Αρσένυ Γιάτσενιουκ, ο «δημοκράτης»

Όχι πως είχαμε την παραμικρή αμφιβολία αλλά ομολογώ ότι δεν περίμενα να πέσουν οι μάσκες τόσο σύντομα. Διότι εκείνο που έπεσε στην Ουκρανία δεν είναι ο Λένιν αλλά οι μάσκες, οι φερετζέδες μιας -και καλά- δημοκρατίας, στο όνομα της οποίας γίνονται τα μεγαλύτερα εγκλήματα, όπως είπε προσφυώς ο Ροβεσπιέρος.Αγανάχτησαν, λοιπόν, με τον Γιανουκόβιτς οι ουκρανοί και για να ξεθυμάνουν πλάκωσαν
τα αγάλματα του Λένιν με τις βαριοπούλες. Λες και τους έφταιξε ο θείος Βλαδίμηρος, ο οποίος πάνε 90 χρόνια που έχει αφήσει τούτον τον μάταιο κόσμο. Ή λες και ο Γιανουκόβιτς είχε την παραμικρή σχέση με τον Λένιν ή γενικώτερα με τον κομμουνισμό.

Ανίκανοι και για τα στοιχειώδη

Πολλή κουβέντα γίνεται τελευταία για την αναγκαιότητα των «μεταρρυθμίσεων». Οχι, βέβαια, με το σκωπτικό τρόπο της πρόσφατης τηλεοπτικής διαφήμισης, αλλά με τον επιτακτικό τρόπο του ΟΟΣΑ και της τρόικας.
Για να μην υπάρχει καμία μάλιστα αμφιβολία ως προς το μεταρρυθμιστικό πακέτο, ο αρμόδιος επίτροπος Ολι Ρεν επιμένει πως η Ελλάδα πρέπει να ξεχάσει γρήγορα το πρωτογενές πλεόνασμα και να επικεντρωθεί στα προαπαιτούμενα του Μνημονίου, εάν θέλει να αντιμετωπιστεί με ευνοϊκό τρόπο από την ηγετική ομάδα της Ε.Ε.

Είναι προφανές ότι η ευρωπαϊκή ελίτ δεν δείχνει καμία διάθεση να χαριστεί στην ελληνική κυβέρνηση. Απλώς κάνει τα στραβά μάτια, προς το παρόν, για καθαρά προεκλογικούς λόγους.

Στο πλαίσιο αυτό, οι περίφημες μεταρρυθμίσεις μοιάζουν σαν όαση μπροστά στα σκληρά οικονομικά μέτρα λιτότητας που έχουν επιβληθεί μέχρι σήμερα. Πολλοί στην κυβέρνηση προσπαθούν να μας πείσουν ότι οι μεταρρυθμίσεις δεν φέρνουν πόνο και περικοπές, αλλά δημιουργούν πεδίο ελεύθερου οικονομικού ανταγωνισμού και ανάπτυξης.

Κ.Τσουκαλάς: «Αμα ψοφάς της πείνας, δεν διαβάζεις Μάρξ»

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στη Νόρα Ράλλη

«Κάπως τυχαία ασχολήθηκα με όλα αυτά», μας απαντά ο ομότιμος καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Κωνσταντίνος Τσουκαλάς, για τα όσα έχει ασχοληθεί έως σήμερα. Εχει σπουδάσει Νομική και Φιλοσοφία του Δικαίου και της Κοινωνίας, έχει διδάξει σε πανεπιστήμια της Ελλάδας και του εξωτερικού, υπήρξε πρόεδρος του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης και είναι μέλος της Εθνικής Επιτροπής Βιοηθικής. Και αυτά είναι μόνο κάποια από τα όσα έχει κάνει. Κι όμως, αν διαβάσει κάποιος το τελευταίο του βιβλίο από τις εκδόσεις “Θεμέλιο”, «Μορφές συνέχειας και ασυνέχειας – Από την ιστορική εθνεγερσία στην οικουμενική δυσφορία» κατανοεί το γιατί αυτή η «τυχαιότητα» έγινε πράξη, σε πολλαπλά επίπεδα δράσης. Με έντονα αυτοβιογραφικά στοιχεία, στο βιβλίο αυτό ο Κ. Τσουκαλάς ξεδιπλώνει τη νεότερη ιστορία της Ελλάδας, από την Κατοχή και μετά, σε όλα τα επίπεδα: και το προσωπικό, και το κοινωνικό. Και γι’ αυτό το «γιατί» συνομιλήσαμε…

«Το ’74 νιώθαμε ότι μπορούσαμε τα πάντα… Αυτό άνοιξε την πόρτα στο ’81… Η εποχή ’74-’85 ήταν τόσο ενδιαφέρουσα γιατί έγινε κάτι που κανείς έως τότε δεν ήλπιζε ή δεν τολμούσε να ελπίσει ότι θα γίνει

