Απών από τη Βουλή, παρών στη διαπλοκή

Τα έργα και οι ημέρες του Αντώνη Σαμαρά σε 26 μήνες διακυβέρνησης απαξιώνουν τη Βουλή και τους δημοκρατικούς θεσμούς. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι ομιλίες του. Μηδενική είναι η σχέση του σημερινού πρωθυπουργού και με τον κοινοβουλευτικό έλεγχο. Κυβερνά με ΠΝΠ.

 

Του Χάρη Ιωάννου

Μελανή σελίδα στην κοινοβουλευτική ιστορία της σύγχρονης ελληνικής δημοκρατίας αποτελούν τα έργα και οι ημέρες της κυβέρνησης Σαμαρά – Βενιζέλου, οδηγώντας με τον τρόπο αυτό στην απαξίωση της Βουλής και των δημοκρατικών θεσμών, την ώρα που παγιώνεται ο εκφασισμός ενός υπολογίσιμου τμήματος του εκλογικού σώματος.

Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι ομιλίες του σημερινού πρωθυπουργού στη Βουλή, Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου αντικαθιστούν τη νομοθετική εξουσία, (ν)τροπολογίες με οσμή διαπλοκής ψηφίζονται με διαδικασίες-εξπρές, το υπουργικό συμβούλιο είναι διακοσμητικό όργανο, ενώ πληθώρα «σκοτεινών» υποθέσεων προς έλεγχο παραμένει στα συρτάρια.

Εδώ παπάς, εκεί παπάς…

Όποιος έχει την ευλογία να γεννηθεί στην ιερή γη που λέγεται Ελλάδα, πέρα από τη μάνα του και τον πατέρα του, παίρνει απόφαση ότι, μεγαλώνοντας, θα συναντά ανά πολύ συχνά χρονικά διαστήματα κι από έναν παπά. Δεν σημαίνει ότι ο παπάς αυτός θα είναι πάντα ο ίδιος, όχι, μπορεί να σου τύχει να συναναστραφείς μέχρι και με εκατό διαφορετικούς παπάδες, που θα έχουν ασχοληθεί ο καθένας τους ξεχωριστά με την υπόστασή σου στις διάφορες φάσεις της. Από την ώρα δηλαδή που δεν θα είσαι ούτε σαράντα ημερών άνθρωπος και θα πρέπει ως βρέφος νεογέννητο να μη σε δούνε τα εγκόσμια όλες αυτές τις συνεχόμενες ημέρες, περιμένοντας να πάρεις την ευχή από τον πρώτο που θα αντικρίσεις στη ζωούλα σου παπούλη, έστω κι αν δεν θα μπορούνε ακόμα τα μάτια σου να δούνε καθαρά, εξάλλου στη θρησκεία μας δεν έχουν νόημα τόσο αυτά που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, όσο αυτά που δεν δυνάμεθα να αντιληφθούμε, εξού και ο λόγος περί ορατών τε πάντων κι αοράτων, αμ πως. Μετά, οι προβλεπόμενες συναναστροφές σου με τους εκπροσώπους τού Θεού επί γης είναι εναλλασσόμενες και καλώς προγραμματισμένες.

ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΟΡΑΝΙ

     Το Κοράνι (al–Qur’an) είναι το ιερό βιβλίο του Ισλάμ. Η αραβική λέξη «κουράν» προέρχεται από το σημιτικό ρήμα qara’a και σημαίνει ανάγνωση, αναγγελία, κήρυγμα. Μέχρι το θάνατο του Μωάμεθ 632 μ.Χ. δεν φαίνεται να υπήρξε κάποια γραπτή εκδοχή των αποκαλύψεων που ο Μωάμεθ ισχυρίζεται πως δέχτηκε από το Θεό/Αλλάχ. Σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση ο διάδοχος του Μωάμεθ, Αμπού Μπακρ 632 – 634 μ.Χ. έκανε μια απόπειρα περισυλλογής και συστηματοποίησης των αποκαλύψεων αυτών. Όμως επειδή κυκλοφορούσαν διάφορες εκδοχές των αποκαλύψεων αυτών, ο τρίτος Χαλίφης ο Οθμάν 644 – 656 διαμόρφωσε – μέσω μιας επιτροπής – το κείμενο του Κορανίου το οποίο αναγνωρίστηκε ως αυθεντικό και δόθηκε η εντολή να καταστραφεί κάθε άλλη γραφή ή παραλλαγή…

Και δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά αφού το γήινο Κοράνι θεωρείται πιστό αντίγραφο του ουρανίου το οποίο βρίσκεται συνεχώς μαζί με το Θεό/Αλλάχ. Συνεπώς, δεν ήταν δυνατόν να υπάρχουν στον ουρανό πάνω από ένα Κοράνι. Βέβαια η ιδέα που διατύπωσε ο Μωάμεθ περί ουρανίου Κορανίου στο «Αντίθετα αυτό είναι ένα Δοξασμένο Κοράνιο, (που έχει γραφεί) σε πίνακα καλά Προφυλαγμένο, (από τη μετατροπή και τη φθορά)» Κοράνι 85:21 – 22 κάθε άλλο παρά πρωτότυπη είναι.

