74…

ΦΡΙΚΗ ΣΤΗ ΜΕΣΟΓΕΙΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΙΑΣ

74 πρόσφυγες ξεβράστηκαν στις ακτές της Λιβύης, κοντά στην πόλη Ζαουίγια, όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος της οργάνωσης αρωγής Μοχάμεντ Αλ Μιζράτι.

Το σταυροδρόμι του θανάτου μεταξύ Ιταλίας – Λιβύης συνεχίζει να πνίγει τους κυνηγημένους των πολέμων και της δυστυχίας που προσπαθούν να φτάσουν στην «πολιτισμένη» Ευρώπη.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, 230 άνθρωποι, περίπου, εκτός αυτών που εντοπίστηκαν σήμερα, έχουν χάσει τη ζωή τους στη Μεσόγειο από τις αρχές του 2017. Τόσων τουλάχιστον οι σωροί είχαν την «τύχη» να πιάσουν στεριά.

 

  http://www.inred.gr/friki-sti-mesogeio/

 

---

Aπό:http://praxisreview.gr/74-2/

«Η περηφάνεια ενός λαού, οφείλεται στην αντίστασή του» …

Οταν ο Νίκος Κούνδουρος χαιρέτιζε την άρνηση των φαντάρων να συμμετάσχουν στην σφαγή της Γιουγκοσλαβίας

Απρίλης 1999. Το ΝΑΤΟ ισοπεδώνει την Γιουγκοσλαβία ήδη από τον Μάρτιο της ίδιας χρονιάς. Ο ελληνικός λαός, σε ευθεία αντίθεση με την, προθυμότατη να εξυπηρετήσει με κάθε τρόπο τους φονιάδες, κυβέρνηση Σημίτη, έχει ξεδιπλώσει ένα τεράστιο, δυναμικό, ευφάνταστο κίνημα αντίστασης και αλληλεγγύης στους δοκιμαζόμενους λαούς της Γιουγκοσλαβίας. Οι μεγαλειώδεις αντιπολεμικές διαδηλώσεις και τα σαμποτάζ στην μεταφορά της ΝΑΤΟϊκής φονικής μηχανής, συμπληρώνονται με το κλιμακούμενο κίνημα άρνησης υπακοής στις ΝΑΤΟϊκές εντολές εντός του ελληνικού στρατού. Η πιο γνωστή και προβεβλημένη περίπτωση είναι των ναυτών του αντιτορπιλικού «Θεμιστοκλής», το οποίο διατάχθηκε να συμμετάσχει στην ΝΑΤΟϊκή αρμάδα της Αδριατικής και οι οποίοι αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην σφαγή των λαών της Γιουγκοσλαβίας.

Αντίστοιχη αυτής της γενναίας και περήφανης στάσης ήταν και το παράλληλο κίνημα αλληλεγγύης προς αυτήν. Σημαντικό μέρος αυτής της αλληλεγγύης εκφράστηκε από την πλευρά της προοδευτικής διανόησης. Σημαίνον μέλος της ήταν και ο Νίκος Κούνδουρος. Στις 18 Απρίλητου 1999, ο «Ριζοσπάστης» φιλοξενεί δήλωσή του – ανάμεσα σε πολλές άλλες ομότεχνών του – την οποία αναδημοσιεύουμε ως φόρο τιμής στον σπουδαίο αυτό δημιουργό, αλλά και ως παράδειγμα στάσης ζωής από μια γενιά δημιουργών που δεν διαχώρισαν το έργο τους από την συνείδηση και την ζωή τους.

Ο Kurt Cobain με τα δικά του λόγια…

Εάν βρισκόταν σήμερα ανάμεσά μας θα ήταν 50 ετών, και, την Δευτέρα, θα γιόρταζε μισό αιώνα ζωής. O Kurt Cobain, και η μετεωρική του άνοδος και πτώση στην παγκόσμια μουσική σκηνή εξακολουθεί να προκαλεί το ενδιαφέρον τόσο των φίλων των Nirvana όσο και των απανταχού μουσικόφιλων.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 50 ετών από τη γέννηση του ηγέτη της μπάντας που επηρέασε όσο λίγες τα 90΄ς  το Rolling Stone παρουσιάζει μια σειρά από ατάκες και δηλώσεις που καταγράφουν τόσο τη σκέψη του όσο και την μετεξέλιξή της ψυχοσύνθεσής.

