ΤΟΜΑΣ ΑΛΑΝ ΓΟΥΕΙΤΣ…

Ο Τόμας Άλαν Γουέιτς (αγγλ. Thomas Alan Waits, γεν. Καλιφόρνια, 7 Δεκεμβρίου 1949) είναι Αμερικανός μουσικός, τραγουδοποιός, συνθέτης και ηθοποιός. Έχοντας διαμορφώσει ένα αμιγώς προσωπικό ιδίωμα, αντλεί υλικό από ένα ευρύ φάσμα μουσικών ειδών, από τα μπλουζ, τη γκόσπελ και τη τζαζ μέχρι το μουσικό θέατρο και την οπερέτα, χωρίς να είναι δυνατό να καταταχθεί σαφώς σε μια συγκεκριμένη μουσική σκηνή. Το πολύπλευρο και αντικονφορμιστικό έργο του περιλαμβάνει επίσης συνθέσεις για το μουσικό θέατρο και τον κινηματογράφο, ενώ έχει ασχοληθεί με την ηθοποιία αναλαμβάνοντας κυρίως μικρούς ρόλους. Η θεματολογία των τραγουδιών του κυριαρχείται από ατμοσφαιρικές περιγραφές περιθωριακών και γκροτέσκ χαρακτήρων, αλλόκοτες ιστορίες, αλλά και ρομαντικές αφηγήσεις δοσμένες συνήθως στη μορφή μιας συμβατικής μπαλάντας. Διακρίνεται για την ιδιόρρυθμη και ευέλικτη φωνή του. Έχει τιμηθεί με δύο βραβεία Γκράμι για τους δίσκους Bone Machine και Mule Variations.

Ο Τραμπ στο Λευκό Οίκο: Όταν ανοίγουν οι ασκοί του πιο εφιαλτικού Αιόλου!..

Του Γιώργου Μητραλιά

Μετά από τέσσερις βδομάδες στο Λευκό Οίκο, ένας πρώτος απολογισμός της προεδρίας Τραμπ είναι όχι μόνο εφικτός αλλά και εξαιρετικά χρήσιμος καθότι μεστός πολύτιμων διδαγμάτων. Καταρχήν, αντίθετα από ό,τι έσπευδαν να προβλέψουν οι ευσεβείς πόθοι των διεθνών ΜΜΕ και των καγκελαριών που τον ήθελαν να “προσαρμόζεται στη πραγματικότητα” και να γίνεται «συνεννοήσιμος», ο Τραμπ κάνει ό,τι λέει, δηλαδή ό,τι υποσχέθηκε να κάνει (χωρίς αυτό να σημαίνει και ότι πετυχαίνει ό,τι κάνει). Και μάλιστα σε χρόνο ρεκόρ…

Αυτή η πρώτη διαπίστωση έχει ήδη τις εξής τέσσερις σημαντικότατες συνέπειες: Πριν απ’όλα, ο Τραμπ αποδεικνύεται -στην πράξη πια- ακόμα πιο εφιαλτικά επικίνδυνος από όσο τον είχαν εμφανίσει τα προεκλογικά του “επιτεύγματα”. Το γεγονός μάλιστα ότι προχωράει μεθοδικά και βάσει σχεδίου, ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες του μέντορά του και φημολογούμενου “ουσιαστικού προέδρου των ΗΠΑ” Στίβεν Μπάννον,τον καθιστά ακόμα πιο επικίνδυνο καθώς αρχίζουν να φωτίζονται πτυχές των στόχων του που παρέμεναν μέχρι χτες σκοτεινές και μυστηριώδεις. Συγκεκριμένα, οι συμπτώσεις είναι πια τόσο πολλές ώστε να μας κάνουν να μην έχουμε πια την παραμικρή αμφιβολία ότι ο Τραμπ προχωράει ακολουθώντας σχεδόν κατά γράμμα το παράδειγμα των πρώτων διδαξάντων… Μουσολίνι και -κυρίως- Χίτλερ. Ωστόσο προσοχή: Όπως το γράφαμε ήδη σε προηγούμενο κείμενό μας (1), δεν αρκεί να το θέλεις για να είσαι φασίστας, ειδικά μάλιστα όταν δεν πρόκειται για ένα άτομο αλλά για ένα υπό δημιουργία καθεστώς. Ενόσω ο Τραμπ και οι φίλοι του θα συνεχίσουν να στερούνται εκείνου του οργανωμένου μαζικού κινήματος που θα τους δώσει την υλική δυνατότητα να υλοποιήσουν την διακηρυγμένη υπόσχεσή τους να συντρίψουν τους αντιπάλους τους (εθνικές, φυλετικές και άλλες μειονότητες, και πριν απ’όλα το εργατικό κίνημα και τις οργανώσεις του), θα παραμένουν ένα ημιτελές κακέκτυπο των φασιστικών κινημάτων και καθεστώτων του προηγούμενου αιώνα…

