22 Μάη 1963: Κράτος και παρακράτος της δεξιάς, προχωρούν σε δολοφονική επίθεση κατά του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη

22 Μάη 1963: Κράτος και παρακράτος προχωρούν σε δολοφονική επίθεση κατά του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη, στη Θεσσαλονίκη.
Ο Λαμπράκης χτυπήθηκε με λοστό στο κεφάλι από τον Μανώλη Εμμανουηλίδη, που επενέβαινε σε τρίκυκλο το οποίο οδηγούσε ο Σπύρος Γκοτζαμάνης.
Και οι δύο ήταν άνθρωποι του υποκόσμου, μέλη της αντικομμουνιστικής οργάνωσης «Καρφίτσα», την οποία καθοδηγούσε η χωροφυλακή και η Ασφάλεια Θεσσαλονίκης. Η επίθεση με το…
τρίκυκλο έγινε αμέσως μετά από τη συγκέντρωση που είχε οργανώσει στην πόλη η τοπική οργάνωση της ΕΕΔΥΕ, στα γραφεία του Δημοκρατικού Συνδικαλιστικού Κινήματος.
Λίγα μέτρα μακρύτερα, στη διάρκεια αντισυγκέντρωσης, χτυπήθηκε επίσης από τραμπούκους ο βουλευτής Καβάλας της ΕΔΑ και στέλεχος του ΚΚΕ Γιώργης Τσαρουχάς, που στη διάρκεια της χούντας δολοφονήθηκε στην Ασφάλεια μετά από βασανιστήρια. Ο ίδιος ο Λαμπράκης θα χάσει τη μάχη με τη ζωή στις 27/5 στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ, όπου είχε μεταφερθεί σε κωματώδη κατάσταση μετά την επίθεση.

Οικοδόμος

Από: http://sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/2014/05/22-1963.html

 

Δ. Πάλλης: Νεότερη ελληνική θεολογία και το έργο των Πατέρων: Η περίπτωση του Διονυσίου του Αρεοπαγίτη*

Δημήτριος Πάλλης**

Η εν λόγω σχηματική παρουσίαση επιδιώκει να εξυπηρετήσει δύο σκοπούς. Πρώτον, να διαγράψει και να αξιολογήσει τα στάδια στην πρόσληψη των αρεοπαγιτικών κειμένων στην εγχώρια θεολογική συγγραφική παραγωγή με ιδιαίτερη έμφαση στη γενιά του ’60. Δεύτερον, να συμπληρώσει και να προεκτείνει την πρόσφατη εργασία του ιεροδιακόνου Καθηγητή Paul Gavrilyuk[1] με την προσθήκη της νεοελληνικής αφομοίωσης του διονυσιακού corpus και της θεολογίας του.

Η αξιοποίηση των συγγραμμάτων αυτών σε συστηματικές θεολογικές μελέτες, καθώς και η εμβάθυνσημονογραφιών αποκλειστικά επικεντρωμένων στην αρεοπαγιτική θεολογία, προσέδωσε στη νεότερη ελληνική θεολογία συνολικά «ώθηση» και την οδήγησε σε μία αναγέννηση σε σύγκριση προς τα πρωιμότερα στάδιά της. Μέσα από αυτά τα πυκνά σε φιλοσοφικούς και θεολογικούς όρους και έννοιες κείμενα, ανακαλύφθηκαν εκ νέου θεμελιώδεις διαστάσεις της ορθόδοξης θεολογικής παράδοσης, ενώ, όχι σπάνια, λόγω της ασυνείδητης αλλοτρίωσης, αντιμετωπίστηκαν από εκπροσώπους των πανεπιστημιακών θεολογικών κύκλων με δυσπιστία και επιφύλαξη μέχρι και σχετικά πρόσφατα. Δεν θα ήταν υπερβολή να λεχθεί ότι στον βαθμό που το αρεοπαγιτικό έργο αφομοιωνόταν σταδιακά από τη νεοελληνική θεολογική διανόηση, εκείνη αναδιαμόρφωνε με γόνιμο τρόπο την πνευματική της αυτοσυνειδησία.