Από την απόλυτη αφάνεια στην παγκόσμια καταξίωση και τον τραγικό θάνατο, ο Kurt Cobain ήταν και θα είναι μια ξεχωριστή προσωπικότητα:

• «Είμαι εντελώς μηδενιστής τις περισσότερες φορές. Είμαι τόσο σαρκαστικός, αλλά ορισμένες φορές είμαι ευαίσθητος και ειλικρινής. Κάπως έτσι βγαίνουν τα περισσότερα τραγούδια. Είναι σαν ένα μείγμα των δύο και έτσι είναι περίπου οι άνθρωποι της ηλικίας μου. Είμαι τόσο τσαντισμένος για τα πράγματα που ενοχλούσαν πριν από μερικά χρόνια. Είμαι τσαντισμένος γενικά για όλα, οπότε αυτά τα τραγούδια είναι η μάχη μου με όσα με εκνευρίζουν». Come as You Are: The Story of Nirvana by Michael Azerrad
• «Το μεγαλύτερο κομμάτι της μουσικής είναι προσωπικό, αλλά τα περισσότερα από τα “θέματα” στα τραγούδια δεν είναι προσωπικά. Είναι κυρίως ιστορίες από την τηλεόραση, βιβλία, ταινίες ή από φίλους. Αλλά τα συναισθήματα έρχονται από εμένα». Rolling Stone, 1992
• «Αυτή τη στιγμή έχω να ζητήσω τα εξής από τους οπαδούς μας. Εάν κάποιος από εσάς μισεί τους ομοφυλόφιλους, τους ανθρώπους διαφορετικού χρώματος ή τις γυναίκες, παρακαλώ να μας κάνει τη χάρη και να μας αφήσει ήσυχους. Μην έρχεστε στις συναυλίες μας και μην αγοράζετε τους δίσκους μας». Από την κυκλοφορία τουIncesticide.
• «Έχουμε αυτή τη σύγκρουση μεταξύ του καλού και του κακού και του άνδρα και της γυναίκας επειδή υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν κακά πράγματα σε άλλους χωρίς κανένα λόγο και εγώ απλά θέλω να τους δείρω. Αυτή είναι η ουσία. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ουρλιάζω σε ένα μικρόφωνο» Come as You Are: The Story of Nirvana
• «Νομίζω ότι η ραπ είναι η μοναδική ζωτικής σημασίας μορφή μουσικής που υπάρχει στην μουσική από την εποχή του πάνκ. Δεν θα κάνω ποτέ ραπ, όχι, δεν έχει νόημα. Αυτοί που κάνουν ραπ το κάνουν πολύ καλά. Συνήθως με προσβάλλουν άνθρωποι σαν τον  Vanilla Ice. Οι λευκοί έχουν κλέψει τους μαύρους για τόσα πολλά χρόνια. Θα πρέπει να αφήσουν την ραπ στους αφροαμερικανούς γιατί το κάνουν τόσο καλά και είναι τόσο σημαντικό για εκείνους». Billboard, 1991
• «Δεν με ενδιαφέρει τόσο πολύ πια η μπάντα όσο παλιά. Το ξέρω ότι ακούγεται άσχημο, αλλά η μπάντα ήταν κάποτε το μοναδικό πράγμα που είχε σημασία για εμένα και τώρα έχω γυναίκα και παιδί. Αγαπώ ακόμη τη μπάντα, αλλά δεν είναι το μοναδικό θέμα για το οποίο ζω» Spin, 1992
• «Ελπίζω να μην γίνω ποτέ τόσο ευτυχισμένος ώστε να καταντήσω βαρετός. Νομίζω ότι πάντα θα είμαι αρκετά νευρωτικός ώστε να κάνω κάτι περίεργο» Rolling Stone, 1994
• _________________________________________________
• Aπό:http://www.efsyn.gr/arthro/o-kurt-cobain-me-ta-dika-toy-logia

