Νίκος Καζαντζάκης – Κορνήλιος Καστοριάδης

ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ

 ΣΗΦΗΣ ΜΙΧΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Οι άνθρωποι δέχονται εύκολα την απλοποίηση των πραγμάτων και πιστεύουν εύκολα στα δόγματα των θεωριών. Πολλοί ρέπουν προς τον φανατισμό. Ο άνθρωπος δεν προχωρά ικανοποιητικά, ανά τους αιώνες, στον πολιτιστικό τομέα και δεν δέχεται κατ’ αρχήν τις καινούργιες ιδέες. Οι θεωρίες του Ηρακλείτου ότι τα πάντα ρέουν και αλλάζουν και του Κοπέρνικου ότι η γη δεν είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος ήταν δύσκολα κατανοητές και δύσκολα αποδεκτές στην εποχή τους. Ας μην ξεχνούμε δε τι είπε ο μεγάλος οικονομολόγος της νεότερης εποχής Κέινς: «Δεν είναι τόσο δύσκολο να δεχτούμε τις καινούργιες ιδέες, όσο είναι δύσκολο να αποβάλουμε τις παλιές που είναι βαθιά ριζωμένες μέσα μας». Η ίδια σκέψη διαφορετικά διατυπωμένη.
Ενα πρώτο συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι πρέπει να θεωρούμε ευτυχή τη συγκυρία που σήμερα στην Ευρώπη και σε ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη μας ζούμε σε έναν οργουελικό κόσμο. Σε έναν κόσμο δηλαδή που η έννοια της ελευθερίας καθορίζεται από τον λόγο του Τζωρτζ Οργουελ: «Ελευθερία είναι το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν». Είναι η προϋπόθεση για να πάει ο κόσμος μπροστά. Αυτός ο λόγος είναι λόγος και στοιχείο της αληθινής δημοκρατίας. Σε ολόκληρη τη ζωή του άλλωστε ο Τζωρτζ Οργουελ προειδοποιούσε για τον κίνδυνο του ολοκληρωτισμού. Ο ορισμός της ελευθερίας είναι και η απάντηση του Οργουελ στον λαϊκισμό.
Ολες αυτές οι σκέψεις είναι επίκαιρες, αφού ζούμε, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και του ανελέητου νεοφιλελευθερισμού, που κάνει κάθε μέρα τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, στην εποχή του άκρατου λαϊκισμού που οι πάντες «χαϊδεύουν αφτιά».

ΤΟΠΙΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ

του Γιώργου Οικονόμου

Το μέγιστο πρόβλημα στις σημερινές κοινωνίες είναι η απουσία των ανθρώπων από την πολιτική σκηνή, όχι μόνο από τα κέντρα των αποφάσεων και τη θέσπιση των νόμων, αλλά και από διεκδικητικούς αγώνες για προάσπιση βασικών δικαιωμάτων που καθιστούν τη ζωή αξιοπρεπή και ασφαλή. Η κυρίαρχη ιδεολογία της αντιπροσώπευσης και των κομμάτων έχει διαποτίσει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να αναθέτουν τα ουσιαστικά ζητήματα της ζωής τους σε άλλους, τους υποτιθέμενους «ειδικούς» της πολιτικής, βουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους. Όμως η ιδεολογία αυτή έχει κλονισθεί μετά την παταγώδη αποτυχία των επί δεκαετίες κυρίαρχων πολιτικών και οικονομικών ελίτ να λύσουν τα κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα. Με την μεγάλη ανικανότητα και απληστία τους οι ελίτ οδήγησαν τις κοινωνίες σε πρωτοφανή κρίση, όχι μόνο οικονομική, αλλά και πολιτική, πολιτιστική, ανθρωπιστική.

Ειδικώς εν Ελλάδι το κυρίαρχο οικονομικό, μιντιακό και πολιτικό μπλοκ εξουσίας οδήγησε στην πολύπλευρη χρεοκοπία και παρακμή. Ένας βασικός λόγος γι‘ αυτό είναι η παντελής έλλειψη συμμετοχής των ανθρώπων και η πλήρης απουσία ελέγχου της εξουσίας, από τη δικαστική εξουσία, αφ’ ενός και από την ίδια την κοινωνία, αφ’ετέρου. Το διεφθαρμένο και ανίκανο ολιγαρχικό σύστημα έχει καταφέρει να εξασφαλίσει την ασυλία και την αυτοδιαιώνισή του, χωρίς καμία ουσιαστική κάθαρση και τιμωρία για τα μεγάλα σκάνδαλα, την τεράστια διαφθορά και τη χρεοκοπία,. Τίθεται λοιπόν εκ των πραγμάτων ένα βασικό ζήτημα πολιτικού προσανατολισμού: για την έξοδο από την παρακμή απαιτείται η συμμετοχή των ανθρώπων στις αποφάσεις, στη θέσπιση των νόμων, στη διαμόρφωση του δικαίου και στον έλεγχο της εξουσίας.

«Λάθος» φωτογραφίες την «σωστή» στιγμή!

εκπληκτικές φωτογραφίες που τραβήχτηκαν ακριβώς τη στιγμή που έπρεπε (ή τη στιγμή που δεν έπρεπε).

 Απολαύστε!

ΠΩΣ ΕΙΔΕ Ο ΤΥΠΟΣ ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΩΝ ΚΑΡΑΟΛΗ ΚΑΙ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Αύριο, που θα΄ρθουν οι φωτεινές μέρες

θα πρέπει ν’ αναρτήσουμε -οι ζωντανοί

απ’ το λαιμό μας στολίδι

δίπλα από το χρυσό σταυρό μας

ένα μικρό ομοίωμα κρεμάλας

Θάναι χρυσό κι αυτό.