Η ακαδημαϊκή θεολογική ενασχόληση με το έργο των Πατέρων στον ελλαδικό χώρο φαίνεται να παρουσιάζει σημαντικές ιδιαιτερότητες ως προς τον τρόπο, με τον οποίον εκλαμβανόταν, και τα κριτήρια, μετα οποία προσεγγιζόταν, η πατερική παράδοση έως και τις τελευταίες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα. Δεν ήταν ασυνήθιστο να εστιάζεται το ερευνητικό ενδιαφέρον αποκλειστικά σε επιλεγμένα πρόσωπα ή γεγονότα από την ιστορία της Εκκλησίας ή ακόμη να αφιερώνονται ολόκληρες μελέτες σε ζητήματα δευτερεύοντος χαρακτήρα υπό ένα αυστηρά «ακαδημαϊκό» πρίσμα και ερμηνευτικά κριτήρια, τα οποία καθιστούσαν τις προσεγγίσεις αυτές ενδεείς υπαρξιακού βάθους. Μια τέτοια άκαμπτη «επιστημοσύνη»αποτελούσε το κύριο χαρακτηριστικό της πλειονότητας των θεολογικών προσεγγίσεων του 19ου αιώνα και του μεγαλύτερου μέρους του 20ου. Πολύ ενδεικτικά, θα μπορούσε κανείς να επισημάνει την ενασχόλησημε τις προσωπικότητες του Διονυσίου του Αρεοπαγίτη και του Μαξίμου του Ομολογητή, οι οποίες, μεελάχιστες εξαιρέσεις, μελετήθηκαν με πιο συστηματικό και εμβριθή τρόπο όχι νωρίτερα από τις τελευταίες δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα[2].

Ένα επιπλέον χαρακτηριστικό στη μελέτη των Πατέρων, το οποίο δεν μπορεί να παραβλεφθεί, είναι ο άρρηκτος δεσμός των ερμηνευτών με ιδεολογικά ρεύματα της δυτικής διανόησης –συχνά με μεταπρατικό πνεύμα και άκριτο ενστερνισμό των απόψεών τους–, ο οποίος απέτρεψε την αντικειμενική εκτίμηση της πνευματικής αξίας και του υπαρξιακού βάθους πολλών πατερικών έργων. Συνεπώς, οδηγήθηκαν, αναπόφευκτα, σε μια άκαρπη ερμηνεία, η οποία απείχε κατά πολύ από τον φιλοσοφικό και θεολογικό πλούτο της σκέψης, λόγου χάριν, ενός Διονυσίου Αρεοπαγίτη, Μαξίμου Ομολογητή ή Ιωάννη Δαμασκηνού.

«Να τους πάρετε σπίτι σας!»

«Να τους πάρετε σπίτι σας!». Αγαπημένη και μόνιμη επωδός κάθε αξιοσέβαστου ακροδεξιού, προς την Αριστερά, στις συζητήσεις για το μεταναστευτικό: «Αφού τους αγαπάτε τόσο τους μετανάστες, να τους βάλετε σπίτι σας!»

Έλληνες εφοπλιστές: Προσφορά στην ελληνική οικονομία… υπό προϋποθέσεις

Περιμένουν να ξανανοίξουν οι στρόφιγγες των ελληνικών τραπεζών, που στηρίχτηκαν με κρατικό χρήμα και οι ίδιοι επιμένουν να φωνάζουν «δεν πληρώνω».

Όρους και προϋποθέσεις θέτουν οι Έλληνες εφοπλιστές, για να συνεχίσει ο ναυτιλιακός κλάδος να συνεισφέρει στην ελληνική οικονομία, επαναφέροντας –εμμέσως αυτή τη φορά- το εκβιαστικό κατά πολλούς προς την κυβέρνηση δίλημμα, ή μένουμε αφορολόγητοι ή παίρνουμε τα πλοία μας και φεύγουμε.

Στην ετήσια έκθεση της Ένωσης Ελλήνων Εφοπλιστών (ΕΕΕ), όπου επιβεβαιώνεται η ισχυρή θέση των Ελλήνων εφοπλιστών στην παγκόσμια ναυτιλία ακόμα και την περίοδο της κρίσης, ο πρόεδρός της, Θεόδωρος Βενιάμης, κάνει λόγο για «φοροεισπρακτικά μέτρα», που συνιστούν «συνταγματική εκτροπή» και «κλονίζουν» την εμπιστοσύνη μεταξύ του κλάδου και της Πολιτείας.

Αυτό που χαρακτηρίζει ως «φοροεισπρακτικό» ο κ. Βενιάμης, είναι ο υποχρεωτικός χαρακτήρας που δόθηκε δια νόμου στη λεγόμενη «εθελοντική συνεισφορά» των εφοπλιστών στα έσοδα της χώρας, για την οποία είχε υπογραφεί σχετική συμφωνία με τον πρωθυπουργό το καλοκαίρι του 2013.

