Το σπάσαμε το ρόδι…

Νέο εργοστάσιο παραγωγής χυμού από την Αλφειός Ρόδι

Σημ.Αμετανόητου: Την είδηση τη θεωρώ άξια δημοσίευσης  διότι α) υπάρχει πολυσυμμετοχικότητα και β) η Ελληνική γή έχει απίστευτες δυνατότητες.Βέβαια με φέτα και λάδι και γενικώς τα γεωργικά προϊόντα… δεν μπορείς εύκολα να ανταγωνιστείς κάτι μεγαθήρια στην παγκόσμια οικονομία…αλλά είναι κάτι.!!!

Η Ελλάδα και για αυτό είμαι πεπεισμένος ΕΑΝ υπήρχε ΕΘΝΙΚΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ σχεδιασμός στα πλαίσια π.χ. της Ιαπωνίας του ’60 και του ’70 ΤΟΤΕ θα έτριβαν όλοι τα μάτια τους.!!!

Το «Made in Hellas» όπως παλαιότερα το «Made in Japan» θα ήταν ένα περιζήτητο,ποιοτικό, εμπορικό σήμα.

Ας όψεται…

Στην υλοποίηση επένδυσης, ύψους 1 εκατ. ευρώ, προχωρεί η εταιρεία Αλφειός Ρόδι ΑΕ, για την κατασκευή εργοστασίου παραγωγής χυμού ροδιού και τυποποίησης των προϊόντων της. Για τον σκοπό αυτό, η εταιρεία θα προχωρήσει σε αύξηση του μετοχικού της κεφαλαίου, κατά 420.000 ευρώ, ενώ έχει εξασφαλίσει κατ’ αρχήν έγκριση επιχορήγης, ποσού 475.000 ευρώ.

Η Αλφειός Ρόδι ΑΕ μετράει μόλις τρία χρόνια «ζωής» και αποτελεί μία οργανωμένη αναπτυξιακή οικονομική δραστηριότητα για την καλλιέργεια της ροδιάς, την εμπορία και την μεταποίησή της, που αναπτύσσεται με πυρήνα την ευρύτερη περιοχή της κοιλάδας του Αλφειού, του Λάδωνα και του Ερύμανθου. Αποτελεί πολυσυμμετοχική εταιρεία,

Σκοτεινός Θάλαμος…

 

Ένας εφιάλτης. Έτσι χωρίς περισσότερα λόγια.

 Ένας εφιάλτης μέχρι να εμφανιστούν οι φωτογραφίες

Κενό χρόνου

Η μοναξιά των φαντασμάτων σε αναμονή.

Χωρίς να αφήνουν σκιές στους τοίχους

Κυκλοφορούν βγαλμένα μέσα από τα άλμουμ παλιών φωτογραφιών

Ασπρόμαυρα φιλμ που εμφανίστηκαν στο κόκκινο σαν αίμα φωτισμένο χώρο.

Ενυδρείο με χιλιάδες σφαγμένα ψάρια που πριν πεθάνουν άκουσαν τα ουρλιαχτά τους στα βάθη των ωκεανών εκεί που πήγαν και τα βρήκαν οι σφαγείς.

Ο καλιτέχνης κοιτάζει τι έκανε. Ο ψαράς πεθαίνει βλαστημώντας τη πρότερη ζωή του. Ο κυνηγός ψυχορραγεί. Φτύνει χολή και δυσκολεύει το θάνατο να έρθει να τον πάρει για να λυτρωθεί. Ακούει συνέχεια τις τουφεκιές μέσα στα δάση. Ακούει τον ήχο από τη πτώση των νεκρών πουλιών πάνω στο νοτισμένο από τη δροσιά χώμα. Βλέπει το νεανικό του πρόσωπο να χαίρεται μετά από κάθε μία πτώση.

