Ξαφνικός έρωτας

Ξαφνικός έρωτας

Έλα λίγο
μόνο για λίγο
ζω και ξαναζώ
κάθε μας στιγμή
σε χώρο μυστικό
καρδιά μου σ’ ανταμώνω

Έλα λίγο
μόνο για λίγο
μέσα μου σιωπή
μίλα μου εσύ
όλη μου η ζωή στα χέρια σου κλεισμένη

Έλα λίγο
μόνο για λίγο
ζω και ξαναζώ
κάθε μας στιγμή
σε χώρο μυστικό
καρδιά μου σ’ ανταμώνω

Έλα λίγο μόνο για λίγο…

Μουσική,στίχοι: Σταμάτης Σπανουδάκης – Ελένη Βιτάλη

Αγοράζω Χρυσό… (οι σημερινοί μαυραγορίτες)

Πέτρος Νικολάου

Οugh! vs ενεχυροδανειστήρια. Με τέσσερα χρυσά δόντια και μια καδένα στην τσέπη, κάνουμε παζάρια στους «χρυσαφένιους» δρόμους της Αθήνας.

Φωτο: Χρήστος Σαρρής.
Ρεπορτάζ: Γεωργία Παπαστάμου, Φιλίππα Δημητριάδη

Το βλέμμα γεμάτο απογοήτευση. Μια κοπέλα, θα ’ταν δε θα ’ταν 30, εγκαταλείπει το κακοφωτισμένο υπόγειο στην Ομόνοια και ανεβαίνει βιαστικά τα σκαλιά προς την επιφάνεια. Τυπικό πρεζάκι, αν κρίνεις απ’ την εμφάνιση, λίγο πριν προσπάθησε, χωρίς επιτυχία, να πουλήσει ένα ρολόι σε ένα από τα πολλά ενεχυροδανειστήρια της περιοχής. «Τι να το κάνω το Guy Laroche κορίτσι μου; Φέρε μου Rolex ή Cartier και το ξανασυζητάμε», η απάντηση του ιδιοκτήτη, χωρίς να δώσει ιδιαίτερη σημασία. «Πάω να βρω και ξανάρχομαι»… Πού και πώς; Εκείνη μόνο ξέρει.

«Ενα “σιδερένιο χέρι” πάνω από την ελεύθερη διακίνηση των σπόρων»

ΒΑΣΩ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, εκπρόσωπος της εναλλακτικής κοινότητας «Πελίτι»

Από τον περασμένο Μάιο, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή παρουσίασε μια σειρά μέτρων για το σύνολο της αγροδιατροφικής αλυσίδας και, μεταξύ αυτών, για το φυτικό αναπαραγωγικό υλικό, συμπεριλαμβανομένων και των σπόρων.
Σήμερα το ζήτημα συζητείται στην Επιτροπή Γεωργίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενώ θα είναι ένα από τα τελευταία καυτά θέματα που θα συζητηθούν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο πριν από τις εκλογές του 2014. Θα παραμείνει ελεύθερη η διακίνηση των παραδοσιακών σπόρων ή, κατά την επιθυμία των πολυεθνικών, θα περάσει στην παρανομία;

«Από τη στιγμή που εγκριθεί ο Κανονισμός από το Ευρωκοινοβούλιο, οι εθνικές κυβερνήσεις δεν έχουν κανένα λόγο»

«Θέλουμε να υπάρχει το ελεύθερο ταξίδι του σπόρου, ώστε να προσαρμόζεται το φυτό με βάση το εύρος των γονιδίων του. Είναι και η μόνη εξασφάλιση απέναντι στην κλιματική αλλαγή και απέναντι στη μελλοντική επισιτιστική μας επάρκεια»

Για το θέμα μιλάει στην «Εφημερίδα των Συντακτών» η Βάσω Κανελλοπούλου, εκπρόσωπος της εναλλακτικής κοινότητας «Πελίτι».ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Τάσο Σαραντή

ο ζητιάνος

γράφει ο Άκης κουστουλίδης

***

Άλλη μια μέρα πέρασε στο ίδιο μοτίβο της φύσης.

Η νύχτα άρχισε σιγά – σιγά να σβήνει μία – μία τις αχτίδες φωτός απλώνοντας όλο της το μυστήριο .

Το σκοτάδι έκρυψε το μοναδικό μονοπάτι που συνδέει τον κόσμο με το κατώφλι της καλύβας και ο ζητιάνος άναψε ένα κεράκι για να μπορεί να βλέπει την πανέμορφη ασχήμια της καλύβας του.

Έβγαλε από την σακούλα του ένα κουλούρι που του είχε δώσει το πρωί μια γριούλα, έριξε στο ποτήρι του λίγο κρασί, κοίταξε για λίγο τ΄αστέρια από τις χαραμάδες της καλύβας του, μονολόγησε ένα ευχαριστώ και άρχισε το πρώτο και τελευταίο γεύμα της μέρας του.

