Τρίζει η πολυκατοικία της δεξιάς

Μάκης Ανδρονόπουλος

Χαμός γίνεται στην πολυκατοικία της Δεξιάς! Οι διαρροές δημοσκοπήσεων που δείχνουν τη ΝΔ στο 15-16%, φαίνεται πως έχουν κάποια βάση και αυτό προκαλεί πανικό, σε σημείο που άλλαξαν και δημοσκοπική εταιρεία. Ο Μάκης Βορίδης λέγεται πως έχει αναλάβει να φέρει πίσω στη ΝΔ τον αρχηγό του ΛΑΟΣ Γιώργο Καρατζαφέρη, το κόμμα του οποίου έκανε δυναμική επανεμφάνιση με 2,69% στις ευρωεκλογές και το κανάλι του ΑΡΤ πήρε πρόσφατα άδεια εθνικής εμβέλειας από το ΕΣΡ!… Η επιστροφή είναι δύσκολη, διότι αν διαλύσει το ΛΑΟΣ μάλλον θα πρέπει να παραδώσει την άδεια του καναλιού. Γι ́ αυτό ο Καρατζαφέρης λέει ότι το ζητούμενο είναι να συμφωνήσουμε σε μια άλλη πολιτική, στο «χτίσιμο μιας νέας ιδέας για την Ελλάδα και όχι η επιστροφή στη ΝΔ»….

Ο Βύρων Πολύδωρας, από την πλευρά του, απέτυχε να μαζέψει τους όψιμους αντιμνημονιακούς δεξιούς, καθώς οι «περιφερόμενοι εγωισμοί» των διαγραμμένων ή ανεξαρτητοποιημένων βουλευτών της ΝΔ και των ΑΝΕΛ, αλληθωρίζουν πάντα προς τη ΝΔ, ιδιαίτερα τώρα που ξέρουν ότι τους έχει ανάγκη. Το ίδιο ισχύει και για τους ανεξαρτητοποιημένους χρυσαυγίτες.

Η συγκρότηση ενός αντιμνημονιακού δεξιού πατριωτικού μετώπου τελικά δεν προκύπτει, όπως εκτιμούν στελέχη του χώρου, όχι μόνο εξ αιτίας των «περιφερόμενων εγωισμών», αλλά και λόγω του αμφιλεγόμενου των ίδιων των προσώπων σε ότι αφορά το πραγματικό αντιμνημονιακό τους προφίλ. Αυτό όμως δεν σημαίνει, υπό τις συνθήκες που όλο και περισσότερο δυσκολεύουν, ότι οι ψηφοφόροι τους θα πάνε στη ΝΔ, κάθε άλλο, εκτιμούν οι ίδιες πηγές. Έτσι, ο Μπαλτάκος «ωθείται» για τη δημιουργία ενός κόμματος επανενοποίησης της Δεξιάς, η τέλος πάντων ενός δεξιού αναχώματος που θα συγκρατήσει το οργισμένο σκορποχώρι.

Οδηγός Αισιοδοξίας -Από Έναν Αυτόχειρα Κλόουν…

«Που πάνε, πες, παππού, οι άνθρωποι όταν πεθαίνουν;
Μέσα στη γη μπαίνουν βαθιά ή στα ουράνια ανεβαίνουν;»
«Δεν είμαι σίγουρος», είπε ο παππούς, «απ” ό,τι όμως δείχνει,
στα όνειρα μας έρχονται, κι αυτά έχουν για σπίτι.»
David Lodge, Deaf sentence, μτφ Έφη Τσιρώνη

~

“Το κωμικό, όντας η αίσθηση του παραλόγου, μου φαίνεται πιο απελπιστικό από το τραγικό. Το κωμικό δεν προσφέρει έξοδο.”
Ευγ. Ιονέσκο

15ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ – Η ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΛΑΟΤΟΚΟΥ

Είναι φανερό εδώ και καιρό ότι πλέον Ελλάδα δεν υφίσταται. Όχι «η Ελλάδα», αλλά «Ελλάδα». Δεν τίθεται θέμα χώρας. Το περίγραμμα στον χάρτη παραμένει όπως θα παρέμενε το σχήμα ενός νησιού ακόμη κι αφού θα είχε βυθιστεί από ένα σεισμό. Μέχρι ν’ αλλάξουν οι χάρτες το νησί θα υφίσταται στο χαρτί, όπως υφίσταται και η Ελλάδα.

