Ιστορίες για τον κόσμο, τη ζωή, την εξουσία, ακόμα και το θρυλικό σκύλο Λουκάνικο της πλ. Συντάγματος από τον Εδουάρδο Γκαλεάνο
Αποσπάσματα από το πρόσφατο βιβλίο του Εδουάρδο Γκαλεάνο, «Κυνηγός Ιστοριών», βιβλίο που δεν πρόλαβε να δει δημοσιευμένο
«ΕΠΑΝΑΛΑΒΕΤΕ ΤΗΝ ΕΝΤΟΛΗ ΠΑΡΑΚΑΛΩ: Τη σημερινή εποχή, η παγκόσμια δικτατορία του εμπορίου υπαγορεύει εντολές λίγο πολύ αντιφατικές: Πρέπει να σφίξουμε το ζωνάρι και πρέπει να κατεβάσουμε τα παντελόνια. Οι εντολές που κατεβαίνουν από τον ουρανό δεν έχουν περισσότερη συνοχή, για να πούμε την αλήθεια. Στη Βίβλο (Έξοδος 20), ο Θεός προστάζει: Ου φονεύσεις. Και στο επόμενο κεφάλαιο (Έξοδος 21), ο ίδιος Θεός προστάζει να σκοτώσουμε για πέντε διαφορετικούς λόγους».
«ΕΝΩΜΕΝΕΣ ΦΩΛΙΕΣ: Ίσως η αλληλοβοήθεια και η συλλογική συνείδηση να μην είναι ανθρώπινες επινοήσεις. Ίσως τις ομαδικές κατοικίες, για παράδειγμα, να τις εμπνεύστηκαν από τον κόσμο των πουλιών. Στη Νότια Αφρική, και σε άλλα μέρη, εκατοντάδες ζευγάρια πουλιών συγκεντρώνονται για να χτίσουν τις φωλιές τους ομαδικά, βοηθώντας το ένα τ’ άλλο. Κι αυτό συνέβαινε ανέκαθεν. Αρχίζουν χτίζοντας μια μεγάλη σκεπή από άχυρα, και κάτω από αυτή το κάθε ζευγάρι πλέκει τη φωλιά του, η οποία ενώνεται με τις άλλες, κι έτσι δημιουργείται ένα μεγάλο συγκρότημα διαμερισμάτων, που αναρριχάται στα κλαδιά μέχρι την κορφή του δέντρου».
«ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ: Ποιος περιέγραψε καλύτερα την παγκόσμια εξουσία, έναν αιώνα πριν από την εποχή του; Δεν ήταν ούτε φιλόσοφος ούτε κοινωνιολόγος ή πολιτικός. Ήταν ένα παιδί με το όνομα Νέμο, που εκεί γύρω στο 1905 εξέδιδε τις περιπέτειές του σε σχέδια του Ουίνσορ ΜακΚέι, στην εφημερίδα New York Herald.
Ο Νέμο ονειρευόταν το μέλλον. Σε ένα από τα πλέον προφητικά όνειρά του, έφτασε μέχρι τον Άρη. Εκείνος ο δύσμοιρος πλανήτης βρισκόταν στα χέρια του επιχειρηματία που είχε συνθλίψει τους ανταγωνιστές του, κι ασκούσε το απόλυτο μονοπώλιο. Οι Αρειανοί έμοιαζαν χαζοί, γιατί μιλούσαν και ανέπνεαν λίγο. Ο Νέμο είχε καταλάβει γιατί: ο αφέντης του Άρη είχε ιδιοποιηθεί τις λέξεις και τον αέρα. Τα κλειδιά της ζωής, τις πηγές της εξουσίας».
«ΣΥΝΤΟΜΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΤΗΣ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: Εδώ και μερικούς αιώνες, οι υποτελείς έχουν μεταμφιεστεί σε πολίτες, και οι μοναρχίες προτιμούν να αποκαλούνται δημοκρατίες.
Οι τοπικές δικτατορίες, που λένε ότι είναι δημοκρατίες, ανοίγουν τις πόρτες τους στο σαρωτικό πέρασμα του παγκόσμιου εμπορίου. Σε αυτό τον κόσμο, όπου βασιλεύουν οι ελεύθεροι, όλοι είμαστε ένας. Όμως, είμαστε ένας, ή μήπως κανένας; Αγοραστές ή αγορασμένοι; Πωλητές ή πουλημένοι; Κατάσκοποι ή θύματα κατασκοπείας;
Ζούμε φυλακισμένοι πίσω από αόρατα κάγκελα, προδομένοι από τις μηχανές που, στην υπηρεσία των αφεντικών τους, προσποιούνται υπακοή και λένε ψέματα, ατιμώρητες. Οι μηχανές διατάζουν στα σπίτια, τα εργοστάσια, τα γραφεία, τις αγροτικές καλλιέργειες, τα ορυχεία και τους δρόμους των πόλεων, όπου οι πεζοί είμαστε εμπόδια στην κυκλοφορία των οχημάτων. Οι μηχανές διατάζουν επίσης στον πόλεμο, όπου σκοτώνουν το ίδιο ή περισσότερο απ’ ό,τι οι ένστολοι πολεμιστές».