Ύπαγε οπίσω μου! …

«Πιστεύω ότι η Μαρία ήταν ερωτευμένη με τον Ιωσήφ, ότι αποτελούσαν ένα κανονικό ζευγάρι και ότι κατά πάσα πιθανότητα είχαν σεξουαλικές σχέσεις… …Το σεξ είναι ένας καλός τρόπος για να εκφράσει κάποιος τα ερωτικά του συναισθήματα… Για την εκκλησία, είναι ένα θέμα βρώμικο και κρυφό, αλλά εγώ πιστεύω ότι είναι ευλογία…Εκτιμώ ότι κάνουμε λάθος στον τρόπο που διδάσκουμε τα πράγματα: θελήσαμε να μεταμορφώσουμε το νόημα του Ευαγγελίου σε κάτι καθαρά πνευματικό και προσπαθήσαμε να επιβάλουμε την παράλογη ιδέα ότι το σώμα είναι η φυλακή της ψυχής».
Αυτά δήλωσε σε κανάλι μια 50χρονη καθολική καλόγρια στην ισπανία, η Λουτσία Καράμ. Και μπορείτε να φανταστείτε τι ακολούθησε από το ισπανικό παπαδαριό! (Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι θα πάθαινε αν τα έλεγε στην ελλάδα…).».
Το αστείο για τα άθλια παραμύθια του χριστιανισμού είναι αυτό: στην φιλολογία του αναφέρεται η ύπαρξη ενός “αδελφόθεου”, του Ιάκωβου, που έγινε αργότερα “απόστολος”. Τί πάει να πει “αδελφόθεος”; Αδελφός του θεού – όχι του πατέρα, του υιού… Του Χριστούλη δηλαδή. Και πως ήταν “αδελφός” του; Είτε απ’ τον ίδιο “πατέρα” (τον “μεγάλο”), είτε απ’ την ίδια μάνα, είτε κι απ’ τους δύο. Αμ δε! Ο “αδελφόθεος” αναφέρεται απ’ τον χριστιανισμό σαν γιός του Ιωσήφ από προηγούμενο γάμο. Ναι, αλλά ο Χριστούλης δεν ήταν υποτίθεται γιός του Ιωσήφ για να έχει αδελφό (από πατέρα) τον Ιάκωβο… Ή ήταν; ».
Ευτυχώς, πάντως, που αποδεικνύεται πόσο ανεκτικοί είναι οι χριστιανοί (σε σχέση με τους «φανατικούς μουσουλμάνους»). Δεν θα την κρεμάσουν την καλόγρια. Αλλά θα την ταπεινώσουν όσο περισσότερο γίνεται· κάτι πολύ «ανεκτικό», όντως…».
Εν τω μεταξύ περιμένουμε να μιλήσει στο facebook ο κρίνος…

---

Aπό:http://www.sarajevomag.gr/index.html

στο διάολο κι εσείς και η ΕΕ και η αξιολόγησή σας.

Γράφει ο mitsos175.

