ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ


kartesios130214

Εντάξει, τελειώνει σε λίγο το θέμα με το περίφημο πρωτογενές πλεόνασμα. Θα γίνουν οι ευρωεκλογές και αμέσως μετά θα μάθουμε ολόκληρη την αλήθεια. Ως τότε θα μας πρήξουν λίγο, αλλά ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται. Μέχρι και τη Μέρκελ είναι ικανοί να βάλουν να συμφωνήσει ότι υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα με αντάλλαγμα μια βίλα στη Σαντορίνη ή ακόμη και ολόκληρη τη Σαντορίνη.

Από το Α λοιπόν: Τα έξοδα μιας χώρας χωρίζονται γενικά σε κρατικές δαπάνες (μισθοί, συντάξεις, επιχορηγήσεις, δαπάνες για παιδεία, υγεία κτλ.) και σε δαπάνες εξυπηρέτησης χρέους. Ως εξυπηρέτηση του χρέους ορίζουμε τα χρήματα που πρέπει να δώσει ένα κράτος, για να πληρώσει προηγούμενα δάνεια. Πρωτογενές έλλειμμα είναι το έλλειμμα που προκύπτει αν εξαιρέσουμε από τα έξοδα του κράτους την εξυπηρέτηση του χρέους. Πρωτογενές πλεόνασμα προκύπτει όταν τα έσοδα είναι παραπάνω από τα έξοδα χωρίς φυσικά να υπολογίσουμε πάλι την εξυπηρέτηση του χρέους. Αυτό είναι, λοιπόν, το πρωτογενές πλεόνασμα.

Για το 2013, το χρέος της γενικής κυβέρνησης ως ποσοστό του ΑΕΠ υπολογίζεται ότι από 158,5% θα εκτοξευθεί σε 179,5%. Δηλαδή, την περίοδο 2012-2013 το δημόσιο χρέος της χώρας θα σημειώσει περαιτέρω αύξηση κατά 21,5 δισ. ευρώ, με αποτέλεσμα από 307 να αναρριχηθεί στα 328,5 δισ. ευρώ. Και ας υποθέσουμε ότι παρά αυτό το χρέος υπάρχει πρωτογενές πλεόνασμα 1, 2, 3, 4 ή 6 δισ. ανάλογα με την έμπνευση της στιγμής. Πόσο σημαντικό είναι αυτό; Συνέχεια

GRAVITY: Μοναξιά, ασφυξία, (αλλά και η ομορφιά της ζωής!)



Υπάρχει τίποτα πιο τρομακτικο απο το να στριφογυριζει κανεις στο απέραντο κενό, στο διαστημα, χωρις να μπορει να σταματήσει, ουτε καν να μπορει να κρατηθει απο κατι, γνωριζοντας ταυτοχρονα oτι δεν υπαρχει τέλος στον εκεί ορίζοντα;
Oταν αυτή ακριβως η σκηνή εμφανίζεται μέσα στα πρώτα 15 λεπτά του υπεροχου φιλμ GRAVITY, του Alfonso Cuarón– μπορει να φανταστεί κανεις τι θα συμβεί στο υπόλοιπο της ταινιας. Ειναι μια συγκλονιστική ιστορία ανθρώπινης επιβίωσης που μπορει να τη δει κανεις και σαν να ήταν η μοναδικη ιστορία για την αρχή της ζωής και του ενστικτου για επιβιωση.

Οπτικα πανεμορφη ταινια, με λυρισμο και συμβολισμους, αλλα και οδυνηρο να παρακολουθει κανεις μια διαστημικη περιπετεια, τη μόνη του ειδους, που συνδυάζει τελεια τις έννοιες της μοναξιάς και της ασφυξίας. Εξαιρετικη η ερμηνεια της Sandra Bullock, για την οποια δεν ειχα και τη καλυτερη γνωμη, μεχρι τωρα.

Πηγή.

http://stovoreiostereomatiselva.blogspot.gr/2014/02/gravity.html

Η Λαϊκή Δικαιοσύνη στην Κατοχή


Εικόνα  1945, ήττα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ στην Αθήνα, Συμφωνία της Βάρκιζας και Λευκή Τρομοκρατία ενάντια στους αγωνιστές της εαμικής Εθνικής Αντίστασης 1941-1944. Παράλληλα, έναρξη μιας γιγάντιας προσπάθειας κατασυκοφάντησης της Αριστεράς και του εθνικοαντιστασιακού κινήματος.

