Η ΣΦΟΔΡΗ ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΤΗΣ ΑΠΑΛΛΑΓΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ

Γ.Δελαστίκ

Ελάχιστοι πλέον αμφιβάλλουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα αναδειχθεί πρώτο κόμμα στις βουλευτικές εκλογές της Κυριακής. Δεν είναι τόσο ότι αυτοί που θα ψηφίσουν τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν συμμεριστεί τις θέσεις του. Θα τολμούσαμε να υποθέσουμε ότι πάρα πολλοί ούτε καν τις έχουν διαβάσει. Η σοβαρότατη αιτία της εκλογικής ενίσχυσης του μέχρι σήμερα κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ ή τα όσα λέει ο Αλέξης Τσίπρας. Είναι πρωτίστως η σφοδρότατη επιθυμία του ελληνικού λαού να απαλλαγεί από την απερχόμενη κυβέρνηση και τη μνημονιακή πολιτική της. Αυτό το αίσθημα έχει κυριαρχήσει πλέον σε ολόκληρη τη χώρα, έχει επικρατήσει καθολικά. Υπ’ αυτό το πρίσμα είναι αδύνατον για τη ΝΔ -πόσω μάλλον για το πλήρως κατάρρευσαν ΠΑΣΟΚ- να αλλάξει την πορεία των γεγονότων που οδηγούν σε μια διαρκώς διευρυνόμενης έκτασης εκλογική της ήττα.

Ο πολιτικός οδοστρωτήρας της απαλλαγής ισοπεδώνει τα πάντα. Στο Μέγαρο Μαξίμου το έχουν πλήρως αντιληφθεί αυτό και το έχουν υποχρεωτικά αποδεχτεί. Έχουν καταλάβει δηλαδή ότι ο κόσμος δεν ακούει τίποτα από αυτά που λένε η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, θέλει μόνο να απομακρυνθεί από την εξουσία αυτή η κυβέρνηση. Μόνο αφότου ικανοποιηθεί αυτός ο πόθος του λαού θα ξαναρχίσει ο κόσμος να σκέπτεται και να ζητάει συγκεκριμένα πράγματα. Ευνόητο είναι πως, όταν κυριαρχεί η επιθυμία για απαλλαγή από μια κυβέρνηση, οι κοινωνικές πλειοψηφίες που σχηματίζονται γύρω από το αίτημα αυτό είναι ανομοιογενείς και ως εκ τούτου εύθραυστες πολιτικά.

Guardian: «Τα τελευταία πέντε χρόνια η Ελλάδα ψυχορραγεί»

Ανθρώπινες ιστορίες από την Ελλάδα του Μνημονίου

Με τον τίτλο «Για πέντε χρόνια η Ελλάδα είναι σαν έναν ασθενή που ψυχορραγεί» η δημοσιογράφος Έλενα Σμιθ κάνει, όπως λέει, ένα εμπειρικό ταξίδι στο τραύμα της χώρας και συνειδητοποιεί πως τα τελευταία πέντε χρόνια άλλαξε υπόσταση, υφή και συνήθειες.

«Έλα να σε πάω στο τραύμα της Ελλάδας» της λέει ο Αντώνης με θυμό. «Αυτό που συνέβη στη χώρα ήταν καταστροφικό. Οι πολιτικοί μας, η Ευρώπη, το ΔΝΤ, όλοι τους σταμάτησαν τα όνειρά μας».

Ο Αντώνης ήταν φωτογράφος που έμεινε χωρίς δουλειά όταν έκλεισε η εταιρεία που εργαζόταν. Τα σχέδια για ένα δεύτερο παιδί έμειναν ανεκπλήρωτα. Εργάζεται ως οδηγός ταξί, προκειμένου να τα βγάλει πέρα και από το τιμόνι βλέπει γύρω του την εξαθλίωση.

Αυτή είναι παντού: Στους ηλικιωμένους που ψάχνουν στα σκουπίδια, στα εγκαταλελειμμένα καταστήματα, στους νεόπτωχους που περπατούν παραμιλώντας.

Ω! Τι ωραίος κόσμος.

Κώστας Μελάς

Σύμφωνα με μελέτη της βρετανικής οργάνωσης, OXFAM, το μερίδιο της περιουσίας που κατέχει το 1% του παγκόσμιου πληθυσμού διαμορφώθηκε στο 48% το 2014 (έναντι στο 44% το 2009) . Αν υπολογίσουμε την περιουσία του πλουσιότερου 20% αντιστοίχως το μερίδιο της περιουσίας ανέρχεται στο 94,5% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το 80,0% του παγκόσμιου πληθυσμού κατέχει μόνο το υπόλοιπο 5,5% του παγκόσμιου πλούτου.

