Αφιέρωμα στην τέχνη του διάσημου χαράκτη και αγωνιστή Γιώργου Φαρσακίδη.
Ο Γιώργος Φαρσακίδης γεννήθηκε στην Οδησσό της Σοβιετικής Ένωσης. Στα 18 του, εντάχθηκε στην υποδειγματική ΕΠΟΝ και πολέμησε τον κατακτητή. Τραυματίστηκε δύο φορές στη μάχη και έμεινε ανάπηρος και στα δύο του χέρια. Με το μεταβαρκιζιανό καθεστώς συλλαμβάνεται και εξορίζεται για μεγάλο διάστημα. Οι σταθμοί του δύσκολου ταξιδιού του, Μακρόνησος, Αϊ-Στράτης, Γυάρος, Λέρος, δεκαεξίμισι χρόνια εξορίας, βασανιστηρίων και πόνου. Αλλά και δεκαεξίμισι χρόνια δημιουργίας και αστείρευτης αγωνιστικότητας. Στην εξορία ζωγραφίζει θέματα με περιεχόμενο από τη ζωή εκεί. Επιχειρεί να αποτυπώσει τον πόνο και τα μαρτύρια που είδε και βίωσε. Μετά τα χρόνια την πτώση της Χούντας, ο Γ. Φαρσακίδης δημοσιεύει εργασίες του σ’ εφημερίδες, εκθέτει τα έργα του και εκδίδει τα βιβλία του. Έχει εκδώσει πάνω από 17 βιβλία και λευκώματα και έχει τιμηθεί για την αγωνιστική και καλλιτεχνική του δράση με το χρυσό μετάλλιο της Σοβιετικής Επιτροπής Ειρήνης. Το παρακάτω αφιέρωμα αποτελεί τμήμα των έργων του από την Μακρόνησο. Οι εικόνες βρίσκονται στο λεύκωμα του ιδίου με τίτλο «Μακρόνησος». Ο Γιώργος Φαρσακίδης θα τιμηθεί μαζί με τους άλλους μακρονησιώτες εικαστικούς σε εκδήλωση του ΠΕΚΑΜ μέσα στο καλοκαίρι.
Μακελειό στην χαράδρα, έργο του 1949 |
| Το καψόνι της δίψας, έργο του 1949 |
| Το καψόνι της πέτρας, έργο του 1949 |
| Το Αη-Γιώργης την νύχτα, σκίτσο 1950 |
| Εικονογράφηση σε ποίημα του Παναγιωτόπουλου, χαρακτικό του 1952 στον Αι-Στράτη |
| Σχέδιο του 1949 |
| Μακρόνησος, σκίτσο του 1949 |
| Μετά το μακελειό, ο Ιωαννίδης με τους αλφαμίτες μπρος στα αιμόφυρτα κορμιά εκβιάζουν για δήλωση: «Σκύψε να δεις κομούνα, τα τίναξαν οι πουτάνες. Η σειρά σου τώρα, καθάριζε..», Σχέδιο του 1949 |
| Εξόριστοι στο σύρμα |
| Σχέδιο με σινική μελάνη του 1950 |
| Το πολιτικό σύρμα όπως ήταν στην αρχή |
| Στο ΑΕΤΟ-ΕΣΑΙ, φαντάρος του ΑΕΤΟ βοηθά χτυπημένο, σχέδιο του 1949 |
| Σκηνές του Αι-Γιώργη κοντά στο υφάλμυρο πηγαδάκι και το αγκαθόφρακτο υπαίθριο πειθαρχείο, σκίτσο του 1950 |
| Ο σκύλος, σχέδιο του 1949 |
| Σύμπλεγμα, σχέδιο του 1949 |
| Για την χαράδρα, έργο του 1950 |
| Τρελάδικο, έργο του 1950 |
| Περιστέρι, σχεδιο του 1950 |
| Μεριάστε νε διαβώ δεν θα μου φράξετε το δρόμο, σχέδιο του 1949 |
| Ο Βαβάκος σε μια από τις κρίσεις του, σχέδιο του 1949 |
| 5ος λόχος, κάψιμο με πυρωμένη μασιά, σχέδιο του 1950 |
| εξόριστος |
| Εξόριστοι |
| Νεκρή φύση |
| Χτίσιμο καινούριας σκηνής, σχέδιο του 1950 |
| Για την χαράδρα, έργο του 1949 |
| Φάλαγγα στην κορφή, έργο του 1949 |
| Νυχτερινό ντου, έργο του 1950 |
| Ο Θέμος Κορνάρος, «ο κουμπάρος» την ώρα της κουβέντας, σχέδιο του 1950 |
| Σχέδιο |
| Το νότιο σύρμα, στο βάθος οι σκηνές των γυναικών, σχέδιο του 1950 |
| Γράμμα, σχέδιο του 1950 |
| Όπλα θέλουμε |
| Η μεταφορά των τρελών, σχέδιο του 1950 |
