Ο Δήμαρχος και το παραλήρημα περί «άριας φυλής»! …


Αυτόπτες μάρτυρες πολλοί.
 –
Διαβάστε τι μας έγραψε ένας από αυτούς που το παιδί του πηγαίνει σε δημόσιο Γυμνάσιο στην Πεντέλη (τα στοιχεία του είναι στη διάθεση του Press Workers, αλλά για ευνόητους λόγους δεν τα δημοσιεύουμε)
 –
«Έντεκα προσφυγόπουλα ασυνόδευτα εντάσσονται στο πρόγραμμα ενός γυμνασίου, άνω των διακοσίων μαθητών στην Πεντέλη, ως ακροατές.
 –
Ποτέ δεν ήρθαν έντεκα. Ήρθαν τέσσερα, έφυγε το ένα, την άλλη μέρα ήρθαν δυο, τελικά είπαν θα έρθουν οχτώ. (Άλλα τόσα έχουν ήδη ενταχθεί σε άλλο γυμνάσιο της περιοχής, χωρίς κανένα πρόβλημα. ‘Έτσι κ αλλιώς, η δομή μπορεί να φιλοξενήσει μέχρι 24 παιδιά, ηλικίας έως 15 χρονών).
 –
Αρχίζει η καταιγίδα.
 –
Ο Σύλλογος Γονέων καλεί σε έκτακτη συνάντηση τους γονείς.
 –
Ξεκινάει η διασπορά πανικού στους ήδη επιφυλακτικούς – από τη οικονομική παρακμή – γονείς.
 –
Το αυγό αρχίζει να επωάζεται.
 –
Οι ερωτήσεις είναι απανωτές.
 –
Κάθε ερώτημα κρύβει κι από έναν υπαινιγμό.
 –
Κάθε υπαινιγμός δημιουργεί αίσθηση βεβαιότητας.
 –
Έχουν εμβολιαστεί; 
 –
Από που έρχονται; 
 –
Πόσο χρονών είναι; 
 –
Τι αρρώστιες κουβαλάνε;
 –
Είναι αξιόπιστα τα πιστοποιητικά υγείας τους; 
 –
Είναι αγόρια; Τα κορίτσια κινδυνεύουν! 
 –
Η επιφύλαξη μετατρέπεται σε πανικό και ο πανικός σε τύφλωση. 
 –
Κάθε φωνή λογικής – ακόμη κι αν προέρχεται από άλλο γονιό του Συλλόγου – δεν ακούγεται. 
 –
Ένας γονιός ψυχολόγος προσπαθεί να κατευνάσει τα πνεύματα εξηγώντας. 
Ένας γονιός εκπαιδευτικός δηλώνει ότι είναι τιμή του, το παιδί του να κάτσει με ένα προσφυγάκι σ.σ., αχ, και να τον είχαμε δάσκαλο!  Παρεμβαίνει «αντίλογος»: «Δεν είναι πρόσφυγες, είναι λάθρο…»
 –
Ο Πρόεδρος του Συλλόγου, βρίσκει ευκαιρία να δώσει «δωράκι» στο Δήμαρχο. Ο Δήμαρχος θέλει να κινήσει ίδιος το θέμα, πουλώντας εκδούλευση στους συντηρητικούς ψηφοφόρους του και ταυτόχρονα να επιδείξει την παντοδυναμία του. Ήρθαν λιγότερα προσφυγάκια σήμερα. Καλεί σε συνάντηση αρμοδίους από το υπουργείο, από την Δευτεροβάθμια, από την δομή φιλοξενίας.
 –
Ενεργοποιείται ο… συναγερμός.
 –
Παίρνει υποσχέσεις απ’ όλους και ορίζει νέα συνάντηση σε τρεις εργάσιμες μέρες.
 –
Εν τω μεταξύ καταφέρνει να το επικοινωνήσει με δυο συνεντεύξεις σε ραδιόφωνο.
 –
Ερωτηματολόγιο με κατευθυνόμενες απαντήσεις μοιράζονται ηλεκτρονικά.
 –
Η διασπορά πανικού μεταλλάσσεται επικίνδυνα. Το φίδι επωάζεται και ο φόβος αρχίζει να κάνει κουμάντο.
 –
Μιλά για τους κίνδυνους σεξουαλικής βίας δίχως κάνεις να του απαντά ότι ο χώρος του σχολείου επιτηρείται από εκπαιδευτικούς. 
 –
Μιλά για εμπειρίες πολέμου που κάνουν αυτά τα παιδιά επικίνδυνα (!) δίχως κάνεις δεν τον ρωτά για την γενιά των Ελλήνων που βίωσε και αυτή πόλεμο, τον εν αποταξία στρατιωτικό Δήμαρχο. 
 –
Ακούγεται το όνομα της μικρής Μυρτούς που κακοποιήθηκε τόσο βάναυσα από αλλοδαπό δίχως κανείς να απαντήσει πως η βία δεν έχει εθνικότητα. 
 –
