Σ. Χάντινγκτον, το πνεύμα της «σύγκρουσης»

Στη δεκαετία του 1990, όταν η νέα Τάξη Πραγμάτων, ήταν το νούμερο ένα θέμα στη διεθνή ατζέντα, η θεωρία του Σάμιουελ Χάντινγκτον περί συγκρούσεως των πολιτισμών άγγιξε ευαίσθητες χορδές. Ο Αμερικανός καθηγητής Πολιτικών Επιστημών, που δίδαξε επί 58 χρόνια στο Χάρβαρντ, πέθανε σε ηλικία 81 ετών αφήνοντας μια σειρά θεωρητικών αναλύσεων που δίχασαν και προκάλεσαν.

Το πιο διάσημο έργο του με τίτλο «Η σύγκρουση των πολιτισμών και ο ανασχηματισμός της παγκόσμιας τάξης» (στα ελληνικά από τις εκδόσεις Terzo) κυκλοφόρησε το 1996 και συζητήθηκε όσο λίγα. Σύμφωνα με τον Χάντινγκτον, ο κόσμος χωριζόταν σε πολιτισμικές ζώνες βάσει θρησκείας και κατ’ επέκταση κουλτούρας. Η Χριστιανική Δύση χωριζόταν από το Ισλάμ με ένα βαθύ ρήγμα, θεωρία που αναδείκνυε τις ρίζες της θρησκείας ως σημαντικότερες από την επίδραση των ιδεολογιών. Ο «συντηρητικός» Χάντινγκτον (που πολλοί θυμήθηκαν στις 11 Σεπτεμβρίου 2001) βρισκόταν στον αντίποδα του «προοδευτικού» Αμερικανο-Παλαιστίνιου Εντουαρντ Σάιντ, ο οποίος με τη διάσημη θεωρία του περί «Οριενταλισμού» κατηγορούσε τους Δυτικούς για προκατάληψη.

Σακοράφα: «Ο κόσμος ζητάει να μην τον προδώσουμε κι εμένα αυτό με συγκλονίζει»

Η Σοφία Σακοράφα είναι η βουλευτής που στις τελευταίες εκλογές του 2012 οι πολίτες της χώρας τίμησαν, εκλέγοντας την πρώτη. Σε αντίθεση με την προτίμηση των πολιτών ωστόσο, η Σοφία Σακοράφα δεν είναι από τα αγαπημένα πρόσωπα της διαπλοκής, αφού είναι από τους λίγους που την έχει καταγγείλει με ονοματεπώνυμα. Για αυτό και κανείς δεν θα δει ποτέ να την προβάλλουν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Σήμερα, καλείται να δώσει τη μάχη των ευρωεκλογών ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ.

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

Όταν πριν από τέσσερα χρόνια πήρε στα χέρια της το πρώτο μνημόνιο για να το διαβάσει, είχε πει τότε ότι ανατρίχιασε. «Τι θα πω εγώ στους ανθρώπους που με ψήφισαν;» αναρωτήθηκε δημόσια και αρνήθηκε να συνταχθεί με τους βουλευτές του «ναι σε όλα». Ήταν από τους λίγους βουλευτές εκείνη την περίοδο που μπορούσε να κυκλοφορεί στο δρόμο. Τέθηκε εκτός της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ και κατέβαινε σχεδόν κάθε μέρα στην πλατεία Συντάγματος με τους διαδηλωτές. Από την κυβέρνηση δεν της το συγχώρεσαν και άκουσε πολλά τότε, αλλά ο κόσμος την επιδοκίμασε στις εκλογές του 2012, εκλέγοντας την πρώτη μεταξύ όλων των βουλευτών. Σήμερα είναι υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΣΎΡΙΖΑ και ετοιμάζεται για τη μάχη της ερχόμενης Κυριακής, σίγουρη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγράψει μεγάλη νίκη και η πολιτική των μνημονίων θα αποδοκιμαστεί έντονα.

