Η αέναη ευφορία του γλάρου Ιωνάθαν

Είχα κάποτε έναν φίλο, που τον έλεγαν Φάνη.

Ο Φάνης ζούσε από τη μουσική και επιζούσε χάρη σε ένα μικρό ξενοδοχείο που είχε κληρονομήσει. Αλλά είχε και ένα όνειρο, ένα από εκείνα τα «μεγάλα όνειρα» που έχουν την απεχθή ιδιότητα να μην εκπληρώνονται: Να πουλήσει το ξενοδοχείο, να πάρει ένα μικρό ιστιοφόρο και να γυρίσει τον κόσμο.

Με τον Φάνη παίζαμε μουσική μέχρι τα ξημερώματα σε ένα παρακμιακό ροκ μπαρ της Νάξου, όπου συχνά οι κατσαρίδες ήταν περισσότερες από τους θαμώνες. Μόλις έκλεινε το μαγαζί περνούσαμε από ένα «σουπάδικο» για να βάλουμε κάτι στα ταλαιπωρημένα στομάχια μας πριν πέσουμε για ύπνο.

Ένα ξημέρωμα, μετά από ένα πετυχημένο τζαμάρισμα και μια εξίσου πετυχημένη μοσχαρόσουπα, σταθήκαμε έξω από το νεκροταφείο της Χώρας.

Το συγκεκριμένο νεκροταφείο βρίσκεται πίσω από ένα περίπτερο και δίπλα σε ένα μεξικάνικο εστιατόριο, στο κέντρο της Χώρας. Το εστιατόριο κλείνει τους χειμώνες. Το περίπτερο και το νεκροταφείο μένουν ανοικτά όλο το χρόνο.

Εκείνη το βράδυ είχαμε και οι δυο μια ανεξήγητη αίσθηση απογοήτευσης. Μπορεί να ήταν επειδή γυρνούσαμε σπίτια μόνοι μας, εργένηδες κι ανέραστοι, πάνω στο άνθος της ηλικίας μας. Ή μπορεί να ήταν κάτι πιο βαθύ που να μας λέρωνε τη διάθεση, μια προαίσθηση του μέλλοντος που επιφύλασσε η μοίρα για τον έναν από τους δυο.

Οι Ισραηλινοί (και ειδικά οι Αμερικανο-»Εβραίοι») ομιλούν γιά… ρατσισμό, ξενοφοβία-διακρίσεις στην Ελλάδα και αλλού.

αλλά αποδεικνύεται ότι αυτοί είναι οι μεγαλύτεροι… ρατσιστές! Στην πράξη είναι χειρότεροι και από την… »Χρυσή Αυγή»

TEL AVIV, Israel — Peering over colorful poster boards, school children chant, »I’m an Israeli child, Israel is my homeland!» But while they were born in Israel, speak Hebrew and sport popular Israeli names, they’re not legally Israeli children: they’re the sons and daughters of Filipino, Thai and Chinese migrant workers. When the school year ends today, 1.200 of these children are scheduled for deportation. As Israel lacks any formal immigration policy for non-Jews, all regulations regarding migrant workers are at the discretion of the interior minister, Eli Yishai.
Yishai, said »strict immigration control is essential to protect the Jewish character of the state». A strong supporter of the deportation plan, he recently threatened to give up his immigration duties if the children are allowed to stay. »[They are] liable to damage the state’s Jewish identity, constitute a demographic threat and increase the danger of assimilation,» Yishai told Ha’aretz, an Israeli daily.
«If we don’t stop their entry, the problem that currently stands at 60,000   could grow to 600,000, and that threatens our existence as a Jewish and democratic state,» prime minister Netanyahu said.

(Ούτε… »Χρυσαυγίτης» να ήταν ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, ο »Μπίμπι»).

Σημειώνουμε ότι οι Ισραηλινοί αποκαλούν την χώρα τους »Jewish State», που δείχνει πόσο ρατσιστές είναι. Φανταστείτε να αποκαλούσαμε αντίστοιχα την Ελλάδα »χριστιανικό Κράτος» και όχι »ελληνική Δημοκρατία». Και μην ξεχνάμε ότι το Ισραήλ, ΔΕΝ έχει επίσημα Σύνταγμα, όπως συμβαίνει στις δημοκρατικές, πολιτισμένες χώρες. Το μόνο που κάνουν έντονα, ειδικά οι -κατά πλειοψηφία ανθέλληνες- Αμερικανo-Ισραηλινοί (Εβραίοι) είναι να χαραχτηρίζουν ασύστολα »αντισημίτες» όσους κάνουν κριτική, ακόμα και γιά την πολιτική της κάθε κυβέρνησης του Ισραήλ. ‘Εχουν αποθρασυνθεί, εκμεταλλευόμενοι την εντυπωσιακή δουλοπρέπεια του τωρινού υπουργού Εξωτερικών Ελλάδας (Αβραμόπουλου) και του άλλου ξενόδουλου πριν, του GAP, αλλά και την δουλοπρέπεια του »φευγάτου» αρχιεπίσκοπου Αμερικής Δημήτριου, που »σκοτώνεται»’ να κάνει εκδηλώσεις γιά το Ολοκαύτωμα, μαζί με τις άθλιες ελληνικές διπλωματικές αποστολές στις ΗΠΑ (άσχετα αν αυτές δεν κάνουν εκδηλώσεις ελληνικού ενδιαφέροντος).