Νοθεία και ευρωεκλογές…

Η ΕΠΙΓΕΝΟΜΕΝΗ ΝΟΘΕΙΑ ΤΩΝ ΕΥΡΟΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 25ης ΜΑΪΟΥ 2014 ΚΑΙ ΟΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

του Δημητρίου Πλατή *

Με απόφαση της κυβέρνησης κρίθηκε ότι θα μπορούσαν οι αυτοδιοικητικές εκλογές να διενεργηθούν την 18η Μαΐου και την 25η Μαΐου 2014 και οι ευρωεκλογές την 25η Μαΐου 2014 στην επαναληπτική ψηφοφορία των αυτοδιοικητικών εκλογών.
Το 2010 ο δικομματισμός είχε αποφασίσει τη διενέργεια εθνικών εκλογών με λίστα βασιζόμενος στο εκλογικό σύστημα του γερμανικού μοντέλου, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα, το 2014, αλλάζει άρδην τα δεδομένα των αποφάσεών του, κρίνοντας πως οι ευρωεκλογές πρέπει να γίνουν με σταυροδοσία.
Το παραπάνω όμως αποτελεί πολιτική επιλογή θεσμικής φύσεως σε επίπεδο κυβέρνησης που αλλάζει εν προκειμένω στη δεύτερη περίπτωση τον τρόπο εκλογής και την ανάδειξη των ευρωβουλευτών και ως εκ τούτου σύμφωνα με την παρ. 1 του αρ. 54 του Συντάγματος θα πρέπει να ισχύει από τις μεθεπόμενες εκλογές, εκτός και εάν ψηφιστεί με τα δύο τρίτα στην ολομέλεια, εάν είναι συνταγματικά αποδεκτό κάτι τέτοιο που δεν είναι, καθόσον η άμεση ανάδειξη με σταυροδοσία των βουλευτών που προβλέπεται από την παρ. 3 του αρ. 51 του Συντάγματος, πραγματώνεται μόνο εφόσον έχει κατατμηθεί σε εκλογικές περιφέρειες η ελληνική επικράτεια, σύμφωνα με το αρ. 54 του Συντάγματος, αφού ούτως ή άλλως μέχρι το ένα εικοστό των βουλευτών, αυτοί εκλέγονται με λίστα, ενιαίως και έτσι επειδή στις ευρωεκλογές δεν υπάρχουν εκλογικές περιφέρειες, δεν μπορεί να υπάρξει σταυροδοσία σ’ αυτές.

«Η Ελλάδα θυμίζει πια εμπόλεμη ζώνη»

Οκτώ ακτιβιστές Γερμανοί γιατροί είδαν ιδίοις όμμασι πώς η Αθήνα μετατρέπεται με ταχύτατους ρυθμούς σε τριτοκοσμική πόλη. «Πώς να εξηγήσουμε στους συμπολίτες μας ότι ένας στους τρεις Ελληνες δεν έχει πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας γιατί είναι ανασφάλιστος;», αναρωτήθηκαν.

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

→«Συναντήσαμε μανάδες με ανήλικα παιδιά που ζουν σε σπίτια δίχως ρεύμα. Ανέργους που χάνουν το σπίτι τους γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τα νοσήλιά τους. Μετανάστες που ζουν επί 18 μήνες σε τρισάθλια κρατητήρια. Καρκινοπαθείς που παρουσιάζουν μεταστάσεις γιατί δεν υποβάλλονται σε θεραπευτική αγωγή. Μέσα σε ενάμιση χρόνο είδα μια εντελώς διαφορετική Ελλάδα»

 

Ούτε οι ίδιοι είναι σε θέση να προσδιορίσουν ποια εικόνα τούς σόκαρε περισσότερο: Η νέα γυναίκα που κινδυνεύει να πεθάνει γιατί είναι ανασφάλιστη; Ο κόσμος που κοιμάται στους δρόμους; Οι ουρές στα συσσίτια; Για τους 8 Γερμανούς γιατρούς που περιόδευσαν την περασμένη βδομάδα σε νοσοκομεία, ιατρεία του ΕΟΠΥΥ, κοινωνικά ιατρεία, κρατητήρια και ΜΚΟ, το τετραήμερο ταξίδι στην Αθήνα ήταν κάτι παραπάνω από γεωγραφική μετατόπιση.

