Ένα κομμάτι βαμβάκι και λίγο μπεταντίν

     Ο κύριος Χ ξεσπαθώνει κατά της Τρόικας. Μιλά για τους ανέργους και βουρκώνει  . Πάντα και μόνο  on-air.  Τραγουδάει Θεοδωράκη. Τίποτα δεν πάει χαμένο στην χαμένη μας ζωή. Κοιτά την κάμερα 3 κατάματα και δακρύζει. Μετά την κάμερα 2 και σηκώνει την γροθιά.  Ο κόσμος συγκινείται . Η εκπομπή συνεχίζεται , κερδοφορεί . Ο κύριος Χ χειροκροτείται. Οι παλάμες κατακόκκινες από το χειροκρότημα , ελευθερώνονται και σφίγγουν την παλάμη του διπλανού . Οι τηλεθεατές , οι θεατές, το πλήθος, το κοινό αγαλιάζει και ονειρεύεται μια πλατεία. Ο κύριος Χ αφήνει για το τέλος να πει ένα αστείο. Να χαλαρώσει η διάθεση. Να αποφευχθεί η πολλή συγκίνηση. Δεν ξέρεις καμιά φορά που σε βγάζει. Να μην χαθούμε στην μετάφραση των αντιφάσεων. Το αστείο πιάνει. Πάντα πιάνει . Έχει τους κανόνες του το παιχνίδι της δημοσιότητας. Το πλήθος γελάει .

Ξεκαρδίζεται στα γέλια , σαν να μην έχει γελάσει ποτέ ξανά. Ευκαιρία δευτερολέπτου να ζήσει.Όσο κρατάει μια  τζούρα από ένα τσιγάρο. Ο κύριος Χ είναι ο άνθρωπος μας , είναι ο επαναστάτης που δεν μπορέσαμε να γίνουμε εμείς.

Ο δούρειος ίππος στην καρδιά του συστήματος. Δεν σε άκουσα τι λες ; Θέλεις να βγεις από το σύστημα  ; Άσε ρε φίλε για κουκίδες μας μιλάς ;

παρόλα αυτά ο (απατεώνας) Σαμαράς έγραψε το όνομα του στη λίστα των πρωθυπουργών…

Ένας-ένας άρχισαν να φουντάρουν απ’ το καράβι ΝουΔου α.ε. οι πρωτοκλασάτοι, δευτεροκλασάτοι, τριτοκλασάτοι και πάει λέγοντας. Βουλευτές, στελέχη και ψηφοφόροι τρέχουν να σωθούν σαν τα ποντίκια. Να περισώσουν ό,τι τους απέμεινε από την ταπεινή τους περηφάνια, γιατί έχει ο καιρός γυρίσματα που λένε, μην και μείνουν με τη ρετσινιά.

 

Θέλει ιδιαίτερα μεγάλη ικανότητα να αυξήσεις το χρέος και το δανεισμό, να φτωχεύψεις τους πολίτες και να μην έχεις καταφέρει τίποτε για την ανεργία και την ανάπτυξη. 

Ο ζωδιακός κύκλος του Αργύρη Ντινόπουλου…

by Sotos

Εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια, στην Ελλάδα έχει καθιερωθεί και ισχύει η ψήφος στα δεκαοχτώ. Και αν έχεις γεννηθεί το 1997, δεκαοχτώ γίνεσαι το 2015, δηλαδή φέτος.

Μπορεί για τη Βίκυ Παγιατάκη να γίνεσαι δεκαοχτώ την ημέρα των γενεθλίων σου, και για το πλήρες ωροσκόπιο να μετράει η μέρα της εβδομάδας που γεννήθηκες, η ώρα και άλλες τεχνικές λεπτομέρειες. Για το κράτος όμως, αν έχεις γεννηθεί το 1997, δεκαοχτώ γίνεσαι αμέσως με την είσοδο του 2015. Δηλαδή, σύμφωνα με το νόμο, ακόμα και αν έχεις γεννηθεί στις 31 Δεκεμβρίου του 2015, επίσημα γίνεσαι δεκαοχτώ την 1η Ιανουαρίου 2015. Ό,τι ζώδιο κι αν είσαι.

Ο δικός μας καβγάς…

Όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές, τόσο θα φουντώνει η διαμάχη μεταξύ των θιασωτών τού ευρώ και των υπερασπιστών τής επιστροφής σε εγχώριο νόμισμα, όπως κι αν λέγεται αυτό. Κι ο δόλιος ο απλός πολίτης θα παρακολουθεί την κόντρα και το μυαλό του θα γίνεται κουρκούτι καθώς θα προσπαθεί να καταλάβει ποια πλευρά έχει δίκιο.

