Η Τέχνη του Πολέμου – Sun Tzu

“Οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν ποτέ να μάθουν τους νόμους του πολέμου,
πολύ περισσότερο να τους εφαρμόσουν”

Η γνώση της τέχνης του πολέμου είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Είναι δρόμος που οδηγεί στην επιτυχία ή στην ήττα. Συνεπώς, πρέπει να τον γνωρίζει και να τον εφαρμόζει ο μαχητής σε βάθος. Δεν έχει φτάσει στις μέρες μας αρχαιότερη πραγματεία περί πολέμου, από το έργο του Κινέζου στρατηγού Sun Tzu «Η Τέχνη του Πολέμου». Γράφτηκε στην λεγόμενη «κλασική» Κινεζική περίοδο, πιθανόν μεταξύ του 400 π.κ.ε. και του 320 π.κ.ε.

Ο Sun Tzu ΔΕΝ είναι ένας ακόμα ανόητος κι αιμοδιψής στρατηγός της ιστορίας. Από την πρώτη σελίδα της πραγματείας του, άλλωστε ορίζει τον πόλεμο ως την έσχατη λύση. Και δηλώνει σαφώς ότι θα πρέπει να φροντίζουμε να είναι όσο γίνεται πιο σύντομος για να επιφέρει το ελάχιστο δυνατό κόστος σε ζωές και υλικά αγαθά και στους δύο αντιπάλους.

Πολλοί είναι εκείνοι που εφάρμοσαν τη θεωρία του Sun Tzu στα παιδία των μαχών της σύγχρονης Ιστορίας. Σήμερα όμως; Πού θα μπορούσε να εφαρμοστεί μια πολεμική θεωρία, που αναπτύχθηκε πριν 2.500 χρόνια; Μα ο πόλεμος δεν έχει μονάχα μια μορφή, αυτή που μας έρχεται στον νου κάθε φορά που ακούμε την λέξη “πόλεμος” αλλά .. ας δούμε τι ορισμό δίνει το λεξικό και τι αναφέρει ‘περί πολέμου’ ο Μέγας Ηράκλειτος.

πόλεμος ο [pólemos] : 1. ένοπλη σύγκρουση μεταξύ κρατών, λαών, ομάδων· ευρείας έκτασης στρατιωτική σύρραξη, που διαρκεί ένα σχετικά μεγάλο χρονικό διάστημα. ANT ειρήνη: Συμβατικός / ατομικός / πυρηνικός / χημικός / βιολογικός / ηλεκτρονικός / ψυχολογικός / οικονομικός ~, ανάλογα με τα μέσα που διεξάγεται. Tοπικός / παγκόσμιος / εμφύλιος / επιθετικός / κατακτητικός / αποικιακός / αμυντικός / απελευθερωτικός / εθνικοαπελευθερωτικός / θρησκευτικός / ιερός ~. Aιματηρός / εξοντωτικός / δίκαιος / άδικος ~Tρωικός / πελοποννησιακός ~. Πρώτος / δεύτερος παγκόσμιος ~. Kηρύσσω / διεξάγω / αρχίζω / σταματώ / αποτρέπω / κερδίζω / χάνω έναν πόλεμο. Aφορμή / αιτία / έναρξη / λήξη πολέμου. Εγκληματίας / αιχμάλωτος πολέμου. Πηγαίνω στον / γυρίζω από τον πόλεμο. ~ μέχρις εσχάτων. Εξοπλίζομαι / ετοιμάζομαι για πόλεμο. Aνωτάτη Σχολή Πολέμου. Yλικό πολέμου. Kάνω πόλεμο, διεξάγω. Kάντε έρωτα, όχι πόλεμο, σύνθημα των ειρηνιστών. Ο ~ των άστρων*. (έκφρ.) ακήρυχτος* ~. (λόγ.) επί ποδός* πολέμου. (απαρχ.) εν καιρώ* πολέμου. ΦΡ ~ νεύρων* / χαρακωμάτων*. ψυχρός* ~. ΠAΡ ΦΡ θέρος*, τρύγος, ~. || η χρονική διάρκεια, η περίοδος της σύγκρουσης: Σκοτώθηκε / τραυματίστηκε / πλούτισε / καταστράφηκε στον πόλεμο.

Η ψηφοφόρος…

 Μπήκα στον πειρασμό να χρησιμοποιήσω το ερωτηματολόγιο του Προυστ, όπως είχα συζητήσει και με ένα φίλο, ο οποίος με είχε προτρέψει προς τούτο. Η περίπτωση που είχε αναφερθεί εκείνος ήταν διαφορετική από τη δική μου σκέψη – άλλος ήταν ο προταθείς υποψήφιος να απαντήσει, εγώ αλλού κατέληξα.

