Οι Ντομάτες…

Στίχοι: Δημήτρης Αποστολάκης

---

Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

---

Άλμπουμ: Η μόνη μου πατρίδα είναι ο χρόνος (2003)

---

Στου κυρ-Αντώνη του μανάβη τις ντομάτες
που είναι σαν κόρες φθισικές πολύ βαμμένες
έχω με τέχνη περισσή εγώ βαλμένες
πράσινες κάμπιες κι άγριες σαν τους αντάρτες

Στα νιάτα του έμπλεξε ο Αντώνης με μια τσούλα
οι συγγενείς του όλοι εμπήκανε στη μέση
να τη θυμάται πότε-πότε πια τ’ αρέσει
ζώντας μιαν ήσυχη και άχαρη ζωούλα

Τα ‘χω μισήσει τα ολόχρυσα κλουβιά σας
μ’ ακολουθούνε σ’ όποιο μέρος και να πάω
να ‘χετε υπ’ όψιν σας μια μέρα θα σας φάω
όλους εσάς όπου κοιτάτε τη δουλειά σας

Χώρα σαν τούτη μες στον κόσμο δεν είν’ άλλη
με πολιτείες ολοπλούμιστες με φώτα
μα το νερό είν’ αρμυρό σαν τον ιδρώτα
κι ο τόπος μοιάζει σαν μιαν αλυκή μεγάλη

Ρίχνω το βλέμμα στου προσώπου σου τα μήλα
δεν βρήκες μου ‘πες το θεό μα δε σε νοιάζει
εγώ όμως βρήκα αυτό το κάτι που του μοιάζει
το λεν’ αγάπη κι είναι στης καρδιάς τα φύλλα

Κόπιασε κόρη μες στου ονείρου μου τ’ αλώνι
δεν θα γεράσουμε ποτέ στο υπογράφω
και τις ντομάτες στα παπούτσια μου τις γράφω
μαζί με το μανάβικο του κυρ-Αντώνη.

Τα παιδιά των αστεριών

Γράφει ο Αμετανόητος

«Για να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων” (απολογία Ν. Μπελογιάννη).

Σε μιά άδεια Αθήνα, εγκλωβισμένη στα αλεπάλληλα μνημόνια οικονομικών δολοφόνων το καλοκαίρι του 2014 φαντάζει μελαγχολικό.Μελαγχολική είναι και η διάθεσή μου αφού αυτό που συμβαίνει στη Γάζα είναι ανήκουστο.Φρικτό.Απάνθρωπο.
Τώρα βλέπεις πεθαίνει κόσμος στην Αθήνα γιατί πολύ απλά δεν έχει να φάει ή δεν έχει να πληρώσει το χαράτσι του γαμπρού του Μπακατσέλου ή πολύ απλά αυτοκτονεί…
Στη Γάζα οι άνθρωποι δολοφονούνται πιό “ψυχρά”.Ωμά.!Κυνικά.!
Μπροστά λοιπόν,σε κάποιο φανάρι σήμερα περιμένοντας τον “πράσινο Γρηγόρη” να σκάσει μύτη και να εξαφανιστώ με τη μοτοσυκλέτα μου,πέφτει μπροστά μου πάλι ο Νίκος Μπελογιάννης
“Για να φτιάξουμε έναν κόσμο στο μπόι των ονείρων και των ανθρώπων” διατυμπάνιζε η αφίσα του φεστιβάλ της ΚΝΕ οδηγητή.Η αφίσα των νέων Ελλήνων κομμουνιστών…
Εκεί λοιπόν πήγα πίσω.Πολύ πίσω.Βασικά το μυαλό πήγε πίσω και η μοτοσυκλέτα μπροστά.
Θυμόμουνα καθώς οδηγούσα το φίλο μου τον Τάσο που μου έλεγε και μου εξιστορούσε σε μιά εσωτερική αυλή παλιάς Αθηναϊκής μονοκατοικίας, το μεγαλείο του ‘Ελληνα Νίκου Μπελογιάννη.
Παιδί εγώ.Ούτε λύκειο δεν πήγαινα…

