ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ! O Α. Σαμαράς στη μασονική στοά “Three Eyes”… στην ίδια στοά με τον Draghi και την Lagarde

* Antonis Samaras (classe 1951, politico, attuale primo ministro della Grecia, affiliato alla “Three Eyes”)

Η μασονία ελέγχει τον κόσμο… ιδού η λίστα…

Έχουμε έναν πόλεμο μεταξύ «προοδευτικής» και «συντηρητικής» μασονίας. Εμπλεκόμενες όλες οι χώρες… ηγέτες όπως Obama, Merkel, Napolitano… ακόμη κι ο ηγέτης των τζιχαντιστών Abu Bakr al-Baghdadi (Isis).

Στη λίστα βρίσκουμε και τον Σαμαρά…

Συνωμοσιολογία και αντισημιτισμός… θα πουν ορισμένοι.

Αμ δε…

Je ne suis pas Charlie

Ιάσονας Τριανταφυλλίδης

Tο χιούμορ δεν είναι υποχρεωτικό στους ανθρώπους. Είναι αυστηρά προαιρετικό. Δεν υποχρεούνται όλοι να έχουν χιούμορ, ειδικά στα Πιστεύω τους και μπορεί θαυμάσια κάποιος να σε σπάσει και στο ξύλο αν το παρακάνεις με αυτά που του λες: δε μετράει σε αυτή την περίπτωση να του πεις «μα καλά, δεν έχεις χιούμορ; αφου αστειευόμουνα!». Όχι, δεν εχει χιούμορ, γιατί δεν έχει χιούμορ. Τόσο απλό.

Δεν υπάρχει καμμία αμφιβολία ότι πίσω από την τρομοκρατία, τους τζιχαντιστές, πίσω από την Αλ Κάιντα, κι όλα αυτά, υπάρχουν άλλα, ισχυρά συμφέροντα που ούτε περνούν από το μυαλό αυτών που θυσιάζονται στο όνομα, τη συγκεκριμένη στιγμή, της θρησκείας τους. Όμως για μιά στιγμή ας το ξεχάσουμε αυτό και ας πούμε πως δε συμβαίνει τίποτε απ’ όλα αυτά, πως πρόκειται απλώς για αγνούς ανθρώπους, ίσως με κάποια διαστροφή στο μυαλό τους, που αποφασίζουν να σκοτώσουν και να σκοτωθούν στο όνομα της πίστης τους. Μόνο για μια στιγμή.

Τον τελευταίο καιρό έχει γεμίσει, η Δύση ειδικά, με άθεους ή «άθεους», που αποδεικνύονται τρομερά φανατικοί, όσο και οι φανατικοί θρησκευόμενοι, που διακηρύσσουν και αγωνίζονται όχι για την ανεξιθρησκεία ή για το δικαίωμα στο «πιστεύω» ή «δεν πιστεύω», αλλά στο να αποδείξουν σε όλους καλά και ντε πως δεν πρέπει να πιστεύουν γιατί δεν υπάρχει Θεός.

Η φιλοσοφία του Levinas και η πατερική σκέψη

Δημήτρης Ιωάννου

Σημαντική είναι η επίδραση του γάλλου φιλοσόφου, εβραϊκής καταγωγής, Εmm. Levinas στον χώρο ιδιαίτερα της αγγλοσαξονικής φιλοσοφίας. Εκεί άλλωστε υπάρχει και η μεγάλη βιβλιογραφία για το έργο του, στο μέτρο μάλιστα που αυτός εντάσσεται στην μετα‐φαινομενολογική και αποδομητική, εν πολλοίς, φιλοσοφία. Εδώ θα υπάρξει μια μικρή απόπειρα να αποτιμηθεί το έργο αυτό από την άποψη της πατερικής φιλοσοφίας‐θεολογίας, ή ακόμη καλυτέρα, για να χρησιμοποιήσουμε μια έκφραση του π. Φλορόφσκι, της «πατερικής σκέψης». Και αυτό, πιστεύουμε, μπορεί να καταστεί δυνατό, καθότι υπάρχει όντως μια συνέχεια και οργανική αλληλοσυμπλήρωση των Πατέρων της βυζαντινής περιόδου, η οποία, παρά την ύπαρξη διαφόρων σχολών και επί μέρους κατευθύνσεων, πράγματι ανιχνεύεται.

Θα σκιαγραφήσουμε αρχικά, με μεγάλη συντομία, τις βασικές θέσεις του Levinas[1]: ο φιλόσοφος αυτός δίνει πολύ μεγάλη σημασία στο πεδίο της ηθικής, το οποίο, κατ’ αυτόν, είναι η αληθής οντολογία. Η ανθρώπινη μάλιστα ηθική δεν θεμελιώνεται σε κάποια προγενέστερη ανθρώπινη «συνείδηση», αλλά το αντίστροφο, είναι ο νόμος που δημιουργεί την συνείδηση. Ο νόμος αυτός δίνεται καθαρά υπό γραπτή μορφή στην ανθρωπότητα, και φυσικά πρώτιστη και ύψιστη έκφραση αυτής της «γραφής» που προηγείται, τρόπον τινά, με μια ντεριντιανή έννοια, κάθε «φωνής», είναι ο μωσαϊκός νόμος[2] αλλά, κατ’ αυτόν, υπάρχουν και άλλα σπουδαία έργα του ανθρώπινου πολιτισμού που μπορούν να θεωρηθούν σαφηνίσματα, ή αποτυπώσεις, αυτού του νόμου: π.χ. ο Ομηρος[3].