«Η διαφορά είναι ότι αυτό που ήταν ανοιχτό τότε, είναι κλειστό σήμερα. Οπου υπήρξε αισιοδοξία τότε και βεβαιότητα ότι μπορεί κανείς να κάνει τα πάντα στο πλαίσιο ενός απόλυτου βολονταρισμού, σήμερα υπάρχει σκοτάδι»

• Μέσα από το βιβλίο σας σκιαγραφείτε μια ολόκληρη εποχή. Μια εποχή που «μπορούσατε». «Μπορούσαμε, γιατί ήταν η εποχή», μου απαντούν οι περισσότεροι της γενιάς σας. Τι ήταν τότε και τι δεν είναι σήμερα, που τότε ήταν;

«Οι εποχές είναι αντιφατικές και μη αντικειμενικές. Αυτό, όμως, που μπορεί εκ των υστέρων να συντηρήσει κανείς, είναι η ατμόσφαιρα. Με αυτή την έννοια, τότε, μετά το ’74, όπου είχαν προηγηθεί εμφύλιος, κατοχή, ψευδοδημοκρατία, χούντα, οι άνθρωποι ένιωσαν για πρώτη φορά ότι μπορούν να πάρουν ελεύθερα μέρος στο γίγνεσθαι: να αποδεσμευτούν από το παρελθόν και να προχωρήσουν, είτε χωριστά είτε μαζί είτε σε σύγκρουση ο ένας με τον άλλο. Αυτό νιώθαμε τότε: ότι μπορούσαμε τα πάντα.

Χρέη 100 δις διέγραψε η Ρωσία από παλαιούς οφειλέτες

«Κούρεμα» χρεών στο 90% προσέφερε η Ρωσική κυβέρνηση στα κράτη – οφειλέτες του πρώην Σοβιετικού μπλόκ, αντισταθμίζοντας όμως τα απολεσθέντα έσοδα με επωφελής οικονομικές συμφωνίες. Ποιους δανείζει σήμερα.

Η Ρωσία διαγράφει το χρέος της Βόρειας Κορέας που αποτιμάται στα 11 δις. ευρώ. Άλλοι μεγάλοι οφειλέτες από το πρώην σοβιετικό μπλοκ, ουσιαστικά δεν έχουν απομείνει. Σήμερα η Ρωσία εξακολουθεί να δανείζει χρήματα σε άλλες χώρες, πλην όμως, υπό εντελώς διαφορετικούς όρους απ’ ότι επί ΕΣΣΔ.

Η ρωσική κυβέρνηση κατέθεσε στο Κοινοβούλιο της χώρας το νομοσχέδιο για την κύρωση της συμφωνίας μεταξύ Ρωσίας και Βόρειας Κορέας όσον αφορά τη ρύθμιση του χρέους από τα σοβιετικά δάνεια. Το εκφρασμένο σε σοβιετικά ρούβλια χρέος μετατράπηκε σε δολάρια ΗΠΑ σύμφωνα με την επίσημη ισοτιμία της Κρατικής Τράπεζας της ΕΣΣΔ (0,6 ρούβλια/1 δολάριο). Στο ποσό των 10,96 δις. δολαρίων που προέκυψε, έγινε έκπτωση ύψους 90%. Το υπόλοιπο 1,09 δις. θα εξοφληθεί σε διάστημα 20 ετών σε ισόποσες εξαμηνιαίες δόσεις, όμως ούτε και αυτά τα χρήματα θα φτάσουν στον ρωσικό προϋπολογισμό. Όπως διευκρινίζει η κυβέρνηση, βάσει της συμφωνίας, αυτά θα χρησιμοποιηθούν για τη χρηματοδότηση στο έδαφος της Β. Κορέας προγραμμάτων στον τομέα της υγείας, της παιδείας και της ενέργειας.

Ευνοϊκές συνθήκες διαγραφής

Σύμφωνα με τις κατά προσέγγιση εκτιμήσεις, τα τελευταία 13 χρόνια η Ρωσία διέγραψε, στις χώρες του πρώην σοβιετικού μπλοκ, χρέη συνολικού ύψους άνω των 100 δις. δολαρίων, αναφέρει το μέλος του ΔΣ της εταιρίας προμήθειας υψηλών τεχνολογιών Corum Group, Ελένα Πλαχόβα. Και το χρέος της Β. Κορέας είναι το τελευταίο από τα μεγαλύτερα. Ο αναλυτής της εταιρίας οικονομικών αναλύσεων επιχειρήσεων, Τιμούρ Νιγκματούλιν, επισημαίνει ότι η τακτοποίηση του χρέους αποτελεί ουσιαστικά το τελευταίο βήμα στην πορεία προς την απαλλαγή από την κληρονομιά των σοβιετικών αμφιλεγόμενων επενδυτικών δραστηριοτήτων.