Ομόηχα των Κοινών…

Bruegel_1568_Parable-of-the-Blind

Αν και ετυμολογικά η προέλευση του όρου Τα κοινά συγχέεται συχνά με την ιστορική του προέλευση από την ελληνική θέσμιση της πόλης ( το κοινόν ) όπως και τη ρωμαϊκή res publica ( οι δημόσιες υποθέσεις ), λίγη ή καθόλου σχέση έχει η σύγχρονη ερμηνεία του μαζί τους. Τις περισσότερες φορές αποδίδουμε στα νέα ελληνικά τον όρο Τα Κοινά από το αγγλικό commons ή τους commoners ( λαϊκούς ) της ευρωπαϊκής υπαίθρου, άλλες φορές πάλι είναι απλά αποτέλεσμα μιας βεβιασμένης μετάφρασης όπως στην περίπτωση της Hannah Arendt όπου o όρος που χρησιμοποιεί στο Vita Activa, αυτό που μεταφράστηκε άγαρμπα στα ελληνικά ως «Η Δημόσια Σφαίρα: τα Κοινά» είναι στην πραγματικότητα «Public Realm: the Common», δηλαδή, σε μια κυριολεκτική μετάφραση «το κοινόν» καθότι είναι ενικός.

Η διαφοροποίηση Των Κοινών με το κοινόν δεν είναι μόνο γλωσσική∙ η συζήτηση που συνοδεύει σήμερα Τα Κοινά είναι τόσο πολύ επικεντρωμένη στο κοινωνικό -ή έστω στον τρόπο της διαχείρισης τους- που θα λέγαμε πως στην πραγματικότητα πρόκειται για τα ομώνυμα ονόματα δύο απολύτως διαφορετικών σημασιών.

Όταν μιλάμε για Τα Κοινά αναφερόμαστε σχεδόν εξ ορισμού σε «πόρους», κοινωνικούς ή φυσικούς, οι οποίοι και θα έπρεπε να προσφέρονται «δωρεάν». Η αμερικανίδα συγγραφέας Ostrom Elinor θεωρείται πως είναι η μητέρα των «commons» καθότι είναι η πρώτη που χρησιμοποίησε στο βιβλίο της “Η διαχείριση των κοινών πόρων” τον όρο αυτό σύμφωνα με την τρέχουσα ακαδημαϊκή του εκδοχή. Ο όρος προφανώς χρησιμοποιούνταν και παλιότερα αλλά με εντελώς διαφορετικό νόημα, όπως π.χ. customs and commons «τα έθιμα» ( είναι πλεονασμός στην ελληνική να πούμε «τα κοινά έθιμα» καθώς τα έθιμα είναι πάντα κοινά ) ή όντως την καθημερινή απλότητα. Είναι σημαντικό να πούμε το ότι η Ostrom Elinor αναφέρει εξαρχής τα commons περιορίζοντας τα στα στους περιβαλλοντικούς πόρους (ψαρότοπους, δάση, βοσκοτόπια, αρδευτικά συστήματα κ.ά. ). Η προσέγγιση της όμως είναι και οικονομική, για την ακρίβεια φιλελεύθερη, τα αντιλαμβάνεται δηλαδή μέσα από την εξατομικευμένη σχέση του ιδιώτη-καταναλωτή με τα αντίστοιχα δημόσια-μαζικά ή αγαθά-εμπορεύματα και αυτό που ζητά στο τέλος και αυτό που καταδεικνύει είναι μια πιο «αποτελεσματική» εκμετάλλευση των κοινών πόρων∙ όχι ως το επιμέρους κομμάτι μιας ολιστικής πολιτικής αλλά ως κεντρικό ζήτημα διευθέτησης.