Πέρασε κοντά μισή ώρα μέχρι να σταματήσει τους ήχους από το στομάχι του, μισή ώρα μέχρι να τελειώσει το γεύμα του, τελευταία μισή ώρα της μέρας που είχε να κάνει με τις σωματικές του επιθυμίες, τελευταία πράξη της μέρας του μέχρι να ανοίξει απερίσπαστος πλέον την πόρτα και να μπει στο απόλυτο σκοτάδι, στην απόλυτη σιωπή της ψυχής του και να αρχίσει να ζει στον κόσμο που δεν αντέχει ο πολιτισμένος κόσμος να ζει.

Kαι οι φούσκες καλά κρατούν… (καθρέπτης το ποδόσφαιρο)

Του Γιώργου Καλλή, μέσω του online περιοδικού ΧΡΟΝΟΣ

Η άσκοπη κίνηση του χρήματος στον ύστερο καπιταλισμό,
με αφορμή τη μεταγραφή του Κώστα Μήτρογλου

Στο βιβλίο του Το αίνιγμα του κεφαλαίου, ο David Harvey μας υπενθυμίζει ότι κεφάλαιο είναι χρήμα στο κυνήγι κι άλλου χρήματος. Εφόσον αφεθεί ανεξέλεγκτο από κοινωνικούς περιορισμούς, το κεφάλαιο ωθούμενο από την ανάγκη του για διαρκή, όλο και πιο ταχεία κίνηση και αναπαραγωγή, απομακρύνεται από τις δραστηριότητες οι οποίες έχουν κοινωνικό όφελος αλλά συνήθως μικρό ή αργό κέρδος, και καταλήγει σε φούσκες, όπως αυτές της αγοράς κατοικίας ή των χρηματικών παραγώγων. Από τα δημόσια έργα και το χρηματιστήριο μέχρι τον αθλητισμό και το ποδόσφαιρο, με το οποίο και θα ασχοληθώ σε αυτό το άρθρο, οι οικονομίες του ύστερου καπιταλισμού είναι σε μεγάλο βαθμό ένα σύνολο από άχρηστες φούσκες, οι οποίες εξυπηρετούν έναν και μοναδικό σκοπό: την κίνηση του χρήματος.

Η καρδιά της Ευρώπης…

Αν σας ρωτούσαν ποια χώρα θεωρείτε καρδιά της Ευρώπης, τι θα απαντούσατε; Υποθέτω ότι οι περισσότεροι θα επιλέγατε το Βέλγιο, για λόγους θεσμικούς. Εκεί βρίσκονται οι Βρυξέλλες, το σκοτεινό εργαστήριο του δόκτορος Καλιγκάρι όπου πραγματοποιούνται τα πιο τολμηρά και ακραία πειράματα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Μερικοί, οι πιο αθώοι και καλών προθέσεων Ευρωπαίοι, ίσως επιλέγατε τη Γαλλία, όχι για το Παρίσι της, αλλά για το Στρασβούργο της, όπου συνεδριάζει το Ευρωκοινοβούλιο εν ολομελεία κάθε μήνα. Υπάρχει όμως αυτό το μπέρδεμα , με τις έκτακτες συνόδους του που πραγματοποιούνται στις  Βρυξέλλες και με τη γραμματεία του, που είναι στο Λουξεμβούργο. Ποιο σώμα αντέχει μια καρδιά μεταμοσχευόμενη κάθε τόσο; Οι πιο ψυλλιασμένοι θα απαντούσατε πως καρδιά της Ευρώπης είναι η Γερμανία, έχοντας κατά νου είτε την καγκελαρία του Βερολίνου, που έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε ό,τι συμβαίνει στην Ευρώπη, είτε τη Φρανκφούρτη, την έδρα της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που αντιστοιχεί πιο πολύ σ’ αυτό που κυρίως είναι η Ευρωπαϊκή και η Νομισματική Ένωση, ένα τραπεζικό καρτέλ.

Ποιος κλείνει τα εργοστάσια είπαμε; Το δούλεμα των ΜΜΕ στον λαό.

Στις 15 Ιούλη του 2012, το Έθνος, ανάμεσα σε πολλές ακόμα αστικές εφημερίδες, έριχνε στο ΠΑΜΕ, στους κομμουνιστές και στις απεργίες για τα βασικά εργασιακά δικαιώματα την ευθύνη για το γεγονός ότι η «Ελληνική Χαλυβουργία» του Μάνεση επικαλούνταν οικονομικά προβλήματα και απειλούσε με κλείσιμο:

Ενώ στο λιμάνι του Πειραιά, μετά την τρικυμία των απεργιακών κινητοποιήσεων, δημιουργήθηκε μια νέα επιχείρηση υπό κινεζική καθοδήγηση που ανθεί και δίνει δουλειά σε εκατοντάδες Ελληνες, στον Ασπρόπυργο ένα από τα λίγα εργοστάσια βαριάς βιομηχανίας που απέμειναν στη χώρα, αυτό της Χαλυβουργίας Ελλάδος που μετρά 61 χρόνια ζωής, κινδυνεύει να κλείσει κάτω από την πίεση της οικονομικής ύφεσης και της δραστικής μείωσης του κύκλου εργασιών που συνοδεύεται από απεργία 9 μηνών η οποία πραγματοποιείται έλεω… ΠΑΜΕ.