Η Ελλάδα ως κάτι λειτουργικό έχει τελειώσει. Δεν υφίσταται. Πέθανε. Απομείναμε απλώς κάποιοι κάτοικοι της περιοχής. Κάποιοι από εμάς απλώς φτωχαίνουμε και μετράμε τις μέρες αδιάφορα έχοντας θάψει όνειρα κι ελπίδες. Κάποιοι άλλοι από εμάς έγιναν Εφιάλτες και ταΐζονται παρασιτικά από το κακό που μας βρήκε. Και κάποιοι άλλοι είναι το Κακό που επιβλήθηκε δίχως καν να δώσει μάχη, δίχως καν να έχει έστω και μία ελάχιστη απώλεια.

Όπως κάθε πτώμα έτσι και η Ελλάδα διαθέτει τα σκουλήκια της. Ανθρώπους, δηλαδή, που ζουν μασουλώντας ψόφια σάρκα.

Διαπασών των Ρωσιών

ΟΙ ΚΥΡΩΣΕΙΣ ΤΗΣ Ε.Ε. ΓΥΡΙΖΟΥΝ ΜΠΟΥΜΕΡΑΝΓΚ

Αν κλιμακωθεί ο εμπορικός πόλεμος τότε ο Πούτιν μπορεί να ενεργοποιήσει το μεγάλο ενεργειακό όπλο της χώρας (φυσικό αέριο),

είτε επιβάλλοντας ποσοστώσεις είτε υψηλότερες τιμές

Οποιος πίστεψε πως οι οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας θα μπορούσαν να συμμορφώσουν την τελευταία διασώζοντας την Ουκρανία πρέπει λογικά να έχει μετανιώσει πικρά μετά τα αντίμετρα που επέβαλε η Ρωσία σε όλη τη Δύση, απαγορεύοντας τις εισαγωγές αγροτροφίμων.

 Για τον απλό λόγο ότι το όπλο των κυρώσεων κατέστη μπούμερανγκ σε βάρος της Δύσης και ειδικά της Ευρώπης, η οποία παίζει κυριολεκτικά με τη φωτιά πρωταγωνιστώντας στον εμπορικό πόλεμο κατά της Ρωσίας.

Το πρόβλημα βεβαίως δεν είναι οι εξαγωγικές απώλειες στον τομέα των αγροτροφίμων, για τα οποία η Ρωσία καταβάλλει 13-15 δισ. ευρώ καλύπτοντας το 4-5% της εγχώριας κατανάλωσης τροφίμων της. Στο κάτω κάτω τι ειδικό βάρος μπορεί να έχουν 14 δισ. εξαγωγικές ζημιές σε μία ευρωπαϊκή οικονομία 13 τρισ. ευρώ, το εμπόριο αγαθών της οποίας με τη Ρωσία ανέρχεται σε 326 δισ. ευρώ και μαζί με το εμπόριο υπηρεσιών φθάνει τα 370 δισ. ευρώ; Το λογικό είναι να σκεφθεί κανείς πως σε μία παρόμοια διαμάχη γιγάντων υποφέρει περισσότερο η μικρότερη δύναμη.

Παρατηρήσεις στο Κομμουνιστικό Μανιφέστο – Raoul Vaneigem

1

Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο αποτελεί ένα διδακτικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο ένα σχέδιο ανθρώπινης πραγμάτωσης γεννά ένα ακόμη πιο απάνθρωπο σύστημα από αυτό που ισχυρίζεται ότι θέλει να καταστρέψει και επιδιώκει ν’ αντικαταστήσει.

2

Aυτό που διαχωρίζει το κάθε άτομο μέσω της αποξένωσης από την ίδια του την ύπαρξη, λειτουργεί καταπιεστικά για το ίδιο αργά ή γρήγορα. Το Κομμουνιστικό Μανιφέστο περιείχε σε εμβρυακή μορφή την αυτοκρατορία των απίστευτων ψεμμάτων και την κομμουνιστική ιδεoλογία που αποτέλεσε την κρατική αλήθεια, επειδή το πνεύμα της χειραφέτησης που την ενέπνευσε λειτούργησε σαν μία ξεχωριστή μορφή από τη θέληση για ζωή, η οποία παράλληλα επιβεβαιώνεται και ακυρώνεται την ίδια στιγμή καθημερινά.