Μετράνε πόσα χιλιόμετρα διένυσαν μέχρι εδώ – την ικανότητά τους να το καταφέρουν – ως «στοιχείο» του τι εγκλήματα είναι ικανά να πράξουν! Δήθεν υπερασπιστές του πολιτισμού μας που λησμόνησαν τον Οδυσσέα ή μπορεί να τον θεωρούν κι αυτόν… επικίνδυνο εγκληματία.
 –
Νέα συνάντηση όπου όλοι καλούνται να δώσουν αναφορά στον Δήμαρχο για τις ως τώρα ενέργειες τους.
 –
Άραγε πόσοι να πήγαν σήμερα με του κόσμου όλου τα πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη τους;
 –
Απολογητικοί, σχεδόν όλοι, στον «άρχοντα της πόλης», αναφέρονται σε πρόγραμμα ένταξης για την εκμάθηση της γλώσσας και παράλληλη συμμέτοχη σε μαθήματα όπως: ξένη γλώσσα, γυμναστική, καλλιτεχνικά.
 –
Ικανοποιημένος ο Δήμαρχος αναφέρεται πάλι στην Μυρτώ και στην άρια φυλή μας(!!!) 
Κάνεις δεν σηκώνεται να φύγει! Κανείς δεν θίγεται! Όλοι τρέμουν!!!
 –
 –
Κανείς δεν υπερασπίζεται το συνταγματικό δικαίωμα του κάθε παιδιού στην Εκπαίδευση, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, εθνικότητας.
Κανείς δεν προστατεύει τη Εκπαίδευση ως υπόθεση του αρμόδιου υπουργείου και όχι του κάθε τοπικού άρχοντα που χειρίζεται φοβισμένους γονείς.
 –
Ήδη έχει σταλεί επιπλέον εκπαιδευτικό προσωπικό για επιτήρηση στα σχολεία.
 –
Τις μέρες που μεσολαβούν, εποπτεύουν (παρανόμως) καχύποπτοι γονείς σε κάθε διάλειμμα!
 –
Οι έφηβοι μαθητές νιώθουν ήδη περίεργα.
 –
Στα σπίτια αρχίζουν οι ερωτήσεις.
Τα παιδιά επηρεασμένα, μοιράζονται, χωρίζονται στα δύο. 
 –
Ακόμα κι αυτά που θέλουν να πλησιάσουν τα προσφυγόπουλα, αποθαρρύνονται γιατί νιώθουν ότι θα στοχοποιηθούν από τους καχύποπτους. 
 –
Το αυγό σπάει, εμφανίζεται το… «πουλάκι»! 
 –
Οι δάσκαλοι στριμωγμένοι στον υπαλληλικό τους ρόλο, δεν πιστεύουν πια αυτά που διδάσκουν. 
 –
Η Γενική Συνέλευση Γονέων έπεται των εξελίξεων για να τις διαμορφώνει αυθαίρετα.
 –
Προσέγγιση των αδύναμων κρίκων από τους χειριστές του πανικού. 
 –
Μηνύματα από αγνώστους που σπέρνουν τον τρόμο, στα όρια της απειλής. 
 –
Ψηφοφορία για την έκκριση των έως τώρα νέων κινήσεων του Δ.Σ., εξαγνίζει την καταπάτηση του καταστατικού, το οποίο επίμονα αρνούνται να δώσουν σε μέλη που έχουν αντίθετη άποψη.
 –
Συνέλευση με απίστευτες εντάσεις, συντονίζεται από το μεροληπτικό προεδρείο της Γ.Σ.
 –
Η Τρέλα πλειοψηφεί ως άποψη.
 –
Ψηφίζεται το σουρεαλιστικό αίτημα για σχολική ένταξη (μακάρι και εκτός) σχολείου.
 –
Και ακούγεται η επόμενη ερώτηση από μη φοβισμένους μπαμπάδες και μαμάδες: «Κι αν δεν γίνουν δεκτά τα αιτήματα μας, ποια είναι η επόμενη μας κίνηση; Δεν πρέπει να το δεχτούμε! Πρέπει να αντιδράσουμε. Να πάρουμε τα πράγματα στα χέρια μας».
 –
Ο φόβος γίνεται οργή.
 –
Τα ασυνόδευτα προσφυγάκια έρχονται, φεύγουν και έρχονται άλλα. Αύριο η οργή μας θα βρει άλλο στόχο, διότι το «άλλοθι» των «Άλλων», είναι χρήσιμο για κάποιους να το διαιωνίζουν.
 –
Σε βάρος της Ανθρωπιάς, της Δημοκρατίας, των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου».
________________________________________________________

