Βασανιστήρια υψίστης ασφαλείας…

BlackCat

 Μια συζήτηση για τις Αμερικανικές φυλακές και συγκεκριμένα για το ρόλο και τη χρήση συνθηκών υψίστης ασφαλείας, σε μια ιστορική αναδρομή, από την πρώτη χρήση της τον 17ο αιώνα ως χριστιανικό μέσο πειθαρχίας, μέχρι την κλιμάκωση της χρήσης της από το 1990 και έπειτα. Βλέπουμε τον διαφρετικό τρόπο αντιμετώπισης των κρατουμένων μετά την εξέγερση στη φυλακή Άττικα το 1971, αφού το πολιτικό και αγωνιστικό κλίμα της δεκαετίας αυτής είχε επιτεύξει καλύτερες συνθήκες για τους κρατουμένους μεσα από την εισαγωγή εκπαιδευτικών προγραμμάτων στις φυλακές και αναγνώριση περισσοτέρων δικαιωμάτων. Γίνεται αναφορά για το πως η χρήση της απομόνωσης εξυπηρετεί τη δημιουργία μιας αφήγησης αυξημένου κινδύνου, ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι στην απομόνωση και στις φυλακές γενικότερα, βρίσκονται εκεί για μη-βιαια εγκλήματα. H κοινωνική διαδρομή των ανθρώπων από το σχολείο στη φυλακή, που επηρεάζει κυρίως παιδιά Αφρο-Αμερικανών και ιδιαίτερα αυτά με μαθησιακές δυσκολίες, συντελείται από την έλλειψη στήριξης, κατανόησης και εξειδικευμένων προγραμμάτων από το σχολικό περιβάλλον που τους αντιμετωπίζει με έντονη τιμωρητικότητα (αυστηρή πειθαρχια, ακόμα και συλλήψεις στην τάξη), αυξάνοντας τις πιθανότητες να καταλήξουν στη φυλακή. Τέλος, οι ψυχοπαθολογικές συνέπειες από την απομόνωση, οι μηχανισμοί αντιμετώπισης της για τους κρατουμένους μέσα από τη δύναμη της προσωπικής θέλησης, αλλά και οι ψυχοφθόρες καταστάσεις που βιώνουν τα οικεια τους πρόσωπα, γνωστοποιούνται από τις μαρτυρίες της Τέρι Χάμπαρντ, μητέρας κρατουμένου στην απομόνωση και των Ντακίμ Ρότζερς και Τζονυ Περέζ, πρώην κρατουμένων και νυν ακτιβιστών για τις φυλακές.

Κι ενώ στην Ελλάδα του 2014, με δύο απεργίες πείνας από τους κρατουμένους μέσα στην ίδια χρονια, με αιτήματα για τη βελτίωση των συνθηκών, την πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τον εμποδισμό του ελληνικού Γκουαντάναμο, όπου τα ΜΜΕ επιστρατεύτηκαν για να δικαιολογήσουν την αμερικανοποίηση του συστήματος ,στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, τα αυτόνομα ΜΜΕ αναφέρουν τον μεγάλο αγώνα που δίνεται για επιστροφή σε πιο ανθρώπινες συνθήκες μέσα στις φυλακές.

Από το Brooklyn Independent Media.

Θα το βρείτε εδώ (με ελληνικούς υπότιτλους)

http://www.amara.org/en/videos/JM0u9S1KB2Y4/info/bk-live-81114-solitary-confinement-in-nys/?tab=video

Πηγή. https://omniatv.com/blog/4684

Earthlings (Γήινοι)