Αν συνεχιστούν οι σημερινές πολιτικές (κάτι που θεωρείται βέβαιον) προβλέπεται ότι μερίδιο της περιουσίας του 1% θα ξεπεράσει το 50% του παγκόσμιου πλούτου το 2016. Με λίγα λόγια η περιουσία που θα βρίσκεται στα χέρια του 1% των πλουσιοτέρων στον κόσμο θα ξεπεράσει το 2016 εκείνη που κατέχει το υπόλοιπο 99%.

Το 2014, τα μέλη αυτής της παγκόσμιας ελίτ κατείχαν πλούτο ,κατά μέσο όρο 2,7 εκατομμύρια δολάρια ανά ενήλικα. Αντιθέτως τα ποσοστά ανθρώπων που ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας εκτοξεύονται και πλέον ένας στους εννέα ανθρώπους δεν έχει αρκετά χρήματα για να φάει ενώ πάνω από ένα δισ. συνάνθρωποι μας ζουν με μόλις 1.25 δολάρια την ημέρα. Είναι ο πιο χαρακτηριστικός τρόπος για να αποδειχθεί ότι η οικονομική ανισότητα στον πλανήτη αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς με τους πλούσιους να συνεχίζουν να αυξάνουν τον πλούτο του και τους φτωχούς να χάνουν και τα λίγα που έχουν.

SAMARUN…

Στις 19 Ιανουαρίου 2015, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ τρομοκρατούσε τους πολίτες με την τεράστια ευκολία που τον διακρίνει, γράφοντας ότι την Παρασκευή θα ξυπνούσαμε δίχως ευρώ. Τη σύλληψη αυτής της άθλιας ιδέας είχε ο άνθρωπος με τις τρίχες ανάμεσα στα δάχτυλα, Νίκος Ευαγγελάτος.

Η «ενημερωτική» ιστοσελίδα του ανθρώπου με τις τρίχες ανάμεσα στα δάχτυλα ξεπέρασε κάθε τρομολαγνικό πήχη που έβαζαν τόσο καιρό το MEGA, o ANT1, ο Αλαφούζος και ο Μπόμπολας. Δεν ήταν το μόνοδημοσίευμα του newsit.gr που έσπερνε πανικό στους Έλληνες και το χρησιμοποιούσαν ως επιχείρημα οι υποψήφιοι της ΝΔ. Ούτε φυσικά ήταν το μόνο Μέσο που χρησιμοποιούσε την τρομοκρατία. Εδώ, μάλιστα, έχουμε το παράδοξο να χρησιμοποιεί το newsit ως «πηγή» του δικού του άρθρου την «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ», αλλά το άρθρο στο οποίο παραπέμπει να είναι σαφέστατα πιο ψύχραιμο και αναλυτικό, δίχως πάντως η «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» να διαμαρτυρηθεί. Μάλλον δεν την χάλασε το αποτέλεσμα.

ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΜΑΣ ΣΑΝ ΗΤΤΑ ΝΑ ΜΗ ΜΟΙΑΖΕΙ…… (ΤΟ ΑΠΑΤΗΛΟ ΙΔΕΩΔΕΣ ΟΛΟΤΗΤΑΣ)

Στη προ-προηγουμενη αναρτηση, μιλουσα για την αποδοχη της αληθειας
(την αληθεια οτι φοβομαστε, οτι τα κινητρα μας ειναι ιδιοτελη και φτηνα, οτι ειμαστε πολυ περισσοτερο παρτακηδες και πολυ λιγοτερο ακεραιοι απο οτι θελουμε να νομιζουμε),
ως λυτρωτικη.
Ομολογησε τον φοβο σου, ομολογησε τη φτηνια και τον ωφελιμισμο σου, την αδυναμια σου,
και με καποιο τροπο, ολα αυτα εξασθενιζουν, οπως περιπου το εγραψα, αν ομολογεις ολες αυτες τις αδυναμιες σου, δε γινεσαι μεν τοσο δυνατος, αλλα τουλαχιστον παυεις να εισαι τοσο αδυναμος.

