Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΗΜΕΡΑ

                            (Αντίστοιχο κεφάλαιο στο έργο του Paul Cartledge

                            «ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΚΕΨΗ»)

Έχει ειπωθεί ότι η δημοκρατία είναι η χειρότερη μορφή διακυβέρνησης, με εξαίρεση όλες τις άλλες μορφές που δοκιμάστηκαν από καιρό σε καιρό.

ΟΥΙΝΣΤΟΝ ΤΣΟΡΤΣΙΛ,ομιλία της 11ης Νοεμβρίου 1947 προς τη Βουλή των Κοινοτήτων

Ζούμε σε μια εποχή στην οποία μπορούμε να συζητούμε για τα πάντα, αλλά κατά παράξενο τρόπο υπάρχει ένα θέμα που δε συζητείται, και αυτό είναι η δημοκρατία. 

ΖΟΖΕ ΣΑΡΑΜΑΓΚΟΥ (Βραβείο Νόμπελ 1998),συνέντευξη στη Le Monde, 24 Νοεμβρίου 2006

Μετά τη θέση και την αντίθεση, τι άλλο απομένει εκτός από τη σύνθεση; Αν υπάρχει ένα βαθύτερο θέμα που διατρέχει ολόκληρο το βιβλίο, αυτό είναι η διαφορά – ή, μάλλον, η ετερότητα – της ελληνικής πόλης. Ό, τι και αν ήταν η αρχαία ελληνική πόλις και η πολιτική της, σίγουρα δεν ήταν «φιλελεύθερη», όπως ο όρος αυτός γίνεται σήμερα κατανοητός στην επικρατούσα δυτική πολιτική θεωρία. Οποιαδήποτε προσπάθεια να εντοπίσουμε έστω και έναν οιονεί μεταφορικό «φιλελεύθερο χαρακτήρα» στην ελληνική πολιτική είναι εντελώς άστοχη (Havelock 1957· πρβλ. Brunt 1993: 389-94). Κάτι τέτοιο όμως συνεπάγεται αναπόφευκτα ότι η αρχαία ελληνική πολιτική εμπειρία δεν έχει να μας διδάξει τίποτα σήμερα;

Μια ανάγνωση του Νίτσε με νηφάλια διάθεση θα οδηγούσε στο εξής συμπέρασμα: «Ο κλασικιστής είναι ο μεγάλος σκεπτικιστής στις δικές μας πολιτιστικές και μορφωτικές συνθήκες», αφού «αν κατανοούμε την ελληνική κουλτούρα, βλέπουμε ότι αποτελεί πια παρελθόν» («Εμείς οι Φιλόλογοι», όπως παρατίθεται από Williams 1993: 171 αρ. 10, με έμφαση στο πρωτότυπο). Ούτε ο σκεπτικιστής Νίτσε όμως δεν απέκλεισε κάθε διάλογο ανάμεσα στους αρχαίους και τους σύγχρονους, παρότι προτιμούσε μια πολύ πιο απειλητική, ομηρικής προέλευσης εικόνα από εκείνη της απλής ανταλλαγής λέξεων. «Μόνο αν δώσουμε σε αυτά [στα έργα των αρχαίων χρόνων] την ψυχή μας, θα μπορέσουν να συνεχίσουν να ζουν: είναι το δικό μας αίμα αυτό που τα κάνει να μας μιλούν» (αρ. Williams 1993:174-5 αρ. 36, με έμφαση στο πρωτότυπο). Επιπλέον, όπως σωστά παρατήρησε ο Μπέρναρντ Ουίλιαμς, δίνοντας έμφαση στην ισχύ και όχι στην ηθική, «Έχουμε ανάγκη από μια πολιτική, με την έννοια ενός συνεκτικού συνόλου απόψεων σχετικά με τους τρόπους με τους οποίους θα έπρεπε να ασκείται η εξουσία στις σύγχρονες κοινωνίες, με ποιους περιορισμούς και για ποιους σκοπούς» (10-11).

Ο ύμνος της αγάπης…

Οι μετανάστες ελπίζουν. Ανοίγουν
τις γρίλιες του κορμιού τους για να
μπει φως. Για να μπει ο έξω κόσμος
μέσα τους. Το ζεστό ψωμάκι και το
γάλα. Το γλυκοχάραμα και το αεράκι.
Οι γυναίκες που βογκάνε.

Οι κομμουνιστές στρατιώτες του μικρασιατικού μετώπου χαιρετίζουν το νέο χρόνο…Πρωτοχρονιά του 1921…

 

Σήμερα, παραμονή της πρώτης μέρας ενός χρόνου που φαίνεται πως θα θυμόμαστε για πάντα, το barikat, σαν δώρο στο μέλλον και στη μνήμη μας, χαρίζει μερικές από τις πιο συγκινητικές, πιο συγκλονιστικές σελίδες που έχουν γραφτεί ποτέ από σκληρά χέρια αγωνιζόμενων ανθρώπων. Το κείμενο των κομμουνιστών στρατιωτών του μετώπου της Μικράς Ασίας, την Πρωτοχρονιά του 1921. Σαν γραμμένο νύχτα, μέσα στα χαρακώματα. Οι στιγμές που γεννιέται η ταξική συνείδηση και καταρρέει η αυταπάτη του αστικού κόσμου, αποτυπωμένες πάνω στο χαρτί. Λίγο μετά την απογοήτευση από την παραβίαση της υπόσχεσης της νέας, βασιλικής, κυβέρνησης που διαδέχτηκε τον Βενιζέλο και την ανακοίνωση της απόφασης για συνέχιση του πολέμου. Και ακόμη, ίσως οι πιο λογοτεχνικές σελίδες που έχουν γραφτεί ποτέ ως πολιτικό κείμενο.

