«Το καλάθι με τα σύκα» – Καζαντζάκης

Μια γριούλα πέρασε…

Στάθηκε, ανασήκωσε απ’ το καλάθι που κρατούσε μερικά συκόφυλλα που το σκέπαζαν, διάλεξε και με φίλεψε δυο σύκα…

• Με γνωρίζεις κυρά μου; τη ρώτησα…

• Όχι παιδί μου, είναι ανάγκη να σε γνωρίζω για να σε φιλέψω;

• Άνθρωπος δεν είσαι; Άνθρωπος είμαι και εγώ, δεν φτάνει;

Γέλασε… ένα δροσερό κοριτσίστικο γέλιο…

Και τράβηξε το δρόμο της κούτσακούτσα κατά το κάστρο.

Έσταζαν τα δυο σύκα μέλι, ποτέ θαρρώ δεν γεύτηκα πιονόστιμα. Τα ‘τρωγα και με δρόσιζαν τα λόγια της γριάς…

«άνθρωπος είσαι,άνθρωπος κι εγώ, φτάνει!»

---

~ Απόσπασμα από το Αναφορά στον Γκρέκο  

  Πηγή: LENA Kolentsi

Από: http://antikleidi.com

Η Επιχείρηση Gladio και το Ελληνικό παρακλάδι της «Κόκκινη προβιά»…

 

Ντοκυμαντερ του BBC το 1992 (προφανώς είχαν πιστέψει ότι ξεμπέρδεψαν για πάντα με τον κομμούνισμο και έβγαινε η αλήθεια στην επιφάνεια) για τα εγκλήματα, τη μαύρη προπαγάνδα και τις συνομωσίες ακροδεξιών τρομοκρατικών οργανώσεων, νεοφασιστών συνεργατών του κράτους, του σκοτεινού παρακράτους της μαφίας και «μυστικών στοών» κροίσων (η ψευδομασονική στοά P2) και των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ και της Ευρωπης σε όλες σχεδόν τις χώρες της δυτικής Ευρώπης από τη δεκαετία του 50.

Ολοι οι παραπάνω αποτελούσαν ένα εξαιρετικά οργανωμένο συνεργαζόμενο μπλοκ παράλληλης εξουσίας, με πολλούς ανθρώπους σε θέσεις κλειδιά στον κρατικό μηχανισμό όπου με πρόφαση τον κομμουνιστικό κίνδυνο ασκούσαν «πατριωτική δράση» όπως βόμβες και ένοπλες επιθέσεις με δολοφονίες αθώων, ξέπλυμα χρήματος και φοροκλοπές δις, εξαγορά κρατικών αξιωματούχων και συμβόλαια θανάτου.

Πηγή. http://redflyplanet.blogspot.com/2014/08/gladio.html

ΤΖΙΜ ΜΟΡΙΣΟΝ: Η ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΤΗΣ ΡΟΚ…

Tης Χριστίνας Κατσαντώνη

is is the end, my only friend the end.

This is the end, beautiful friend, the end.

Το τέλος ήρθε όπως το είχε προβλέψει. «Λέω να σκηνοθετήσω τον θάνατό μου για να ξεπουλήσουμε» είπε το 1966. Δεν χρειάστηκε να τον σκηνοθετήσει (μάλλον), όμως οι πωλήσεις των Doors ξεπούλησαν μετά την 3η Ιουλίου του 1971…

Το 1970, λίγο μετά τους θανάτους των Τζάνις Τζόπλιν και Τζίμι Χέντριξ, έδειξε τον εαυτό του στους φίλους του στο μπαρ όπου τα έπιναν, λέγοντας: «Κύριοι αυτή τη στιγμή, πίνετε με τον επόμενο μακαρίτη…». Πριν καν κλείσει χρόνος, η πρόβλεψη γινόταν πράξη.

Σαν σήμερα (3/7), πριν από 43 χρόνια, οι αρμόδιες αρχές στο Παρίσι ανέφεραν τον θάνατο του 27χρονου Τζιμ Μόρισον. Ηταν το τέλος ενός φίλου, ενός όμορφου φίλου…

Δεξιός ή αριστερός γεννιέσαι, δεν γίνεσαι!

Μετά το πρόσφατο πείραμά του, ο Αμερικανός καθηγητής John Hibbing, διάσημος για μελέτες του που θέλουν να συσχετίζουν τη βιολογία με την πολιτική, δηλώνει πεπεισμένος ότι οι ιδεολογικοπολιτικές επιλογές μας είναι χαραγμένες στο DNA μας. Τι μας λέει δηλαδή ο κ. Καθηγητής; Οτι θα πρέπει να αποχαιρετήσουμε την πάλη των τάξεων και να υποδεχτούμε την πάλη των… γονιδίων;

Ο Hibbing υποστηρίζει ότι δεξιοί και αριστεροί διαφωνούν πολιτικά, κυρίως επειδή είναι διαφορετικοί άνθρωποι, έχουν διαφορετική προσωπικότητα, ακόμη και γενετικές διαφορές και χαρακτηριστικά. Πρόκειται για μια ανατρεπτική θεωρία που, ωστόσο, αν υιοθετηθεί χωρίς τις απαραίτητες επιφυλάξεις μπορεί να έχει επικίνδυνες προεκτάσεις, όπως, εξάλλου, όλες οι θεωρίες που υποστηρίζουν ότι συμπεριφορές και προτιμήσεις μας έχουν γενετική βάση

Η ζωή μου σε μια ελληνική επαρχία…

Έτυχε να ζήσω ένα διάστημα σε μια ελληνική επαρχία, από αυτές που τελευταία απασχολούν τη δημοσιότητα εξαιτίας διαφόρων δυσάρεστων γεγονότων.