Και θα΄χει μια κλωστή θηλειά στην άκρη.

Θα το προσκυνάμε κι αυτό.

Κι όταν ξανακινδυνέψουν τα χώματά μας

θα προσκυνήσουμε το ομοίωμα

και δρασκελώντας την όχθη του φόβου

θα ρίξουμε γροθιά

στα μούτρα του Μήδου.

( Σπ. Παπαγεωργίου)

10 Μαίου 1956! Δυο λεβεντονιοί του νησιού μας κίνησαν για ν’ανταμώσουν την αθανασία. Ένα φως τους παρέσυρε τόσο γλυκά, με μιαν ακατάβλητη έλξη σ’ αυτό το ταξίδι τους που γυρισμό δεν έχει. Μπροστά τους μόνο η αγχόνη και το ολόδροσο δέντρο της λευτεριάς, που άνθιζε και θέριευε. Γι΄αυτούς είχε αξία ο θάνατος, γιατί πέθαιναν για την Ελλάδα.

Ζωή σαν ανέκδοτο ή ζωή ανέκδοτο;

Η μέθοδος για το πρωτογενές πλεόνασμα ειναι γραμμένη στον πίνακα

Την ίδια στιγμή που οι εφοπλιστές (π.χ.) απολαμβάνουν οικονομική ασυλία και οι τράπεζες χρηματοδοτούνται ως οικονομικά και κοινωνικά παράσιτα, σαν απομυζητικά επίφυτα στον κορμό της κοινωνίας μας, το προεκλογικό μπόνους της παρωδίας που ονομάζεται ελληνική κυβέρνηση, προς τους πάσχοντες χρησίμευσε και αυτό για το τάισμα της αδηφάγου ελίτ. Το «κοινωνικό μέρισμα» του «πρωτογενούς πλεονάσματος – πεονάσματος» αφαιρέθηκε από τους δικαιούχους αμέσως μόλις κατατέθηκε στους λογαριασμούς τους.

Έτσι:

1. Οι δικαιούχοι έλαβαν μέρισμα

2, Με το μέρισμα ξεχρέωσαν μέρος των οφειλών τους

3. Το δημόσιο ενέγραψε έσοδα εκ νέου

4. Χρηματοδοτήθηκαν οι τράπεζες (αφού έγραψαν νέες καταθέσεις νεκρών λογαριασμών)

5. Τα λεφτά ξαναγύρισαν στους «δανειστές»

Το ανέκδοτο με το κατοστάρικο, τον τουρίστα, τον ξενοδόχο, την πουτάνα κλπ το ξέρετε;

Σ’ ένα χωριό που ζει από τον τουρισμό λόγω της κρίσης τα πάντα έχουν νεκρωθεί. Για να επιβιώσουν οι κάτοικοι, ο ένας δανείζεται από τον άλλο. Ο καιρός περνά μέσα σ’ αυτή τη θλιβερή ατμόσφαιρα ώσπου μια μέρα…
έρχεται ένας τουρίστας και ζητάει ένα δωμάτιο στο ξενοδοχείο του χωριού.Ο ξενοδόχος του λέει την τιμή και εκείνος προπληρώνει με ένα χαρτονόμισμα των 100 Ευρώ. Πριν ακόμα ανέβει στο δωμάτιο του, ο ξενοδόχος πηγαίνει το χαρτονόμισμα στο χασάπη στον οποίο χρωστάει ακριβώς 100 Ευρώ.
Ο χασάπης παίρνει το χαρτονόμισμα και τρέχει να το δώσει στον κτηνοτρόφο που τον εφοδιάζει με κρέας.Ο κτηνοτρόφος παίρνει το χαρτονόμισμα και πηγαίνει να το δώσει στην πουτάνα του χωριού που της χρωστάει κάποιες τρυφερές ώρες που πέρασαν μαζί.Εκείνη με τη σειρά της τρέχει και το δίνει στον ξενοδόχο που του χρωστάει μερικές βραδιές που χρησιμοποίησε τα δωμάτια του με τους πελάτες της.Όπως άφηνε το χαρτονόμισμα στη ρεσεψιόν, ο τουρίστας που μόλις κατέβηκε από το δωμάτιο του λέγοντας στον ξενοδόχο ότι δεν του αρέσει και άλλαξε γνώμη, αρπάζει το χαρτονόμισμα και φεύγει.

Εδώ η είδηση

Πηγή. http://jungle-report.blogspot.gr/2014/05/blog-post_8401.html

Πιερ Ζοζέφ Προυντόν (1809-1865)

«ΕΙΣΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ;». «ΌΧΙ». «Μήπως είσαι φιλελεύθερος;». «Όχι, καθόλου». «Τι είσαι τότε;». «Είμαι αναρχικός».  Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν στο βιβλίο του «Τι είναι η ιδιοκτησία»,

 «Δεν υπάρχει κανένας θεός εκτός από την Ανθρωπότητα -το περιεχόμενο της θεολογίας είναι ασήμαντο. Δεν υπάρχει καμία κυβέρνηση εκτός από την Ελευθερία -το περιεχόμενο της πολιτικής δεν έχει καμιά αξία. Κυριολεκτώντας, η καλύτερη μορφή κυβέρνησης, όπως και η πιο τέλεια θρησκεία είναι μια αντιφατική ιδέα. Το πρόβλημα είναι να ανακαλύψουμε πως μπορούμε να αποκτήσουμε όχι την καλύτερη κυβέρνηση αλλά την καλύτερη ελευθερία…»  Προυντόν – Ιδιοκτησία και Επανάσταση