 3/6/2015. Τι έλεγε τότε μια εταιρεία. «Η ψήφος υπέρ του ΝΑΙ προηγείται με βραχεία κεφαλή: 43,3% ΝΑΙ, 42,9% ΟΧΙ και 13,8% αδιευκρίνιστη ψήφος, σύμφωνα με δημοσκόπηση της MRB. Από τα έως τώρα στοιχεία φαίνεται ότι υπάρχει ιδιαίτερη πόλωση τόσο στους ψηφοφόρους του ΝΑΙ όσο και του ΟΧΙ. Το τελευταίο 24ώρο έκλεισε η ψαλίδα μεταξύ των δύο επιλογών. Έτσι, η εκτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος που κάνει η MRB είναι η εξής: 50,2% ΝΑΙ και 49,8% ΟΧΙ.

Δηλαδή, το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι αβέβαιο, δεδομένου μάλιστα ότι η εκτίμηση της MRB έχει στατιστικό σφάλμα +_2,7%. Σημαντικό είναι ωστόσο ότι πλειοψηφούν αυτοί που προβλέπουν νίκη του ΝΑΙ. Στην παράσταση νίκης προηγείται το ΝΑΙ: 43,8% ΝΑΙ και 40,3% ΟΧΙ. Μία μέρα πριν ανοίξουν οι κάλπες το περιβάλλον παραμένει ιδιαιτέρως ρευστό και πολωμένο. Σημειώνεται ότι η έρευνα έγινε σε δείγμα 1325 ατόμων το διάστημα 2-3 Ιουλίου».

Και δεν ήταν η μόνη, που έλεγε τέτοια απίθανα. Το αποτέλεσμα; Γνωστό: 61,31% ΟΧΙ – 39,69% ΝΑΙ. «Ντέρμπυ» σε λέω! «Ρευστότατο» αποτέλεσμα, άσχετα τι έκανε η κυβέρνηση μετά. Κι από ακρίβεια; «Μόνο» 11,51% έξω!

Σήμερα, η ίδια εταιρεία, μας λέει μεταξύ άλλων, πως τάχα δεν θέλουμε να φύγουμε να φύγουμε από την παγίδα του Ευρώ, δηλαδή ότι είμαστε μαζοχιστές σε ποσοστό 59%! Να υποθέσω λοιπόν ότι η πλειοψηφία θέλει να φύγουμε, πράγμα που πανικοβάλει τους δοσίλογους. Έτσι ετοίμασαν τα γκάλοπ «λάστιχο»: Τράβηγμα από δω, τράβηγμα από κει, να διαστρεβλώσουν τόσο την πραγματικότητα να τη φέρουν εκεί που θέλουν, ως νέος Προκρούστης. Οι ίδιοι πάντως δέχονται ότι η πλειοψηφία θεωρεί πως πρέπει να απορριφθούν τα νέα μέτρα σε ποσοστό 54,8%, ακόμα κι αν υπάρξει πιθανότητα να επιστρέψουμε σε εθνικό νόμισμα. Αυτό όμως δεν είναι αντίθεση με το παραπάνω; Δεν μπορεί το 59% να θέλει ευρώ και το 55% δραχμή. 59%+55%=114%! Τι διάολο; 

Μην κουράζεστε. Το πραγματικό αποτέλεσμα το είπε ο κόσμος στο δημοψήφισμα, όταν η ΝΔ και τα δεκανίκια της έβαλαν ακριβώς αυτό το ερώτημα, που δεν έβαλε τότε ο ΣΥΡΙΖΑ, για λόγους τους οποίους καταλάβαμε όλοι μετά. Μνημόνιο και Ευρώ ή ΟΧΙ; Το Μνημόνιο με το Ευρώ πάτωσαν.
Όσο για την «άνοδο» κάποιων βρικολάκων, να τους πω «μην φάτε έχουμε γλάρο».
Ρε Κούλη, εντάξει, ο ΣΥΡΙΖΑ θα πατώσει, απόλυτα φυσικό με όσα κάνει, αλλά … αφού λες πως έχεις «ρεύμα» και θες τόσο εκλογές, γιατί δεν παραιτούνται οι βουλευτές της ΝΔ, να γίνει, όπως τότε με τον Τσοβόλα στη Β’ Αθήνας, να δούμε και τι θα πάρετε; Δεν το κάνει, γιατί εκείνο που θα πάρει, κι αυτός και κάθε μνημονιακός δοσίλογος, είναι τα «μέζεα» του κόσμου.