Η γενναία στάση ενός δημόσιου λειτουργού και η «κοινοβουλευτική» τροπολογία!

Του Γιάννη Κύρκου Αικατερινάρη*  

Όταν οι πολίτες διαπιστώνουν συχνά ελλείμματα στο «κοινοβουλευτικό ήθος»  τότε η κοινωνία μας οδηγείται, όλο και περισσότερο, σε προβληματισμούς, απογοητεύσεις, αλλά και σε υπερβάσεις της ισχύουσας (;) νομοθεσίας… Γιατί η συμπεριφορά του κάθε βουλευτή θα πρέπει να αποτελεί το υπόδειγμα των πολιτών για το δίκαιο των νόμων που ψηφίζει και στη συνέχεια για την συνέπειά του στην εφαρμογή τους. Συμβαίνει όμως έτσι;

Μόλις προχθές στο θερινό τμήμα της βουλής   ψηφίστηκε τροπολογία  με 50 ψήφους υπέρ και 47 κατά, σύμφωνα με την οποία δίνεται η δυνατότητα στους ιδιοκτήτες των μεταλλείων χρυσού στη Χαλκιδική να νομιμοποιήσουν προγενέστερες αυθαίρετες κατασκευές μεγάλης κλίμακας! Οι υπερβάσεις στην ισχύουσα νομοθεσία διαπιστώθηκαν πριν ένα χρόνο (βλ. συνημμένο σήμα διακοπής αρ. 786/10-8-2013) από υπαλλήλους του Τμήματος Πολεοδομίας του Δήμου Αριστοτέλη, στον οποίο ήταν, μέχρι τώρα, δήμαρχος ο Χρήστος Πάχτας, γνωστός και από την στήριξή του στην εταιρία…

Εξόριστος στη θερινή λεωφόρο Φαντάσματα ή κολασμένοι;

«Γράφει ο Θάνος Μαντζάνας»

Τους βλέπεις γύρω σου, όπως κάθε χρόνο λιγοστεύουν όσο πλησιάζει ο Δεκαπενταύγουστος…Είναι βέβαια λίγο περισσότεροι από πέρυσι τέτοια εποχή, όπως και τότε ήταν λίγο περισσότεροι από την προηγούμενη χρονιά. Σίγουρα όμως είναι πολύ λιγότεροι από δέκα πέντε ημέρες πριν ή άλλες τόσες μετά. Είναι μια από τις ελάχιστες περιόδους του χρόνου, πιο πολύ ίσως μάλιστα από οποιαδήποτε άλλη, κατά  τις οποίες η πόλη σχεδόν αδειάζει.

Οι περισσότεροι κάτοικοι της την έχουν εγκαταλείψει, αναζητώντας την προσωρινή έστω ανάπαυλα που έχουν συνηθίσει να αποκαλούν διακοπές, αφήνοντας πίσω τους, σχετικά λίγους. Τόσους ώστε θα μπορούσαν να είναι και τα φαντάσματα της πόλης, μόνο που τούτα τα φαντάσματα έχουν σάρκα και οστά… Ένα από αυτά τα φαντάσματα είσαι και εσύ και φυσικά δεν είναι η πρώτη φορά, δεν συνέβη μεν πέρυσι αλλά έχει γίνει και άλλοτε τα τελευταία χρόνια. Καμία άλλη φορά δεν είχες όμως τόσο πολύ αυτήν ακριβώς την αίσθηση, ότι είσαι ένα φάντασμα, ένας άυλος ίσκιος που γλιστράει αθόρυβα ανάμεσα σε άλλους τέτοιους ενώ την ίδια στιγμή είσαι και νιώθεις πιο ζωντανός από ποτέ, η καρδιά σου χτυπάει, το αίμα τρέχει στις φλέβες σου και το μυαλό σου δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται, με πυρετώδη σχεδόν ρυθμό. Σε τόσο κραυγαλέα αντίθεση με τη ραθυμία και τη σχεδόν νεκρική ακινησία και ησυχία που επικρατεί παντού γύρω σου