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑΣ…

            Σχεδόν εικοσιπέντε χρόνια  βελουδένιες, έγχρωμες, δημοκρατικές επαναστάσεις, κατά το ειδησεογραφικά πρακτορεία, περιφέρονται ανά την Ευρώπη. Η πρώτη ξεκίνησε από τη χαρούμενη πορεία των αυτοκινήτων των ανατολικοβερολινέζων κατά την είσοδό τους, μέσα από τα φυλάκια του τείχους του Βερολίνου, στον καπιταλισμό, και καταλήγει, μέχρι τώρα, ματωμένη στην Ουκρανία.

               Εικοσιπέντε σχεδόν χρόνια από τη διάλυση της ΕΣΣΔ και η καπιταλιστική Δύση συνεχίζει να γίνεται πειστική χρησιμοποιώντας  τα ίδια όπλα  που χρησιμοποιούσε στη διάρκεια του ψυχρού πολέμου ενάντια στο σοβιετικό κομμουνισμό. Η άνθιση της δημοκρατίας, του φιλελευθερισμού, της ελευθερίας της σκέψης θεωρούνται ακόμα εκδηλώσεις οργανικά δεμένες  με την ίδια τη φύση του  δυτικού πολιτισμού, ακόμα κι αν ζούμε την  κατεδάφισή τους.

–

Τα σύντομα της εβδομάδας 17 έως 23/2/14

Φύγε εσύ έλα εσύ στην Ουκρανία μετά από μία περίοδο αναταραχής που άφησε αρκετούς νεκρούς και από τα δύο μέρη και μία χώρα έντονα διχασμένη. Το να βγάλεις άκρη με το τι έγινε στην Ουκρανία χρειάζεται πολύ ψάξιμο και γνώσεις για την περιοχή που δεν έχω. Ξέρω όμως πως Ε.Ε και ΗΠΑ ήθελαν την αποφυλάκιση και επαναφορά της Τιμοσένκο και δεν δίστασαν για να το καταφέρουν αυτό να ρισκάρουν ακόμα και έναν εμφύλιο και να στηρίξουν ακόμα και το ανοιχτά φασιστικό κόμμα της αντιπολίτευσης. Από την άλλη μεριά η Ρωσία του Πούτιν δεν μου φαίνεται και η μωρή παρθένα που κάθισε με σταυρωμένα τα χέρια. Όπως και να έχει η χώρα πλέον είναι πολιτικά ασταθής και σε καμία περίπτωση δεν έχει ξεπεράσει την «περιπέτεια» στην οποία μπήκε. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως έχει η ταχύτατη αλλαγή της επαναφοράς της Γιούλια Τιμοσένκο στο προσκήνιο και η καθαίρεση του Γιανουκόβιτς. Έγινε «νόμιμα» σύμφωνα με τον δυτικό τύπο, με ψηφοφορία στην βουλή. Την ίδια βουλή που είχε εκλεγεί με δημοκρατικές διαδικασίες σύμφωνα με δυτικούς παρατηρητές και που μέχρι την προηγούμενη ημέρα στήριζε τον Γιανουκόβιτς που επίσης ήταν εκλεγμένος με δημοκρατικές διαδικασίες. Οι ίδιοι άνθρωποι που αν δεν στήριζαν, επέτρεπαν την φυλάκιση της Τιμοσένκο και την προεδρία του Γιανουκόβιτς καθαίρεσαν τον Γιανουκόβιτς και αποφυλάκισαν την Τιμοσένκο. Είμαι σίγουρος πως θα βρουν δικαιολογία για την «αλλαγή» τους αυτή. Αν οι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο είναι καλοί σε κάτι, αυτό είναι το να βρίσκουν δικαιολογίες. Άλλωστε η Μέρκελ ήδη εξέφρασε την ικανοποίησή της για τις εξελίξεις και το ΔΝΤ δήλωσε έτοιμο να «στηρίξει» την χώρα οικονομικά.

Raoul Vaneigem – Σχετικά με τον αγώνα κατά του φασισμού…

Via: Από Κοινού

Δεν πρέπει να δώσουμε λάθος μάχη. Μετατρέποντας τον αγώνα κατά του φασισμού σε ειδικευμένο τομέα, είναι σαν να ξεχνάμε ότι αγωνι­ζόμαστε για μια νέα κοινωνία και ότι η αυτοάμυνά μας αφορά το σύ­νολο του καταπιεστικού συστήματος. Είναι προφανές πως ο φασισμός αποτελεί μια διόλου αμελητέα απειλή για το πρόταγμα της χειραφέτη­σής μας. Ωστόσο, όπως και ο ισλαμισμός στις αραβικές χώρες, ο φασι­σμός δεν είναι σε θέση να βελτιώσει την κοινωνική κατάσταση ούτε να λύσει τα προβλήματα της ποιότητας της ζωής και του περιβάλλοντος, κάτι που επιζητά η πλειονότητα των ανθρώπων. Ο φασισμός και ο λαϊ­κισμός φέρνουν μόνο το χάος, την αυτοκαταστροφή, τη βαρβαρότητα. Εμείς, είμαστε η φωνή μιας κοινωνίας ανθρώπινης και αλληλέγγυας.