Προκαλεί και ψεύδεται ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ

Ο κάθε κατηγορούμενος μπορεί να λέει ό,τι θέλει, αλλά όταν τα στοιχεία περισσεύουν, τότε παίρνει την άγουσα για…το καθαρτήριο του εγκλήματός του.

---

σημ.Αμετανόητου: Η Γεωργαντά και ο Λογοθέτης θα είναι ο «τάφος» τους.Χαίρομαι πραγματικά που έχω γνωρίσει μία τόσο σπουδαία Ελληνίδα.Εύχομαι κάποτε ΟΛΟΙ οι Ελληνες να μάθουν την αλήθεια για το έγκλημα που έκαναν στη χώρα μας.

---

Των Ζωής Γεωργαντά* και Νίκου Λογοθέτη**

 Με έκδηλη ανησυχία, ο κατηγορούμενος σε βαθμό κακουργήματος Ανδρέας Γεωργίου επιτίθεται ασυστόλως και για πολλοστή φορά κατά της ελληνικής Δικαιοσύνης και αυτή τη φορά κατά του βουλεύματος 1212/10-7-2014 του Συμβουλίου Εφετών, με κατηγορίες για «παραφιλολογία και συνωμοσιολογία», για «κατάδηλες παρανομίες» και «σκοπιμότητες». Δυστυχώς, ο πρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ έχει υπερβεί τα όρια που αρμόζουν στη θέση του ως διοικητικού οργάνου Ανεξάρτητης Αρχής, που δεν νομιμοποιείται να υποβάλλει μομφή κατά ανώτατου δικαστικού οργάνου, όπως το Συμβούλιο Εφετών Αθηνών.

Ως πληγωμένος ταύρος επιτίθεται δεξιά και αριστερά προς όλες τις κατευθύνσεις, βάλλοντας με συκοφαντικές εκφράσεις κατά διεθνώς αναγνωρισμένων επιστημόνων της ΕΛΣΤΑΤ, όπως του Ν. Στρόμπλου, καθώς και του πρώην γενικού γραμματέα της Στατιστικής μας Υπηρεσίας, κύριου Κοντοπυράκη, αποκαλώντας τους απατεώνες (σελ. 4, παράγρ. 4 της ανακοίνωσής του). Δεν διστάζει, δε, να χρησιμοποιήσει δελτίο Τύπου με τη σφραγίδα της Ελληνικής Δημοκρατίας και της ΕΛΣΤΑΤ, από την οποία θα έπρεπε να έχει ήδη παραιτηθεί, όπως θα έκανε κάθε πολίτης στη θέση του που σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους.

Σφετερίζεται μια δημόσια θέση, χρησιμοποιώντας παράνομα τη σφραγίδα της ΕΛΣΤΑΤ, για να προβάλει προσωπικές του απόψεις. Και ας μην ξεχνάμε ότι, μέσα σε τέσσερα μόλις χρόνια, μετέτρεψε την ΕΛΣΤΑΤ, από επιστημονικό οργανισμό που ήταν, σε άντρο τρομοκρατίας του προσωπικού της με φιρμάνια όπως του περιβόητου «απόρρητου», και την έχει μεταλλάξει σε γραφείο στατιστικής ίντριγκας και εξαπάτησης των Ελλήνων και των άλλων Ευρωπαίων πολιτών.

4 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1936: Η μεταξική δικτατορία και ο πολιτικός κόσμος της εποχής

Ο Γκαίμπελς, υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ, δίπλα στον Μεταξά, όταν επισκέφθηκε την Ελλάδα, μετά από πρόσκληση του δικτάτορα. Η παραίνεσή του προς τα Σώματα Ασφαλείας, ήταν μονολεκτική: «Βασανήστε…»

Οταν στις 5 Μάρτη του 1936 ο βασιλιάς Γεώργιος έκανε τον Ι. Μεταξά υπουργό Στρατιωτικών στην κυβέρνηση Δεμερτζή, πολλοί ήταν αυτοί που νόμισαν- κι ακόμη περισσότεροι αυτοί που διέδωσαν- πως ο μονάρχης παρενέβαινε δυναμικά για να αποφύγει μια δικτατορία. Φαινομενικά έτσι είχαν τα πράγματα, αφού το πρωί της ίδιας ημέρας- και φυσικά πριν υπουργοποιηθεί ο Μεταξάς- πραγματοποιήθηκε στο υπουργείο Στρατιωτικών σύσκεψη της ανώτατης ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας με θέμα την κήρυξη δικτατορίας. Μάλιστα μετά τη σύσκεψη ο, μέχρι εκείνη τη στιγμή, υπουργός Στρατιωτικών, Αλ. Παπάγος, πήγε στα ανάκτορα και ζήτησε από το βασιλιά να παύσει την κυβέρνηση Δεμερτζή και να ορίσει νέα, εξωκοινοβουλευτική, της εμπιστοσύνης των ανακτόρων και των Ενόπλων Δυνάμεων1.

