ΒΙΟΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ
ΣΗΦΗΣ ΜΙΧΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ
Οι άνθρωποι δέχονται εύκολα την απλοποίηση των πραγμάτων και πιστεύουν εύκολα στα δόγματα των θεωριών. Πολλοί ρέπουν προς τον φανατισμό. Ο άνθρωπος δεν προχωρά ικανοποιητικά, ανά τους αιώνες, στον πολιτιστικό τομέα και δεν δέχεται κατ’ αρχήν τις καινούργιες ιδέες. Οι θεωρίες του Ηρακλείτου ότι τα πάντα ρέουν και αλλάζουν και του Κοπέρνικου ότι η γη δεν είναι το κέντρο του ηλιακού συστήματος ήταν δύσκολα κατανοητές και δύσκολα αποδεκτές στην εποχή τους. Ας μην ξεχνούμε δε τι είπε ο μεγάλος οικονομολόγος της νεότερης εποχής Κέινς: «Δεν είναι τόσο δύσκολο να δεχτούμε τις καινούργιες ιδέες, όσο είναι δύσκολο να αποβάλουμε τις παλιές που είναι βαθιά ριζωμένες μέσα μας». Η ίδια σκέψη διαφορετικά διατυπωμένη.
Ενα πρώτο συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι πρέπει να θεωρούμε ευτυχή τη συγκυρία που σήμερα στην Ευρώπη και σε ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη μας ζούμε σε έναν οργουελικό κόσμο. Σε έναν κόσμο δηλαδή που η έννοια της ελευθερίας καθορίζεται από τον λόγο του Τζωρτζ Οργουελ: «Ελευθερία είναι το δικαίωμα να λες στους ανθρώπους αυτό που δεν θέλουν να ακούσουν». Είναι η προϋπόθεση για να πάει ο κόσμος μπροστά. Αυτός ο λόγος είναι λόγος και στοιχείο της αληθινής δημοκρατίας. Σε ολόκληρη τη ζωή του άλλωστε ο Τζωρτζ Οργουελ προειδοποιούσε για τον κίνδυνο του ολοκληρωτισμού. Ο ορισμός της ελευθερίας είναι και η απάντηση του Οργουελ στον λαϊκισμό.
Ολες αυτές οι σκέψεις είναι επίκαιρες, αφού ζούμε, λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και του ανελέητου νεοφιλελευθερισμού, που κάνει κάθε μέρα τους φτωχούς φτωχότερους και τους πλούσιους πλουσιότερους, στην εποχή του άκρατου λαϊκισμού που οι πάντες «χαϊδεύουν αφτιά». Συνέχεια