 –

Να πως βίωσα αυτή τη ζωή, όντας ένα καθαρόαιμο παιδί της πόλης, γεννημένο και μεγαλωμένο στην ανωνυμία της πολυκατοικίας μιας σχετικά κεντρικής περιοχής της Αθήνας.

 –

Το πλέγμα που συνδέει την επαρχιακή ζωή και την κρατά σε μια επιφανειακά ικανή συνοχή, είναι μια σειρά συμβάσεων που τηρούνται απαρέγκλιτα από όσους θέλουν να συνεχίσουν να αποτελούν μέρος της.

 –

Η οικογένεια είναι η πρώτη και θεμελιώδης και στη σειρά η θρησκεία, βιωμένη ως ήθη και έθιμα συμπεριφοράς. Κάθε Κυριακή οι κυριούλες με τους κυριούληδες πηγαίνουν στην εκκλησία. Αυτό συμβαίνει και στην Αθήνα, σε όσους κουβαλάνε από την επαρχία την ίδια νοοτροπία, μόνο που εδώ χάνεται μέσα στην ανώνυμη πόλη των πολλών και διαφορετικών παραστάσεων. Στην επαρχία που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, αν όχι προσωπικά, σίγουρα φυσιογνωμικά, αυτή η συνήθεια καταγράφεται.

 –

Γύρω από αυτή τη θεμελιώδη σύμβαση της οικογένειας και της κυρίαρχης ηθικής, πλέκονται όλες οι άλλες λεπτομέρειες, όπως το ντύσιμο, η συμπεριφορά που ομογενοποιείται εξαιτίας του καθημερινού συγχρωτισμού με τα ίδια πρόσωπα και πράγματα και εξαιτίας της εξάρτησης της ζωής μεταξύ των οικογενειών. Ζώντας για ένα αρκετά μεγάλο χρονικά διάστημα εκεί, άρχισα, ασυνείδητα, να αλλάζω το στυλ του ντυσίματός μου, το είδος των παπουτσιών που επέλεγα σιγά σιγά μεταλλάχθηκε χωρίς αρχικά να το καταλάβω

–

Richard Wolff: Ο θάνατος του καπιταλισμού και το αντιπαράδειγμα της συνεταιριστικής οικονομίας…

του Ed Rampell,  (μετάφραση Μίνα Κωστοπούλου)

 Ποιος είναι ο ορισμός για τον συνεταιρισμό/ κοοπερατίβα [cooperative] και για τη κολεκτίβα [collective];

Η λέξη «κοοπερατίβα», για την περιγραφή μιας επιχείρησης, είναι πολύ παλιά. Οι κοοπερατίβες υπάρχουν εδώ και πολλούς αιώνες, σε όλο τον κόσμο, και διαχρονικά στην ιστορία των ΗΠΑ. «Κοοπερατίβα» σημαίνει μια πληθώρα πραγμάτων. Μερικές φορές αναφέρεται σε μια ομάδα παραγωγών που δημιουργούν και μοιράζονται από κοινού, κατέχοντας συνεταιριστικά τα μέσα παραγωγής. Για παράδειγμα: Μια ομάδα αγροτών, εκ των οποίων κανείς δεν έχει αρκετά χρήματα, ώστε να αγοράσει τη γη που χρειάζονται για να δουλέψουν, μπορούν συχνά να δημιουργήσουν μια κοοπερατίβα, όπου τοποθετούν από κοινού τα χρήματά τους, προκειμένου να καταφέρουν να αγοράσουν γη… Μπορούν να συμφωνήσουν, ώστε να διαχειρίζονται διαφορετικά κομμάτια της γης, αλλά τα χωράφια συνολικά θα ανήκουν σε όλους.

Ένα ακόμη παράδειγμα μπορεί να εντοπιστεί στην οινοποιεία. Ανά τον κόσμο, κυρίως στην Ευρώπη, είναι πολύ συχνό τα κρασιά να παράγονται και να πωλούνται από συνεταιρισμούς. Η καλλιέργεια των σταφυλιών και η διαδικασία παραγωγής του κρασιού γίνεται από μεμονωμένους αγρότες, με ή χωρίς υπαλλήλους. Στην περίπτωση αυτή, το «συν» [εκ του συν-εταιρίζομαι] δεν αφορά την από κοινού εργασία των οινοπαραγωγών, αλλά την κοινή διαχείριση του οίνου. Ενώνουν τα κρασιά που καθείς έχει παραγάγει στις δεξαμενές του και συνεργάζονται για να πουλήσουν το τελικό προϊόν. Με αυτό τον τρόπο πετυχαίνουν, πωλώντας δηλαδή κρασί μεγαλύτερων ποσοτήτων σε μεγαλύτερους αγοραστές, κάτι που ίσως δεν θα κατάφερναν ο καθένας μόνος του. Αυτό άλλοτε ονομάζεται κοοπερατίβα marketing και άλλοτε κοοπερατίβα πωλήσεων.