ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Του ΕΥΤΥΧΗ ΜΠΙΤΣΑΚΗ

Η Αριστερά μας έχει ένα ταλέντο: Να κερδίζει μάχες και να χάνει τον πόλεμο. Τη διαχρονική αυτή αντίφαση την έχει πληρώσει με αίμα και με δάκρυα. Σήμερα καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε μια νέα κρίσιμη ιστορική στιγμή: Η εθνική μας ανεξαρτησία έχει ουσιαστικά -και εν μέρει και τυπικά- καταργηθεί. Το πάγιο -μετά τον πόλεμο- καθεστώς της υποτέλειας, έχει φθάσει στην ακραία του μορφή: Εθνική Ανεξαρτησία, εθνική πολιτική, δημοσιονομική πολιτική κ.λπ.

Η Ελλάδα εκποιείται: Είμαστε ουσιαστικά μια χρεωκοπημένη χώρα. Αν, τυπικά, δεν χρεοκοπήσαμε είναι επειδή οι Ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές-τοκογλύφοι, θέλουν να εισπράξουν επαυξημένα τα ληστρικά δάνεια. Γενικότερα, επειδή φοβούνται ότι η τυχόν τυπική χρεωκοπία της χώρας μας, θα έχει καταστροφικές συνέπειες για το σαθρό οικοδόμημα του ευρωπαϊκού καπιταλισμού.

Τι κάνει λοιπόν η Αριστερά; Η μόνη δύναμη που θα μπορούσε να ανατρέψει το καθεστώς της υποτέλειας και να ανοίξει το δρόμο για την αναγέννηση της πατρίδας μας; Η Αριστερά μας δεν μπόρεσε ακόμα να υπερβεί, με μια διαλεκτική κίνηση, τις καταγωγικές αγκυλώσεις της. Να υπερβεί διαλεκτικά την κρίση την οποία δημιούργησε η προδοσία της λαϊκής – αντιφασιστικής εποποιίας. Να ερμηνεύσει τα αίτια της ήττας του Δημοκρατικού Στρατού.

Black Mirror: το μέλλον του σήμερα και το 4d printing…

από τη Ζαΐρα Κωνσταντοπούλου

 Λίγο πριν τα Χριστούγεννα προβλήθηκε το εορταστικό επεισόδιο του Black Mirror, από το Channel 4, με τίτλο “White Christmas”. Όπως και τα παλιότερα επεισόδια, έτσι και το τελευταίο, μέσα από τη διερεύνηση των ορίων της φαντασίας δημιουργεί μια πραγματικότητα της οποίας η αλήθεια δεν απέχει πολύ από το σήμερα. Τα σύγχρονα μέσα της τεχνολογίας αποτελούν και στο συγκεκριμένο επεισόδιο τα εργαλεία που αποκωδικοποιούν και επαναπροσδιορίζουν την έννοια της κοινής γνώμης. Ο δυστοπικός κόσμος που περιγράφει δεν ανήκει αποκλειστικά στο παρακλάδι της επιστημονικής φαντασίας, αλλά αποτελεί μέρος ενός άμεσου μέλλοντος από το οποίο δύσκολα μπορεί κανείς να ξεφύγει. Κι αυτό γιατί ενώ δημιουργεί την αίσθηση της τεχνοφοβίας, που θα μπορούσε να αποτελεί μια προειδοποίηση για τους κινδύνους που ενέχει η τεχνολογία, ντετερμινιστικά περιγράφει τι συμβαίνει ήδη στην πραγματική ζωή.

ΣΥΡΙΖΑ, το στήριγμα της ιταλικής Αριστεράς: «Να σταματήσει η βιομηχανία του φόβου». Kόμμα Κομμουνιστικής Επανίδρυσης: «Δε πρόκειται για την αλλαγή ενός προέδρου, αλλά για την αλλαγή της Ευρώπης»…