Κρατικά μυστικά…Κρατικά φανερά…

Κρατικά μυστικά

Το τι ακριβώς είναι αυτές οι “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” οι τόσο μισητές (και τώρα ξανά πάνω στο πάγκο) είναι κάτι που, με μεγάλη προσοχή και ευσέβεια, πότε δεν ανακοινώνεται και ποτέ δεν κουβεντιάζεται (όπως άλλα, πιασάρικα και εθνικοαπελευθερωτικά) στο “δημόσιο βήμα”. Είναι κρατικό μυστικό; Έτσι φαίνεται· αλλά όχι απόλυτα. Οι κάθε φορά ενδιαφερόμενοι (και οπωσδήποτε: οι όποιοι εκπρόσωποί τους) ξέρουν. Και ως εκεί.
Γιατί τέτοια μυστικοπάθεια; Μήπως επειδή, αν αντί για τις ψευτιές και τις κατάρες, γίνονταν γνωστές και θέμα αυτές οι περίβοητες “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις”, μερικές θα κέρδιζαν την “λαϊκή υποστήριξη”; Μήπως γι’ αυτό;
Μήπως, για παράδειγμα, είναι “διαρθρωτική μεταρρύθμιση” η κατάργηση των μισθολογικών προνομίων των “ενστόλων”, ειδικά των καραβανάδων; Μήπως είναι “διαρθρωτική μεταρρύθμιση” η λειτουργική αναδιάρθρωση της καραβανοϊεραρχίας μέσω περικοπών στις καρέκλες; Μήπως είναι “διαρθρωτική μεταρρύθμιση” η ριζική αναδιάρθρωση της περιβόητης “δικαιοσύνης” (και της απονομής της) ώστε να γίνει στοιχειωδώς λειτουργική, σβέλτη, φτηνότερη· και, επιπλέον, αισθητά λιγότερο “εκτός νόμου”;
Μήπως είναι “διαθρωτική μεταρρύθμιση” το άνοιγμα διάφορων κλειστών (και hard core περιφρουρημένων) επαγγελμάτων; Μήπως είναι «διαρθρωτική μεταρρύθμιση» το αποτελεσματικό κτύπημα διάφορων καρτέλ ώστε να μειωθούν οι τιμές σε βασικά εμπορεύματα / υπηρεσίες;
Μήπως είναι «διαρθρωτική μεταρρύθμιση» η περιβόητη «αξιολόγηση» των δημόσιων υπαλλήλων με αντικειμενικό, δίκαιο αλλά και αποτελεσματικό τρόπο; Μήπως είναι «διαρθρωτική μεταρρύθμιση» η αλλαγή στη χρηματοδότηση των κομμάτων; Μήπως είναι «διαρθρωτική μεταρρύθμιση» η σοβαρή φορολόγηση της περιουσίας των παπάδων; Μήπως είναι η ολοκλήρωση του κτηματολόγιου; Μήπως είναι η αποτελεσματική αντιμετώπιση της εισφοροκλοπής απ’ τα αφεντικά;
Ποιος ξέρει; Ε;

Κρατικά φανερά.