Σωτήρης Δημητρίου: Ένας λαός που δεν έχει ιστορική μνήμη δεν έχει μέλλον

της Ιφιγένειας Καλαντζή

 

Ένα χρόνο μετά το χαμό της κινηματογραφίστριας Αλίντας Δημητρίου, συναντήσαμε τον σύντροφο της ζωής της, τον Σωτήρη Δημητρίου, τον σημαντικό κοινωνικό ανθρωπολόγο και θεωρητικό του κινηματογράφου, με σπουδαίο συγγραφικό έργο σε ζητήματα τέχνης και πολιτισμού, όπως το πεντάτομο Λεξικό όρων αλλά και το μνημειώδες εγκυκλοπαιδικό έργο Η εξέλιξη του ανθρώπου.

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε η συζήτηση γύρω από τις διάφορες πολύπλοκες επιδράσεις του κινηματογράφου, όπως αποτυπώνονται στο βιβλίο του Ο κινηματογράφος σήμερα, ανθρωπολογικές, πολιτικές και σημειωτικές διαστάσεις (2011).

Ο 90χρονος Σωτήρης μίλησε με πάθος για το έργο της μονάκριβής του Αλίντας, ενώ στάθηκε και σε κάποιες πιο προσωπικές αφηγήσεις, από τη ζωή τους στην Αφρική. Σαν παραμύθι ηχούσαν οι περιγραφές από τη ζωή σε ένα εξωτικό και συνάμα σκληρό περιβάλλον.

Η διάχυτη συγκίνηση συμπληρώθηκε με την παραχώρηση από τον Σωτήρη δύο φωτογραφιών του με την Αλίντα, από εκείνη την εποχή, που δημοσιεύουμε κατ” αποκλειστικότητα:

Eισαγωγή νέας τεχνολογίας στη μεταφορά της ηλεκτρικής ενέργειας

Του Καθηγητή Γ.Ζουγανέλη

Για τη μεταφορά και τη φύλαξη της ηλεκτρικής ενέργειας υπάρχουν πολλές τεχνολογικές δυνατότητες. Θα έχετε ακούσει ή θα ξέρετε

ότι πολλοί Έλληνες πλοιοκτήτες παραγγέλουν συνέχεια πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στη Κίνα και στη Κορέα. Με ρώτησαν; Άμα λεφτά υπάρχουν…
ότι μελλοντικά θα κατασκευασθεί σταθμός LNG στη Κύπρο
ότι μελλοντικά θα κατασκευασθεί καλώδιο που θα μεταφέρει ηλεκτρικό ρεύμα απο το Ισραήλ στην Ελλάδα με το γνωστό πρόβλημα των μεγάλων απωλειών λόγω απόστασης.
ότι η Αίγυπτος και η Ρωσία έχουν πρόβλημα στη μεταφορά φυσικού αερίου πρός την Ευρώπη και αλλού…
ότι σιδηροδρομικές γραμμές για τη μεταφορά εμπορευμάτων υπάρχουν και μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη μεταφορά ενέργειας άν υπήρχε τρόπος…
ότι Έλληνες εφοπλιστές έχουν φορτηγά πλοία και θα ήθελαν να μεγαλώσουν την αγορά τους…
ότι απο τη Τουρκία περνούν όλοι οι δρόμοι του φυσικού αερίου και η ανάγκη ύπαρξης εναλλακτικών δρόμων μεταφοράς ενέργειας είναι γεωοικονομικά αναγκαία για όλους…
ότι η ηλεκτρική ενέργεια μπορεί να φυλάσσεται μέσα σε επαναφορτιζόμενεες μπαταρίες πολλών ΜW που λειτουργούν για κάποιες ώρες (βλέπετε προηγούμενο άρθρο μου εδώ)
ότι η τεχνολογία μπαταριών συνεχώς εξελίσσεται.

Έχω αναφέρει σε προηγούμενα άρθρα ότι η τεχνολογία μπορεί να αλλάζει τις πολιτικές αποφάσεις. Ας δούμε πως αυτή η θέση μου μπορεί να εφαρμοσθεί με μια συγκεκριμένη ιδέα που προτείνω.