«Απαρτχάιντ νερού» Η εταιρία νερού που διεκδικεί και το νερό της Θεσ/νίκης, αφήνει τους Παλαιστίνιους «στη δίψα»…


70 λίτρα τη μέρα. Τόσο νερό δίνει η ιδιωτική εταιρεία Mekorot στους Παλαιστίνιους. Δηλαδή 30 λίτρα λιγότερα ανά άτομο από αυτά που συστήνει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Το παρατσούκλι της Mekorot είναι «Απαρτχάιντ σε σωλήνα».

Εκστρατεία κατά της εταιρείας που διεκδικεί και το νερό της Θεσσαλονίκης, της Κύπρου, της Ιταλίας και άλλων χωρών, έχει ξεκινήσει η  διεθνής περιβαλλοντική οργάνωση, Φίλοι της Γης. Παλαιστινιακές οργανώσεις κατηγορούν την εταιρεία ότι είναι υπεύθυνη για την εφαρμογή του «Απαρτχάιντ νερού».

Στο κείμενο της διεθνούς καμπάνιας κατά της Mekorot, καλούν σε μποϊκοτάζ και παρουσιάζουν 6 λόγους για τους οποίους οι πολίτες οφείλουν να ξεσηκωθούν και να ασκήσουν πίεση στις κυβερνήσεις να μη συνεργαστούν με την εταιρία.

Συνέχεια

Για την θανατική ποινή στην Καλιφόρνια…


Ο Mike Davis στο βιβλίο του Beyond Blade Runner λέει ότι μεγεθύνοντας κανείς συγκεκριμένες όψεις της ζωής στην Καλιφόρνια μπορεί να προβλέψει και να περιγράψει με επιτυχία ένα παγκόσμιο δυστοπικό μέλλον ή κάπως έτσι. Σε κάθε περίπτωση η πραγματικότητα εκεί δεν απέχει από τα πιο απαισιόδοξα κινηματογραφικά σενάρια.

Χαρακτηριστική διάσταση αποτελούν τα πεδία της ποινικής καταστολής, της δικαιοσύνης, του σωφρονισμού, της φυλάκισης και της τιμωρίας που δημιουργούν το έδαφος για την εφαρμογή πολιτικών με την αισθητική ενός σερίφη που μασουλάει καπνό.

Η Καλιφόρνια είναι μια από τις πιο πλούσιες πολιτείες των ΗΠΑ και αν ήταν ανεξάρτητο κράτος θα ήταν το 8ο πλουσιότερο στον κόσμο. Οι τεράστιες κοινωνικές και οικονομικές αντιθέσεις στο εσωτερικό της και η ακραία φτώχεια ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού της είναι ένας από τους λόγους που εφαρμόζεται μια από τις ακραίες για δυτικό κράτος νομοθεσία. Μια σειρά ακραίων νόμων που δημιουργούν μια ερεβώδη κοινωνική ατμόσφαιρα, την άλλη όψη από αυτήν που αντανακλάει η πιο φημισμένη του περιοχή, αυτή του λαμπερού Χόλυγουντ.

