Spiegel: Μέρκελ και Σόιμπλε δεν έχουν πρόβλημα με μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ

---

σημ.Αμετανόητου: ΑΥΤΟ…είναι Είδηση ! ‘Ισως η πιό σημαντική των τελευταίων 3-4 χρόνων. Διότι αντιλαμβάνεστε αλλάζει άρδην την ΠΟΛΙΤΙΚΗ διαπραγμάτευσης των ΟΠΛΩΝ που έχει η Ελλάδα μέσα στη λυκοφωλιά της Ε.Ε.

---

Αντιμετωπίσιμη θεωρεί πλέον μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ η γερμανική κυβέρνηση, αναφέρει το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel» και κάνει λόγο για ριζική αλλαγή πορείας του Βερολίνου στο θέμα.

«Επειδή ο κίνδυνος μόλυνσης σε άλλες χώρες έχει εκλείψει, μια έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ θα μπορούσε κανείς να την φανταστεί», αναφέρει το περιοδικό σε δημοσίευμα που αναρτάται στην ηλεκτρονική του έκδοση υπό τον τίτλο: «Έξοδος από την Νομισματική Ένωση: η ομοσπονδιακή κυβέρνηση θεωρεί την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ αντιμετωπίσιμη».

«Αντιθέτως προς τη μέχρι τώρα γραμμή της, η γερμανική κυβέρνηση, σύμφωνα με πληροφορίες του SPIEGEL, είναι διατεθειμένη να αφήσει την Ελλάδα, εν ανάγκη, να αποχωρήσει από την Ευρωζώνη», επισημαίνεται στο δημοσίευμα. «Η Καγκελάριος ‘Αγγελα Μέρκελ και ο υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε θεωρούν μια έξοδο της χώρας από το κοινό νόμισμα αντιμετωπίσιμη.

Σαββατιάτικα (37)

Κάποιον μου θυμίζει…

*** Αντώνη, χάσαμε. *** Μας έμεινε ο τσαμπουκάς, γαμώτο. *** Ήθελα νά ‘ξερα τι σκατά μύριζες στην ατμόσφαιρα… *** Αυτό που έγινε την Δευτέρα, να πέφτει το χρηματιστήριο όσο η εκλογή προέδρου βρισκόταν σε εξέλιξη και να παίρνει ξανά τα πάνω του μόλις σιγουρεύτηκε η πτώση τής κυβέρνησης, ποιός θα μου το εξηγήσει; *** κύριον Βόλφγκανγκ Σώυμπλε, εις Βερολίνον: αυτό που δηλώσατε, ότι όλες οι κυβερνήσεις πρέπει να σέβονται τις συμφωνίες που υπέγραψαν οι προκάτοχοί τους, ισχύει και για τα κατοχικά δάνεια; *** 

Βαγγέλη, χάσαμε. *** Μας έφαγε η σιγουριά, γαμώτο. *** Απορία Κωλόχαρτου στο τουίττερ: «Γιατί δεν ήρθε στην εκκλησία η κ. Δούρου;» *** Απορία δική μου: εσύ γιατί πήγες; *** Και στο κάτω-κάτω της γραφής, ρε μάγκα, γιατί σε πειράζει που η Δούρου δεν πάει στην εκκλησία αλλά δεν σε πειράζει που ο Σαμαράς δεν πάει στην βουλή; *** Ούτε σε μία κοινοβουλευτική ερώτηση δεν απάντησε ο γκαβός μέσα στο 2014! *** Ούτε σε μία, ο αλήτης της «δημοκρατίας»! *** Ας πει κάποιος στο Μουρούτι ότι όποτε χρησιμοποιεί τον όρο «αριστερός λαϊκισμός», αναγνωρίζει -εμμέσως, πλην σαφώς- την ύπαρξη και «δεξιού λαϊκισμού», μιας και δεν υπάρχει αριστερά δίχως δεξιά, φως δίχως σκοτάδι κλπ. *** Βαγγέλη, επειδή δεν πρόσεχα: είπες «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» ή «παράκαμψη»;