Στο δικό μου μυαλό, οι απαντήσεις που πρέπει να δοθούν, πρέπει να δοθούν από το εκλογικό σώμα, αυτούς που το απαρτίζουν, τους ενεργούς ψηφοφόρους αυτής της Χώρας. Και γιατί, θα αναρωτηθεί κάποιος, να κάνουμε ψυχογράφημα σε έναν ολόκληρο λαό; Το ερωτηματολόγιο αφορά και απευθύνεται σε έναν κάθε φορά, όχι σε μιλιούνια. Σύμφωνοι, και πολύ σωστό το ερώτημα, αλλά εγώ σκέφτηκα ότι το εκλογικό σώμα – Δημοκρατία έχουμε, έτσι δεν είναι; – αποφασίζει συλλογικά, και μάλιστα με έναν ιδιότυπο τρόπο τώρα τελευταία: Ο πρώτος πριμοδοτείται, σαν να τον ψήφισαν κι άλλοι, περισσότεροι. Είναι κάτι σαν να είμαστε μια παρέα από δέκα άτομα, να προσπαθούμε να βάλουμε μια κατσαρόλα στη φωτιά, να λέει ο καθένας το δικό του αγαπημένο φαγητό και δυο να λένε το ίδιο. Με αυτό το σύστημα που έχουμε τώρα, αν οι δυο πουν «φακή» και καθένας από τους οχτώ λέει διαφορετικό, φακή θα μπει στο τσουκάλι, δεν είμαστε για περισσότερα έξοδα.Αν το καλοσκεφτείς, βέβαια, σε δυο θα αρέσει η φακή, σε οχτώ όχι…… 

«Μία μόλις αίτηση της Ελλάδας για ενίσχυση απολυμένων»!…

Σημ.Αμετανόητου: Οταν χρόνια λέω ότι η Ελλάδα,μεταξύ άλλων, είναι και το Βασίλειο του Νεοφιλελευθερισμού…. πολλοί με λοιδωρούσαν. Ετσι λοιπόν.!!! Ναί…!!! Να σπάει ο «τσαμπουκάς» στους  εργαζόμενους και οι κρατικοδίαιτοι ολιγάρχες να διαλύουν το κοινωνικό σώμα,κάνοντας ανενόχλητοι τη δουλειά τους…

***

Μία αίτηση σε επτά χρόνια, για οικονομική ενίσχυση απολυμένων από το Κοινοτικό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση, έχει υποβάλει η Ελλάδα, σημειώνει ο Ευρωπαίος Επίτροπος για την Απασχόληση Λάζλο Άντορ, σε…
γραπτή του απάντηση, προς τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Χουντή.

Γι’ αυτό οι ηλίθιοι ευημερούν…

  

«…όμως δούλοι είναι για μένα και υποζύγια, κι ας λάμπουνε μαλαματένια τα χάμουρά τους.»

Στην Ρωμαϊκή εποχή ο κόσμος διασκέδαζε με τους μονομάχους.[5] Η διασκέδαση ήταν φτηνή, γιατί ο μονομάχος ήταν δούλος, που είχε υποκύψει στην βία των κυρίαρχων τάξεων. Τώρα ο «μονομάχος» είναι ακριβός, γιατί πρέπει να υποκύψει στην βία του πλούτου. Είναι οι αθλητές, οι καλλιτέχνες, οι πολιτικοί, που γίνονται δούλοι της κοινωνίας υποκύπτωντας στο χρήμα και την δόξα. Για κάθε δημόσιο πρόσωπο ισχύει, ότι είναι: «Ένας αδηφάγος νάρκισσος της εφήμερης δόξας (χειροκροτούμενος απαντούσε άπληστα «Κι άλλο! Κι άλλο») η σφοδρότερη πολεμική επί σκηνής μηχανή του μιούζικ-χωλ, ο Μπεκώ αγαπήθηκε όσο κανείς από τα πλήθη, όχι όμως και από την διανόηση, που τον ονόμασε «έμπορο χαράς» ή από τη γαλλική δημοσιογραφία, η οποία του επιφύλαξε αρκετά περιορισμένη στήριξη τα τελευταία 30 χρόνια, καθώς και ένα μάλλον χλιαρό κατευόδιο, πλην του Paris-Match.»

Οι φτωχές ζωές των άλλων…

 Στη δεκαετία του ΄90 σπάνια κάποιος παραδεχόταν ανοιχτά ότι είναι φτωχός. Οι περισσότεροι πόζαραν σαν πλούσιοι ή σχεδόν πλούσιοι ή άφηναν να εννοηθεί ότι είχαν κάποια άκρη, κάποια γνωριμία ή συγγένεια με κάποιον πραγματικά πλούσιο. Σήμερα πολλοί μιλάνε για τη φτώχεια, αν όχι τη δική τους, έστω κάποιου άλλου που είναι πιο φτωχός, πιο απελπισμένος από αυτούς.

Νέγροι, Έλληνες Και Άλλοι Άνθρωποι Τραγικής Ποιότητας…

(Ο Μετα-Ρατσισμός Του Θαυμαστού Καινούριου Κόσμου)

–

“If You Know Your History, Then You Would Know Where You‘re Coming From’’

                                                                                                               Bob Marley

Σας εξοργίζει και μόνο να διαβάζετε τη λέξη «νέγρος;»

Ο Malcolm X συνήθιζε να απευθύνεται στους ομόφυλους του αποκαλώντας ‘τους όχι αφροαμερικάνους ούτε έγχρωμους ούτε καν μαύρους, αλλά νέγρους –ή αδέλφια.

Σε αντίθεση με τον μετριοπαθή Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και με πολύ μεγαλύτερη διορατικότητα, ο Μάλκολμ δεν ήθελε να ξεχάσουν την ιστορία της φυλής τους, γιατί το γεγονός της αρπαγής και της σκλαβιάς επεξηγούσε την κοινωνική τους θέση.