Η ιδέα μου είναι η εξής: Αντί να μεταφέρεται η ενέργεια σε μορφή καυσίμου π.χ. σε μορφή λιγνίτη, φυσικού αερίου, πετρελαίου κλπ να μεταφέρεται σε μορφή συσκευασμένης ηλεκτρικής ενέργειας υπο τη μορφή επαναφορτιζόμενων μπαταριών μεγάλης ισχύος με φορτηγά πλοία, σιδηροδρόμους κλπ.

Σημειώσεις για μια εμπειρία του ορίζοντα…

Ταξιάρχης Κεραμές

Τα χίλια πρόσωπα της σύγχυσης

Οι αφηγήσεις για γερμανική κατοχή, συνομωσία εναντίον της όμορφης και πλούσιας Ελλάδας, για τα δήθεν θεμελιώδη διλήμματα ευρώ ή δραχμή, για την ανάγκη η δημόσια σφαίρα να ασχολείται με τα δημόσια οικονομικά και τις ρητορικές του χρέους, με τους ξένους (την-κατάρα-μας-ναχουν) δανειστές και την εθνική υποτέλεια είναι κάποιες από τις αφηγήσεις που –τέσσερα χρόνια μετά το ξέσπασμα- έχουν αποτελέσει το πρωτογενές υλικό για τις μέσες παραστάσεις κάμποσων ελλήνων περί αυτού που περιγράφεται ως οικονομική κρίση. Τώρα, το πώς τέτοιες μούφες πέρασαν σε μυαλά αρκετών ανθρώπων ως τα σπουδαία και τα τρανά της κρίσης ενδεχομένως σχετίζεται με το γεγονός πως στην παγκόσμια βιβλιογραφία που περιγράφει τις σύγχρονες κοινωνίες εμφανίζεται κι ο όρος «υπήκοοι».

Αργεντινομάχοι και Αργεντινολάτρες…

Η Αργεντινή επιλέγει την χρεοκοπία και τη σύγκρουση με τα κερδοσκοπικά funds, και στην Ελλάδα ξεσπάει πόλεμος ανάμεσα σε αργεντινομάχους και αργεντινολάτρες. Οι Έλληνες δεν έχουν καταλάβει ακόμα πως δεν τους παίρνει πια να κρίνουν τους άλλους λαούς.

Σε περίπτωση που κάποιοι δεν το έχουν αντιληφθεί, στην Αργεντινή -σε αντίθεση με την Ελλάδα- δεν έχουν ακόμα την εξουσία οι πολιτικοί που οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία το 2001.

Ο Φερνάντο ντε λα Ρούα εγκατέλειψε το προεδρικό μέγαρο με ελικόπτερο

Βιομηχανική κολλεκτιβοποίηση κατά τη διάρκεια της Ισπανικής Επανάστασης…

Αν και ήταν στην ύπαιθρο όπου έλαβε χώρα η μεγαλύτερη αναρχική κοινωνικοποίηση, η επανάσταση έγινε στις μεγάλες και μικρές πόλεις. Σε αυτή την περίοδο σχεδόν 2 εκατομμύρια από τον συνολικό πληθυσμό των 24 εκατομμυρίων εργαζόταν στη βιομηχανία, 70% των οποίων συγκεντρωνόταν στην περιοχή της Καταλωνίας. Εκεί μέσα σε ώρες από τη φασιστική επίθεση οι εργάτες κατέλαβαν υπό τον έλεγχο τους 3000 επιχειρήσεις. Αυτό συμπεριλάμβανε όλες τις υπηρεσίες δημοσίων μεταφορών, ναυσιπλοΐα, ηλεκτρικές και εταιρείες ενέργειας, εργασίες αερίου και νερού, εργοστάσια μηχανών και αυτοκινήτων, ανθρακωρυχεία, τσιμεντοβιομηχανίες, κλωστοϋφαντουργίες και βιομηχανίες χαρτιού, ηλεκτρικών και χημικών προϊόντων, εργοστάσια υαλοποιίας και αρωματοποιίας, τροφίμων και μπυραρίες.