Ο κάλπικος παράδεισος του νεοκεϋνσιανισμού στην Ιαπωνία και τις ΗΠΑ

Του Γρηγόρη ΛΙΟΝΗ *

Η συζήτηση για τη διαχείριση του κρατικού χρέους, που επανήλθε στη δημοσιότητα μέσα από μια σειρά από δημοσιεύματα μεγάλων ξένων εφημερίδων, επανέφερε στο επίκεντρο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην κυβέρνηση και τον ΣΥΡΙΖΑ το μείγμα διαχείρισης του καπιταλισμού.

Πιο συγκεκριμένα, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να εμφανίσει τα προβλήματα των εργαζομένων στην Ελλάδα και στην Ευρώπη ως αποτέλεσμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής της λιτότητας. Η αναφορά του Αλ. Τσίπρα στην πρόσφατη ομιλία του στη Ρώμη είναι χαρακτηριστική: «Για να μπει τέρμα στο μαρτύριο της λιτότητας. Για να βγει η Ελλάδα, ο Νότος της Ευρώπης και όλη η Ευρώπη από το μακρύ σκοτάδι του νεοφιλελευθερισμού». Στην ίδια ομιλία, εκτός από περιγραφή του προβλήματος, πρότεινε και τη λύση του: «Γι’ αυτό και παλεύουμε να τερματιστεί η λιτότητα, να διαγραφεί το μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου χρέους και να χρηματοδοτηθεί από τον κοινό ευρωπαϊκό προϋπολογισμό η ενίσχυση της απασχόλησης και η ανάπτυξη».

Οι συγκεκριμένες προτάσεις του συμπυκνώνουν σε μεγάλο βαθμό την τάχα φιλολαϊκή εναλλακτική πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Τελικά φωτογραφίζουν τη λιτότητα ως διαχειριστική επιλογή και ισχυρίζονται ότι ο κακός δαίμονας που την προκαλεί είναι η νεοφιλελεύθερη πολιτική διαχείρισης του καπιταλισμού στην ΕΕ. Προτάσσουν ως φιλολαϊκή λύση απέναντι στην κρίση τη μεταβολή του δημοσιονομικού μείγματος, δηλαδή την ενίσχυση των κρατικών δαπανών ως μέσου «για να πάρει μπρος η οικονομία», παράλληλα με την «αύξηση της κατανάλωσης» που τάχα μπορεί να ωφελήσει τόσο τους εργαζόμενους, αφού σταματά η λιτότητα, όσο και τις επιχειρήσεις, αφού η αυξημένη «κίνηση στην αγορά» οδηγεί σε διέξοδο απ’ την κρίση, που, κατά την άποψη αυτή, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην πτώση της κίνησης στην αγορά. Μεταβάλλοντας άρα το δημοσιονομικό μείγμα, μέσα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και το πανευρωπαϊκό «ψηφοδέλτιο Τσίπρα», θα οδηγηθούμε σε μια οικονομική «γη της Επαγγελίας», όπου εργαζόμενοι και επιχειρήσεις θα δρέπουν μαζί τους καρπούς της οικονομικής καπιταλιστικής ανάπτυξης.

ΜΗ ΑΜΕΣΗ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΜΕΤΩΠΙΚΗΣ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗΣ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΡΝΗΣΗ ΤΗΣ

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΡΟΥΣΗ

Η αναγκαιότητα της κεντρικής μετωπικής πολιτικής συμπόρευσης, των αριστερών πολιτικών δυνάμεων που όσο καθυστερεί φθείρεται, προκύπτει από:

-Την ανεπάρκεια του αυθόρμητου λαϊκού κινήματος.

-Την ανεπάρκεια των δυνάμεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς να ανταποκριθούν η κάθε μια από μόνη της, ή μέσα από τα υπάρχοντα μετωπικά σχήματα, ή απλώς μέσω επί μέρους θεματικών μετώπων και κοινών δράσεων, στις ανάγκες των καιρών .

-Το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ παρά την όποια εσωτερική αριστερή του αντιπολίτευση, υποτάσσεται με ραγδαίους ρυθμούς στις απαιτήσεις του κυρίαρχου συστήματος, χαμηλώνοντας έτσι αντί να ανυψώνει το επίπεδο της λαϊκής συνείδησης, ωθεί το κίνημα σε αδράνεια, και στη λογική της ανάθεσης των ελπίδων σε μια κυβέρνηση αυτοσκοπό, η οποία θα στηρίζεται ακόμη και στην αντιμνημονιακή δεξιά.

-Το ότι η ηγεσία του ΚΚΕ παραπέμπει τα πάντα στο απροσδιόριστο μέλλον της «εργατικής λαϊκής εξουσίας», αρνείται πεισματικά κάθε μετωπική δράση, υπονομεύει με την υποχωρητικότητα της όλους τους μεγάλους αγώνες του λαού μας.