Μετάφραση: barikat

Στην Ευρώπη, όσοι θέλουν να καταπολεμηθεί η πολιτική  της τρόικα με αριστερούς όρους προσβλέπουν και ελπίζουν στο αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα, όπου ο ΣΥΡΙΖΑ και ο ηγέτης του κόμματος Αλέξη Τσίπρας παλεύουν για ένα καλύτερο αύριο. Η επιτυχία της αριστεράς στην Ελλάδα θα μπορούσε να δώσει σημαντική ώθηση σε όλους εκείνους που δεν κάνουν κάτι περισσότερο από το να στηρίζουν  πολιτικές λιτότητας συζευγμένες με τον φιλελευθερισμό και την ελαστικοποιήση των θεσμών . Έτσι, θα μπορούσε το θαύμα να γίνει πραγματικότητα, ακόμα και στην Ιταλία που η κατάσταση είναι πρώιμη, παρ’ όλα αυτά  έχει αρχίσει να υπάρχει ένα ρεύμα αισιοδοξίας χάρη στον Αλέξη Τσίπρα.

Ραφαηλίδης – Γερμανία είναι ο γερμανικός πολιτισμός…

Η Ευρώπη και ο κόσμος ολόκληρος δεν θα ξοφλήσουν ποτέ τα χρέη τους στους Γερμανούς. (Όταν λέμε Γερμανοί, τουλάχιστον από πολιτι­στικής απόψεως, συμπεριλαμβάνουμε σ’ αυτούς και τους Αυστριακούς, που είναι μεν διαφορετική απ’ τους Γερμανούς εθνότητα, αλλά όχι εντε­λώς. Ο γερμανικός και ο αυστριακός πολιτισμός, λόγω γλώσσας κυ­ρίως, είναι ενιαίος). Πρόκειται για έναν λαό παράξενο, αντιφατικό, μπερδεμένο, συγχυσμένο, ικανό και για το καλύτερο και για το χειρότε­ρο.

Η διαπραγμάτευση άρχισε, εμείς ψηφίζουμε…

by Sotos

Θα έχετε παρατηρήσει ότι η διαπραγμάτευση έχει ήδη ξεκινήσει. Πριν ακόμα πιστοποιηθεί το εκλογικό αποτέλεσμα. Ακριβώς διότι το εκλογικό αποτέλεσμα είναι ήδη γνωστό στους παίκτες της διαπραγμάτευσης. Κι έτσι, η δημοσίευση προθέσεων από τις εμπλεκόμενες πλευρές είναι πλέον διεθνώς σε εξέλιξη. Στήνονται σιγά-σιγά τα πιόνια της παρτίδας.

Ο Μεγάλος Δεκέμβρης του 1945 (Τα πλοία άραξαν στην όχθη της καρδιάς μας)

 του Δημήτρη Δαμασκηνού

Λογοτεχνικό αφιέρωμα 

στον Μενέλαο Λουντέμη

(Μέρος Δεύτερο)

2. Ο Μεγάλος Δεκέμβρης (1945)

Το βρακί του Σκόμπυ (1) 

είναι όλο κόμποι-κόμποι.

Κι αν λυθούν οι κόμποι

τι θα γίνει, Σκόμπυ,

με την αγγλική πολιτική;

(Λαϊκό σατιρικό τραγούδι που τραγουδούσε ο ΕΛΑΣ

και ο λαός της Αθήνας στα Δεκεμβριανά  (2))

Στις 7 Δεκεμβρίου του 1945 κυκλοφορεί το διπλό τεύχος του περιοδικού «Ελεύθερα Γράμματα», αφιερωμένο στην εξέγερση του Δεκέμβρη της προηγούμενης χρονιάς. Κάτω από τον τίτλο παρελαύνουν ονόματα αξιόλογων λογοτεχνών και πνευματικών ανθρώπων που με τα κείμενά τους αποτίουν φόρο τιμής στους λαϊκούς αγώνες: Ασημάκης Πανσέληνος, Μάρκος Αυγέρης, Μενέλαος Λουντέμης, Λευτέρης Νεγρεπόντης, Μέλπω Αξιώτη, Ρίτα Μπούμη-Παπά και άλλοι ακόμα (3).

Ο Μενέλαος Λουντέμης τιμά με την πένα του τη μάχη του Δεκέμβρη και τον ιστορικό της ρόλο είναι. Δύο εκτενή πεζά του, «Ο Μεγάλος Δεκέμβρης» (4) και η «Δεκεμβριάδα», είναι αφιερωμένα αποκλειστικά σ’ αυτόν το σκοπό.