Μην ξεχνάμε ότι, οι Αμερικανo-Ισραηλινοί (Εβραίοι) χρησιμοποιούν βάναυσα τις ΗΠΑ γιά να δίνονται δανεικά και αγύριστα 4-6 δισ. δολάρια κάθε χρόνο στο Ισραήλ, γιά 40 χρόνια, την ώρα που οι άνεργοι και οι άστεγοι στις ΗΠΑ είναι εκατομμύρια. Ευτυχώς, ο αμερικάνικος λαός τους κατάλαβε και δεν παίζει τα παιχνίδια τους, μη δεχόμενος να χρησιμοποιούνται η κυβέρνησή του και οι ένοπλες δυνάμεις της χώρας, γιά να »καθαρίζουν» γιά λογαριασμό του Ισραήλ (Ιράκ και αλλού), όπως έδειξε και πρόσφατη δημοσκόπηση γιά »επέμβαση στην Συρία». Κατά συνέπεια, το φημολογούμενο ως »ισχυρό ισραηλινό λόμπι» στις ΗΠΑ αποτελεί παρελθόν (όπως αποδείχτηκε και στις τελευταίες προεδρικές εκλογές) και »ζει» μόνο στα μυαλά, του κάθε Δημ. Αβραμόπουλου, του κάθε GAP και του κάθε ανταποκριτή ελληνικών-αθηναϊκών ΜΜΕ στις ΗΠΑ.
ΓΕΓΟΝΟΣ: Αν πρόκειται γιά λευκούς »λεφτάδες» ή θύματα πλύσης εγκεφάλου, από διάφορες χώρες και ειδικά από τις ΗΠΑ, όχι ισραηλινής-εβραϊκής καταγωγής, που »ασπάζονται» τον ιουδαϊσμό, χορηγείται υπηκοότητα από το State of Israel, με μιά απλή πρόταση ενός… ραβίνου !!!

Πηγή. http://www.kalami.net/

Σ.απ.γαλ.: Ούτε το Ηνωμένο Βασίλειο έχει Σύνταγμα.Και για αυτό το «Σίτι» του Λονδίνου απολαμβάνει προνόμια που βοηθάνε το καθεστώς των Offshore παγκοσμίως.

Étienne de la Boétie, Πραγματεία περί εθελοδουλίας (απόσπασμα)

Étienne de la Boétie, 

Πραγματεία περί εθελοδουλίας (απόσπασμα)

περίπου 1560, πρώτη κυκλοφορία 1574

Μτφρ. Παναγιώτης Καλαμαράς

Φτωχοί, εξαθλιωμένοι και χαζοί άνθρωποι, έθνη αποφασισμένα για την ίδια της την δυστυχία και τυφλά στο δικό σας καλό! Αφήνεστε να στερήστε μπροστά στα ίδια σας τα μάτια, το καλύτερο μέρος των εσόδων σας· τα χωράφια σας λεηλατούνται, τα σπίτια σας ληστεύονται, τα οικογενειακά σας κειμήλια αφαιρούνται. Ζείτε με έναν τέτοιο τρόπο, ώστε να μην μπορείτε να θεωρήσετε ούτε ένα πράγμα δικό σας· και μάλλον θα θεωρείτε τον εαυτό σας τυχερούς που δανείζετε την ιδιοκτησία σας, τις οικογένειές σας και την ίδια σας τη ζωή.

Όλη αυτή η καταστροφή, αυτή η δυστυχία, αυτή η ερήμωση, πέφτει επάνω σας όχι από ξένους εχθρούς, αλλά από το μοναδικό εχθρό τον οποίο εσείς καθιστάτε τόσο δυνατό, για τον οποίο πηγαίνετε με γενναιότητα στον πόλεμο, για το μεγαλείο του οποίου δεν αρνείστε να προσφέρετε στο θάνατο τα ίδια σας τα κορμιά.

Απρόθυμες οι εταιρείες να επενδύσουν τα 6,7 τρις μετρητών που κατέχουν

H αυξανόμενη τάση των εταιρειών να επιστρέφουν στους μετόχους τους, ένα μέρος από τον τεράστιο σωρό μετρητών που έχουν συσσωρεύσει, αντί να χρησιμοποιούν τα χρήματα για να επεκτείνουν τις δραστηριότητές τους, χτυπάει καμπανάκια για την παγκόσμια οικονομία και την ανάπτυξη. Η απροθυμία των εταιρειών να επενδύσουν, αντικατοπτρίζει την έλλειψη εμπιστοσύνης στο μέλλον της ζήτησης για τα προϊόντα τους και δείχνει ότι η βιωσιμότητα της οδηγούμενης από τον ιδιωτικό τομέα ανάπτυξης, είναι ακόμα πολύ μακριά.

