Η συμπεριφορά των ανταρτών πιθανόν δεν ήταν επαινετέα απο την άποψη του “ jus bellorum” (δικαιού του πολέμου) αλλά ήταν η επιβαλόμενη αν ληφθούν υπόψιν οι συνθήκες υπο τις οποιές επιχειρούσαν και επιπλέον:
α) Απο την εποχη του ανταρτοπολεμου των Ισπανών εναντίον των Γάλλων εισβολεών υπό τον Μέγα Νάπολεοντα (1809-1814) μέχρι σήμερα, η εκτέλεση αιχμαλώτων μελών των δύναμεων κατοχής εκ μέρους των ανταρτών είναι πάγια τακτικη των δευτέρων.
΄Άρα οι Έλληνες αντάρτες δεν έκαναν τίποτα “ασυνήθιστο” που δεν διεπραξαν και οι Ισπανοί,οι Τυρολέζοι υπο τον Ανδρέα Χοφερ, οι Ρώσοι κτλ αντάρτες σε ανάλογες περιπτώσεις
β)Η συμπεριφορά των ανταρτών δεν ηταν σε τίποτα χειρότερη απο την συμπεριφόρα των Ναζ’ί όπως σκιαγραφείται απο το “διάταγμα περί Κομμισαρίων” (Κommisarbeveffel) του 1941, εκδοθέν υπο του OKW=OBER KOMMANDO DER WEHRMACHT=ανώτατη διοικήση των (γερμανικων) ενόπλων δυνάμεων υπό την επίνευση του Χίτλερ (σημειωτεόν οτί μεταπολεμικά γερμανοί στρατιωτικοί ηγήτορες οπως ο στρατάρχης φον Μανσταίν ή ο στρατηγός Γκουντέριαν διετείνοντο οτί δεν την εφάρμοσαν),ή απο την αναλογης εμπνεύσεως και προέλευσης “μυστική” διαταγή του 1941 συμφώνα με την οποία ο ίδιος ο Χίτλερ δήλωνε οτί οι γερμανοί στρατιωτικοί δεν θα εδιώκωντο για αδικήματα εναντίον αμάχων στο Ανατολικό Μέτωπο και τελος απο την ημερίσια διαταγή της 13ης Μαίου 1941 του Χίμλερ προς τα μέλη των μονάδων των SS (μονάδες των Waffen- SS, Eisanzengroupen-SS και μονάδες της αστυνομίας, οπως η Μεραρχία”Polizei” η οποία μετεξελίχηθκε στην 4η ΜΧΜΠ “SS-Polizei”, με αλλα λογια η μοναδα που πρωταγωνίστησε στην σφαγή του Δίστομου):
“Ο επερχόμενος αγώνας είναι φυλετικού χαρακτήρα….οι συμβάσεις του πολέμου που καθορίζουν την διεξαγωγή του πόλέμου ανάμεσα στα πολιτισμένα κράτη δεν θα έχουν θέση σε τέτοιο αγώνα” Συμπέρασμα: Άφου οι Ναζί “εσπείραν ανέμους” με την γενικότερη πολιτική τους δεν θα επρέπε να παραπονιούνται αν λόγω των ανταρτών ¨”θέρισαν θύελλες”ή οπώς γράφει και ο Ηρόδοτος “διψάσες αίμα, θα σε χόρτασω αίμα”