Υπάρχει στην Ιουδαιοχριστιανική αποκαλυπτική Γραμματεία.

Συγκεκριμένα στο Ιουδαϊκό απόκρυφο βιβλίο των «Ιωβηλαίων» όπου διηγείται την ιστορία της Γενέσεως έως της Εξόδου κεφάλαιο 12. Η ιστορία λοιπόν αυτή δίδεται υπό μορφή αποκάλυψης του Θεού εις τον Μωϋσή η οποία στηρίζεται σε πηγή που είναι γραμμένη «σε ουράνιες πλάκες» στο «Και δια το λόγο αυτό εγράφη η εντολή επί των ουρανίων πλακών εν σχέσει προς την γεννώσαν» Ιωβηλαία 3:10, αλλά και στα 3:31, 4:5 κ.ο.κ. Όσον αφορά το Χριστιανισμό είναι το απόκρυφο βιβλίο «Ο Ποιμήν του Ερμά» το οποίο ισχυρίζεται πως το συγκεκριμένο βιβλίο δίδεται ως αντίγραφο θείου τινός πρωτοτύπου βιβλιαρίου, Όρασις 2:1.

Ο MARX ΣΤΟ … BUENOS AIRES…

Η στάση πληρωμών που επέλεξε η κυβέρνηση της Αργεντινής, αν αποδεικνύει κάτι, είναι ότι ακόμη και μέσα στα ασφυκτικά όρια του “καπιταλιστικού κανόνα” ,υφίστανται ισχνά περιθώρια ελιγμών, ακόμα και για μια κυβέρνηση όπως της Κίρσνερ, που δεν είναι δα και επαναστατική. Περιθώρια ελιγμών, ωστόσο, που προσκρούουν στα όρια του πεπερασμένου ορίζοντα που ιχνογραφείται, από τον μη αναστρέψιμο χαρακτήρα, της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης.

«Ο ελληνικός πολιτισμός καταφύγιο από τον δογματισμό»

Jean-Pierre Vernant

«Ο ελληνικός πολιτισμός είναι το καταφύγιο απέναντι σε κάθε σύγχρονο δογματισμό, ένα ισχυρό αντίδοτο σε κάθε θρησκευτικό φανατισμό»

«Η μεγαλύτερη συμβολή του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού είναι η συμμετοχή στις αποφάσεις. Είναι η δημοκρατία. Δεν είμαι Πυθία, δεν είμαι Απόλλωνας. Αγωνίζομαι, για να υπάρξουν αυτές οι αξίες»

«Ο ελληνικός πολιτισμός είναι η ελευθερία του πνεύματος, η σκέψη, ο διάλογος, η κατάφαση της αλήθειας απέναντι στην πίστη των πολλών! Είναι η δημοκρατία, ένας έγκυρος δρόμος ώστε να μην παρεμβαίνουν κάποιοι για να υπαγορεύσουν τα όνειρα της κοινωνίας».

Στα είκοσι χρόνια του, ο Ζαν Πιερ Βερνάν σπούδαζε Φιλοσοφία στη Σορβόννη και ταξίδευσε για πρώτη φορά στο κατάστρωμα ενός πλοίου για την Ελλάδα. Στα 26 του, συμμετείχε ως αντιστασιακός, μέλος του Μυστικού Στρατού στις ανατινάξεις τρένων κατά των ναζί με το ψευδώνυμο Κολονέλ Μπερτιέ. Πριν από τα σαράντα του ανέλαβε τη διεύθυνση σπουδών της Εκόλ Πρακτίκ και στα πενήντα του ίδρυσε το δικό του Κέντρο Συγκριτικών Ερευνών στις Αρχαίες Κοινωνίες.

Ο άνθρωπος που πρώτος έσπασε τα στεγανά που χώριζαν τους φιλολόγους από τους ιστορικούς και τους κοινωνιολόγους, γλωσσολόγους, ανθρωπολόγους στη μελέτη της αρχαίας κοινωνίας, που διετέλεσε επί εννέα χρόνια 1975-1984 καθηγητής του Κολέζ Ντε Φρανς, ακμαίος στο σώμα, ανεβοκατεβαίνει τα σκαλιά με αξιοθαύμαστη σβελτάδα.

Τα κύρια έργα του: «Οι ρίζες της Ελληνικής Σκέψης» (1962), «Ο Μύθος και η Σκέψη στους Έλληνες», «Ο Μύθος και η Τραγωδία στην Αρχαία Ελλάδα, «Ο Μύθος και η Κοινωνία στην Αρχαία Ελλάδα» κ.ά. δίνουν λαβή για την πρώτη ερώτηση

Camorra…

Με απόλυτη επιτυχία τελείωσε η υδρόλυση των χημικών της Συρίας στην θαλάσσια περιοχή δυτικά της Κρήτης, όπως ανακοινώθηκε από τον Λευκό Οίκο.