Ακόμη κι αυτός ο Ε. Βενιζέλος φαίνεται να παρασύρθηκε από εκείνες τις εξελίξεις και σε επιστολή που έστειλε από το Παρίσι στο φίλο του Λουκά Ρούφο, στις 9/3/1936, σχολίαζε ως εξής την υπουργοποίηση του Μεταξά: «Δεν είναι ανάγκη να σου είπω πόσον ζωηρά είναι η χαρά μου, διότι ο Βασιλεύς απεφάσισε να πατάξη επί τέλους τας διηνεκείς επεμβάσεις των στρατιωτικών παραγόντων, απομακρύνας από την κυβέρνησιν, μετά την τελευταίαν αυθάδειάν των, τον Παπάγον και Πλατήν, και αναθέσας το υπουργείον των Στρατιωτικών εις τον Μεταξάν. Με την ενέργειάν του αυτήν ο βασιλεύς απέκτησε πάλιν ακέραιον το κύρος του, τόσον απαραίτητον διά την αποκατάστασιν της ψυχικής ενότητος του ελληνικού λαού και την οριστικήν επάνοδον της Χώρας εις κανονικόν πολιτικόν βίον… Από μέσα από την καρδιά μου αναφωνώ: Ζήτω ο Βασιλεύς!»2.

Το βάρος του παρελθόντος.

Μες στις γενεές της ανομίας
Η Ύβρις η παλαιά το συνηθίζει να γεννά
Την νέα Ύβριν. Αργά ή νωρίς
την πεπρωμένη μέρα θα γεννηθεί.
Αισχύλος , Αγαμέμνων.

Η τραγωδία της σημερινής Ελλάδας δεν μπορεί παρά να σηματοδοτείται από μια διαρκή επιστροφή στο παρελθόν.
Η συνεχής αναψηλάφηση γεγονότων του πρόσφατου , αλλά και του απώτερου , παρελθόντος, αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ , προκειμένου να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη σημερινή κατάσταση. Δημιουργείται με αυτόν τον τρόπο, μια αλληλουχία «χυμένου αίματος» η διερεύνηση του οποίου θα αναδείξει τις ευθύνες όλων όσοι συμμετείχαν στη διαμόρφωση της παρούσας κατάστασης. Πρωτίστως το μεγάλο βάρος πέφτει στους ώμους των ταγών της πολιτικής οι οποίοι συμμετείχαν στη διακυβέρνηση αυτής της χώρας. Περί αυτού δεν υπάρχει νομίζω καμία διαφωνία στο σύνολο της κοινωνίας εκτός βεβαίως …από τους ίδιους.
Όλοι όσοι κυβέρνησαν την χώρα τα τελευταία χρόνια δεν αρνούνται μόνο την οποιαδήποτε συζήτηση για το παρελθόν, αλλά επιδιώκουν με χίλιους τρόπους , να το διαγράψουν, να το εξαφανίσουν. Το βάρος του είναι ασήκωτο.

Συνέντευξη με τον ισραηλινό Ιλάν Σαλίφ (Ahdut – Aναρχικοί Ενάντια στο Τείχος)

Ο Ιλάν Σαλίφ είναι κάτοικος του Ισραήλ και εδώ και πολλά χρόνια λαμβάνει μέρος στις εβδομαδιαίες πορείες διαμαρτυρίας ενάντια στο Τείχος διαχωρισμού του Ισραήλ και ενάντια στην ισραηλινή κατοχή, στο χωριο Μπιλαΐν. Είναι μέλος τηςΑναρχοκομμουνιστικής Οργάνωσης «Ahdut» και συμμετέχει, εδώ και 9 χρόνια,  στην Πρωτοβουλία «Αναρχικοί Ενάντια στο Τείχος».