Στη Γαλλία κρίνεται η τύχη του ευρώ και το μέλλον της ΕΕ

του Γ.Δελαστίκ

Βόμβα ήταν προχθές ο κεντρικός πρωτοσέλιδος τίτλος της «Λε Μοντ», της πιο ακραία φιλοευρωπαϊκής γαλλικής εφημερίδας: «Το ευρωπαϊκό σχέδιο δεν είναι πλέον πλειοψηφικό στη Γαλλία»! Αν όντως ισχύει αυτή η εκτίμηση, τότε μιλάμε για την έναρξη υπαρξιακής κρίσης όχι απλά του ευρώ, αλλά της ίδιας της ΕΕ με τη σημερινή της μορφή. Χωρίς τη Γαλλία, δεν υφίσταται ευρωπαϊκή ολοκλήρωση. Ο τίτλος της «Λε Μοντ» δεν προήλθε από κάποια δημοσκόπηση αναφορικά με το ποσοστό που θα πάρει την Κυριακή η Μαρίν Λεπέν στις ευρωεκλογές, στις οποίες κατεβαίνει με το σύνθημα «Εξω η Γαλλία από το ευρώ» και την εξαγγελία περί της διενέργειας δημοψηφίσματος με το ερώτημα αν οι Γάλλοι θέλουν την αποχώρηση της χώρας τους από την ευρωζώνη.

Η δημοσκόπηση στην οποία βασίστηκε ο τίτλος της «Μοντ» είναι πολύ πιο ουσιαστική. Διερευνά τη στάση των Γάλλων απέναντι στους θεσμούς της ΕΕ. Μόνο το 39% των ερωτηθέντων θεωρεί «καλό πράγμα» τη συμμετοχή της Γαλλίας στην ΕΕ. Ενα 39% είναι αδιάφορο εντελώς για την ΕΕ θεωρώντας τη συμμετοχή αυτή «ούτε καλό ούτε κακό», ενώ το υπόλοιπο 22% θεωρεί «κακό πράγμα» τη συμμετοχή της Γαλλίας στην ΕΕ.

Τέσσερα χρόνια νεοφιλελεύθερης επίθεσης…

Για τέσσερα χρόνια, η Ελλάδα είναι το νεοφιλελεύθερο εργαστήρι, όπου πλάθεται το μέλλον της Ευρώπης.

Η αγριότητα της επίθεσης που έχει δεχτεί η χώρα είναι πρωτοφανής και ξεπερνά κατά πολύ τις επιθέσεις που έχουν δεχτεί στο παρελθόν χώρες όπως η Χιλή ή το Ενωμένο Βασίλειο.

Η χώρα πεθαίνει. Ένας πολιτισμός εξαφανίζεται.

Οι άνθρωποί της αρρωσταίνουν, πεθαίνουν, αυτοκτονούν, μεταναστεύουν, βυθίζονται στην κατάθλιψη από ψυχοσωματικές ασθένειες, ευνουχίζονται.

Η υπογεννητικότητα χτυπάει στο κόκκινο, τα κοινωνικά δίκτυα και το ανθρώπινο κεφάλαιο διαλύονται.

Δεν πρόκειται για ανθρωπιστική κρίση αλλά για συνειδητή γενοκτονία, από μέρους των νεκρόφιλων οπαδών της αγοράς.

Οι εκλογές ως καθρέφτης της κοινωνίας… ( και η επόμενη Κυριακή)

    Faust’s pact with Mephisto, engraving by Julius Nisle after Goethe’s “Faust”

…και ως αφορμή για το δέον γενέσθαι

του Αναγνώστη Λασκαράτου
Κάναμε σκληρή κριτική στη Ρένα Δούρου για τα ανόητα ανοίγματά της στο μεσαιωνικό σκοταδισμό, τη θεωρούμε δίκαιη την κριτική μας και δεν παίρνουμε πίσω ούτε μια λέξη. Τώρα όμως η εκπρόσωπος της Αριστεράς, έστω και πασπαλισμένη με όλα τα μικροαστικά φτιασίδια του πολιτικού της νεοπλουτισμού, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πρόσωπο που  ξεκίνησε την καριέρα του ως κλητήρας τράπεζας και ανελίχθηκε σε αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Άρσης Βαρών, σε γενικό γραμματέα Αθλητισμού, σε μέλος της επιτροπής διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων, της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής και της οργανωτικής της επιτροπής που μας οδήγησαν στον εθνικό, ηθικό, πολιτισμικό, πολιτικό και οικονομικό θρίαμβο του 2004.