-Πριν από τέσσερα χρόνια ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο, αυτό που εσείς αρνηθήκατε να ψηφίσετε και βγήκατε εκτός ΠΑΣΟΚ. Θυμάστε τη στιγμή που το πήρατε στα χέρια σας και αρχίσατε να το διαβάζετε;

«Ναι. Νομίζω ότι είναι από τις πιο τρομακτικές στιγμές στη ζωή μου, με την έννοια ότι αρχίζοντας να το διαβάζω, αντιλαμβανόμουνα τι μας περίμενε. Έβλεπα πως θα άλλαζε η ζωή μας τα επόμενα χρόνια με τραγικό τρόπο».

-Η πολιτική αυτή, που επέβαλλαν τιμωρητικά στη χώρα οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ, συνεχίζεται. Πως μπορεί να αλλάξει, όσο συνεχίζει να αποφασίζει για τη χώρα το ίδιο διευθυντήριο;

ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ (ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ)

Καθ’όλη τη διάρκεια της ψηφοφορίας, είδα ηλικιωμένους, σχεδόν ετοιμοθάνατους, να μη μπορούν να πάρουν κυριολεκτικά τα πόδια τους, κι όμως, ήταν εκεί, να ψηφίσουν, στη πλειοψηφία τους τη Νέα Δημοκρατία, όπως άλλωστε ‘ελεγαν και οι ίδιοι

«Ποιό είναι το ψηφοδελτιο της Νέας Δημοκρατίας, δείξτο μου να το ρίξω», και ο δικαστικός αντιπρόσωπος φυσικά είναι υποχρεωμένος να τον βοηθήσει και να του το υποδείξει.
Δε με ενοχλεί πια αυτό. Σαφώς και όποιος ψηφίζει τώρα τα κόμματα της συγκυβέρνησης μαζί με τη ΔΗΜΑΡ η το κόμμα του Μπόμπολα, έίναι εχθρός των υπολοίπων, καταστρέφοντας το μέλλον των νέων γενεών για τη κωλογαμημένη σύνταξη του, την οποία φυσικά δε θα παίρνει για πολύ ακόμα,
αλλά και πάλι, δε με ενοχλεί τόσο. Αυτή την άποψη έχει, κι ενώ είναι σχεδόν ανήμπορος, έρχεται και την εκφράζει. Ρισκάροντας να πέσει κάτω ξερός στον δρόμο. Απο μία οπτική αν το δεις, είναι και μάγκας.

Κρίσιμες οι επιλογές των πολιτών στις ευρωεκλογές

Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη*

Στις ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου, όπως και σε όλες τις προηγούμενες, οι πολίτες των κρατών-μελών της Ε.Ε. καλούνται να επιλέξουν τους αντιπροσώπους της χώρας τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Σε ό,τι, όμως, αφορά τη χώρα μας (αλλά και άλλες χώρες που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της τρόικας των δανειστών τους), οι εκλογές αυτές έχουν κρίσιμη σημασία για το μέλλον.

Η δικομματική κυβέρνηση, προκειμένου να υποβαθμίσει τη σημασία του αποτελέσματος των εκλογών αυτών και να συνεχίσει το καταστροφικό της έργο, τηρεί δύο διαφορετικές γραμμές. Από τη μια, σε μια προσπάθεια υποβάθμισης τη σημασίας τους, διαλαλεί ότι στις εκλογές αυτές δεν εκλέγεται νέα κυβέρνηση και, κατά συνέπεια, το όποιο αποτέλεσμα δεν την επηρεάζει. Από την άλλη, φοβούμενη ότι η αποδοκιμασία της θα είναι συντριπτική, προβάλλει το έωλο επιχείρημα ότι αν το άθροισμα των ποσοστών που θα λάβουν τα δύο κόμματα εξουσίας είναι υψηλότερο από εκείνο που θα λάβει η αξιωματική αντιπολίτευση, δεν συντρέχει κανένας λόγος για προκήρυξη πρόωρων εκλογών.