Για παράδειγμα, οι ευρωλάγνοι επιμένουν πως, αν τολμήσουμε να εγκαταλείψουμε το ευρώ, θα καταστραφούμε. Θα βυθιστούμε, λένε, σε απύθμενη φτώχεια. Δεν θα βρίσκουμε φάρμακα. Τα καύσιμα θα γίνουν απλησίαστα. Το νέο νόμισμα θα υποτιμηθεί 50% ή 80% ή ακόμη και 100%, πράγμα που σημαίνει ότι σε μια στιγμή οι έλληνες πολίτες θα χάσουν ως και την μισή αξία τής περιουσίας τους. Ο πληθωρισμός θα σκαρφαλώσει σε τέτοια ύψη ώστε εκείνα τα 20άρια και τα 25άρια των δεκαετιών ’70 και ’80 θα φαντάζουν λοφίσκοι. Βέβαια, όλοι τούτοι αδυνατούν να μας εξηγήσουν πώς γίνεται να φτωχύνουμε βγαίνοντας από το ευρώ όταν αφ’ ενός μεν δεν πλουτίσαμε μπαίνοντας αφ’ ετέρου δε η πείνα και η κακομοιριά που μας δέρνουν σήμερα, σε περίοδο με ευρώ μάς βρήκε

Η Charlie Hebdo, τα τέρατα και οι δράκοι: Ένα φρικτό γεγονός και μία περίπλοκη συζήτηση…

«Γράφει o Κώστας Φουρίκος»

Στο παραπάνω σκίτσο του Κάρλος Λατούφ αποτυπώνεται με συγκλονιστικό τρόπο (μία -τουλάχιστον- πλευρά) αυτού που συνέβη στο κέντρο του Παρισίου. Οι μαυροφορεμένοι τζιχαντιστές αιματοκυλίζουν τα γραφεία της Charlie Hebdo αλλά οι σφαίρες χτυπούν διαπερνώντας την εφημερίδα και ένα τζαμί. Ο σκιτσογράφος προφανώς υπονοεί ότι θύματα πέρα από τους αδικοχαμένους δημοσιογράφους είναι οι ίδιος ο μουσουλμανικός κόσμος και κερδισμένες οι φωνές της λεγόμενης «ισλαμοφοβίας». Και μάλλον πάλι δίκιο έχει…

Αριστερή, αριστερότερη, αριστερότατη Κυβέρνηση της Αριστεράς!

«Γράφει ο Βασίλης Τζώτζης»

___________________________

Αφήγηση μιας συζήτησης ,την Πέμπτη 08/01/2014, στη φοιτητική λέσχη της Πολυτεχνικής Σχολής της Ξάνθης, με τις εργαζόμενες στην καθαριότητα:

• «Βασίλη πως είσαι τόσο σίγουρος πως θα κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ και μας καλείς να στηρίξουμε δυνάμεις στα Αριστερά του;»

• «Ο ελληνικός λαός αυτή τη στιγμή βλέπει ως το ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΔΡΟΜΟ για να «αλλάξει σελίδα» μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και οι αντίπαλοί του ετεροκαθορίζονται σε σχέση με αυτόν!

Νέα Δημοκρατία & Πα.Σο.Κ. με τρομοκρατικούς εκβιασμούς για πιθανό Grexit κλπ, ενώ από τα αριστερά του με επιθέσεις στις τάσεις προσαρμογής του.

Αυτή η αντιμετώπιση δείχνει από τώρα ποιος θα είναι ο επόμενος νικητής των εκλογών…

«Τα Μυστήρια της Αριστεράς» – Συνέντευξη του Ζαν Κλώντ Μισεά…

   

Κυκλοφορεί από τις «Εναλλακτικές Εκδόσεις» το βιβλίο του Ζαν Κλωντ Μισεά «Τα Μυστήρια της Αριστεράς» σε μετάφραση Στράτου Ιωαννίδη και επιμέλεια Γιώργου Καραμπελιά και Χριστίνας Σταματοπούλου. Το βιβλίο του Μισεά παρουσιάζει μια επικαιρότητα που υπερβαίνει τις εξελίξεις στη Γαλλία και τη γαλλική αριστερά και αφορά κατ’ εξοχήν την ελληνική συγκυρία. Ο Ζαν Κλωντ Μισεά στο βιβλίο του διακηρύσσει την ανάγκη μιας τελεσίδικης ρήξης των αντικαπιταλιστικών και σοσιαλιστικών δυνάμεων με την αριστερά, που σήμερα δεν εκφράζει παρά την πολιτισμική πλευρά της παγκοσμιοποίησης και της ολοκληρωτικής εκ-καπιταλιστικοποίησης του ανθρώπινου φαντασιακού. ΟΛιάκος, η Ρεπούση, ο Χριστόπουλος, ο Στ. Θεοδωράκης, δεν αποτελούν μόνο ελληνική εφεύρεση, αλλά την έκφραση ενός συνολικού ρεύματος, που τα τελευταία τριάντα χρόνια ενταφίασε οριστικά κάθε δυνατότητα ταύτισης ανάμεσα στην κυρίαρχη αριστερά και το αίτημα μιας κοινωνίας που υπερβαίνει την κυριαρχία του εμπορεύματος