Συνέχεια

Από αυτόν τον «πολιτισμό» δεν θα πάρω…


Ο δημοσιογράφος Αχιλλέας Πεκλάρης, μέσα από τον λογαριασμό του στο Facebook, μιλά για τον «ορθολογισμό» της Ευρώπης 

Γίνεται μια προσπάθεια να δικαιολογηθεί «ορθολογικά» η κατάσχεση των τιμαλφών και χρημάτων των προσφύγων από τη Γερμανία, την Ελβετία και τη Δανία, είναι θέμα «συνετής διαχείρισης». Κάπως έτσι δικαιολογούνται και οι κόκκινες πόρτες και τα βραχιολάκια στην Αγγλία. Και τα πογκρόμ των ναζί στις γειτονιές των ευρωπαϊκών πόλεων. Οι ξυλοδαρμοί και τα χημικά των μπάτσων στα σύνορα, η φρίκη του Καλαί, οι πνιγμοί στο Αιγαίο, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι άνθρωποι που παγώνουν αβοήθητοι στο χιόνι. There Is No Alternative. Και κάπως έτσι καταλήγει η αποκτήνωση, η απανθρωπιά και η χυδαιότητα να βαφτίζονται «πολιτισμός», «ορθολογισμός» και «συνετή στάση». Σας ευχαριστώ πολύ, μπορείτε να πείτε όσα επιχειρήματα θέλετε, αλλά εγώ από αυτόν τον «πολιτισμό» σας ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΡΩ. Έχω τον δικό μου, που βάζει αδιαπραγμάτευτα πάνω απ’ όλα τον άνθρωπο και τη ζωή. Τον πολιτισμό που λέει πως όταν βλέπεις κάποιον να τουρτουρίζει στο χιόνι, ή να πνίγεται στη θάλασσα, τρέχεις απλά να τον βοηθήσεις -και δεν τον περιμένεις στη γωνία, αν αυτός επιβιώσει, για να του κλέψεις το ρολόι του και το κινητό του.

Αχιλλέας Πεκλάρης

____________________________________________________________

Aπό: www.doctv.gr

#Βίντεο: Σπασμένος Κόσμος. Αληθινά Πρόσωπα της Ανισότητας…


To βίντεο που ακολουθεί αποτελεί απόσπασμα από την ταινία μεγάλου μήκους HUMAN (www.human-themovie.org) του Yann Arthus-Bertrand.

Όπως κάθε ιστορία, το ίδιο και αυτή έχει μια αρχή. Μια μέρα, στο Μάλι, ο Yann Arthus-Bertrand ήταν το θύμα μιας βλάβης ελικόπτερο. Ενώ περίμενε για τον πιλότο, πέρασε όλη τη μέρα με έναν αγρότη ο οποίος του μίλησε, με μεγάλη αξιοπρέπεια και χωρίς παράπονο, για την καθημερινή ζωή του, τις ελπίδες του, τους φόβους του και τη μοναδική φιλοδοξία του: να ταΐσει τα παιδιά του. Ο Yann παραμένει έντονα σημαδεμένος από αυτή τη συνάντηση, με αυτόν τον άνθρωπο που τον ένιωσε τόσο κοντά του.

Ο σκηνοθέτης και καλλιτέχνης  Yann Arthus-Bertrand πέρασε τρία χρόνια συλλέγοντας πραγματικές ιστορίες από 2.000 άνδρες και γυναίκες σε 60 χώρες. Δουλεύοντας με μια αφοσιωμένη ομάδα μεταφραστών, δημοσιογράφων και εικονοληπτών, ο Yann συλλαμβάνει βαθιές προσωπικές και συναισθηματικές περιγραφές για θέματα που μας ενώνουν όλους, την πάλη με την φτώχεια, την ομοφοβία, και το μέλλον του πλανήτη μας.

Στο παρακάτω βίντεο με ελληνικούς υπότιτλους, παρουσιάζονται κάποια από τα αληθινά πρόσωπα της ανισότητας, που χαρακτήριζει τις σύγχρονες κοινωνίες καθώς και ο σύχρονος τρόπος ζωής, που επιδιώκει όλο και περισσότερο την συγκέντρωση χρημάτων και υλικών αγαθών, εις βάρος άλλων ανθρώπων.

