων παιχνιδιών, η παγκόσμια ελευθερία φυλακή των λαών, ο αντισημιτισμός Άουσβιτς, το εθνικό αίσθημα γενοκτονία.

Ο αιώνας μας είναι ο αιώνας της αλήθειας, δίχως την παραμικρή αμφιβολία.»

Ίμρε Κέρτες

ΤΤΙΡ: Το εταιρικό deal της εικοσαετίας…

Υπάρχουν ορισμένες ειδήσεις που μεταδίδονται στα δελτία των 8, “ακούγονται” στα ραδιόφωνα και διαχέονται στο διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα προκαλώντας απλά ινφο-βαβούρα. Υπάρχουν κάποιες νομοθεσίες που ετοιμάζονται να υιοθετηθούν από τις κυβερνήσεις χωρίς ποτέ να γίνουν κατανοητές από τους πολίτες και οι οποίες τελικά ορίζουν την πραγματικότητα τους. Και ξαφνικά μια μέρα, εκεί που κάθεσαι στην αγαπημένη σου παραλία, μαθαίνεις ότι μια εταιρία από το Texas θέλει να επενδύσει, κατασκευάζοντας μια πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου σε απόσταση αναπνοής από τον αιγιαλό. Και ενώ υπάρχει νομοθεσία προστασίας του περιβάλλοντος, συνειδητοποιείς ότι η κυβέρνηση που εκλέχθηκε, μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, δεν μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα και αυτή που ελέγχει απόλυτα την κατάσταση είναι η εταιρία από το Texas(1).

Μια ιστορία όπως η παραπάνω θα μπορούσε να αποτελεί παράδειγμα της, υπό διαπραγμάτευση, συμφωνίας μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ηνωμένων Πολιτειών με τίτλο “Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων” (Transatlantic Trade and Investment Partnership, στο εξής TTIP) ή αλλιώς “Διατλαντική Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου” (Transatlantic Free Trade Area, στο εξής TAFTA)(2).

H TTIP/TAFTA είναι μια συνθήκη ελευθέρων συναλλαγών και επενδύσεων μεταξύ των δύο ανταγωνιζομένων εμπορικών εταίρων(3). Όπως ανέφερε ο επικεφαλής των διαπραγματεύσεων της Ε.Ε. Ignacio Garcia-Bercero εξερχόμενος από τις συνομιλίες του πρώτου γύρου των διαβουλεύσεων για την TTIP: “Έχουμε ήδη αγωνιστεί για πολλούς μήνες για να προετοιμάσουμε το έδαφος για μια φιλόδοξη συμφωνία εμπορίου και επενδύσεων που θα ενισχύσει τη διατλαντική οικονομία, την δημιουργία θέσεων απασχόλησης και την ανάπτυξη, τόσο για την ΕΕ όσο και τις ΗΠΑ”(4). Στον αντίποδα της συμφωνίας επίσημες φωνές -από την ακαδημαϊκή κοινότητα έως οικονομικούς και πολιτικούς αναλυτές- αμφισβητούν σημεία της συνθήκης, σημειώνοντας ότι σε καμία χώρα όπου υπογράφηκαν τέτοιου είδους συμφωνίες δεν ακολούθησε αύξηση των επενδύσεων, ενώ παράλληλα υπονομεύθηκαν οι βασικές αρχές της δημοκρατίας(5).

Στην προσπάθεια να καταλάβουμε το αμάλγαμα της ΤΤΙΡ αξίζει πρώτα να καταγράψουμε κάθε μικρό κομμάτι του μωσαϊκού ώστε το παζλ να ολοκληρωθεί και να γίνει κατανοητό. Ακόμα περισσότερο να καταγράψουμε το πιο δύσκολο τεστ για κάθε οικονομική θεωρία, πώς δηλαδή αντιμετώπισε τις διάφορες κρίσεις και προκλήσεις σε διάφορες ιστορικές φάσεις. Γιατί μπορεί για κάποιους η ιστορία να μην είναι τίποτα περισσότερο από μια συσσώρευση εναλλαγών και τροποποιήσεων, ωστόσο ερμηνεύοντας το παρελθόν και άρα ξαναδιαβάζοντας το μπορούμε να παρατηρήσουμε τη λεπτότητα του άμεσου παρόντος και την πλαστικότητα των δικών μας αντιλήψεων, καθώς το ζητούμενο είναι η διερεύνηση συνολικών καταστάσεων, και των μηχανισμών που τις χαρακτηρίζουν.