Ολα αυτα δεν ειναι ομως παρα προεκτασεις και παραμετροι μιας μεγαλυτερης αληθειας που οφειλουμε να ομολογησουμε στον εαυτο μας. Σημερα, οπου η Ηττα μας βρισκεται παντου,
που σχεδον τη βλεπουμε γραμμενη στα πεζοδρομια που περπαταμε, σημερα ειναι που πρεπει να παψουμε να κανουμε οτι δεν τη βλεπουμε.
Οφειλουμε να ομολογησουμε την Ηττα μας. Την Ηττα της Ανθρωπινης Υπαρξης.
Δε χασαμε επειδη ηρθε το ΔΝΤ και η τροικα. Δε χασαμε επειδη στη συνοδο Κορυφης, οι πορνες των Κεφαλαιοκρατων που παριστανουν τους ηγετες, δεν τα βρισκουν. Δε χασαμε επειδη χασαμε τους μισθους η τις δουλειες μας, τα κινητα τηλεφωνα, το εξοχικο, το καινουριο αμαξι,
δε χασαμε επειδη αυτα που θα χαθουν θα ειναι ασυγκριτα περισσοτερα,
δε χασαμε επειδη δεν τα καταφεραμε.
Χασαμε γιατι ηταν γραφτο να χασουμε,
χασαμε επειδη ο Ανθρωπος χανει απο την Αυγη της Ιστοριας,
χασαμε επειδη ετσι κι αλλιως, δε μπορουσαμε να νικησουμε εξ αρχης.
Χασαμε επειδη οι ψευδαισθησεις μας, παραμενουν ανικητες ανα τους αιωνες, παρολη τη συσσωρευμενη εμπειρια μας.
Κι αν τα καταλαβουμε ολα αυτα, τοτε μονο μπορει να γινει η Ηττα υποφερτη.
Διοτι, αν απο την αρχη η Νικη παραμενει εξω απο το πεδιο δυνατοτητων μας,
αν η Νικη ειναι κατι που δε μπορει να υπαρξει,
τοτε δεν μπορει να υπαρξει ουτε και Ηττα.

Χρέος, παραγωγή και Αριστερά…

Τρία μεγάλα προβλήματα

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

του Βαγγέλη Πισσία*

Τρία προβλήματα, μεταξύ τους αλληλένδετα, που αλληλοκαθορίζονται. Όμως, ένα από αυτά έχει τον πρώτο και τον τελευταίο, τον υπερκαθοριστικό, λόγο.

Όπου χρέος η παρούσα κατάσταση, η τάση αλλά και η δυναμική του ελληνικού χρέους. Όπου παραγωγή η παρελθούσα και παρούσα κατάσταση καθώς και η δυναμική της εγχώριας παραγωγής. Όπου Αριστερά, για το παρόν άρθρο τουλάχιστον, η «κυβερνώσα» Aριστερά, ο ΣΥΡΙΖΑ, η τάση και η δυναμική του.

Στην Γενική εισαγωγή της κριτικής της πολιτικής οικονομίας, στα Grundrisse, ο Μαρξ θέτει ως πρωταρχικό σκοπό τον καθορισμό της θεμελιώδους έννοιας της πολιτικής οικονομίας, κατ’ αυτόν της παραγωγής, νοούμενης ως ιστορικο-κοινωνικό φαινόμενο.

Η «γιάφκα» Συ.Ριζ.Α. Κοζάνης…

 

Τι συμβαίνει εκεί στα βόρεια; Βάλθηκαν να εξαναγκάσουν σε αυτοκατάργηση την μονταζιέρα και τα λένε χύμα; Έλεος! Δεν σκέφτονται ό,τι κάποιοι θα χάσουν τη δουλειά τους. Για την εκλογική περιφέρεια της Κοζάνης μιλώ και τους υποψήφιους του Συ.Ριζ.Α.

Τα στοιχεία που έχω στη διάθεσή μου λένε ό,τι σ’ αυτή την εκλογική περιφέρεια αν ένα κόμμα εκλέξει τρεις βουλευτές έχει και αυτοδυναμία. Φαίνεται ό,τι η δυναμική υπάρχει.

Πήραν φόρα οι υποψήφιοι του Συ.Ριζ.Α. και δεν βάζουν γλώσσα μέσα, σαν είδαν ό,τι ο λαός δεν «μασάει ταραμά», κι ό,τι θέλει τσαμπουκάδες, κι όχι οσφυοκάμπτες που προσέρχονται εκλιπαρώντας γονυπετείς στα φόρουμ των Βρυξελλών.

Την αρχή έκανε η Ραχήλ Μακρή με τα 100 δις που θα «κόψει» η ΤτΕ αν τα τσιράκια της Μέρκελ και του ΣόϊΜπλε το παίξουν ζόρικοι. Που έγινε αφορμή να μάθουμε όχι μόνον ό,τι το έκανε η Ιρλανδία, μάλιστα ετσιθελικά, αλλά ό,τι το έκανε και η συγκυβέρνηση. Βέβαια, με μικρότερα ποσά, αν και αυτό καμιά σημασία δεν έχει, όσο το ό,τι έδειξε πως μπορεί να γίνει, αρκεί, βέβαια, να το κάνει η ίδια.