(περισσότερα για την ταινία Human εδώ :http://www.filmsforaction.org/watch/human/)

__________________________________________________

Από:

https://omniatv.com/blog/5795-

«Είμαι η Κατερίνα Γκουλιώνη, έχω όνομα, αυτή είμαι κι έχω να πω πολλά»…


για την Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών,  επιστολή – καταγγελία της Κατερίνας Γκουλιώνη, που δημοσιεύτηκε ένα μήνα πριν τη δολοφονία της.

Της Κατερίνας Γκουλιώνη

Το πρωί της 18ης Μαρτίου του 2009 η Κατερίνα Γκουλιώνη βρέθηκε νεκρή στο τέλος της μεταγωγής της με πλοίο από τον Πειραιά στις φυλακές Νεάπολης Λασιθίου. Με τα χέρια της δεμένα πισθάγκωνα., χωριστά από τους άλλους κρατούμενους, χτυπημένη στο πρόσωπο.

Μέχρι σήμερα η κρατική δολοφονία της Κατερίνας, της Κατερίνας του αγώνα, της απομόνωσης, που τόσο πάλεψε για να βελτιώσει τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης στις γυναικείες φυλακές, έχει μείνει ατιμώρητη. Η Κατερίνα Γκουλιώνη κατήγγείλε με ονοματεπώνυμο όσα είδε και βίωσε μέσα στις φυλακές, αγωνίστηκε για την κατάργηση της κολπικής εξέτασης, έγινε σύμβολο αντίστασης και αλληλεγγύης για τις κρατούμενες χρήστριες. Για όσα κατήγγειλε με ονοματεπώνυμο όσο ζούσε και για την δολοφονία της δεν τιμωρήθηκε κανείς. Το πόρισμα του ιατροδικαστή λιτό και απέριττο : «υπερβολική χρήση ηρωίνης». 

Συνέχεια

Debtor’s Prison: Ίδιο περιεχόμενο με άλλη (ιδιωτικής πρωτοβουλίας) μορφή…


Του Αχιλλέα Γκριζιώτη

Το 1830 τρεις αμερικανικές πολιτείες καταργούν τις φυλακές οφειλετών, ανοίγοντας τον δρόμο για την γενική κατάργησή τους με Ομοσπονδιακό Νόμο το 1833. Την ίδια χρονιά στην αντίπερα πλευρά του Ατλαντικού, ο Γάλλος ρομαντικός ζωγράφος Ντελακρουά φιλοτεχνεί ένα από τα πιο γνωστά του έργα «Η Ελευθερία οδηγεί το Λαό», εξυμνώντας την πάλη του γαλλικού λαού για την αποτίναξη της καταπίεσης. Επρόκειτο για μια περίοδο αναβρασμού και προοδευτικών αλλαγών σε όλο το δυτικό κόσμο. Πράγματι, η κατάργηση αυτών των φυλακών έδινε ανάσα σε όλους εκείνους τους ανθρώπους που αδυνατούσαν να αποπληρώσουν πρόστιμα που τους είχαν επιβληθεί.

Σε αυτές οι κρατούμενοι, που ως επί το πλείστον ήταν φτωχοί άνθρωποι, εξαναγκάζονταν σε υποχρεωτική εργασία για να ξεπληρώσουν τα πρόστιμα που τους επιβάλλονταν από τα δικαστήρια, δεδομένου ότι ήταν δυσανάλογα υψηλά και ότι αδυνατούσαν να συγκεντρώσουν από εξωτερικές πηγές το απαιτούμενο ποσό.

Σήμερα, δεκατρείς αμερικανικές Πολιτείες έχουν επαναφέρει, με άλλη μορφή βέβαια, τις φυλακές οφειλετών ήδη από τη δεκαετία του 1970. Από αυτές, οι περισσότερες βρίσκονται στον παραδοσιακά συντηρητικό νότο, ενώ οι πιο ακραίες περιπτώσεις, εντοπίζονται στην Αλαμπάμα, την Τζόρτζια και το Μισισίπι.

Συνέχεια