ο Earthlings, σε αφήγηση του Joaquin Phoenix και σε μουσική του Moby, είναι ένα ντοκιμαντέρ που καταδεικνύει την πλήρη οικονομική εξάρτηση του ανθρώπινου είδους από τα ζώα που εκτρέφονται για κατοικίδια, φαγητό, ένδυση, διασκέδαση και επιστημονική έρευνα. Με τη χρήση κρυφών καμερών και υλικού που δεν είχε δημοσιευθεί ως τώρα, το Earthlings καταγράφει τις καθημερινές πρακτικές των μεγαλύτερων βιομηχανιών παγκοσμίως, όλες εκ των οποίων βασίζονται εξ ολοκλήρου στην εκμετάλλευση ζώων για τα κέρδη τους. Δυνατό, ενημερωτικό,αντιφατικό και προκλητικό, το Earthlings είναι μακράν το πιο κατανοητό ντοκιμαντέρ που έχει γυριστεί σχετικά με την στενή σχέση φύσης, ζώων και ανθρώπινου οικονομικού συμφέροντος.

Από: http://eagainst.com/articles/earthlings

«Τελειώνοντας την δουλειά» στο Ιράκ

Sylvia

«Τελειώνοντας την δουλειά» στο Ιράκ
από τον Rοb Urie, καλλιτέχνης και πολιτικός οικονομολόγος (μετάφραση, επιμέλεια Sylvia)

Υπάρχει μια αφελής παιδικότητα στην αμερικανική πολιτική ψυχή, που ενάντια σε όσα αποδεικνύει η ιστορία και η λογική, πιστεύει στα παραμύθια ενάντια στην άγρια ​​δυστυχία που δημιουργούν οι ΗΠΑ. Ακριβώς πόσο εύλογο είναι, ότι οι ίδιες βόμβες που χρησιμοποιούνται από το Ισραήλ για τη σφαγή αθώων ανθρώπων στη Γάζα, τώρα χρησιμοποιούνται για να προστατεύσουν δήθεν αθώους ανθρώπους στο Ιράκ; Με βάση την επίσημη λογική δεν θα έπρεπε οι ΗΠΑ να βομβαρδίζουν τις θέσεις του IDF, ώστε να τερματιστεί η σφαγή στη Γάζα;  Και ποιοί είναι αυτοί που απειλούν αθώους  στο Ιράκ; Βάση ενός δίκαιου υπολογισμού, είναι ακριβώς ο ίδιος στρατός που οπλίστηκε και εκπαιδεύτηκε ως «μαχητές της ελευθερίας» από τις ΗΠΑ στα σύνορα του Ιράκ στη Συρία. Η ικανότητα να συμβιβάσουν την εκ νέου «ανθρωπιστική» βομβιστική επίθεση στο Ιράκ, με τη μαζική σφαγή αθώων ανθρώπων στη Γάζα, αποτελεί πραγματικά μια παραλογία που φτάνει σε οριακό σημείο.

(22 Αυγούστου 1951 Δίκη των Αεροπόρων)……… μια κακοστημένη προβοκάτσια της δοσιλογικής κυβέρνησης κατά δημοκρατικών αξιωματικών

Έμεινε στην ιστορία ως η μεγαλύτερη σκευωρία κατά στρατιωτικών στην Ελλάδα. Σαν σήμερα το 1953 ολοκληρώθηκε η Δίκη των Αεροπόρων.

Η περίφημη ιστορία που οδήγησε στη Δίκη των Αεροπόρων ,σε βαριές καταδίκες και τελικά στην αμνήστευσή τους,αφού πρώτα αποδείχτηκε η σκευωρία.

Όλα ξεκίνησαν στις 13 Σεπτεμβρίου 1951 στη Σχολή Ικάρων ,μ΄ ένα ατύχημα σε εκπαιδευτικό αεροπλάνο τύπου Χάρβαρντ.

Λίγες μέρες αργότερα, σε αίθουσα της σχολής βρέθηκε γραμμένο στον τοίχο σύνθημα υπέρ του ΚΚΕ.

Ο τότε αρχηγός ΓΕΑ αντιπτέραρχος Εμμανουήλ Κελαϊδής διατάσσει ένορκο προανάκριση για «ενδείξεις δολιοφθοράς σε πολεμικό αεροσκάφος της Σχολής Αεροπορίας».

