
Εμμενής κοινοχρησία: Θα μπορούσε ο καθένας μας να έχει το δικό του ασανσέρ, το δικό του δρόμο, τη δική του πλατεία, το δικό του τρένο; Θα μπορούσε να έχει ο καθένας την δική του παροχή από τη λίμνη του Μαραθώνα, τη δική του αποχέτευση προς τις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού; Θα μπορούσε να έχει ο καθένας απευθείας σύνδεση με όλα τα τηλέφωνα; Θα αρκεστώ σε αυτά τα παραδείγματα μόνο και θα αναγκαστώ να διαπιστώσω ότι σε όλα αυτά τα ερωτήματα, ακόμα και ο Άουγκουστ Φρίντριχ φον Χάγιεκ θα απαντούσε αρνητικά.
Γιατί δεν μπορεί να έχει ο καθένας μας και η καθεμιά μας το δικό του οδικό ή σιδηροδρομικό δίκτυο; Θα μπορούσαν οι θιασώτες και ένθερμοι υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού να προτείνουν κάτι τέτοιο; Είναι βέβαιο ότι δεν τους περνάει καν από το μυαλό. Γιατί; Ο λόγος είναι πολύ απλός: τα κέρδη, μπροστά στη χασούρα, θα ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό. Θα κατέρρεαν τα πάντα, φύση και κοινωνία. Εάν ο καθένας είχε το δικό του δρόμο να πάει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, δεν θα απέμενε σπιθαμή γης να καλλιεργήσουμε.
Έτσι, εκ των πραγμάτων, είμαστε αναγκασμένοι, δηλαδή δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, να χρησιμοποιούμε από κοινού χώρους και εργαλεία. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να έχει ο καθένας το δικό του ασανσέρ: κοστίζει περισσότερο από ένα διαμέρισμα και είναι προφανές ότι δεν θα το ήθελαν ούτε οι εργολάβοι ούτε οι αγοραστές των διαμερισμάτων.
Θα το ήθελε βέβαια ο κατασκευαστής τους αλλά δεν μπορεί να το επιβάλλει. Και εκεί όπου επεβλήθη η ιδιόκτητη ιδιοχρησία, όπως στην μετακίνηση, με το Ιδιωτικής Χρήσης αυτοκίνητο, γνωρίζουμε πλέον, διότι τα υφιστάμεθα, τα πάμπολλα και οξυμένα προβλήματα που έχουν προκύψει.
Συνέχεια →
Μου αρέσει αυτό:
Μου αρέσει! Φόρτωση...