Ήταν δε, μάλιστα τόση η επιτυχία ώστε κανένα από τα μεγάλα συστημικά ΜΜΕ δεν πρόλαβε ούτε καν να το αντιληφθεί.

Άλλη μια προσφορά της κυβέρνησης Σαμαρά στις επόμενες γενιές των Ελλήνων, μετά το χρέος, και την μετατροπή των Ελλήνων σε ανδράποδα της ΕΕ.

Το euro τελικά αποδείχθηκε το απόλυτο μέσον λογοκρισίας.

Άπαντες σωπαίνουν επί τη εμφανίσει.

Σαν κοινός θνητός θα ήταν απρέπεια από μέρους μου να αμφισβητήσω τις αποφάσεις των ισχυρών του πλανήτη.

Όπως και απρέπεια είναι οι όποιες αμφιβολίες διαχέονται στις υποβαθμισμένες κοινωνίες του πλανήτη ότι τα ραδιενεργά κατάλοιπα που αποθηκεύονται, έναντι αδράς αμοιβής στις κατά τόπου κυβερνήσεις, θα μπορούσε να είναι επικίνδυνα.

Στην Μεσόγειο ποντίστηκαν χιλιάδες κυβικά μέτρα “απενεργοποιημένων” χημικών ουσιών.

Φυσικά τα απόβλητα όλων αυτών είναι σε απόλυτη αρμονία με το περιβάλλον.

Αλήθεια γιατί επελέγη η Μεσόγειος, μια κλειστή θάλασσα, για μια τέτοια αποστολή;

Η Ε.Ε, το €κοινοβούλιο, το συμβούλιο Υπουργών Ανάπτυξης της ΕΕ, οι τόσοι ακτιβιστές, ανεξάρτητοι βουλευτές κλπ, βρέθηκε κάποιος-ένας να μιλήσει, να ρωτήσει για αυτό;

Η “Greenpeace” απεφάνθη ακόμα για το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την τήξη των πάγων στην Ανταρκτική;

Η Ελληνική, Ιταλική, η κυβέρνηση της Μάλτας της Ισπανίας και της Γαλλίας είναι σίγουρες για το 100% επιτυχίας της εν λόγω μεθόδου;

Από τις γραμμές τούτου εδώ του blog, είναι μεγάλη μου τιμή να ευχαριστήσω τον ‘ΣΚΑΊ” που έχοντας τόσο μεγάλη οικολογική συνείδηση μας πληροφόρησε πως σε λίγα χρόνια από σήμερα το μενού μας θα συμπληρωθεί με κρέας που έχει παραχθεί από ζώα που θα τρέφονται με προνύμφες…μύγας.

Γαύρο μεγαλωμένο με sarin δοκιμάσατε;

© HeadWaiter

Πηγή. http://toufekiastoskotadi.wordpress.com/2014/08/23/camorra/

 

 

Από το Ferguson στο Λος Άντζελες… To Soundtrack της εξέγερσης του 1992

Γράφει: o Γιάννης Κονταξής

Η εξέγερση των Αφροαμερικανών κατοίκων στο Μιζούρι, λόγω της δολοφονίας του 17χρονου Μάικλ Μπράουν από αστυνομικό, δηλώνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο την ανισότητα που υπάρχει και στα πλέον αναπτυγμένα κράτη. 22 χρόνια πριν, μία άλλη εξέγερση, αυτή στο Λος Άντζελες, αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τις δημιουργίες αρκετών δημοφιλών μουσικών.

Η δολοφονία του Μάικλ Μπράουν, του 17χρονου εφήβου από το Φέργκιουσον των ΗΠΑ, δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο επεισόδιο που εκτυλίσσεται στη δυτική πλευρά του Ατλαντικού με θύτη την αστυνομία και θύμα ένα μέλος της αφροαμερικάνικης κοινότητας. Μόλις πριν από ένα περίπου μήνα, ο Έρικ Γκάρνερ, ένας 42χρονος Αφροαμερικανός, κείτονταν νεκρός σε ένα πεζοδρόμιο της Νέας Υόρκης ύστερα από την προσπάθεια αστυνομικών να τον συλλάβουν χωρίς φυσικά να έχει κάνει κάτι παράνομο. Η δολοφονία του 17χρονου εφήβου έχει προκαλέσει σφοδρό κύμα αντιδράσεων της μαύρης κοινότητας στο Φέργκιουσον, αλλά και σε άλλα μέρη της πολιτείας του Μιζούρι. Ο Μπαράκ Ομπάμα και ο Μπα Κι Μουν ανάγκαστηκαν να προβούν σε εκκλήσεις ηρεμίας, αλλά οι οργισμένες διαδηλώσεις συνεχίζονται. Μαζί συνεχίζεται η σκλήρυνση της κρατικής καταστολής, η Εθνοφρουρά έχει ήδη αναλάβει τα ηνία, αλλά και η επίδειξη αστυνομικής αυθαιρεσίας καθώς ακόμα ένας διαδηλωτής βρέθηκε νεκρός από τα πυρά αστυνομικών.