Γιορτές και δώρα…

Περικλής Κοροβέσης

Η πρώτη συναλλαγή του ανθρώπου ήταν η ανταλλαγή. Η ανακάλυψη του χρήματος είναι σχετικά πρόσφατη, σε σχέση με την Ιστορία της ανθρωπότητας και χρεώνεται στη Μεσοποταμία, όπου και μάς έδωσε το πρώτο γραπτό κείμενο, το έπος του Γκιλγκαμές, που χρονολογείται από το 3000 π.Χ. Αυτή η αρχαία μέθοδος συναλλαγών διατηρήθηκε μέχρι τις μέρες μας και έχει το όνομα συναλλαγές TROC. Να δώσουμε ένα παράδειγμα. Η Κίνα πήρε όλο τον ορυκτό πλούτο του Κονγκό, ανάμεσά του χρυσό, διαμάντια, χαλκό, χωρίς να δώσει δεκάρα τσακιστή. Σε αντάλλαγμα θα χτίσει όλη την υποδομή της χώρας. Δρόμους, τρένα, νοσοκομεία, σχολεία, πανεπιστήμια και ό,τι άλλα χρειάζεται το Κονγκό για να γίνει ένα σύγχρονο κράτος. Τα πλεονεκτήματα αυτής της συναλλαγής είναι η έλλειψη χρήματος και κατά συνέπεια η διαφθορά δεν βρίσκει έδαφος να ανθήσει.

Τραγικοί «επαναστάτες» με δανεικά συνθήματα

Πάνος Παναγιώτου

Ήταν 24 Οκτωβρίου του 2009 όταν ο νεοεκλεγέντας, τότε, πρωθυπουργός της Ελλάδας, Γιώργος Παναδρέου, παρουσιάζοντας στο Εθνικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ το πρόγραμμα των 100 ημερών του για τη χώρα, έκανε λόγο για μια «επανάσταση του αυτονόητου» , της οποίας θα ηγείτο ο ίδιος, απέναντι «σε ένα διεθνές οικονομικό κατεστημένο που …  αρέσκεται να φορτώνει την κρίση στα μεσαία και φτωχότερα στρώματα της κοινωνίας» (βλέπε σχετικό σύνδεσμο  ).

Περίπου έξι μήνες αργότερα ο ίδιος πρωθυπουργός ανακοίνωνε την αίτηση της χώρας για οικονομική βοήθεια από τον μηχανισμό στήριξης της Τρόικας, υιοθετώντας ένα πρόγραμμα που στους πρώτους δεκαέξι μήνες εφαρμογής έσπασε κάθε αρνητικό οικονομικό ρεκόρ διεθνώς οδηγώντας στην κατακρήμνιση της μεσαίας τάξης και στην μεγαλύτερης αύξηση των επιπέδων φτώχειας μεταξύ όλων των αναπτυγμένων κρατών του κόσμου, αναγκάζοντας τον Γ. Παπανδρέου να παραιτηθεί.

Η ανατροπή δεν είναι πρόσκληση σε πάρτι…

Σύμφωνα με τη γνωστή ρήση του Μάο, η επανάσταση δεν είναι πρόσκληση σε πάρτι. Και μπορεί αυτό που είναι προ των πυλών στην Ελλάδα να μην είναι η «επανάσταση» όπως την εννοούσε ο κινέζος ηγέτης σίγουρα όμως δεν είναι μια συνηθισμένη εκλογική αναμέτρηση.