Αυτό είναι κάτι ανάλογο και με την προτίμηση που δείχνουν οι επενδυτές για τις μετοχές και τα ομόλογα έναντι τίτλων των οποίων η απόδοση είναι συνδεδεμένη με τις μελλοντικές οικονομικές επιδόσεις, κάτι που δείχνει επίσης ότι αναμένεται η παγκόσμια οικονομία να παραμείνει εξαρτώμενη από την υποστήριξη των κεντρικών τραπεζών.

Σύμφωνα με τα στοιχεία της Thomson Reuters, οι εταιρείες σε όλο τον κόσμο κατέχουν αυτή τη στιγμή 6,7 τρις δολάρια σε μετρητά στους ισολογισμούς τους, περισσότερο από το διπλάσιο του ποσού πριν από μια δεκαετία. Οι αμερικανικές και οι ευρωπαϊκές εταιρείες κατέχουν περίπου τα δύο τρίτα του συνόλου αυτού.

O Προλετάριος Γιατρός

Δεν υπάρχει χειρότερη δουλειά από σερβιτόρος. Δηλαδή υπάρχει. Ανθρακωρύχος, βοθρατζής, πορνοστάρ. Φαντασία νάχεις να ψάχνεις και θα βρίσκεις. Αλλά. Η δουλειά του σερβιτόρου σε μεγάλες καφετέριες έχει κάτι πως να το πω. Να, ας πούμε εκεί δεν έρχεσαι σε επαφή ούτε με πολύτιμους λίθους, ούτε με σκατά, ούτε με επιβήτορες που αγκομαχούν καυλωμένοι. Έρχεσαι σε επαφή με κάτι γελοίους που προσπαθούν να μαϊμουδίσουν τους τρόπους των σελέμπριτις. Όχι μόνο τους τρόπους αλλά και τις απαιτήσεις τους. Νομίζουν πως αν ξεπατικόσουν τους τρόπους τους μπαίνουν αυτομάτως και στον κόσμο τους. Γίνονται σημαντικοί. Φυσικά δεν είναι τόσο παράξενο όσο ακούγεται αφού και οι σελέμπριτις είναι φύση και θέση το αποτέλεσμα μιας κοινωνικής παρεξήγησης που δημιούργησε το Θέαμα. Δηλαδή σου λέει. Οι σημαντικοί άνθρωποι γίνονται διάσημοι. Άρα οι διάσημοι είναι σημαντικοί. Άρα αρκεί να γίνω διάσημος για να είμαι σημαντικός. Έτσι αυτονομείται η έννοια της αναγνωρισιμότητας και αποκτάει αξία καθαυτή. Και έχουμε το φαινόμενο αυτό. Καφετέριες γεμάτες με ανθρώπους που θέλουν να γίνουν ή έστω να γνωρίσουν διάσημους. Στην ανάγκη να τους μιμηθούν.

Το πιο δυσάρεστο είναι ότι οι εργαζόμενοι σε αυτές τις καφετέριες επειδή απολαμβάνουν εκ των πραγμάτων μια αναγνωρισιμότητα αποκτούν πράγματι τον αέρα σταρ. Γίνονται οι σημαντικοί άνθρωποι στον μικρόκοσμο της μέινστριμ διασκέδασης. Και είναι τόσο σημαντικό αυτό που μπορούν να δέχονται σχεδόν να μην πληρώνονται για να έχουν αυτή την τιμή. Τα χρήματα που πληρώνονται δεν αντιστοιχούν σε αυτές τις περιπτώσεις σε τίποτε περισσότερο από την αναγνώριση της θέσης τους στην ιεραρχία αυτού του μικρόκοσμου. Το θέμα δεν είναι αν ο μισθός τους αντιστοιχεί στο κέρδος που εξασφαλίζουν στο αφεντικό τους λαμβάνοντας ακόμα ως δεδομένη την αρπαγή της υπεραξίας. Το θέμα δεν είναι καν αν με αυτά τα λεφτά μπορούν να πληρώσουν τα δάνεια που έχουν πάρει προκειμένου να αγοράσουν το κινητό τελευταίας τεχνολογίας και ένα σωρό άχρηστα μπιχλιμπίδια που τα φωνάζουν γκάτζετς. Το θέμα είναι αν πληρώνονται ως παλιοί περισσότερο από τον καινούριο και ως σερβιτόροι περισσότερο από τον βοηθό σερβιτόρου. Αυτοί είναι οι συνάδελφοι σου.