O Stephen King, το Maine, η ταινία και ο συντηρητισμός των ΗΠΑ
Γράφει ο Χρήστος Σκυλλάκος
Ο εχθρός αυτή τη στιγμή… η συντριπτική πλειοψηφία που μπαίνει τώρα στην πολιτεία είναι έγχρωμοι ή ισπανικής προέλευσης άνθρωποι. Αυτό είναι γεγονός. Και όταν πας στον πόλεμο, πυροβολείς τον εχθρό». Ποιος, ωστόσο, ο λόγος που αναφέρουμε αυτό το παραλήρημα – που είναι μια ξεκάθαρη πολιτική άποψη και όχι παραλήρημα – του κυβερνήτη Paul LePage της πολιτείας του Maine, σε μια ταινία που φαινομενικά έχει να επιδείξει αποκλειστικά τρόμο για τους… κλόουν; Μπορεί η «κλοουνοφοβία», – όπως ονομάζεται η φοβία μπρος σε ό,τι μοιάζει περίπου ανθρώπινο αλλά διαφέρει ανεπαίσθητα στις εκφράσεις κάνοντας το έτσι κάτι το διαφορετικό, απρόσιτο, ενοχλητικό ή και ανατριχιαστικό – να γίνεται ο παράγοντας, το εργαλείο που (και) αυτή η ταινία χρησιμοποιεί για να κινήσει τις χορδές φόβου σε όλους μας, αλλά εδώ υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά: ο συγκεκριμένος κλόουν, ο Pennywise – ενώ προφανώς και αδυνατεί να εκμαιεύσει την χαρά σε κάποιο παιδικό πάρτι με τέτοια φρικιαστική οδοντοστοιχία που έχει -, δεν αποτελεί βεβαίως μια γελοία παραφυσική απειλή δίχως λόγο και αιτία αλλά βρίσκεται με λόγο και αιτία συγκεκριμένα στο Maine παρενοχλώντας και μασουλώντας ανυποψίαστα ή και ανυπότακτα παιδιά.
