Καλή Αντάμωση…

Πικρός ο αποχαιρετισμός,
ένας θάνατος αργός
κάθε αποχωρισμός…
Στο σταθμό του τρένου
δυο φιγούρες μονάχες,
στης νυχτιάς την ομίχλη
βουβές σταθήκαν,
στης μπόρας την οργή
δυο καρδιοχτύπια ακούστηκαν
απορρυθμισμένα…
να βρουν παλμό προσπάθησαν,
απόπειρα ανώφελη…
στιγμή δακρυσμένη,
ζωή ρημαγμένη,
θλιβερή…
ανάμνηση μελλοντική
Λόγια ανείπωτα
μίας αγάπης βαθειάς,
να ειπωθούν δεν τόλμησαν,
τα χέρια αγγίχθηκαν,
τα κορμιά αγκαλιάστηκαν,
τα μάτια κοιτάχθηκαν,
αυτό αρκούσε…
ή μήπως όχι;
Οι λέξεις φτωχικές
μα κι η σιγή κατάρα…
και ο χρόνος σταμάτησε…
Στο σφύριγμα του τρένου
βαριά λαβωμένη
η σιωπή κραύγασε,
καθρέφτης ραγισμένος
το παρελθόν έσπασε,
μυριάδες κομμάτια
στις ψυχές καρφωθήκαν,
στο τελευταίο κοίταγμα
δυο βλέμματα λυγισμένα
καλή αντάμωση ευχηθήκαν
(ΕΙΡΗΝΗ ΛΑΓΟΥΒΑΡΔΟΥ)

Eirini Varvara Lagouvardou

Τι Έμαθα από τα Απόρρητα Πρακτικά του ΔΝΤ για την Ελλάδα…

Τους τελευταίους μήνες το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) διανύει μια περίοδο «ενδοσκόπησης» γύρω από το ελληνικό πρόγραμμα, που ξεκίνησε μετά την υπογραφή των δανειακών συμβάσεων με την ελληνική κυβέρνηση στις 10 Μαϊου 2010.

Η συμβολή του ΔΝΤ ήταν €30 δισεκατομμύρια -οι χώρες της ευρωζώνης δάνεισαν άλλα €80 δισεκατομμύρια- και είναι το μεγαλύτερο πρόγραμμα δανεισμού το οποίο έχει εγκριθεί. Για να συμβεί μάλιστα έπρεπε να αλλάξει τον κανονισμό του εξαιτίας του μεγάλου ρίσκου στην αδυναμία αποπληρωμής.

Προς ηλιθίους (το ανάγνωσμα)

Οι ηλίθιοι είναι πειρασμός.
Θέτουν ανοήτως θέματα τα οποία ξέρεις πως είναι περιττό να απαντηθούν.
Από την άλλη δεν θέλεις να τα αφήσεις και αναπάντητα.
Ο ηλίθιος φυσικά δεν πρόκειται να καταλάβει.
Όμως καλό είναι να υπάρχει μία απάντηση, μια κι έξω, και ότι καταλάβουν κατάλαβαν.
Μία περιεκτική όσο μπορώ απάντηση για όλους τους ηλίθιους.

Αλαφούζοι – 3. Ο ρουμανικός στόλος-Αλαφούζοι 4. Κόντρα και φλερτ με τον Καρατζαφύρερ

Αλαφούζοι – 3. Ο ρουμανικός στόλος

Στο σημείο αυτό πρέπει να παρακαλέσω τον αναγνώστη να εντείνει την προσοχή του γιατί θα μπούμε σε λαβύρινθους.Βρισκόμαστε στις αρχές τής τελευταίας δεκαετίας του περασμένου αιώνα, εποχή κατά την οποία η καπιταλιστική αντεπανάσταση βρίσκεται στο φόρτε της και ο σοσιαλισμός ηττάται σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη τής υφηλίου. Το διεθνές κεφάλαιο, δίχως αντίπαλο πια, εφορμά και σκυλεύει ανυπολόγιστης αξίας δημόσιες περιουσίες, οι οποίες χτίζονταν από τους λαούς επί μακρά σειρά ετών. Μια ιδέα του τι έγινε τότε πήραμε όταν μιλούσαμε για την Σοβιετική Ένωση στην σειρά «Ανατομία του νεοφιλελευθερισμού» (σημειώματα 39-41). Παρόμοιες καταστάσεις έζησαν όλες οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Ανάμεσά τους κι η Ρουμανία.