Ψάχνουν να βρουν λεφτά οι τράπεζες σε όλη την ΕΕ

του Γ.Δελαστίκ

Αναρωτιέται και στενάζει όλη η αγορά της πραγματικής οικονομίας: «Γιατί οι τράπεζες δεν δανείζουν λεφτά πια, απειλώντας με καταστροφή ακόμη και συνεπείς στις δανειακές τους υποχρεώσεις επιχειρηματίες;». Η απάντηση είναι τραγικά σαφής: απλούστατα, επειδή δεν έχουν λεφτά! Γιατί η κατάσταση διαρκώς επιδεινώνεται αντί να βελτιώνεται στον τομέα αυτόν; Υπάρχει επιπρόσθετη αιτία γι’ αυτό. Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και η Ευρωπαϊκή Τραπεζική Αρχή ελέγχουν ήδη και θα γνωστοποιήσουν τον Οκτώβριο τα αποτελέσματα αντοχής των 124 μεγαλύτερων τραπεζών της ΕΕ, όπως ανακοίνωσαν επισήμως την Τρίτη, 29 Απριλίου. Αυτό το τεστ αντοχής έχει σαφώς σκληρότερες προϋποθέσεις από εκείνο που είχε γίνει σε όλη την ΕΕ το 2011, το οποίο σκοπίμως ήθελε να δείξει ότι δήθεν δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα με τις ευρωπαϊκές τράπεζες για να μην πανικοβληθεί ο κόσμος.

Το υποτιθέμενο «τεστ αντοχής» του 2011 θεωρείται πραγματικά φαιδρό. «Το τεστ αντοχής που έγινε τότε, σήμερα θεωρείται ως εκτεταμένη αποτυχία» ομολογεί με σοβαροφάνεια η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η κατεξοχήν εφημερίδα των επιχειρηματικών κύκλων της Γερμανίας. Οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» του Λονδίνου, ως εφημερίδα πρωτίστως του χρηματοπιστωτικού κατεστημένου της Βρετανίας αλλά και της υπόλοιπης Ευρώπης, σε μια μεγάλη ανάλυσή τους προ δέκα ημερών προσπαθούσαν με τέχνη να ελαφρύνουν το θέμα. «Οι τράπεζες της ΕΕ ψάχνουν αδηφάγα για κεφάλαια πριν από τα τεστ» ήταν ο τίτλος του άρθρου της βρετανικής εφημερίδας. «Οι τράπεζες μαζεύουν 35,5 δισ. ευρώ για να αποτρέψουν το στίγμα της αποτυχίας» ανέφερε ο υπότιτλος των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς».

Ιδιωτικά Κολλέγια-ΑΤΜs

Ένα χρόνο πριν, ο υπουργός Πανεπιστημίων της Βρετανίας, David Willetts, υπέγραφε ένα υψιπετές άρθρο στην Telegraph στο οποίο εξυμνούσε τις δικής του έμπνευσης ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που θα έφερναν τα πάνω-κάτω στην ανώτατη εκπαίδευση. Τα κύρια σημεία ήταν η ενσωμάτωση στο σύστημα κρατικής δανειοδότησης και φοιτητών σε ιδιωτικά κολλέγια και πανεπιστήμια, (κερδοσκοπικά ή μη-κερδοσκοπικά, αδιάφορο), καθώς και η άρση προϋπαρχόντων περιορισμών βάσει των οποίων ένα ίδρυμα δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί ως πανεπιστήμιο, και συνεπώς να δανειοδοτηθεί ως τέτοιο, αν ο αριθμός των φοιτητών του ήταν κατώτερος των 4000. Το σκεπτικό της μεταρρύθμισης ήταν ότι η αύξηση του ανταγωνισμού εξ αιτίας της διεύρυνσης των παρόχων ανώτατης εκπαίδευσης, θα αποτυπωνόταν και στην ποιότητα του εκπαιδευτικού προϊόντος

Ποιος φοβάται την δυνατότητα να ηττηθεί το εξουσιαστικό πολιτικό σύστημα σήμερα;

Σε συνέντευξη του στην ”Καθημερινή της Κυριακής”, ο γ.γ. του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, αποκάλεσε τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, Αλέξη Τσίπρα, ”σκυλάκι του καναπέ”.
Στην ίδια συνέντευξη έθεσε τους στόχους του ΚΚΕ για τις εκλογές, οι οποίοι είναι οι εξής δύο, και της ίδιας βαρύτητας σύμφωνα με την εκτίμηση του : Ο περιορισμός της δύναμης της ΝΔ από την μία, όσο και της επιρροής του ΣΥΡΙΖΑ από την άλλη. Προηγήθηκε το ”τσογλάν μπόι” από τα χείλη της προσωποποίησης της αθλιότητας όπου έχει εκπέσει το ΚΚΕ, της Λιάνας Κανέλλη.