Η αλήθεια είναι πως όλα αυτά είναι “διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” – και άλλα, που τα αγνοούμε. Γιατί είναι μυστικά. Κι έτσι, ενώ τόσοι φλέγονται απ’ την φωτιά της δημοκρατίας (και μάλιστα της “άμεσης”) κανείς δεν διανοείται να ζητήσει “δημοψήφισμα” για το αν, για παράδειγμα, θα πρέπει τα ταξί να μείνουν ένα “κλειστό” κλαμπ συγκεκριμένων ιδιοκτητών· ή για το τι ύψους πρόστιμα θα πρέπει να πληρώσουν οι διάφοροι “εθνικοί εργολάβοι” που έχουν στεγνώσει εδώ και δεκαετίες τα δημόσια ταμεία με τις υπερκοστολογήσεις.
Παρότι σαν αυτόνομοι εργάτες είμαστε πολιτικά αυτοπεριορισμένοι στα ελάχιστα ελλείψει δυνάμεων (δείχνοντας μόνο τα καίρια ζητήματα του βασικού μισθού και του βασικού χρόνου εργασίας) δεν είμαστε λωβοτομημένοι ώστε να μην καταλαβαίνουμε τον χαρακτήρα της αντίθεσης ανάμεσα στο ελληνικό προσοδικό κρατικό / καπιταλιστικό μοντέλο και στις “υποχρεώσεις” που ανέλαβε απέναντι στους πολιτικούς (δηλαδή: κρατικούς) δανειστές του. Εδώ και 7 χρόνια…
Φυσικά δεν είναι ηλίθιοι ούτε αυτοί οι δανειστές. Στο κάτω κάτω, πολιτικές βιτρίνες άλλων κρατών / κεφάλαιων είναι. Επαναφέροντας την περιβόητη “διαπραγμάτευση” εκεί που οι φαιορόζ (όπως οι προηγούμενοι, όπως και οι επόμενοι) δεν θέλουν (αλλά δεν τολμάνε να το πουν ανοικτά) επιτρέπουν στην Αθήνα να “χαίρεται” την ώρα που πέφτει στον λάκο τον οποίο ήθελε να πιστεύει ότι σκάβει για τους τρισκατάρατους.
Ποιο blame game; Ο κυρ Σόιμπλε έκλεισε το μάτι λέγοντας «Είπα εγώ για grexit; Σιγά!!! Εγώ είπα ότι αν κάνουν τις μεταρρυθμίσεις τους μια χαρά θα είναι!»
Ενώ αν δεν τις κάνουν;

---

Aπό:http://www.sarajevomag.gr/index.html

Θάλασσα, πικροθάλασσα…(2)…

Συνέχεια από το προηγούμενο]

B. Φορολογία πλοίων που νηολογήθηκαν μετά την ισχύ του Ν.27/1975

(5) Απαλλάσσονται από οποιοδήποτε φόρο εισοδήματος τα κέρδη που προκύπτουν από την εκμετάλλευση πλοίων. Προϋπόθεση: Τα πλοία να βρίσκονται κάτω από ελληνική σημαία ή σημαία ΕΕ και ΕΟΧ (άρθρο 26α του ν. 27/1975). [σ.σ.: Η μόνη περίπτωση όπου ρητά απαλλάσσονται «από οποιονδήποτε φόρο» τα κέρδη ενός ολόκληρου κλάδου συλλήβδην.]

(6) Απαλλάσσεται από κάθε φορολογία η υπεραξία που μπορεί να πραγματοποιηθεί είτε από την πώληση κάποιου πλοίου είτε από την είσπραξη ασφαλιστικής αποζημίωσης είτε από άλλη αιτία. Προϋπόθεση: Τα πλοία να βρίσκονται κάτω από ελληνική σημαία. [σ.σ.: Η μόνη άλλη περίπτωση που δεν φορολογείται η υπεραξία από μεταβίβαση υλικού ή άυλου περιουσιακού στοιχείου είναι όταν κάποιος επαγγελματίας μεταβιβάζει σε συγγενή του α’ βαθμού την ατομική του επιχείρηση ή το ποσοστό τής προσωπικής εταιρείας όπου μετέχει και μόνο εφ’ όσον αυτή η μεταβίβαση γίνεται για να βγει στην σύνταξη.]

(7) Απαλλάσσεται από το φόρο εισοδήματος το ποσό των καθαρών κερδών ή μερισμάτων κάθε ημεδαπής ή αλλοδαπής εταιρείας που εκτός από την εκμετάλλευση πλοίων έχει και άλλες εκμεταλλεύσεις. Προϋπόθεση: Τα πλοία να βρίσκονται κάτω από ελληνική σημαία ή σημαία ΕΕ και ΕΟΧ (άρθρο 26α του ν. 27/1975). [σ.σ.: Ενδιαφέρον, έτσι; Μαζί με πενήντα άλλες δουλειές που κάνεις, παίρνεις κι ένα πλοίο και γλιτώνεις τον φόρο από τα κέρδη όλων των δραστηριοτήτων σου. Πείτε μου τώρα κάτι για όσους δουλεύουν με μπλοκάκι, να δω κάτι που θέλω.]