Ο Ιλάν μας παραχώρησε τη συνέντευξη αυτή στις 2 Αυγούστου 2014 (μετάφραση-επιμέλεια συνέντευξης: Filistina)

Ο Ιλάν Σαλίφ (δεξιά) στο Μπιλαΐν, στη διαμαρτυρία ενάντια στο Τείχος και στην επίθεση στη Γάζα (Ιούλιος 2014)

---

Τα θανάσιμα αμαρτήματα της ιατρικής…

Τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα της σύγχρονης ιατρικής (Με αφορμή ένα βιβλίο). Τι επισημαίνει σε βιβλίο ο Γερμανός χειρουργός Michael Imhof

Δεν είναι ασύνηθες να αντιλαμβάνονται οι πολίτες πως οι γιατροί και όσοι ασχολούνται με την παροχή υπηρεσιών υγείας παραμελούν την βασική αποστολή τους, που είναι η προστασία των ασθενών, ωθούμενοι από μία αρκετά διαδεδομένη σ΄ αυτούς τους κύκλους αμαρτία: την απληστία. Σε βιβλίο του Γερμανού χειρουργού Michael Imhof με τίτλο « Η καταπάτηση του όρκου των γιατρών, αυτοί που κάνουν δουλειές και η χαμένη τιμή των ασθενών», που εκτενώς παρουσιάζει το περιοδικό Focus, επισημαίνονται επτά θανάσιμα αμαρτήματα της σύγχρονης ιατρικής:

Αμάρτημα 1ον: Η εμπορευματοποίηση της ασθένειας και του πόνου. Η οικονομική θεώρηση της υγείας έρχεται ολοένα και περισσότερο στο προσκήνιο, είτε αφορά εξοικονομήσεις ή κέρδη νοσοκομειακών φορέων, είτε αφορά ενδείξεις για επεμβάσεις ( π.χ. τοποθέτηση προσθέσεων σε αρθρώσεις) που θα μπορούσαν να μην γίνουν, αλλά γίνονται χάρη του κέρδους.

Ο Τοκογλύφος…

ένα διήγημα του Νίκου Καραβέλου απο το βιβλίο του «Χωρίς Γραβάτα»

---

Πρόσωπο φυσικό ή νομικό που δανείζει χρήματα με παράνομο τόκο. Τοκογλυφία είναι το σύστημα ενός τέτοιου δανεισμού. Τόκος είναι το κέρδος που αποφέρει συνήθως ο παράνομος δανεισμός. Τοκολόγιο είναι το βιβλίο στο οποίο αναγράφεται αναλυτικά ο τόκος του κεφαλαίου αλλά και των τόκων, αναλόγως του επιτοκίου και του χρόνου δανεισμού. Με άλλα λόγια τοκογλύφος είναι το πρόσωπο φυσικό ή νομικό που ισχυρίζεται πως εξυπηρετεί δυστυχείς και τους σώζει από δύσκολες περιστάσεις. Και αφού τους σώσει, τους εντάσσει στο τοκολόγιό του και τους καταστρέφει ολοσχερώς.

Η σύλληψη της ιδέας του ηλιοκεντρικού συστήματος από τον Αρίσταρχο…

Αφού είδαμε πως έγινε η « Η μέτρηση της ακτίνας της Γης, της Σελήνης και του Ήλιου από τον Ερατοσθένη» να δούμε και πως ο Αρίσταρχος συνέλαβε την ιδέα του ηλιοκεντρικού συστήματος (1500 χρόνια πριν τον Κοπέρνικο!) και γιατί τελικά αυτή δεν επικράτησε.

Κύκλοι μέσα σε κύκλους 

Οι πολύ μακρινοί μας πρόγονοι μελετούσαν λεπτομερώς τον ουρανό, είτε για να προβλέπουν τις μεταβολές του καιρού, είτε για να έχουν συγκεκριμένη εικόνα για την πάροδο του χρόνου, ή για να μετρούν αποστάσεις. Κάθε μέρα παρατηρούσαν τις θέσεις του Ήλιου στον ουρανό και κάθε νύχτα την παρέλαση των άστρων μέχρι το επόμενο ξύπνημα του ήλιου . Το έδαφος που πατούσαν ήταν στέρεο και σταθερό, επομένως ήταν φυσικό να υποθέσουν ότι αυτό που κινείται είναι τα ουράνια σώματα ως προς την ακίνητη Γη, και όχι το αντίθετο. Συνεπώς, οι πρώτοι παρατηρητές του ουρανού ανέπτυξαν μια θεώρηση του κόσμου στην οποία η Γη ήταν μια ακίνητη σφαίρα στο κέντρο ενός σύμπαντος που περιφερόταν γύρω της.