Ηταν ένα ταξίδι πίσω στον χρόνο, εκεί όπου ζωντανεύουν αρρώστιες που οι γιατροί γνωρίζουν μόνο από τα βιβλία. Ηταν ένα ταξίδι στην άγρια πλευρά του καπιταλισμού, εκεί όπου γυναίκες εγκαταλείπουν τα βρέφη τους, γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τα νοσήλια. Γιατρέ μου, μήπως γίνεστε μελό;

Έλληνες μονάχοι…

Κάποιοι φίλοι με ρωτούν γιατί δεν γράφω πια. Μάλιστα κάποιος μου είπε πως αυτά που έγραφα ήταν μια μεταφορά εδώ μέσα από τις σκέψεις του, τα συναισθήματα του, που δεν μπορούσε να εκφράσει κι ένοιωθε ανακούφιση όταν σκεφτόταν πως κάποιος περιγράφει αυτές τις σκέψεις, αυτά τα συναισθήματα με τέτοιο τρόπο…

Να γράψω τι, σ΄αυτή τη φάρσα που βιώνουμε όλοι? Τι να γράψω σε μια χώρα ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ από το δημιουργό, τη φύση, το σύμπαν , όπως θέλετε πείτε το, που τη σκεπάζει ένας απίστευτος ουρανός,  που τη χαϊδεύει μια απίθανη θάλασσα, γεμάτη από αρώματα από τη μια άκρη ως την άλλη, θησαυρούς που και μόνο να τους χαζεύεις νοιώθεις ΔΕΟΣ. Μια μικρή γωνιά του πλανήτη που θα μπορούσε να διεκδικήσει άνετα το τίτλο του παραδείσου…

Το Πορτρέτο Ενός Εγκλωβισμένου Μικροαστού…

Ο Μπουνιουέλ γύρισε τον «Εξολοθρευτή Άγγελο» το 1962.

Σε αυτή την ταινία βλέπουμε μια παρέα αστών που συγκεντρώνεται στο σπίτι του ζεύγους Nobile για να δειπνήσουν. Μετά το τέλος του δείπνου όμως, αντί να αναχωρήσουν, όλοι βρίσκουν μια δικαιολογία, εγκαθίστανται και κοιμούνται στο σαλόνι.

Το επόμενο πρωινό, μετά τον καφέ τους, διαπιστώνουν ότι δεν μπορούν να βγούνε από το δωμάτιο. Είναι εγκλωβισμένοι στο σαλόνι, χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος, κάποιο εμπόδιο. Απλά δεν μπορούν να φύγουν!

Μέρα με τη μέρα -και υπό την πίεση της πείνας και της δίψας- οι μάσκες της ηθικής αρχίζουν να πέφτουν και οι παγιδευμένοι αστοί ξεπέφτουν σε ένα σχεδόν ζωώδες επίπεδο.

Για τις εξελίξεις στην Ουκρανία…

Εικόνα των κινητοποιήσεων στο Κίεβο (από en.wikipedia.org)

Πάνω από δύο μήνες έχουν περάσει από την 21η Νοέμβρη 2013 οπότε και ξεκίνησαν οι κινητοποιήσεις στη χώρα. Κινητοποιήσεις που έχουν οδηγήσει στην σημαντικότερη κρίση που αντιμετωπίζει η χώρα στην σύγχρονη ιστορία της – από την ανεξαρτητοποίηση της μετά τη διάλυση της ΕΣΣΔ το 1991 – ξεπερνώντας ακόμα και εκείνη της αποκαλούμενης «πορτοκαλί επανάστασης» το 2004. Υπό το όνομα Euromaidan – δηλαδή «Ευρωπλατεία» – έχουν οδηγήσει τα πράγματα σε τέτοια όξυνση που πλέον όλα τα ενδεχόμενα για το μέλλον της Ουκρανίας να φαντάζουν ανοιχτά1