Μέσα στην φιλολογία περί «σφαγέων ελασιτών» και στα «κονσερβοκούτια», που δέσποζαν στον τύπο της εποχής, μέσα στην περίοδο της πιο μαύρης αντίδρασης, εκδίδεται ένα νομικό βιβλίο, με τίτλο «Λαϊκή Δικαιοσύνη εις τας ελευθέρας περιοχάς της υπό κατοχήν Ελλάδος». Το βιβλίο είναι μια επιστημονική εργασία, στην οποία επιχειρείται η κριτική αποτίμηση του θεσμού της Λαϊκής Δικαιοσύνης, όπως αυτός αναδείχθηκε στις περιοχές της χώρας, που κατά την περίοδο της Κατοχής, ελέγχονταν από την εαμική εξουσία.

Παράλληλα, στο έργο αυτό, έγινε μια συστηματική και αξιόλογη προσπάθεια συγκέντρωσης και ταξινόμησης του σχετιζόμενου αρχειακού υλικού. Το βιβλίο προκάλεσε μεγάλη εντύπωση, αφού συγγραφέας του ήταν ένας συντηρητικός νομικός και ακαδημαϊκός που ουδέποτε είχε κάποια σχέση με το κίνημα του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ ή και την Αριστερά γενικότερα. Διετέλεσε γενικός γραμματέας του υπουργείου Δικαιοσύνης το 1945 και το 1950, υπουργός Εργασίας στην υπηρεσιακή κυβέρνηση Θεοτόκη. Ιδιαίτερη αξία είχαν τα πορίσματα της μελέτης, όπου ο συγγραφέας συμπεραίνει ότι η λειτουργία του θεσμού ήταν σύμφωνη με την κλασική παράδοση περί δικαίου και έχει σημαντικές ομοιότητες με παρόμοιους θεσμούς που αναπτύχθηκαν στην εποχή της Τουρκοκρατίας. Συνέχεια

Μια ταινία για τα WikiLeaks…


Η ταινία The Fifth Estate / Ο Άνθρωπος που Πούλησε τον Κόσμο παρουσιάζει την ιστορία των WikiLeaks, του ιδρυτή  Τζούλιαν Ασάνζ και του συνεργάτη του Ντάνιελ Ντόμσαϊτ- Μπεργκ.  Παρουσιάζει την σχέση, την φιλία, τους δισταγμούς και στο τέλος τον τσακωμό που οδήγησε στην έχθρα τους.

Η ταινία μένει πολύ στη σχέση τους και παίρνει θέση υπέρ του  Ντάνιελ Ντόμσαϊτ- Μπεργκ, παρουσιάζοντας σαν  ένα ιδεολόγο με ανθρωπιστική ηθική και κουλτούρα, ενώ τον  Τζούλιαν Ασάνζ σαν ένα  μονόχνοτο εξουσιαστή, φανατικά πιστό στον ιδεαλιστικό αγώνα του, ένα επαναστάτη  Ιησουίτη, που βάζει την ηθική στην υπηρεσία του σκοπού του. Αυτός είναι και ο λόγος που ο Τζούλιαν Ασάνζ κατήγγειλε την ταινία ως προπαγάνδα.

Συνέχεια

Η κατάρρευση των Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης. Προφανής αναντιστοιχία μεταξύ παροχής και αντιπαροχής