–

Το σκοτάδι, που παλεύει να γίνει φως. Ο πόνος και το αίμα που γίνονται συνείδηση, ταυτότητα. Η ελληνική Αριστερά. Σαν διαβασμένα όλα από τον Βάλτερ Μπένγιαμιν, όταν μας έλεγε πως το μίσος όσο και το πνεύμα θυσίας τρέφονται και τα δύο από την εικόνα των υποδουλωμένων προγόνων.

–

Για καλούς αγώνες, για καλές χρονιές.

ΤΟ ΡΑΙΧ ΑΠΕΙΛΕΙ: ΑΝ ΨΗΦΙΣΕΤΕ ΣΥΡΙΖΑ, ΣΑΣ ΧΡΕΟΚΟΠΟΥΜΕ!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΕΛΑΣΤΙΚ

Ούτε ένα ούτε δύο. Πέντε (!) ρεπορτάζ, αναλύσεις και άρθρα για την Ελλάδα είχε στο χθεσινό της φύλλο η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η εφημερίδα της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ. Κεντρικό θέμα της πρώτης σελίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας. Τα δύο τρίτα της τρίτης σελίδας. Δεύτερο θέμα της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος της εφημερίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος. Είναι φανερό ότι πείραξε πολύ τους Γερμανούς η αποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά να εκλέξει τον Σταύρο Δήμα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δείχνουν να απορούν πώς τόλμησαν οι Ελληνες βουλευτές να πάρουν μια απόφαση που δεν εναρμονίζεται με τα γερμανικά συμφέροντα. «Η αποτυχία του Σταύρου Δήμα είναι μια επώδυνη ήττα για τον κατέχοντα το αξίωμα του πρωθυπουργού Σαμαρά, ο οποίος πιθανόν μας αποχαιρετά» γράφει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της η ναυαρχίδα του γερμανικού Τύπου. «Το κοινοβούλιο εκμηδένισε το σχέδιό του να εκλέξει πρόωρα έναν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε κατόπιν να ολοκληρώσει χωρίς πίεση τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα» εξηγεί η εφημερίδα.

Norman Atlantic: Ερωτήματα με προφανείς απαντήσεις

---

Του ειδικού συνεργάτη

«Θα γίνει έρευνα» απαντούν αρμόδιοι και αναρμόδιοι, για το τελευταίο μεγάλο και πολύνεκρο ναυτικό ατύχημα στο Norman Atlantic.

Σωθήκαμε. Η έρευνα υπόκειται σε τόσες δεσμεύσεις και συμφέροντα, που σχεδόν ποτέ δεν αποδίδει την αλήθεια. Γίνεται δε πάντα, σε τέτοιο χρόνο και συνθήκες που αφορά αποκλειστικά και μόνο τους συγγενείς των θυμάτων και κάποιους που δεν ξεχνούν οι οποίοι όμως συλλήβδην χαρακτηρίζονται περίεργοι, εργατοπατέρες, όλοι απειλούμενοι με κάθε τρόπο από τα πραγματικά συμφέροντα, που κοστολογούν φθηνότερα τις ανθρώπινες ζωές από τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας.

Έχουμε και λέμε τα προφανή. Τα τελευταία χρόνια είχαμε τρία μεγάλα ναυτικά ατυχήματα με επιβατικά πλοία που σε όλα είχαμε νεκρούς. Το ΣΑΜΙΝΑ, το SEA DIAMOND, το  NORMAN ATLANTIC.

Σε κανένα δεν έγινε δυνατή η συντεταγμένη εγκατάλειψη του πλοίου με ίδια μέσα, γεγονός που επιβάλλεται από τους κανονισμούς και την κοινή λογική.

Η μεγάλη περιπέτεια του Μαρξισμού…

Βασίλης Ραφαηλίδης

---

Η αναρχία είναι μια κατάσταση φυσική.

Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος δε μπορεί παρά να νιώθει άσχημα όταν κάποιος ή κάποιοι προσπαθούν να περιορίσουν τη φυσική για κάθε άνθρωπο τάση να φέρεται φυσικά.
Η εξουσία είναι κάτι το παρά φύση.

Στη φύση δεν υπάρχει εξουσία, υπάρχει ηγεσία

. Ηγέτης είναι αυτός που ηγείται, που προηγείται και δείχνει το δρόμο στους άλλους για να μη χαθούν.
Το κριάρι δεν ασκεί εξουσία στο κοπάδι, απλώς ηγείται του κοπαδιού.

Καλή Χρονιά

Το απέραντο γαλάζιο

εύχεται σε όλους τους φίλους και τις φίλες, σε όλα τα μέρη της όμορφης και στρογγυλής μας σφαίρας

Υγεία και Ευτυχία

Το 2015 να είναι μία καινούρια αρχή γιά όλους και γιά όλα.