ΕΟΠΥΥ: «Πώς έκλεισε; Αφού δεν το είπαν τα κανάλια»…

Πρωί Παρασκευής στον ΕΟΠΥΥ στην Αλεξάνδρας. Ο υπάλληλος της ιδιωτικής εταιρίας φύλαξης όσο πιο ευγενικά μπορεί ανακοινώνει στους «συγγενείς» τα κακά νέα. «Ο ΕΟΠΥΥ έκλεισε. Λουκέτο. Δεν υπάρχουν…
γιατροί». Κόσμος ακούει, αλλά κοιτάει με βλέμμα απορημένο. Δεν μπορεί ακριβώς να κατανοήσει τι του λένε. «Έκλεισαν το ΙΚΑ;» ρωτάει ένας συνταξιούχος. «Πως έκλεισε; Αφού τα κανάλια δεν λένε τίποτα;» Η ερώτηση κλειδί. Αφού τα κανάλια δεν λένε τίποτα δεν μπορεί να έκλεισε. «Θα πάω μέσα, μήπως ο δικός μου γιατρός είναι εδώ» απαντάει μία ηλικιωμένη κυρία. Ολική άρνηση. Δεν γίνεται να έκλεισε. Δεν μπορεί να το πιστέψει. Ψάχνει τον δικό της γιατρό. «Τα κανάλια; Τι κάνουν γιατί δεν λένε τίποτα;» Πάλι τα κανάλια.

Στον τρίτο όροφο γιατροί και κόσμος της γειτονιάς διώχνουν την υπάλληλο του υπουργείου που ήρθε να «ελέγξει» το κλείσιμο. Όχι πολύ ευγενικά. Αλλά σίγουρα περισσότερο από όσο πραγματικά αντιστοιχεί στην κατάσταση. «Που είναι αυτός που έκλεισε το νοσοκομείο;». Ένας ασθενής αρχίζει να φωνάζει στον διάδρομο ψάχνοντας τον «άνθρωπο του υπουργείου» όταν κατάλαβε τι γίνεται. Δυστυχώς το κατάλαβε αργά. Στην είσοδο ο φύλακας να προσπαθεί να εξηγήσει σε μία ηλικιωμένη και μία μετανάστρια με το μικρό της παιδί ότι δεν υπάρχουν πλέον γιατροί στο κτήριο. Κόσμος που συνεχίζει να μην καταλαβαίνει. «Έκλεισε όλος ο ΕΟΠΥΥ ή μήπως μόνο εδώ;».

Ο ευφυέστερος άνθρωπος του κόσμου στην «κοιτίδα» του Ελληνισμού…

Περίπου ένα χρόνο πριν τους Ολυμπιακούς της Αθήνας η πρωτεύουσα της Ελλάδας έζησε μια ξέχωρη τιμή. Την επισκέφτηκε και προσπάθησε να βοηθήσει τους ευπαθείς και αδύναμους ανθρώπους της ο ευφυέστερος άνθρωπος του κόσμου. Δεν ήρθε μόνος. Μαζί του έφερε και ένα εντυπωσιακότατο μηχάνημα, προϊόν της υπέρμετρης ευφυίας του, που ανέτρεπε όλα τα μέχρι τότε δεδομένα της επιστήμης. Δίχως την παραμικρή υπερβολή, η τότε (φερόμενη ως ) ισχυρή Ελλάδα είχε μια μεγάλη ευκαιρία να επιλύσει μονομιάς πολλά από τα μαθησιακά προβλήματά της, την οποία όμως δεν αξιοποίησε.

Αλλάζει δημογραφικά η Ελλάδα…Επιτέλους ανάπτυξη!

Αλλάζει και δημογραφικά η Ελλάδα…  κυριολεκτικά με εντολή Σαμαρά και έργο Άδωνι theHarvard Γεωργιάδη.

Πιο αναλυτικά το success story της κυβέρνησης συνεχίζεται και αρχίζει να αποδίδει μεγάλους καρπούς που δείχνουν τα βαθιά αποτελέσματά της στο δημογραφικό πρόβλημα της κοινωνίας.

Αλαφούζοι – 9. Τα καράβια της «Καθημερινής»- Αλαφούζοι – 10. Θαλασσοεπενδύσεις

Αλαφούζοι – 9. Τα καράβια της «Καθημερινής»

Για να είμαι ακριβής, οφείλω μια μικρή διευκρίνηση επί της -όντως κακοδιατυπωμένης- τελευταίας παραγράφου τού χτεσινού σημειώματος, επειδή δεν είναι απολύτως ακριβές ότι ο νόμος 2843/2000απαγορεύει στις πλοιοκτήτριες εταιρείες να μπουν στο χρηματιστήριο. Η ορθή διατύπωση είναι ότι αυτός ο νόμος (Κεφάλαιο Β: Για την ανάπτυξη εταιρειών επενδύσεων στην ποντοπόρο ναυτιλία)θεσπίζει όρους και προϋποθέσεις για την εισαγωγή «Εταιρειών Επενδύσεων στην Ποντοπόρο Ναυτιλία» (ΕΕΠΝ) στο χρηματιστήριο.