Του Θανάση Αλαμπάση
Σημ.Αμετανόητου: Τυπώστε το και κρατήστε το.Διαδώστε το επίσης….
Στο Δικαστήριο στο οποίο θα δικαστούν… τέτοιες μελέτες θα παρουσιαστούν
***
Οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν χαρακτήρα ανταποδοτικό, με την έννοια ότι αποτελούν αντιπαροχή για τις υπηρεσίες που το κράτος παρέχει μέσω των ασφαλιστικών φορέων. Τούτο ισχύει ιδίως στην περίπτωση των αυτοαπασχολούμενων, που η συμβολή της εισφοράς στο σχηματισμό του ασφαλιστικού κεφαλαίου των Ταμείων που ασφαλίζονται, οφείλει να έχει και ανταποδοτικό χαρακτήρα υπό την έννοια της εγγύησης της επιστροφής των ασφαλιστικών τουλάχιστον εισφορών, αφού το ασφαλιστικό κεφάλαιο των  Ταμείων τους σχηματίζεται, καθ’ όλο τον χρόνο ασφαλίσεως, κατά κύριο λόγο από εισφορές και ελάχιστα από άλλους πόρους. Τα στοιχεία ωστόσο που καταγράφονται στην μελέτη που ακολουθεί, αναιρούν πλήρως την ανταποδοτικότητα στην Κοινωνική Ασφάλιση. Η επιμονή σε μία άνευ όρων και προϋποθέσεων αναδιανεμητικότητα (δήθεν) του συστήματος, σε συνδυασμό με την δεδομένη κατάρρευση των Ταμείων Κοινωνικής Ασφάλισης, δημιουργεί πλέον τόσο σημαντική αναντιστοιχία μεταξύ των «υπηρεσιών» που το κράτος προσφέρει και των υψηλών εισφορών που οι ασφαλισμένοι υποχρεώνονται να καταβάλλουν, που το ζήτημα χρίζει επιτακτικής ανάγκης ρυθμίσεως.
 
Η μελέτη σε pdf εδώ. Απευθείας κατέβασμα από εδώ.
 
Η μεθόδευση του PSI εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων
Παρά τις υποσχέσεις που έδιναν η Γερμανία,  η Γαλλία και η Ολλανδία το Μάιο του 2010, ότι οι εμπορικές τράπεζες τους θα διακρατούσαν τα ελληνικά ομόλογα βοηθώντας στο να αποτραπούν τα χειρότερα για την Ελλάδα, όπως φαίνεται στο εμπιστευτικό έγγραφο με τις αποφάσεις του ΔΣ του ΔΝΤ μετά το Καστελόριζο για την έγκριση της βοήθειας [24], μόλις υπεγράφη το μνημόνιο και άρχισε η εκταμίευση των δανείων από την τρόικα στην Ελλάδα έγινε ακριβώς το αντίθετο: οι τράπεζες τους άρχισαν να ξεπουλάνε τα χρεόγραφα συμβάλλοντας στην εκτίναξη των spread και στην εμβάθυνση της ελληνικής κρίσης, καθώς κλονίστηκε η εμπιστοσύνη στο ελληνικό πρόγραμμα. Κάπως έτσι επισπεύσθηκε αργότερα η διαδικασία του PSI, οι ίδιες όμως γλίτωσαν ζημιές αρκετών δισ. δολαρίων καθώς κατάφεραν να το αποφύγουν. Όπως γράφει η El Pais που έκανε την αποκάλυψη, τα ομόλογα πέρασαν σε αρκετά μεγάλο βαθμό στα χέρια της ΕΚΤ, που αγόρασε μαζικά για να στηρίξει. Μόνο εκείνα τα ομόλογα – της ΕΚΤ πλέον – δεν κουρεύτηκαν στο PSI και φυσικά ο πέλεκυς έπεσε βαρύτερος στους εναπομείναντες ιδιώτες κατόχους χρέους, δηλαδή τις ελληνικές τράπεζες, τα ασφαλιστικά ταμεία και τους ιδιώτες ομολογιούχους. Μάλιστα η δέσμευση εκείνη ήταν ένα απ’ τα βασικά επιχειρήματα ώστε η Ελλάδα να μην προχωρήσει σε άμεση αναδιάρθρωση τους δημοσίου χρέους αλλά και το ΔΝΤ να μην την απαιτήσει πριν παρέμβει στην περίπτωση της χώρας μας παρά τον «εμφύλιο» που είχε ξεσπάσει στο ΔΣ του. Εξάλλου στο κείμενο σημειώνεται χαρακτηριστικά πως η ελληνική πλευρά απέκλεισε το ενδεχόμενο «κουρέματος». Σημειώνεται πως γερμανικές, γαλλικές και Ολλανδικές τράπεζες κατάφεραν μέχρι το τέλος του 2011, οπότε ανακοινώθηκε το PSI, είχαν ξεφορτωθεί περίπου το μισό ελληνικό τους χρέος. [25]

