Η οργή του Αυτοκράτορα: Αφήστε το χάος να καλύψει τον κόσμο!

 

Ο Ψυχρός Πόλεμος έχει επιστρέψει και έχει πάρει επικίνδυνη στροφή…

Του James Petras*

Χάος κυριαρχεί και εξαπλώνεται συνεχώς ενόσω εξοργισμένοι ηγέτες στις ΗΠΑ, την Ευρώπη και οι πελάτες και σύμμαχοί τους επιδιώκουν πολέμους γενοκτονίας.

Μισθοφορικοί πόλεμοι στη Συρία∙ ισραηλινοί βομβαρδισμοί τρόμου στη Γάζα∙ πόλεμοι κατ’ εντολή στην Ουκρανία, το Πακιστάν, το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και τη Σομαλία.

Δεκάδες εκατομμύρια πρόσφυγες εγκαταλείπουν όπως-όπως τα σημεία ολικής καταστροφής. Τίποτα δεν είναι ιερό. Δεν υπάρχουν άσυλα. Σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία και ολόκληρες οικογένειες αποτελούν στόχους καταστροφής.

Χάος βάσει σχεδίου

Στο κέντρο του χάους, ο πανικόβλητος πρόεδρος Ομπάμα χτυπά στα τυφλά, χωρίς να νοιάζεται για τις συνέπειες, πρόθυμος να διακινδυνεύσει μια οικονομική καταστροφή ή έναν πυρηνικό πόλεμο. Επιβάλλει κυρώσεις στο Ιράν∙ απαιτεί κυρώσεις για τη Ρωσία∙ εγκαθιστά πυραυλικές βάσεις από τις οποίες οι πύραυλοι θα φτάνουν σε πέντε λεπτά στη Μόσχα∙ στέλνει τηλεκατευθυνόμενα drones-δολοφόνους κατά του Πακιστάν, της Υεμένης και του Αφγανιστάν∙ εξοπλίζει μισθοφόρους στη Συρία∙ εκπαιδεύει και εξοπλίζει Κούρδους στο Ιράκ και χρηματοδοτεί τις αγριότητες του Ισραήλ στη Γάζα.

Τίποτα δεν πιάνει

Ο πρόεδρος του Χάους δεν βλέπει ότι το να κάνεις τους εχθρούς σου να πεινάσουν δεν εξασφαλίζει υποταγή: Τους ενώνει να αντισταθούν. Η καθεστωτική αλλαγή, η επιβολή εντολοδόχων με βία και τεχνάσματα, μπορεί να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό σύνθετων κοινωνιών: Εκατομμύρια χωρικοί και εργάτες ξεριζώνονται και γίνονται πρόσφυγες. Λαϊκά κοινωνικά κινήματα αντικαθίστανται από οργανωμένες εγκληματικές συμμορίες και ληστοστρατούς.

Η αυταπάτη της [ατομικής] ελευθερίας…

Ο άνθρωπος είναι καταδικασμένος να είναι ελεύθερος, απόλυτα ελεύθερος και γι αυτό είναι και απόλυτα υπεύθυνος, δήλωνε ο Γάλλος φιλόσοφος, σημαντικός εκπρόσωπος του υπαρξισμού, Ζαν Πωλ Σαρτρ. Πράγματι, σήμερα οι περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να θεωρούν εαυτούς ως ελεύθερους και αυτόνομους. Αυτή δεν είναι άλλωστε η κληρονομιά που μας άφησε η νεωτερικότητα για το άτομο, ως ένα αυτόνομο και ελεύθερο ον; Η απάντηση σε τούτη την πεποίθηση μπορεί να έρθει με εύστοχο τρόπο με τα λόγια του Ζακ Λακάν: “Είναι αυτόνομο! Ωραίο αστείο”.

ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΓΙΑ ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ, ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ.

Δεν έχω πλήρη αντίληψη του γιατί εξακολουθώ ακόμα να ανεβάζω αναρτήσεις. Μοιάζω με ένα εγκατελελειμμένο ρολόι στην ερημιά που εξακολουθεί να δείχνει την ώρα στον κανένα, κι ακόμα χειρότερα, γιατί δεν είμαι καν σίγουρος ότι δείχνω τη σωστή ώρα. Γίνεται χειρότερα; Ναι, γίνεται, αν σκεφτείς ότι μπορεί να δείχνω και την ώρα λάθος.
Ξεκίνησα το μπλογκ μέσα στον ενθουσιασμό, σε μια ταραγμένη περίοδο για τη χώρα, γνωρίζοντας στο περίπου την καταστροφή που ερχόταν, παρασυρμένος όμως από την ιδέα ότι αν καταλάβουμε τί πάνω κάτω συμβαίνει, μπορεί να ενωθούμε και να την αποτρέψουμε (την καταστροφή). Όχι, δε πίστευα ότι τα ξέρω όλα, άλλωστε είναι φανερή η αλλαγή στη σκέψη μου καθώς περνούσαν τα χρόνια. Ήθελα να μάθω πράγματα και να μάθουν οι άλλοι πράγματα από εμένα, πίστευα ότι η γνώση είναι μεταδόσιμη και ότι αρκούν οι λέξεις για να αλλάξουν οι συνειδήσεις και οι καταστάσεις.
Εν ολίγοις, πίστευα στον συνάνθρωπο και τη δυνατότητα βελτίωσης του, και μαζί του κόσμου, της πραγματικότητας.

Ελλάδα – Κίνα. Τόσο κοντά, μα τόσο πολύ κοντά.

Photo: Southern Weekend

Η Κίνα δείχνει τον δρόμο

Συμβάσεις 450 ευρώ μικτά, δίμηνες ή τρίμηνες, σε συμφωνία με το χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης της παρεχόμενης υπηρεσίας. Εργασιακό περιβάλλον που μοιάζει περισσότερο με ορνιθοτροφείο, σκοτάδι και λάμπες, φώτα από τις TFT οθόνες, 200 χλωμά πρόσωπα  αγχωμένα,  πληκτρολογούν ασταμάτητα επί 8ωρο. Διάλειμμα, απότι μάθαμε, προβλέπεται ανά δίωρο, προκειμένου να εξυπηρετηθεί η φυσική ανάγκη αποβολής των προϊόντων βιολογικής επεξεργασίας του κάθε οργανισμού που βρίσκεται μπροστά στην κάθε οθόνη.

…κόντρα στον Καπιταλισμό του 21ου αιώνα

Μερικές φορές, η πιο χρήσιμη βοήθεια στην Αριστερά έρχεται από παράγοντες του ίδιου του συστήματος, στην προσπάθειά τους να το επιδιορθώσουν και να το βγάλουν από την πορεία που αισθάνονται ότι απειλεί την αδιατάραχτη μακροημέρευσή του. Μ’ αυτή την έννοια, έχει μεγάλο ενδιαφέρον η εργασία του Γάλλου οικονομολόγου Τομά Πικετί που αποτυπώνεται στο μπεστσέλερ βιβλίο του Το Κεφάλαιο στον 21ο αιώνα, η οποία αναδεικνύει με εξαιρετική τεκμηρίωση το είδος και το μέγεθος του «προβλήματος» που αντιμετωπίζει ο καπιταλισμός και προβλέπει ότι εάν το σύστημα δεν αυτοδιορθωθεί με δραστικά μέτρα και παρεμβάσεις σε παγκόσμια κλίμακα, θα καταστεί ολιγαρχικό και μια έκρηξη για την ανατροπή του είναι πολύ πιθανή.