| Δέντρο, σχέδιο του 1949 |
| Το καψόνι της ορθοστασίας, σχέδιο του 1950 |
Εξόριστος με δεκανίκια |
| Τα καζάνια του συσσίτιου, έργο του 1950 |
| Το σύρμα του ΑΕΤΟ-ΕΣΑΙ την άνοιξη του 1950 |
| Δέντρο |
| Στο βράχο |
| Παπούτσια |
| Κορμός άνδρα |
| Ο Αί-Γιώργης, σχέδιο του 1950 |
| Ο δρόμος για το Δ τάγμα, σχέδιο του 1950 |
| Το τραγί, γελοιογραφία φίλου, σχέδιο του 1950 |
| Στο αρματαγωγό για τον Αι-Στράτη, σχέδιο του 1950 |
| Βροχή , σχέδιο του 1950 |
| Πλοίο, σχέδιο του 1950 |
| Γυάρος, 1967, το κεντρικό κτίριο της φυλακής |
Αναρτήθηκε από Oberon σ
Πηγή. http://kokkinosfakelos.blogspot.gr/2011/06/blog-post_8466.html
απέραντο γαλάζιο 
Γεννήθηκε το ’24 στην Οδησσό.. ένα μικρό απόσπασμα απο το τελευταίο βιβλίο του που αναφέρεται στη νοσταλγία για την Οδησσό, μετά τον ξεριζωμό του απο την πρώτη του πατρίδα:
«Εκεί λοιπόν, στα σύνορα της ανυπαρξίας, έτοιμος να ξανασμίξω με τη Μάνα μας Φύση, ανοίγω τα μάτια μου και τα τρίβω, να καλοειδώ και να τα πιστέψω… Κι είναι μπροστά καθισμένος ο Χριστός, προφανώς έτοιμος να με δικάσει για τις αμέτρητες αμαρτίες μου. Ενας ξανθούλης, γαλανομάτης, καλοσυνάτος Χριστός όπως τον θέλουν οι προνομιούχοι-αρχιαπάνω της αρείας φυλής. Μόλις συνήρθα από το ξάφνισμα, βιάστηκα να ζητήσω συγνώμη που είχα νομίσει πως δεν υπήρχε. Ομως, την «αγάπη για τον πλησίον που δίδαξες», τόλμησα και του είπα, «την έχω πληρώσει πολύ ακριβά. Κι όταν στο Μακρονήσι το άκουσαν οι αλφαμίτες, αγρίευαν: «Ωστε έτσι, ρε πούστη, τη θέλεις και πανανθρώπινη», και δώσ” του να με χτυπούν πάνω στα τραύματα ώσπου μου ξανασπάσαν τα χέρια..»
Είναι μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Kαλημέρα brain teaser !!!
(Από συνέντευξη του)
Στο βιβλίο σας περιγράφετε τρυφερές σκηνές, αλλά και σκληρές. Σήμερα ποιες κρατούν τα ηνία στη ζωή σας;;
Για μένα προσωπικά είναι αυτονόητο πως δεν μπορούν να υπάρχουν φιλία, συντροφικότητα, αγάπη για τον πλησίον, χωρίς τρυφερότητα αισθημάτων. Και ακόμα περισσότερο, σε στιγμές μιας οδυνηρής δοκιμασίας, όταν βρίσκεσαι με έναν σύντροφό σου στο μεταίχμιο μεταξύ ζωής και θανάτου.
Πιστεύετε στον Θεό;;
Κάποτε, το ίδιο, αλλά με περισσότερη διακριτικότητα, με είχε ρωτήσει μια καλοπροαίρετη και ευγενέστατη κυρία. Είχα νιώσει αμήχανος, μην την προσβάλω με «βλάσφημους» στοχασμούς και αντέστρεψα την ερώτηση: Αν αύριο έκλεινα τα μάτια μου, της είπα, κι ανοίγοντάς τα αντίκριζα με έκπληξη όχι τον εν δόξει, αλλά έναν Ιησού προσιτό και ευπροσήγορο έτοιμο να με κρίνει, πολύ απλά θα του έλεγα: «Νόμισα ότι δεν υπάρχεις κι έκανα ένα λάθος, Θεέ μου. Όμως τις εντολές για την αγάπη στους συνανθρώπους μου, όπως τη δίδαξες, τις έχω πληρώσει πολύ ακριβά».
😦
Καλησπέρα φίλε Μανώλη. Κοιτάζοντας τα χαρακτικά, μεγάλωσε ο θαυμασμός μου για τον
καλλιτέχνη με την αναπηρία στα χέρια και πόσο αξιοθαύμαστα τα χρησιμοποίησε. Μεγαλείο ψυχής ο άνθρωπος.