Αδιαφανείς διαδικασίες για το PSI
1.     Αδιάφανος και άδηλος ο τρόπος διεξαγωγής της ψηφοφορίας του PSI plus. Σύμφωνα με το νόμο του PSI plus 4050/12, μπορούσαν να συμμετάσχουν στη διαδικασία και να ψηφίσουν μόνο οι τράπεζες και λοιποί φορείς συστημάτων διαχείρισης άυλων τίτλων, δηλ οι θεματοφύλακες των ομολόγων, τους οποίους ο νόμος ονόμαζε «ομολογιούχους» και όχι τα φυσικά πρόσωπα, πραγματικοί κάτοχοι των ομολόγων! Κανένα φυσικό πρόσωπο έδωσε οποιαδήποτε σχετική εξουσιοδότηση προς οποιονδήποτε φορέα/ τράπεζα /θεματοφύλακα, να συμμετάσχει και να ψηφίσει θετικά στην τροποποίηση  των ομολόγων τους και στην ανταλλαγή τους. Συνέχεια

Κανένας λόγος ανησυχίας…


Εικόνα Αραχτή Τζοκόντα

by Sotos

Η ανεργία εκτινάσσεται.

–Γιατί εκτινάσσεται η ανεργία; Θα έπρεπε να ανησυχούμε; Δείχνει μήπως η πορεία της ότι ακολουθούμε μια εσφαλμένη πολιτική; Δείχνει ότι οι τύχες της χώρας είναι σε λάθος χέρια;

–Όχι, καθόλου! Οι τύχες τις χώρας είναι σε χέρια πολύ αξιόπιστα. Από τα διαθέσιμα, είναι τα καλύτερα που θα μπορούσαμε να έχουμε. Εφαρμόζουν τη μόνη ενδεδειγμένη πολιτική, και μάλιστα όσο πιο πιστά μπορούν. Το γεγονός ότι η ανεργία διαρκώς αυξάνεται δεν είναι απλώς κάτι το αναμενόμενο, αλλά και ζητούμενο. Πρέπει να ανέβει, πριν πέσει. Το έχουμε προβλέψει αυτό, και είναι και επιβεβλημένο. Κάποιες παρεμβάσεις εδώ κι εκεί διορθώνουν τις αστοχίες που προκύπτουν. Ως εκ τούτου δεν συντρέχει κανένας απολύτως λόγος ανησυχίας.

Συνέχεια

Άμεση δημοκρατία: τί είναι και τί δεν είναι…


148579-elvetia

Με αφορμή το πρόσφατο δημοψήφισμα στην Ελβετία

Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του Ελβετικού πολιτεύματος είναι η δυνατότητα που παρέχει στους πολίτες της χώρας να εγκρίνουν μαζικά – υποχρεωτικά ή προαιρετικά – νομοσχέδια και τροποποιήσεις που αφορούν διάφορα θέματα, όπως η στρατιωτική θητεία, η οπλοκατοχή, η διοίκηση και άλλα ποινικά ή πολιτικά ζητήματα. Έτσι, μετά από δημοψήφισμα που προωθήθηκε από το λαϊκιστικό δεξιό Ελβετικό Λαϊκό Κόμμα, οι πολίτες που προσήλθαν στις κάλπες αποφάσισαν με ποσοστό 50,4% να θέσουν τέλος στην μαζική εισροή μεταναστών ακόμα και από χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επαναφέροντας το αυστηρό καθεστώς των ποσοστώσεων που ίσχυε παλιότερα. Με αφορμή το γεγονός αυτό όχι μόνο οι γνωστοί και αναμενόμενοι γραφικοί δεξιοί δημαγωγοίαλλά και διάφοροι οπαδοί της λεγόμενης «άμεσης δημοκρατίας» (ή μάλλον όσοι προσεγγίζουν την άμεση δημοκρατία απλουστευτικά και λαϊκιστικά, αναγνωρίζοντας δηλαδή την πλειοψηφική στάση ως μοναδική εγγυητήρια δύναμη για την κοινωνική και πολιτική σωτηρία) ξεσπούν σε πανηγυρισμούς κάνοντας λόγο για νίκη της λαϊκής βούλησης και της δημοκρατίας έναντι κάποιας τεχνοκρατικής ελίτ η οποία (όπως λένε) με συνωμοτικό τρόπο καταστρατηγεί βασικά πολιτικά δικαιώματα. Ποιά είναι όμως η πραγματική ουσία της (άμεσης) δημοκρατία και τί πραγματικά αυτή προϋποθέτει;

Συνέχεια