ΔΕΝ μπορούμε να πληρώσουμε άλλα «κερατιάτικα». Δεν έχουμε, δεν μας αφήσατε ούτε καν σώβρακα. Πως να σας το πούμε ευγενικά; Πηγαίνετε στο διάολο κι εσείς και η ΕΕ και η αξιολόγησή σας. Για τους περισσότερους που «κλείσιμο αξιολόγησης» σημαίνει νέα μαρτύρια, μη σώσει και κλείσει ποτέ συμφωνία. Αλλά δυστυχώς, ήδη τα έχουν συμφωνήσει με τα αφεντικά. Όλοι τους, κυβέρνηση, αντιπολίτευση… Άλλη μια φορά μας δουλεύουν άγρια.

Εκείνο που δεν ξέρουν, είναι ότι τους μάθαμε, τους έχουμε πάρει είδηση..

---

Aπό:http://tsak-giorgis.blogspot.gr/2017/02/blog-post_19.html

O Black Giannis και ο δομικός ρατσισμός της ελληνογλωσσολαγνείας…

Τον αθλητικογράφο που υπέβαλε στον κόουτς της μίας από τις δύο All Star team την κουφή ερώτηση για το αν βρίσκει οξύμωρη την ύπαρξη ενός μαύρου Έλληνα, δεν τον γνωρίζω. Άνθρωποι που τον γνωρίζουν με διαβεβαίωσαν ότι δεν είχε εκδηλώσει ποτέ μέχρι τώρα κάποια ρατσιστική τάση, και εξάλλου ο ίδιος ζήτησε ήδη συγνώμη, την οποία μάλιστα αποδέχθηκε ο μάνατζερ του Αντετοκούνμπο, κάνοντας λόγο για «κακιά στιγμή»· δεν προτίθεμαι λοιπόν εγώ να αμφισβητήσω την ειλικρίνειά του.

Παραμένει το γεγονός ότι η ερώτηση αυτή υποβλήθηκε, και προκάλεσε σε όλους –τουλάχιστον όλους όσους δεν είναι ρατσιστές- αμηχανία και δυσφορία. Αναμφίβολα «όλοι μας έχουμε κακές στιγμές»· αλλά αυτό δεν μας εμποδίζει να αναρωτηθούμε, όταν προκύψει μία τέτοια στιγμή, από πού μας ήρθε. Πώς λοιπόν ένας άνθρωπος που δεν είναι ρατσιστής καταλήγει να μιλά κατά τρόπο που γίνεται από όλους αντιληπτός ως ρατσιστικός; Πού οφείλεται η απρόσμενη ανάδυση αυτής της επιτέλεσης, η οποία δεν εναρμονίζεται με την μέχρι τώρα ιστορία του ομιλούντος υποκειμένου;

Η μόνη εξήγηση που βλέπω εγώ είναι ότι οφείλεται στις ανορθολογικές θεωρίες περί της ελληνικής γλώσσας που έχουν διαδοθεί και επικρατήσει εδώ και αρκετά χρόνια στην ελληνική κοινωνία (καιδιασπορά), και που παρουσιάζουν τη γλώσσα αυτή ως την πλουσιότερη, μουσικότερη, μαθηματικότερη, με μια λέξη ως την τελειότερη γλώσσα που υπήρξε και ίσως θα υπάρξει ποτέ.

Υπάρχουν φορές που το γνωστό παλιό δίδαγμα του δομισμού ή/ και της ψυχανάλυσης αρκεί για να λύσει το αίνιγμα: το υποκείμενο δεν μιλά τη γλώσσα, αλλά μιλιέται απ’ αυτήν. Ιδίως μάλιστα εάν αυτή η γλώσσα μιλά ήδη για τον εαυτό της. Εάν η «άτυχη στιγμή» ενταχθεί στη δομική σειρά αυτής τηςελληνογλωσσολαγνείας και όχι στην προσωπική ιστορία του συγκεκριμένου ανθρώπου, εμφανίζεται απολύτως κατανοήσιμη, λογικώς αναγκαία, και καθόλου «άτυχη».