Αριστοτέλης Ωνάσης – Ουίνστον Τσώρτσιλ (πιθ. 1958)

Σχόλια περί “αλλαγής”…

/#1 αλλαγή εποχής/

«Δεν ξέρω αν είναι επιβαρυντικό, αλλά ήμουν όντως στην ΚΝΕ μαζί με τον Λοβέρδο… Ήταν η εποχή κύριε Κασιδιάρη»

Θέμος Αναστασιάδης, στην επιτροπή της Βουλής

Τώρα είναι μια άλλη εποχή κύριε Κασιδιάρη. Τα μπράτσα της νεότητας στιγματίζονται με αγκυλωτούς εφιάλτες, οι πρόσφυγες πνίγονται στον υγρό τάφο του Αιγαία ή εξοντώνονται από αναθυμιάσεις σε θαλάμους αερίων μέσα σε μεταμοντέρνα στρατόπεδα φιλοξενίας· η φιλανθρωπία απελευθερώνει! Επιστρέψατε πια για τα καλά, κύριε Κασιδιάρη, επιστρέψατε «και η γη τρέμει», σαν «λύκοι μπήκατε στα κοινοβούλια των “αμνών”». Η γαλαντομία με την οποία σας αγκαλιάζουν οι «πρώην κνίτες» είναι το μέτρο τις δική σας υπεροπλίας. Ξοφλημένοι πια, έμποροι μιας διαρκούς απάτης, κομιστές της δυσοσμίας απ’ το σβησμένο πούρο του λάιφ στάιλ που πασχίζουν να πλασάρουν για άρωμα πολυτελές, πουλούν σήμερα τη δική σας ιδεολογία γιατί, δήθεν, …αυτά θέλει ο κόσμος. «Οι σταλινικοί του χτες γίναν οι αντικομουνιστές του σήμερα» (Γ. Λυκιαρδόπουλος). Τώρα πλέετε πρίμα, κύριε Κασιδιάρη, πάνω στο ανάστροφο κύμα της ιστορίας και όλοι δουλεύουν για το σκοπό σας. Οι σοσιαλδημοκράτες έπνιξαν πάλι τη Ρόζα στα νερά του Σπρεε, υλοποιούν το πρόγραμμά σας στο όνομα του κινδύνου σας (τι εμπαιγμός!) ενώ σύσσωμες οι υπερδυνάμεις, αλλάζοντας φρουρά ή εμμένοντας, χορεύουν το χορό των ηρώων σας. Ποιος θα σας αντισταθεί;

/#2 αλλαγή φρουράς/

Η βαρβαρότητα προελαύνει σαν ψυχαγωγικό σόου. Δεν φορά πια τη μπότα της Βέρμαχτ ούτε βαδίζει στο ρυθμό του στρατιωτικού εμβατηρίου. Δημοκρατικά εκλεγμένη, τοποθετεί αιμοσταγείς στρατηγούς σε υπουργικές καρέκλες την ίδια στιγμή που χαριεντίζεται με την παρουσιάστρια της μεσημεριανής ζώνης. Διατάζει βομβαρδισμούς αμάχους με τιτιβίσματα κινητού τηλεφώνου ενώ με το άλλο χέρι αγκαζάρει χορεύοντας συνοδό πλαστικής ευτελείας. Υπογράφει εκτοπίσεις αντιφρονούντων εν μέσω πιπεράτων σχολίων για τις ερωτικές επιδόσεις του δούκα του Ουελινγκτον. Διακηρύσσει την ανωτερότητα της αρίας φυλής αραδιάζοντας ανέκδοτα που προκαλούν αυθόρμητες κονσέρβες γέλιου και χειροκροτημάτων. Σήμερα όλα δείχνουν σαχλά, για αυτό είναι και πιο επικίνδυνα.