Τα γκαβά σας και τα μάτια σας!..

Τρεις μέρες τώρα η Ραχήλ Μακρή λοιδορείται αγρίως. Από μεγάλους Οικονομολόγους, όπως είναι, π.χ., η Μαρία Σπυράκη. Και άλλοι…

Εσείς από την πλευρά σας, αν έχετε κανένα φίλο Οικονομολόγο, ρωτήστε τον: «Στέκει αυτό που λέει η Μακρή;»

Αν ο φίλος σας σέβεται το πτυχίο του και τον ρωτήσετε, θα ξεκινήσει την απάντησή του στην ερώτησή σας με τη φράση «Ε… κοίταξε να δεις…». Και τότε αμέσως θα καταλάβετε… Πολλά και για τη Μαρία Σπυράκη και την παρέα της.

Εκτός αν ψηφίζετε δαγκωτό Ν.Δ., οπότε ούτε θέλετε, ούτε πρόκειται να καταλάβετε.

Αυτό που γίνεται κι εκείνο που δεν γίνεται…

by Sotos

Πολύ της μόδας έχει γίνει τελευταία η φράση «αυτό δεν γίνεται». Πολύ, πολύ της μόδας, ρε παιδί μου…

Υπάρχουν, ομολογουμένως, πράγματα που γίνονται και πράγματα που δεν γίνονται. Η διαφορά ανάμεσά τους όμως δεν είναι ότι τα μεν γίνονται, ενώ τα άλλα δεν γίνονται. Όχι. Η διαφορά ανάμεσά τους είναι ότι απλώς τα πράγματα που γίνονται είναι πράγματα που λέγαμε ότι δεν γίνονται, μέχρι να δούμε τελικά ότι γίνονται.

Black and White και Paul Robeson…

Η ταινία Black and White είναι βασισμένη στο ομώνυμο τίτλο του ποιήματος του Vladimir Mayakovsky. Είναι εμπνευσμένο από σκιαγραφίες σχεδίων τα οποία ζωγράφιζε ο ίδιος Mayakovsky κοντά στο 1922 επισκεπτόμενος την Αμερική. Καθ’ οδόν είχε επισκεφτεί την Κούβα, όπου η Ιμπεριαλιστική Αμερική έλεγχε την ζάχαρη και την καπνοβιομηχανία. Η ταινία Black and White αφηγείται την ιστορία του Willie (Γουίλι), ενός αγοριού που εργαζόταν ως λούστρος. Ο Willie κάνει το μοιραίο λάθος να ρωτήσει τον λευκό βασιλιά της άσπρης ζάχαρης κύριο Bragg, γιατί η άσπρη ζάχαρη φτιάχνεται από μαύρα χέρια;

Η θεοποίηση του Ηλίθιου…

Στην Ιστορία υπήρχανε και υπάρχουνε διάφοροι διάσημοι ηλίθιοι, αλλά εμείς θα πιάσουμε τους αφανείς καθημερινούς ηλίθιους που κυκλοφορούνε ανάμεσά μας. Και είναι πολύ περισσότεροι από τα Νεφελίμ και τους Ελ μαζί.

Τι είναι η βλακεία; Τα αίτιά της είναι βιολογικά ή μήπως έχει να κάνει μόνο με το επίπεδο μόρφωσης; Υπάρχει άνθρωπος παντελώς ηλίθιος ή «βλάκας είναι όποιος παριστάνει το βλάκα», όπως έλεγε η μητέρα του Forest Gump στο ομώνυμο έργο; Από άποψη ανατομίας, δεν είναι όλοι οι εγκέφαλοι ίδιοι. Ο γυναικείος εγκέφαλος είναι πιο ελαφρύς από τον αντρικό, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι οι γυναίκες είναι λιγότερο έξυπνες από τους άντρες.

Οι νευρολόγοι συμφωνούν ότι η εξυπνάδα (ή η βλακεία) εξαρτάται από βιολογικούς παράγοντες. Επηρεάζεται όμως κι από χιλιάδες άλλες μεταβλητές, όπως τα ερεθίσματα που δεχόμαστε στα πρώτα χρόνια της ζωής μας, τη στοργή των γονιών μας, τη διατροφή, το χιούμορ. Είναι δύσκολο να προσδιοριστούν αυτές οι μεταβλητές, κι ακόμα περισσότερο να οριστεί το ποσοστό με το οποίο καθεμιά τους συνδράμει στην ευφυΐα.