Η Σοφία παραπλανά τη Βούλτεψη…

«Από εκβιασμό σε εκβιασμό φθάσαμε και στο τελευταίο στάδιο του ραγιαδισμού. Στο «σφάξε με αγά μου, ν’ αγιάσω».

Όπου και να στραφείς, πάντα πάνω σε κάποιον εθελόδουλο θα πέσεις,έτοιμο να εξηγήσει, να δικαιολογήσει, να ταυτιστεί με τη γνώμη των δανειστών.

Από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό των Οικονομικών ως τους αρμόδιους (λέμε τώρα) υπουργούς, γενικούς γραμματείς, πρώην και επίδοξους καταστροφείς της χώρας.

Σα να μην μας έφθαναν όλοι αυτοί, τελευταίως προστέθηκε και καινούργιος «αναλυτής» των ψυχαναγκαστικών προβλημάτων των δανειστών μας.

Πρόκειται για τον διευθυντή του Οικονομικού Γραφείου του κ. Παπαδήμου, Γκίκα Χαρδούβελη, ο οποίος στα διαλείμματα προσφοράς των υπηρεσιών του μεταξύ Σημίτη και Παπαδήμου (πάντα από το ίδιο πόστο), κάνει και τον καθηγητή στο τμήμα Χρηματοοικονομικής και Τραπεζικής Διοικητικής του Πανεπιστημίου Πειραιώς.

Κυριαρχία της αρπαγής…

Εμμενής κοινοχρησία: Θα μπορούσε ο καθένας μας να έχει το δικό του ασανσέρ, το δικό του δρόμο, τη δική του πλατεία, το δικό του τρένο; Θα μπορούσε να έχει ο καθένας την δική του παροχή από τη λίμνη του Μαραθώνα, τη δική του αποχέτευση προς τις εγκαταστάσεις του βιολογικού καθαρισμού; Θα μπορούσε να έχει ο καθένας απευθείας σύνδεση με όλα τα τηλέφωνα; Θα αρκεστώ σε αυτά τα παραδείγματα μόνο και θα αναγκαστώ να διαπιστώσω ότι σε όλα αυτά τα ερωτήματα, ακόμα και ο Άουγκουστ Φρίντριχ φον Χάγιεκ θα απαντούσε αρνητικά.

Γιατί δεν μπορεί να έχει ο καθένας μας και η καθεμιά μας το δικό του οδικό ή σιδηροδρομικό δίκτυο; Θα μπορούσαν οι θιασώτες και ένθερμοι υποστηρικτές του νεοφιλελευθερισμού να προτείνουν κάτι τέτοιο; Είναι βέβαιο ότι δεν τους περνάει καν από το μυαλό. Γιατί; Ο λόγος είναι πολύ απλός: τα κέρδη, μπροστά στη χασούρα, θα ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό. Θα κατέρρεαν τα πάντα, φύση και κοινωνία. Εάν ο καθένας είχε το δικό του δρόμο να πάει από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη, δεν θα απέμενε σπιθαμή γης να καλλιεργήσουμε.

Έτσι, εκ των πραγμάτων, είμαστε αναγκασμένοι, δηλαδή δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς, να χρησιμοποιούμε από κοινού χώρους και εργαλεία. Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να έχει ο καθένας το δικό του ασανσέρ: κοστίζει περισσότερο από ένα διαμέρισμα και είναι προφανές ότι δεν θα το ήθελαν ούτε οι εργολάβοι ούτε οι αγοραστές των διαμερισμάτων.

Θα το ήθελε βέβαια ο κατασκευαστής τους αλλά δεν μπορεί να το επιβάλλει. Και εκεί όπου επεβλήθη η ιδιόκτητη ιδιοχρησία, όπως στην μετακίνηση,  με το Ιδιωτικής Χρήσης αυτοκίνητο, γνωρίζουμε πλέον, διότι τα υφιστάμεθα, τα πάμπολλα και οξυμένα προβλήματα που έχουν προκύψει.