Του Στάθη Κουβελάκη

Η οξύτητα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, η κατάρρευση των παραδοσιακών σχέσεων πολιτικής εκπροσώπησης, ο κύκλος των κινητοποιήσεων της διετίας 2010-2012, και φυσικά η ορμητική άνοδος ενός κόμματος της ριζοσπαστικής αριστεράς, που βρίσκεται πλέον στα πρόθυρα της κυβερνητικής εξουσίας, σκιαγραφούν την δυνατότητα μιας μεγάλης τομής που συνοψίζεται με τον όρο που έχει καθιερωθεί σε φίλους και αντιπάλους  της «ανατροπής». Το ακριβές περιεχόμενο αυτής της ανατροπής είναι ταυτόχρονα σαφές και ανοιχτό: ανατροπή σημαίνει πρώτα και κύρια ακύρωση των μνημονίων, αποδόμηση του καθεστώτος που έχουν δημιουργήσει σε όλα τα επίπεδα των κοινωνικών σχέσεων, απαλλαγή από το βραχνά του δημόσιου χρέους και αποκαταστάση ενός πλαίσιου δημοκρατικής λειτουργίας που έχει καταστραφεί από τον οδοστρωτήρα της τροϊκανής κηδεμονίας και του κλιμακούμενου κρατικού αυταρχισμού.

Κάτω τα χέρια από τους Αγωνιστές…

«Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν

Κι ας μας φωνάζουν αεροβάτες

Φίλε μου όσοι δεν ένοιωσαν ποτέ με τι

Σίδερο με τι πέτρες τι αίμα τι φωτιά

Χτίζουμε ονειρευόμαστε και τραγουδούμε!».

Οδυσσέας Ελύτης

Στις 15 Γενάρη 2015 αρχίζει στην Μυτιλήνη η δίκη των επαναστατών από την Τουρκία, μεταξύ των οποίων είναι και ο Ερκάν, πολύ γνωστός στην ελληνική αριστερά και στην κοινή γνώμη ως εκπρόσωπος της Επιτροπής Αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους.

Η έμφυτη δειλία του μέσου ανθρώπινου μυαλού…

«Γράφει η Μαριάνθη Πελεβάνη»

Μπορούν να αλλάξουν  τα πράγματα; Μπορεί να αλλάξει ο κόσμος; Μπορούμε να αλλάξουμε; Στο βάθος, αυτά αντιλαμβάνομαι ότι είναι τα ερωτήματα που προκύπτουν μέσα στον καθένα, αυτές τις παράξενες, πολιτικά, μέρες. Μπορεί να ανατραπεί το μνημόνιο; Μπορούν να σταματήσουν να πληρώνουν οι πολλοί, οι «από κάτω»; Μπορούν να υπάρξουν θέσεις εργασίας, αύξηση μισθών; Μπορεί να υπάρξει δικαιοσύνη, άμεση δημοκρατία; Όχι, πιστεύουν οι περισσότεροι. Είτε ψηφίσουν συντηρητική διακυβέρνηση, ως φανατικοί πιστοί της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων – ακόμη κι αν αυτή είναι άρρωστη και σάπια – φοβούμενοι κάθε αλλαγή, κάθε κίνηση, είτε ψηφίσουν αριστερή διακυβέρνηση, ελπίζοντας σε κάποια ευρώ παραπάνω κι ένα κράτος πιο «ευαίσθητο», βρισκόμαστε πολύ μακριά από το πέρασμα της διακυβέρνησης των ανθρώπων στη διαχείριση των πραγμάτων, όπως οραματίστηκε ο θείος Μαρξ. Η κοινή γνώμη, ο μέσος άνθρωπος, οι πιο πολλοί, τέλος πάντων, δεν επιθυμούν μάλλον την αλλαγή και σίγουρα δεν την πιστεύουν. Γιατί μπορεί βιώνοντας σκληρά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης να μετατοπίζεται προς τα αριστερά η ψήφος τους, δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τη συνείδησή τους. Και βέβαια δεν είναι απαραίτητο. Μπορεί να έχει επαναστατήσει η τσέπη μας, αλλά το πνεύμα μας ακόμη όχι.