Μετά τον Ψυχρό Πόλεμο
Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
«Κάθε Κοινωνική Σύγκρουση είναι πεδίο μάχης για τρεις αντίπαλες δυνάμεις, το Κατεστημένο, την Αντιπολίτευση, που αποζητά την ανατροπή της ισχύουσας Τάξης και την αντικατάστασή της με μια δική της καθώς και μια τάση προς αύξηση της Κοινωνικής Εντροπίας, την οποία γεννά κάθε Κοινωνική Σύγκρουση και η οποία, στο πλαίσιο αυτό, είναι δυνατόν να γίνει αντιληπτή ως η δύναμη του Χάους».
Γκρέγκορ Μάρκοβιτς
Οι έννοιες της εντροπίας, της πιθανότητας, της πληροφορίας, του χάους έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στις θετικές επιστήμες του 20ού αιώνα, διευρύνοντας ποιοτικά την αντίληψή μας για τον κόσμο πέραν της κλασικής αιτιοκρατίας. Αναπόφευκτα όμως επηρέασαν στη συνέχεια και τις αντιλήψεις μας, αρχικά των διανooυμένων της αμφισβήτησης, αργότερα των ολιγαρχικών κέντρων, για την πολιτική, τον πόλεμο και την κοινωνία.
Η προβληματική του χάους εισάγεται ήδη, από τη δεκαετία του 1960, στη σύγχρονη πολιτική αντίληψη με το καταπληκτικό μυθιστόρημα του Νόρμαν Σπίνραντ «Οι Πράκτορες του Χάους». Μια κρυμμένη ομάδα υψηλότατου πνευματικού επιπέδου αποσταθεροποιεί την εξουσία μιας αυτοκρατορίας πολύ αποτελεσματικότερα από τις ηρωϊκές πλην απομονωμένες και αποδεκατισμένες επαναστατικές δυνάμεις, εκπέμποντας δόσεις χάους.
Μπορεί να βρει κανείς ίσως αναλογίες με τον τρόπο που αφανή κέντρα τύπου Σόρος ή βαθέος αμερικανικού κράτους κατάφεραν να μετατρέψουν την ίδια την ηγεσία του ΚΚΣΕ σε «έξυπνο πύραυλο», ικανό να καταστρέψει το ίδιο της το σύστημα, θέτοντάς το σε ταλάντωση στην «ιδιοσυχνότητά» του (η ιδιοσυχνότητα είναι εκείνη η συχνότητα στην οποία το πλάτος ταλάντωσης γίνεται άπειρο και η δομή καταρρέει – για να την αποφύγει, το πεζικό λέει στους στρατιώτες να περνάνε τις γέφυρες με ελεύθερο βάδην). ‘Ισως, αντίστοιχα σχέδια υπάρχουν και σήμερα για την εκ των έσω ανατίναξη της ΕΕ.